Συνέντευξη με τη Χρύσα Αναστασίου

 

Σήμερα έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε στο blog μας τη Χρύσα Αναστασίου, συγγραφέα των βιβλίων Η κοιλάδα του πράσινου κρυστάλλου και Witchpunk. 

Αρχικά θα θέλαμε να μας συστηθείς για να σε γνωρίσει λίγο καλύτερα το κοινό. Περίγραψε τον εαυτό σου σε τέσσερις προτάσεις.

Γειά σας, είμαι η Χρύσα και αγαπώ τις ιστορίες σε οποιαδήποτε μορφή. Ασχολούμαι με τη συγγραφή βιβλίων φαντασίας και -όπως όλοι μας- αγοράζω περισσότερα βιβλία από όσα θα προλάβω ποτέ μου να διαβάσω. Λατρεύω το gaming και ποτέ μα ποτέ δεν έχω καεί σε παιχνίδι ενώ έχω πει ότι θα το ανοίξω για 1 ώρα και μετά θα γράψω *βήχει αμήχανα*. Έχω μια γάτα, τη Βιν, η οποία ποζάρει δίπλα από βιβλία στο feed μου στο Instagram γιατί μετά ξέρει ότι θα της δώσω λιχουδιές.

Έχεις καταπιαστεί με το steampunk, ένα είδος που δεν είναι τόσο γνωστό στην Ελλάδα. Πώς το γνώρισες και τι σε έκανε να το αγαπήσεις;

Η πρώτη μου επαφή (τουλάχιστον αυτή που θυμάμαι) ήταν μέσω της ταινίας The Golden Compass (Το Αστέρι του Βορρά 2007) και έπειτα με το βιβλίο Leviathan του Scott Westerfeld. Δεν ξέρω τι ακριβώς με έκανε να το αγαπήσω σαν είδος αλλά ειλικρινά τρελαίνομαι να διαβάζω και να γράφω για μηχανικές κατασκευές κάθε είδους, για όπλα ή μηχανικά άκρα. Η όλη ατμόσφαιρα που αποπνέει το steampunk στοιχείο στις ιστορίες μου προκαλεί πολύ συγκεκριμένα συναισθήματα τα οποία θέλω να περάσω και στις δικές μου ιστορίες.

Η Κοιλάδα του Πράσινου Κρυστάλλου έχει τους πιο καλοκάγαθους και αγνούς χαρακτήρες που έχω συναντήσει σε βιβλίο. Κάτι μου λέει όμως ότι δεν ισχύει το ίδιο για το Witchpunk. Τι διαφορές να περιμένουμε;

Η Κοιλάδα του Πράσινου Κρυστάλλου είναι μια περιπέτεια φαντασία μιας παρέας εφήβων που λόγω ηλικίας δοκιμάζουν τα όρια του κόσμου τους. Το Witchpunk δεν έχει τη γλυκύτητα, την ελαφρότητα και την παιδικότητα της Κοιλάδας. Οι χαρακτήρες που θα γνωρίσουν οι αναγνώστες αποτυγχάνουν περισσότερες φορές από όσες θα δέχονταν να παραδεχτούν ενώ άλλοι έχουν πάψει καν να προσπαθούν. Ο κόσμος είναι σκοτεινότερος, μεγαλύτερος (σειρά γαρ, μπορώ να ανοίξω περισσότερο τα όρια των περιγραφών) και οι χαρακτήρες ποικίλουν σε συμπεριφορές, ανάγκες και “θέλω”, σκοπούς και στόχους, είναι πιο γκρίζοι από κάθε άποψη.

Πες μας δυο λόγια για τη νέα σου αυτή σειρά.

Στο Witchpunk συναντούμε μια σύγκρουση ανάμεσα στη μαγεία που συνδέεται με τη φύση και την τεχνολογία, εκείνη του steampunk που είναι κυρίως μέταλλο και κίνηση με ατμό. Μέσω τριών διαφορετικών PoV θα δούμε γεγονότα των τελευταίων 20 χρόνων να ξεδιπλώνονται, θα ακούσουμε ιστορίες και μύθους, και θα εξερευνήσουμε τη γη της Κρέστα πριν και μετά την εισβολή των μηχανουργών.

Έχεις σκεφτεί να πειραματιστείς σε άλλες υποκατηγορίες του fantasy ή ακόμα και άλλα λογοτεχνικά είδη;

Η αλήθεια είναι πως το fantasy είναι πάντοτε η πρώτη μου επιλογή συγγραφικά αλλά και αναγνωστικά οπότε δύσκολα θα αποφάσιζα να περπατήσω σε άλλο μονοπάτι. Ποτέ μη λες ποτέ, βέβαια. Υπάρχει στα αζήτητα ένα πρώτο draft μιας sci-fi ιστορίας (Cyberpunk κατάσταση, μιας και από ό,τι φαίνεται δεν μπορώ να ξεφύγω από το -punk) που θα ήθελα να κοιτάξω ξανά κάποια στιγμή στο μέλλον αλλά για τώρα σίγουρα θα συνεχίσω να ασχολούμαι με τον κόσμο του Witchpunk.

