Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο
banner

Our Latest

"Συγγραφέας… Ως και όπως οφείλει" του Χάρη Κωφιάδη

"Δεν γράφεται ο συγγραφέας με καλούπια... Πίσω από την ιδιότητα κρύβεται ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος, με τη δική του προσωπικότητα και φωνή" Είναι και συγγραφέας... Συχνά ακούω φράσεις του τύπου: «Είναι και συγγραφέας…», οι οποίες μάλιστα συνοδεύονται από υποτιμητικές ή ειρωνικές ματιές και εκφράσεις και λέγονται για να επικρίνουν μια συμπεριφορά του ατόμου η οποία, κατά τη γνώμη του εκφέροντα την άποψη, δεν συνάδει με τη συγγραφική ιδιότητα. Το κατακριτέο στοιχείο ενίοτε σχετίζεται με την εμφάνιση του εκάστοτε προσώπου και άλλοτε με τη συμπεριφορά του ή τη γενική εικόνα που επιλέγει να παρουσιάσει προς τα έξω. Αυτό συμβαίνει τόσο εκ του σύνεγγυς - έχει συμβεί πολλάκις και σε άτομα μέσα από τη δική μας ομάδα - αλλά πολύ περισσότερο μέσα από τα social media. Κάποιες φορές μάλιστα, πίσω από ανώνυμα προφίλ, με μοναδικό σκοπό αυτά τα άτομα να εμπλέκονται συνεχώς σε μια μάχη διαμέσου του πληκτρολογίου όχι υπέρ κάποιου σκοπού, αλλά κατά πάντων. Τι οφείλει (και τι όχι) ένας συγγραφέ...

Χάρης Κωφιάδης

Χάρης Κωφιάδης

Γεννήθηκα στην Πολίχνη Θεσσαλονίκης το 1990, κι από τότε προσπαθώ να καταλάβω τον κόσμο - πρώτα με μαθηματικά και φυσικές επιστήμες, μετά με τέχνη, και τελικά με λέξεις.

Σπούδασα Φυσική στα Γιάννενα, δούλεψα σε καφέ, τηλεφωνικά κέντρα και παιδικά πάρτι ντυμένος ό,τι πιο παράξενο μπορείτε να φανταστείτε και μετέπειτα ως καθηγητής. Πάντοτε όμως επέστρεφα κάπου: στο χαρτί, στο σχέδιο, στη γραφή. Σήμερα εργάζομαι ως γραφίστας και σχεδιαστής ιστοσελίδων, είμαι σύζυγος και πατέρας. Πολλές οι ιδιότητες ανά τα χρόνια μα μία μένει πάντα απαράλλαχτη... Συγγραφικά νιώθω πάντα μαθητευόμενος και αυτό, όσο περίεργο και αν ακούγεται, είναι κάτι που δεν θέλω να χάσω ποτέ.

Γράφω για να βγάλω από μέσα μου ό,τι δεν χωράει αλλού. Μια εικόνα, μια λέξη, ένα βλέμμα - αυτά είναι αρκετά για να ξεκινήσει μια ιστορία, ένα ταξίδι που πρωτίστως θα κάνω μόνος. 

«Δεν γράφω για να πω τι νιώθω. Γράφω για να το καταλάβω.»

Μπορεί να με πετύχετε να σκιαγραφώ χαρακτήρες με μολύβι ή να χορεύω μαζί τους με λέξεις. Πρόσφατα κυκλοφόρησε και το πρώτο μου βιβλίο, Το Όνομά μου είναι Σάντρα, από τις εκδόσεις Carmela's Books και εύχομαι αυτή να είναι μόνο η αρχή μιας πορείας που θα συνεχίσει να συνδέει τον ψηφιακό με τον έντυπο κόσμο της λογοτεχνίας, τον συγγραφέα με τον αναγνώστη, εμένα με εσάς.

Εξώφυλλο-Banner για το e-book "Το Όνομά μου είναι Σάντρα" του Χάρη Κωφιάδη
Εδώ μπορείς να διαβάσεις δωρεάν το 1ο κεφάλαιο πριν αποφασίσεις αν θέλεις να κάνουμε αυτό το ταξίδι μαζί

📍Μέλος της συγγραφικής παρέας "Ονείρων Πένες" για την οποία δεν θα μπορούσα να είμαι πιο υπερήφανος

📚 Διηγήματά μου έχουν δημοσιευτεί στο λογοτεχνικό περιοδικό Fractalart.gr

📱 Παρών στα social και πάντα ανοιχτός σε μια ωραία κουβέντα για βιβλία, μουσική ή οτιδήποτε ανθρώπινο

📩 Επικοινωνία

Σχόλια

Most Popular

"Für Elise" γράφει ο Χάρης Κωφιάδης (Συμμετοχή στο δικτυακό δρώμενο "Μια ιδέα-μια έμπνευση #4)

