"Μερικές φορές η γραφή γίνεται καθρέφτης· άλλες, απλώς φως που πέφτει αλλού και μας δείχνει κάτι διαφορετικό." Κι αν δεν είμαστε τελικά αυτό που γράφουμε, τότε ίσως γράφουμε για να ανακαλύψουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Η ταύτιση συγγραφέα και χαρακτήρων Ένα από τα πιο συχνά και πιο έντονα debates ανάμεσα σε βιβλιόφιλους, αναγνώστες και συγγραφείς είναι αυτό που αφορά τη θεματολογία και κυρίως τους χαρακτήρες που γράφονται σε ένα βιβλίο. Είμαστε τελικά αυτό που γράφουμε; Υπάρχει μια εσφαλμένη, αλλά διαδεδομένη τάση να ταυτίζεται ο συγγραφέας με τους χαρακτήρες του. Είτε αυτό γίνεται για καλό, είτε για κακό. Στη δεύτερη περίπτωση μάλιστα, τα αίματα ανάβουν γρηγορότερα και οι συζητήσεις παίρνουν συχνά φωτιά, με τους συνομιλητές να υιοθετούν ακραίες θέσεις. Όταν η ιστορία καθορίζει τη συμπεριφορά Αν, για παράδειγμα, κάποιος συγγραφέας έχει γράψει άντρες χαρακτήρες που λειτουργούν με ένα mindset πιο αυταρχικό, με αρχηγικές τάσεις ή με μισογυνιστική συμπεριφορά, αυτόματα θεωρείτ...
Πώς αλλάζει ο άνθρωπος με την πάροδο των χρόνων έτσι βρε παιδιά; Για κάποιον άγνωστο λόγο, οι μνήμες μου από τα παιδικά μου χρόνια είναι λίγες. Ακόμα και από το σχολείο. Αν ρωτήσω κάποιον ψυχολόγο για αυτό, φαντάζομαι πως θα μου πει πως εχω κάποιο παιδικό τραύμα που μπλοκάρει τις αναμνήσεις μου. Ίσως! Πού να θυμάμαι τώρα; Έχουν περάσει και τόσα χρόνια… Σςςς! Είναι πολλά… Θυμάμαι όμως κάποια αποσπάσματα που με συγκινούν και άλλα που με κάνουν να νοιώθω τύψεις για την στάση μου απέναντι σε ανθρώπους που αδίκησα. Τα δεύτερα είναι τα πιο δύσκολα διαχειρίσιμα γιατί πλέον αυτοί δεν είναι εν ζωή και αυτό το «αν είχα κάνει κάτι διαφορετικά», μοιάζει με αγκάθι που έχει μπει πολύ βαθιά και έχει γίνει πια ένα με το δέρμα μου. Όμως είναι και αυτοί οι άνθρωποι που τους θυμάμαι. Τους αγκάλιασα με αγάπη και με αγκάλιασαν και αυτοί. Έγιναν φίλοι, οικογένεια… Και κάπου στην πορεία κάτι έγινε. Όχι, δεν τσακώθηκα μαζί τους. Όμως είδα πράγματα που δεν μου άρεσαν στην συμπεριφορά τους κα...