Είσαι ένα άτομο που διαβάζει πολύ, όπως μαρτυρά το καλαίσθητο Instagram σου. Ποιοι συγγραφείς σε έχουν επηρεάσει;

Θεωρώ πως με έχουν επηρεάσει όλοι οι συγγραφείς που έχω διαβάσει, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο. Λατρεύω την Samantha Shannon και τον Brandon Sanderson και τους διαβάζω φανατικά οπότε σίγουρα θα έχω επηρεαστεί σε κάποιον βαθμό από τους δυο τους. (Σε ευχαριστώ εκ μέρους της Vin για το κομπλιμέντο χαχα)

Ποια είναι η γνώμη σου για την εγχώρια κοινότητα του fantasy;

Τα τελευταία χρόνια η ελληνική κοινότητα του fantasy έχει κάνει τρομερά βήματα και αυτό με χαροποιεί πάρα πολύ. Έχουν γραφτεί καταπληκτικά βιβλία και είμαι σίγουρη ότι θα συνεχίσουμε να εξελισσόμαστε προς το καλύτερο γιατί από ό,τι φαίνεται ήρθαμε για να μείνουμε.

Τέλος, θα θέλαμε να κλείσεις με μια συμβουλή προς τους επερχόμενους συγγραφείς.

Γράψε μια ιστορία που αρέσει σε σένα. Είσαι ο πρώτος αναγνώστης και πολλές φορές ο μοναδικός. Ψυχαγώγησε και ευχαρίστησε τον εαυτό σου και στοιχηματίζω ότι οι αναγνώστες σου θα νιώσουν το ίδιο αν τελικά καταφέρεις να μοιραστείς μαζί τους την ιστορία σου.

Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τη Χρύσα και να της ευχηθούμε ό,τι καλύτερο στη συγγραφική της πορεία. Μπορείτε να τη βρείτε επίσης και στο Instagram. 

Συνέντευξη με τον Άγγελο Αναγνωστόπουλο

  Σήμερα έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε στο blog μας τον Άγγελο Αναγνωστόπουλο συγγραφέα του βιβλίου "Το έπος της Λάεεναρ".

Πες μας λίγα λόγια για εσένα, την πορεία και τα ενδιαφέροντα σου.

  Είμαι ο Άγγελος (Ευάγγελος) Αναγνωστόπουλος, γεννήθηκα το 2001 στην Αθήνα και μεγάλωσα στο Ναύπλιο. Συγκεκριμένα ζούσα στο χωριό του Αγίου Αδριανού, στο οποίο πήγαινα Δημοτικό, αλλά από εκεί και πέρα όλες μου οι δραστηριότητες λάμβαναν χώρα στο Ναύπλιο.

  Κατά καιρούς ασχολούμουν με τον αθλητισμό. Αρχικά με ομαδικά αθλήματα και έπειτα με τις πολεμικές τέχνες του κουνγκ φου και του κικ μπόξινγκ, στις οποίες αφιέρωσα αρκετά χρόνια. Σταμάτησα να ασχολούμαι με αυτές όταν πέρασα στο τμήμα της ιστορίας και αρχαιολογίας του ΕΚΠΑ, οπότε και έπρεπε να μετακομίσω στην Αθήνα.

  Άλλα ενδιαφέροντά μου είναι κυρίως η ενασχόληση με τα επιτραπέζια παιχνίδια, το διάβασμα λογοτεχνικών βιβλίων και λιγότερο η ενασχόληση με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια.

Η συγγραφή κατατάσσεται σε άλλη κατηγορία, δεν είναι απλά ενδιαφέρον! Τον Μάρτιο του 2021 εκδόθηκε το πρώτο μου βιβλίο, «Το έπος της Λάεεναρ», από τις εκδόσεις Παράξενος Ελκυστής. Αποτελεί το πρώτο μέρος μιας σειράς επικής φαντασίας που λαμβάνει χώρα σε έναν νέο για τους αναγνώστες φανταστικό κόσμο.

Πως εμφανίστηκε η συγγραφή στη ζωή σου;

  Η συγγραφή εμφανίστηκε στη ζωή μου όταν πήγα στο λύκειο και όλα τα ερεθίσματά μου ξεκίνησαν να επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμουν και δρούσα. Επειδή πολλά από τα πράγματα που ήθελα να κάνω ξεπερνούσαν τη σφαίρα της πραγματικότητας, έπρεπε κάπου να τα διοχετεύσω. Ο τρόπος για να το κάνω αυτό ήταν φυσικά η συγγραφή, να γράφω τις σκέψεις μου στο χαρτί! Για την ακρίβεια, από μικρός μου άρεσε να το κάνω αυτό, να γράφω μικρές ιστορίες τις οποίες χρησιμοποιούσα ως σενάριο για τα παιχνίδια μου.

Το βιβλίο σου ήδη από τον τίτλο «Το έπος της Λάεεναρ» μας ταξιδεύει σε έναν άλλο κόσμο, αυτόν του φανταστικού. Ποια η  αφορμή της δημιουργίας του ;

  Η αφορμή της δημιουργίας της Λάεεν, του κόσμου δηλαδή, μια ήπειρος του οποίου είναι η Λάεεναρ, ήταν αρκετά απλή. Είχα στον νου μου πολλές ιδέες οι οποίες συνδέονταν μεταξύ τους, φτιάχνοντας μια ευχάριστη ιστορία. Η ιστορία αυτή όμως, δεν θα μπορούσε με τίποτα να εκτυλιχθεί στον δικό μας κόσμο. Επομένως, έπρεπε να δημιουργηθεί κάποιος άλλος για να την φιλοξενήσει. Ο κόσμος αυτός ήταν η Λάεεν. 