Monsters are not born... Monsters are made, manufactured in an endless cycle of violence Für Elise " I shall die, and what I now feel be no longer felt. Soon these burning miseries will be extinct. I shall ascend my funeral pile triumphantly and exult in the agony of the torturing flames. Farewell. " ( «Θα πεθάνω και αυτό που νιώθω τώρα δεν θα γίνεται πια αισθητό. Σύντομα αυτές οι καυστικές δυστυχίες θα σβήσουν. Θα ανέβω θριαμβευτικά στην νεκρώσιμη σωρό μου και θα αγαλλιάσω μέσα στην αγωνία των βασανιστικών φλογών. Αντίο.») Έκλεισε το βιβλίο και έμεινε να κοιτάζει το εξώφυλλο, μασώντας αφηρημένα τα χείλη του. Μαίρη Σέλεϊ. Φράνκενστάιν .  Δεν ήταν ό,τι καλύτερο είχε διαβάσει. Όχι. Ούτε καν πλησίαζε. Ήταν σίγουρος γι’ αυτό. Ήταν όμως, αλήθεια; Τελευταία όλο και λιγόστευαν τα πράγματα για τα οποία μπορούσε να είναι απόλυτα βέβαιος. Τι κατάντια! Κούνησε απότομα το κεφάλι του και ανοιγόκλεισε τα μάτια του νευρικά για να συνέλθει. Επέστρεψε στο βιβλίο. Ό,τι κι αν ήταν, τον γοήτευ...

"Φωνές από το παρελθόν" της Ευδοκίας Αναγνώστου (Συμμετοχή στο δικτυακό δρώμενο "Μια ιδέα-μια έμπνευση #4)

"Φωνές από το παρελθόν"  Γράφει η Ευδοκία Αναγνώστου Κεντρική ιδέα: Ένα πρωινό, λαμβάνετε έναν φάκελο χωρίς αποστολέα. Μέσα υπάρχει μόνο ένα παλιό κασετόφωνο χειρός και μια κασέτα. Πατάτε το play. Η φωνή μιας γυναίκας ακούγεται καθαρά: «Ξέρω ότι με θυμάσαι. Ίσως προσπαθείς να με ξεχάσεις. Μην το κάνεις. Σου μένουν μόνο λίγες μέρες. Δεν λέει το όνομά της. Δεν εξηγεί τίποτε περισσότερο. Η φωνή της είναι ήρεμη, σχεδόν υπνωτιστική. Μα τα λόγια της κουβαλούν κάτι παράξενο: μια απειλή, ή μια κραυγή από το παρελθόν; Το μυαλό σας αρχίζει να αναζητά. Ποια μπορεί να είναι; Από πού σας ξέρει; Τι εννοεί με τις λίγες μέρες; Μήπως κάποτε την πληγώσατε; Μήπως εσείς την εγκαταλείψατε; Ή μήπως ζητά τη βοήθειά σας; Ξανακούτε την κασέτα. Στη δεύτερη ακρόαση, κάτι αλλάζει. Μια λέξη, μια αναπνοή, ένας ψίθυρος που δεν είχατε προσέξει πριν. Μια μελωδία ναι, με τον ήχο να αργοσβήνει. Ίσως ένα στοιχείο επί πλέον. Η φωνή της επιμένει μέσα σας. Και τώρα, η αναμέτρηση αρχίζει. Πρέπει να τη βρείτε. Ή να ...

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ

(από τη Βούλα Γκεμίση) Ποια στιγμή της καθημερινότητάς σου πιστεύεις ότι τροφοδοτεί περισσότερο τη συγγραφή σου; Συνήθως είναι η στιγμή που είμαι μόνη μου. Μπορεί να είναι βράδυ, μπορεί και νωρίς το πρωί μετά τον καφέ, όταν μπορώ να βάλω ευκολότερα τις σκέψεις μου σε τάξη δίχως την κούραση τη βραδινή! Έχεις ποτέ νιώσει ότι ένα βιβλίο σε “διάλεξε” για να το γράψεις, αντί να το επιλέξεις εσύ;   Νομίζω πως όχι. Με διαλέγουν όμως οι ήρωες και απλώς εγώ τους τοποθετώ στην ιστορία που θέλω να πω. Νομίζω πως  ποτέ δεν με έχει διαλέξει κάποιο βιβλίο, καθώς οι ιστορίες πηγάζουν από την ψυχή μου άρα απορρέουν και από την εσωτερική μου ανάγκη να γραφτούν με αποτέλεσμα να αποτελούν δική μου επιλογή. ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ!  Πόσο διαφέρει η συγγραφική σου φωνή από την προσωπική σου φωνή ως άνθρωπος; Σε ορισμένες περιπτώσεις και ιστορίες σχεδόν καθόλου. Μάλιστα έχω σχολιάσει πως πολλές φορές το χιούμορ των ηρώων, άνετα θα μπορούσε να αποτελέσει δικό μου τρόπο έκφρασης καθώς και ε...