  Αρχικά ξεκίνησε σαν κάτι παρόμοιο με την γη, με την διαφορά ότι σε εκείνον υπήρχε η έννοια της μαγείας. Αργότερα ξεκίνησε να μπαίνει η μια λεπτομέρεια μετά την άλλη, σε σημείο που άρχισα να καταγράφω τα μοναδικά στοιχεία του κόσμου αυτού, ανά κατηγορίες, μια διαδικασία που συνεχίζεται ακόμα και τώρα.

  Σε μεγάλο βαθμό με επηρέασαν σίγουρα οι αναζητήσεις μου στον θρησκευτικό χώρο. Στην δημιουργία της Λάεεν δίνω τις δικές μου απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα της δημιουργίας του κόσμου, που έχουν στοιχεία από πολλές διαφορετικές θρησκείες, αλλά και από την αρχαία ελληνική γραμματεία. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως έχω δημιουργήσει δική μου αίρεση! Μιλάμε καθαρά για δημιουργήματα της φαντασίας μου.

1

Τι είναι η φαντασία για εσένα ; Πως την ορίζεις ;

  Η φαντασία για εμένα, σε ένα πολύ γενικό πλαίσιο, είναι μια απόδραση από την καθημερινότητα. Πόσες φορές σκεφτόμαστε «αν ήταν αυτό έτσι… αν ήταν εκείνο αλλιώς… τι κι αν δεν είχε συμβεί αυτό…». Οι απαντήσεις που δίνουμε σε όλα αυτά τα ερωτήματά μας, δημιουργούν έναν ιδανικό κόσμο στην φαντασία μας στον οποίο δραπετεύουμε συχνά, όταν η πραγματικότητα μας δείχνει το σκληρό της πρόσωπο. Αυτή είναι η πιο απλή μορφή φαντασίας, που όλοι οι άνθρωποι έχουμε.

  Η φαντασία τώρα, για εκείνους που φλερτάρουν με την ιδέα ενός εντελώς νέου κόσμου, και θέλουν να τον μεταφέρουν από το μυαλό τους στο χαρτί, εντάσσεται πιστεύω στο πλαίσιο της ευχαρίστησης που προσφέρει η δημιουργία. Το συναίσθημα του να δίνεις πνοή σε δημιουργήματα της φαντασίας σου μέσα από ένα στυλό ή πληκτρολόγιο, είναι πραγματικά απερίγραπτο.

Πες μας λίγα λόγια για τους χαρακτήρες του βιβλίου σου και ποιος αποτελεί τον δικό σου αγαπημένο.

  Μπορώ να πω ότι οι χαρακτήρες του βιβλίου μου είναι αρκετά ετερόκλητοι. Δηλαδή, σπάνια θα δείτε την προσωπικότητα ενός να μοιάζει με την προσωπικότητα ενός άλλου. Αυτό ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι υπάρχουν τρεις διαφορετικές φυλές, με διαφορετικούς πολιτισμούς, έθιμα και συνήθειες. Το σημείο συνάντησης τους, αποτελεί η θρησκεία. Μπορεί να υπάρχουν κάποιες ιδιαιτερότητες στη λατρεία, το πάνθεον ωστόσο είναι για όλους κοινό.

  Για να επανέλθω όμως, υπάρχουν χαρακτήρες ευγενείς, κακοί, παρορμητικοί, άβουλοι και εγωιστές. Οι προσωπικότητές τους είναι εμπνευσμένες από διάφορα παραδείγματα τέτοιων συμπεριφορών που συναντούσα στην καθημερινότητά μου. Ο καθένας, από αυτούς που βλέπουμε στην ιστορία, έχει τη δική του ατζέντα και επιδιώκει να πραγματοποιήσει τον στόχο του, είτε από μόνος του είτε χρησιμοποιώντας υποχείρια.

  Ο δικός μου αγαπημένος χαρακτήρας είναι ο Φίομερ, ο Προστάτης του βασιλείου του Νταντάριαν, που από τη μέση του βιβλίου κι έπειτα λαμβάνει πρωταγωνιστικό χαρακτήρα. Είναι ευγενής, συμπονετικός και έχει το αίσθημα του καθήκοντος, άσχετα αν αυτό καμιά φορά συγκρούεται με τις επιθυμίες του.

 

Ποιο σημείο σε δυσκόλεψε περισσότερο στην περιγραφή του ;

  Το σημείο που με δυσκόλεψε περισσότερο στην περιγραφή του ήταν η δημιουργία του κόσμου, που διηγούμαι στην αρχή του βιβλίου. Ένιωθα πως ήταν απαραίτητο η ιστορία μου να ξεκινήσει από την κοσμογονία, το πώς θα την πραγματοποιούσα όμως ήταν μια δύσκολη υπόθεση. Έπρεπε να λάβω πολλά πράγματα και λεπτομέρειες υπόψη μου, έτσι ώστε να μην φανεί κάποια «τρύπα» σε όλη αυτή τη διαδικασία. Σίγουρα, το γεγονός πως η γραφή μου δεν ήταν ακόμη ώριμη, αλλά ούτε και ο τρόπος σκέψης μου, δεν βοήθησε καθόλου σε αυτή την προσπάθεια. Οι τελευταίες ατέλειες, καλύφθηκαν με τη βοήθεια του επιμελητή μου, Βαγγέλη Ιωσηφίδη.

Ποιος από τους ήρωες σου είναι πιο κοντά στη δική σου χαρακτηροδομή ;

  Δε μπορώ να πω πως κάποιος είναι πολύ κοντά στη δική μου χαρακτηροδομή. Επειδή γράφω για έναν κόσμο που με βάση τα δικά μας χρονολογικά πλαίσια θα μπορούσε να αναχθεί στον πρώιμο μεσαίωνα, οι ανάγκες που συμβάλλουν στη δόμηση ενός χαρακτήρα είναι τελείως διαφορετικές από τις δικές μας.

  Από την άλλη, πιστεύω πως έχω βάλει πολλά καλά, κατ’ εμέ, στοιχεία του χαρακτήρα μου στον Φίομερ, ενώ πολλά κακά σε εκείνον του Φάλαμερ, που είναι ο ανταγωνιστής. Επίσης, η παρορμητικότητα που είχα σε μικρότερη ηλικία, αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο του χαρακτήρα του Τούρναριν, Προστάτη των Ναράνταρ.

Θεωρείς το είδος του φανταστικού δύσκολο στη γραφή, κι αν ναι, γιατί ;

    Πιστεύω πως το κάθε είδος, όπως και το φανταστικό, παρουσιάζει ευκολίες και δυσκολίες στη γραφή. Για παράδειγμα, είναι εύκολο να γράφεις σε έναν κόσμο στον οποίο δεν χρειάζεται να υπάρχουν οι συμβάσεις και οι περιορισμοί του δικού μας, έχεις πολύ μεγαλύτερη ελευθερία σε αυτό το κομμάτι. Αυτό που είναι δύσκολο όμως, είναι να κάνεις τον αναγνώστη να ταυτιστεί με τους χαρακτήρες και τα δεινά που τους βρίσκουν. Αυτό συμβαίνει ακριβώς επειδή ο κόσμος σου είναι τελείως ξένος προς αυτόν και για να ταυτιστεί κανείς πρέπει να δει στοιχεία του εαυτού του σε αυτό που διαβάζει.

   Αν εγώ γράφω για ένα απόκοσμο κακό που απειλεί με καταστροφή τη Λάεεν, ο αναγνώστης σκοτίστηκε. Και με το δίκιο του. Δεν απειλεί την γη κανένα απόκοσμο κακό. Αν εξηγήσω όμως τι σημαίνει αυτό για τους πρωταγωνιστές και πως τους επηρεάζει, αναλύοντας συναισθήματα και αντιδράσεις, σίγουρα η ταύτιση είναι πιο εύκολη. Όλοι γνωρίζουμε τον πόνο της απώλειας ή την αίσθηση του φόβου. Δεν ξέρω αν λειτουργεί για εσάς το παράδειγμα που χρησιμοποίησα, αλλά αυτό που θέλω να πω είναι πως θέλει μαστοριά για να κάνεις τον αναγνώστη να ταυτιστεί στο είδος του φανταστικού.

Ποιοι συγγραφείς στάθηκαν ως πρότυπα σου ;

  Ο συγγραφέας που με εισήγαγε στον κόσμο του φανταστικού μέσα από τις ταινίες και αργότερα από τα βιβλία του, είναι ο John Ronald Reuel Tolkien. Εξαιτίας του ξεκίνησα να ερευνώ τα φανταστικά όντα που είναι επηρεασμένα από ευρωπαϊκούς, ελληνικούς, κέλτικους και σκανδιναβικούς μύθους. Παλιότερα, σε μικρή ηλικία, μου άρεσε πολύ να διαβάζω έργα της Κίρα Σίνου, επομένως μπορώ να πω οτι κι εκείνη επηρέασε τη φαντασία μου.

 Ποια τα μελλοντικά σου σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας ;

  Σίγουρα θέλω να συνεχίσω αυτό το ταξίδι που ξεκίνησα φέτος. Μέσα από τον εκδοτικό χώρο έχω κάνει πολλές γνωριμίες, έχω δει πολλά πράγματα και έχω καταλάβει τα μισά από αυτά.

  Αυτή τη στιγμή γράφω το δεύτερο βιβλίο μου, το δεύτερο μέρος της ιστορίας της Λάεεν, που πιστεύω ότι θα αρέσει πολύ στο κοινό, όταν με το καλό εκδοθεί. Ευελπιστώ να το δούμε να κυκλοφορεί τον Ιούνιο του 2022. Σκοπό έχω με την πάροδο του χρόνου να βελτιώνομαι και να προσφέρω με κάθε βιβλίο μου το κάτι παραπάνω. Αν οι αναγνώστες θέλουν να παρακολουθήσουν το ταξίδι μου, είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτοι να το κάνουν!

Το βιβλίο του μπορείτε να το βρείτε εδώ.

Ας ευχαριστήσουμε τον Άγγελο για την όμορφη συνέντευξη του και να του ευχηθούμε τα καλύτερα δημιουργικά χρόνια. 

Συνέντευξη με τη Μαρία Αλεξοπούλου

 

Σήμερα έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε στο blog μας τη Μαρία Αλεξοπούλου, συγγραφέα του βιβλίου Η θλίψη που φωλιάζει μέσα μου. 

Αρχικά θα θέλαμε να μας συστηθείς για να σε γνωρίσει λίγο καλύτερα το κοινό. Περίγραψε τον εαυτό σου σε τέσσερις προτάσεις.

Θα με χαρακτήριζα βιβλιοφάγο γιατί η πρώτη μου επιλογή είναι να ανοίξω το κοντινότερο σε απόσταση βιβλίο, όταν έχω ελεύθερο χρόνο. Λατρεύω τη διδασκαλία σε παιδιά γιατί είναι μεταδοτικός ο ενθουσιασμός τους και φυσικά τη συγγραφή διότι μου προσφέρει τη δυνατότητα να εκφράζομαι ελεύθερα. Κατά κοινή ομολογία είμαι κοινωνική πεταλούδα (aka εξωστρεφής) και ενθουσιάζομαι εύκολα αλλά όταν μελαγχολώ κλείνομαι στο καβούκι μου ακούγοντας εμμονικά Evanescence. Τέλος, όταν μου δίνεται η ευκαιρία (όπως τώρα) διατυμπανίζω την αγάπη μου για τον κινηματογράφο που μου την μετέδωσε ο πατέρας μου.

Το βιβλίο σου είναι μια προσωπική εξομολόγηση. Πώς αποφάσισες να ανοιχτείς τόσο πολύ στο κοινό;

Ξεκίνησα να γράφω για να αποδιώξω τις μαύρες σκέψεις και συνειδητοποίησα πως είχαν τη μορφή σπονδυλωτών διηγημάτων. Μετά από προτροπή του εκδότη μου οπλίστηκα με θάρρος για να παραδεχτώ πως βασίζονται σε αληθινά γεγονότα που με στιγμάτισαν. Τα εγκάρδια μηνύματα που λαμβάνω είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή που θα μπορούσα να έχω.

Σε προσεγγίζουν αναγνώστες για να σου ανοιχτούν, όπως έκανες εσύ μαζί μας; Αν ναι, πώς νιώθεις με αυτό;

Δεν φανταζόμουν ποτέ (μα ποτέ!) ότι θα με προσέγγιζαν αναγνώστες για να μοιραστούν τις δικές τους εμπειρίες. Με χαροποιεί τόσο που με νιώθουν οικεία για να παραδεχτούν πόσο ευάλωτοι είναι στις αγχογόνες καταστάσεις. Νιώθω πιο δυνατή γνωρίζοντας πως δεν είμαι μόνη μου και ευελπιστώ να τους προσφέρω την ίδια πυγμή. Παράλληλα, μου εμφυσούν κουράγιο για να συνεχίσω να εκφράζομαι μέσα από τον γραπτό λόγο.

Η Μελίνα, η πρωταγωνίστρια, είναι το απόλυτο alter ego σου ή έχει μια δική της ταυτότητα που θυμίζει εσένα;

Δύσκολη ερώτηση. Πολλές φορές νιώθω ότι αποστασιοποιούμαι από τη Μελίνα, όμως όταν γίνομαι δέσμια της θλίψης μπερδεύονται τα νήματα της ζωής μας. Γινόμαστε ένα μέχρι να φτάσουμε στην άνοδο, στον επίλογο του βιβλίου όπου η Μελίνα γίνεται ο φάρος της ελπίδας μου. Τότε είμαι έτοιμη να την αφήσω πίσω και να υποδεχτώ την άνοιξη που επαναπαυόταν μέσα μου.

Σκέφτεσαι να πειραματιστείς και σε άλλα λογοτεχνικά είδη;

Θα ήθελα να πειραματιστώ γιατί δεν περιορίζομαι και ως αναγνώστρια σε ένα λογοτεχνικό είδος. Γενικά θεωρώ πως είναι σημαντικό να βγαίνουμε από το safety zone μας. Στην παρούσα φάση ασχολούμαι με την ποιητική συλλογή που θα είναι το δεύτερο πνευματικό μου παιδάκι καλώς εχόντων των πραγμάτων. Στο συρτάρι μου φωλιάζει και μία ρομαντική νουβέλα που με κοιτάει παραπονιάρικα αλλά επειδή οι αναγνώστες ανταποκρίθηκαν ένθερμα στο λυρικό ύφος του τωρινού βιβλίου αποφάσισα να δώσω προτεραιότητα στην ποιητική συλλογή.

Από το bookstagram σου καταλαβαίνουμε ότι είσαι διαβαστερή. Ποιοι συγγραφείς και βιβλία σε έχουν επηρεάσει;

Αγαπημένοι συγγραφείς που με επηρέασαν είναι ο Stefan Zweig, o Jorge Bucay και ο αείμνηστος Carlos Ruiz Zafón που με έβγαλε από το reading slump χρόνων με το μυθιστόρημα ‘’Η σκιά του ανέμου’’. Όμως το ανάγνωσμα που μου έδωσε την ώθηση για να καταθέσω τις πιο μύχιες σκέψεις μου είναι το ‘’Πουέντ’’ της Αλίσια Παρσεκιάν. Σε έναν άλλο λογοτεχνικό κόσμο η Δανάη και η Μελίνα στηρίζουν η μία την άλλη.

Τέλος, θα θέλαμε να κλείσεις με μια συμβουλή προς τους επερχόμενους συγγραφείς.

Με γνώμονα τη δική μου εμπειρία, θα πρότεινα τη συστηματική ανάγνωση βιβλίων ,εάν είναι εφικτό και από διαφορετικά είδη, για να καλπάζει η φαντασία σας. Απαράβατος κανόνας μου είναι να μην αναβάλω την έμπνευση. Όταν μας σιγοψιθυρίζει η Μούσα οφείλουμε να την ακούμε! Σίγουρα το writing block μπορεί να παραμονεύει εκεί στη γωνία του μυαλού μας, αλλά στα χέρια μας είναι να το εξορίσουμε. Σημαντική συμβουλή είναι να έχετε beta readers ώστε να σας επισημάνουν τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά στοιχεία του βιβλίου σας, προτού ξεκινήσετε την αναζήτηση της εκδοτικής στέγης. Επιπλέον, να είστε επιεικείς με τον εαυτό σας και να είστε σίγουροι πως όσο περισσότερο γράφετε θα αποκτήσετε τη συγγραφική άνεση που ονειρεύεστε.

Σε αυτό το σημείο να ευχαριστήσουμε τη Μαρία Αλεξοπούλου και να της ευχηθούμε ό,τι καλύτερο στη συγγραφική της πορεία. Μπορείτε να τη βρείτε επίσης στο Instagram. 

Συνέντευξη με τη Μαριλένα Μέξη

 

Σήμερα η χαρά είναι μεγάλη, καθώς φιλοξενούμε στο blog μας την εικονογράφο, συγγραφέα και ιδρύτρια του Will o' wisps, Μαριλένα Μέξη. 

Αρχικά θα θέλαμε να μας συστηθείς για να σε γνωρίσει λίγο καλύτερα το κοινό. Περίγραψε τον εαυτό σου σε τέσσερις προτάσεις.

Μητέρα.

Εικονογράφος.

Συγγραφέας – Αφηγήτρια.

Παιδί της φύσης και του παραμυθιού.

Dryad by Marilena Mexi

Είσαι μεγάλη λάτρης της φαντασίας και αυτό βγαίνει και στα έργα σου. Τι είναι αυτό που σε εμπνέει περισσότερο; (Λαογραφία, βιβλία, pop κουλτούρα κτλ)

Καταρχάς σε ευχαριστώ θερμά για αυτή τη συνέντευξη και τη φιλοξενία. Εύχομαι γρήγορα να ξεπεραστεί αυτή η δύσκολη κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας και να επανέλθει σύντομα η μαγεία και η δημιουργία στις ζωές μας.

Με εμπνέει η ίδια η ζωή, τα βιώματα που έχω, οι δύσκολες στιγμές του παρελθόντος, τα συναισθήματα. Για μένα η τέχνη είναι μια βαθύτερη εσωτερική ανάγκη. Έτσι ήμουν από πολύ μικρή. Αγαπώ τη φύση, με γοήτευαν από πάντα οι ιστορίες με ιππότες, νεράιδες, γοργόνες και ξωτικά. Στα οκτώ μου έγραψα και εικονογράφησα την πρώτη μου ιστορία φαντασίας και εκεί έγινε η αρχή. Σε αυτό βέβαια βοήθησε το γεγονός ότι μεγάλωσα σε ένα σπίτι κυριολεκτικά μέσα στο δάσος δίπλα σε μια λίμνη, με γιαγιάδες και παππούδες που μου έλεγαν από το πρωί ως το βράδυ παραμύθια και μια μαμά η οποία στήριξε από την αρχή την έφεση και την αγάπη που είχα στη ζωγραφική και τις τέχνες γενικότερα.

Πες μας λίγα λόγια για τα βιβλία σου, Deerward και Antara.

Τα βιβλία αυτά τα έγραψα πάρα πολύ μικρή, σε ηλικία δεκαεννιά ετών (την Antara και την Ninemia). Είχα στείλει το βιβλίο σχεδόν σε όλους τους εκδοτικούς στην Ελλάδα και αντιμετώπισα μια τεράστια προκατάληψη, γιατί τα βιβλία άνηκαν στο είδος του φανταστικού. Έτσι, θεώρησα πως έπρεπε να τα μεταφράσω και να τα εκδώσω μόνη μου, μιας και ως εικονογράφος ήμουν ήδη αναγνωρίσιμη στο εξωτερικό κατά κάποιον τρόπο. Η Antara είχε 10.000 downloads στο kindle της amazon και γενικότερα ο κόσμος και οι bloggers αγάπησαν την εικονογράφηση αυτής της ιστορίας. 

Το 2013 εξέδωσα το δεύτερο βιβλίο μου, το Deerward και αισθάνομαι πως είναι το αδικημένο μου 'παιδί', γιατί πέρασε από αξιολόγηση από τον editοr του Αμερικάνικου Writer's Digest, Chuck Sambuchino, ο οποίος είχε έρθει για ένα σεμινάριο στην Ελλάδα που πραγματοποιήθηκε στην Ιθάκη και εκεί έλαβα εξαιρετικό feedback για την ιστορία μου από εκείνον. Για ακόμη μια φορά όμως, αυτό δεν ήταν αρκετό για τους Ελληνικούς εκδοτικούς και έτσι αναγκάστηκα να το εκδώσω μόνη μου. Μετά από λίγους μήνες έμεινα έγκυος και έτσι πάγωσε η προώθηση του βιβλίου αυτού.

Και τα δυο βιβλία ανήκουν στην κατηγορία New adult, o κόσμος της Antara έχει να κάνει με merfolk και γενικότερα πλάσματα της Θάλασσας, ενώ το Deerward διαδραματίζεται σε ένα σύμπαν που κυριαρχεί ο αιώνιος χειμώνας.

Σκέφτεσαι να γράψεις και άλλο βιβλίο, κι αν ναι, θα το εικονογραφήσεις;

Ναι φυσικά, έχω τρία project στο μυαλό μου εκ των οποίων το πρώτο έχω ξεκινήσει ήδη να το δουλεύω. Έχει τίτλο Μαγεμένα Δάση και προσπαθώ να ζωγραφίσω μια σειρά από δάση, έτσι όπως τα γνωρίσαμε μέσα από γνωστά και μη παραμύθια και θα συνοδεύονται από ποιήματα δικά μου. Eπίσης, υπάρχει μια ιδέα στα σκαριά για ένα graphic novel με θέμα τα πλάσματα του νερού που εύχομαι να βρει εκδοτική στέγη όταν με το καλό ολοκληρωθεί. Και το τρίτο project είναι ένα εικονογραφημένο διήγημα με άρωμα Halloween.

Τι σε βοηθάει να ξεμπλοκάρεις όταν πέφτεις σε δημιουργικό τέλμα;

Οι καλλιτέχνες είναι μοναχικοί άνθρωποι, ακόμα και αν έχουν φτάσει στο τέρμα θα βρουν τη δύναμη να επανέλθουν. Εμένα με βοηθούν πολύ απλά πράγματα, ο ήχος της βροχής, θα ακούσω ένα τραγούδι που αγαπώ. Με βοηθούν επίσης πολύ τα εμψυχωτικά μηνύματα των αναγνωστών από όλο τον κόσμο, όταν μου στέλνουν όμορφα λόγια και μηνύματα από διάφορες γωνιές του πλανήτη. Μου δίνουν απερίγραπτη δύναμη για να σηκωθώ. Κατά την διάρκεια της καραντίνας έφτασα πάτο πολλές φορές, κάτι τέτοια μηνύματα όμως με σήκωσαν ξανά. Κάποιοι εκεί έξω περιμένουν την τέχνη μας, δεν έχει σημασία αν είναι λίγοι ή πολλοί, υπάρχουν όμως. Εμένα αυτό το πράγμα με γεμίζει και δεν συγκρίνεται με κανένα βραβείο ή οποιαδήποτε άλλη επιβράβευση.

Μίλα μας λίγο για την πορεία σου ως εικονογράφος. Ποια ήταν η αγαπημένη σου στιγμή σε αυτή;

Ζωγράφιζα σχεδόν από μωρό. Ήταν βέβαιο εξαρχής για το ποια κατεύθυνση θα ακολουθήσω. Όταν τελείωσα το λύκειο ήθελα να δώσω εξετάσεις στην Καλών Τεχνών αλλά με κέρδισαν οι εφαρμοσμένες τέχνες. Ξεκίνησα σπουδές Γραφιστικής στον Akto το 2004 και αποφοίτησα το 2007. Είχα ξεκινήσει να δουλεύω και να κάνω πρακτική ως γραφίστρια σε διάφορα δημιουργικά γραφεία και διαφημιστικές όσο ήμουν ήδη στη σχολή. Το 2008 για λίγο χρονικό διάστημα εργάστηκα στο πλευρό του Μάριου Θεολόγη, όπου υπήρξε για μένα τεράστιο σχολείο για τα πρώτα μου βήματα. Αμέσως μετά γνώρισα τον σύζυγο μου και εικονογράφο, Νίκο Δεληγκάρη. Ο Νίκος ήταν ο μεγαλύτερος δάσκαλος για μένα, μου γνώρισε τον απίστευτο κόσμο του CGI και μαζί του ανακάλυψα αυτό που πάντα ήθελα να κάνω. Άρχισα και εγώ ταπεινά να προωθώ τη δουλειά μου στο εξωτερικό και οι πρώτοι πελάτες δεν άργησαν να έρθουν. Προωθούσα σαν τρελή τη δουλειά μου και άρχισα να γίνομαι αναγνωρίσιμη, έλαβα επαίνους και βραβεία από γνωστά art websites και συνεντεύξεις μου φιλοξενήθηκαν σε διάφορα περιοδικά παγκοσμίως που αφορούν το Cg art. Ταυτόχρονα εργαζόμουν ως δασκάλα καλλιτεχνικών για παιδιά σε ιδιωτική σχολή και σε μια μικρή διαφημιστική. Η καλύτερη στιγμή στην επαγγελματική πορεία μου, ήταν η συνεργασία με το Cap Cap και η συνεργασία με την Wacom Worldwide το 2013, όπου ζήτησε να μπει artwork μου στο κουτί της νέας Wacom cintiq touch που θα κυκλοφορούσε σύντομα. Η Wacom για όσους δεν γνωρίζουν είναι το Νο1 εργαλείο όσων δουλεύουν επαγγελματικά και κάνουν ψηφιακή ζωγραφική. Ήταν πολύ τιμητικό να επιλέξουν τη δουλειά μου ως παράδειγμα για να μπει στο κεντρικό κουτί. Από εκεί και έπειτα με πρόλαβε η μητρότητα, Οι ρυθμοί έχουν πέσει αρκετά αλλά κάνω ότι μπορώ για να επανέλθω δυναμικά με νέες δημιουργίες.

True love by Marilena Mexi

Εκτός όμως από καλλιτέχνιδα, έχεις ιδρύσει κι ένα από τα πιο γνωστά online περιοδικά της Ελλάδας, το Will o’ wisps. Τι θα ήθελες να μας πει γι’ αυτό;

Είμαι χαρούμενη για όσα πέτυχε το Will o’ Wisps τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Αγαπώ και σέβομαι όλη την ομάδα που το στήριξε από την αρχή. Βγάλαμε μαζί δυο επιτυχημένες ανθολογίες. Το 2017 κυκλοφόρησε η πρώτη ανθολογία της συγγραφικής ομάδας του site, με τίτλο «Ιστορίεςτης Γιαγιάς Ιτιάς» και το 2019 η δεύτερη, με τίτλο «ΤουΧειμώνα Ψίθυροι», από τις εκδόσεις Πηγή. Το 2017 με χορηγία του Will o’ Wisps και σε συνεργασία με τον AthensCon, φέραμε στην Ελλάδα τον Concept artist της κινηματογραφικής μεταφοράς του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, John Howe. Toν Οκτώβριο του 2018 πραγματοποιήθηκε με επιτυχία ένα event αφιερωμένο στο Halloween, το Will o' Wisps Halloween Treat στη Death Disco. Και τον Δεκέμβριο του 2019 το ‘Will o’ Wisps Christmas Night’ μια υπέροχη βραδιά αφιερωμένη στα Χριστούγεννα. Ετησίως το site διοργάνωνε το Will o’ Wisps Festival «Ο Παραμυθένιος Κήπος», το ελληνικό fairy fair στον κήπο του Πύργου Βασιλίσσης στο Ίλιον. Δυστυχώς όμως οι συνθήκες της πανδημίας, καθώς και η προσωπική κούραση της διοργανωτικής ομάδας έφερε το τέλος του φεστιβάλ. Ωστόσο, οι μαγικές αναμνήσεις θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στις καρδιές μας και αυτό έχει σημασία.

Ποια είναι η γνώμη σου για το χώρο της φαντασίας στην Ελλάδα;

O κόσμος ανέκαθεν διάβαζε και αγαπούσε το φανταστικό, τα τελευταία όμως χρόνια υπάρχει μια σημαντική άνθιση. Σελίδες όπως το Will o’ Wisps και άλλα συγγενικά sites καθώς και τα φεστιβάλ που πραγματοποιούνται το ένα μετά τα άλλο, συστήνουν στο κοινό με έναν όμορφο τρόπο αυτό το είδος και φέρνουν παλιούς και νέους οπαδούς πιο κοντά. Και με τους εκδοτικούς οίκους τα πράγματα δεν είναι όπως ήταν πριν δέκα χρόνια, που υπήρχε μια δυσπιστία προς τους Έλληνες συγγραφείς. Νέοι τίτλοι βγαίνουν καθημερινά και αυτό δίνει ελπίδα για μελλοντικά όνειρα και στόχους.

Τέλος, θα θέλαμε να κλείσεις με μια συμβουλή προς τους επερχόμενους καλλιτέχνες.

Είναι μια κοινότυπη συμβουλή που δίνουν λίγο πολύ όλοι:

Παλέψτε για τα όνειρα σας. Η προσπάθεια είναι ένας αγώνας που στο τέλος δικαιώνει όσο δύσκολο κι αν φαντάζει.

Θα υπάρξουν στραβοπατήματα, εμπόδια, τα πράγματα δεν θα πηγαίνουν καλά, κάποιοι θα σας αμφισβητήσουν, κάποιοι θα σας κόψουν τα φτερά και θα σας κρίνουν αυστηρά. Να θυμάστε πως όποιος σας το κάνει αυτό, το βράδυ θα πάει και θα κοιμηθεί ήσυχος στο κρεβάτι του, ενώ εσείς θα έχετε χαλάσει το στομάχι σας.

Μην το επιτρέπετε, δείξτε τη δύναμη σας. Όλοι έχουμε μια κρυφή δύναμη μέσα μας. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να εμποδίσει τα όνειρα σας. Από εσάς εξαρτάται, κανένας άλλος δεν θα νοιαστεί. Εσείς να είστε ο πιο αυστηρός κριτής του εαυτού σας.

Σε αυτό το σημείο να ευχαριστήσουμε τη Μαριλένα και να της ευχηθούμε ό,τι καλύτερο στην καλλιτεχνική της πορεία. Μπορείτε να τη βρείτε στο Facebook και στα δυο της προφίλ στο Instagram εδώ και εδώ. 

Fairyland by Marilena Mexi

Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά

Γράφει ο Κωφιάδης Χάρης

Βαμμένα κόκκινα μαλλιά 

κι ένα γαλάζιο κλάμερ. 

Ώμοι κυρτοί και γυρισμένοι προς τα μέσα...

Κρυψώνα θλιβερή για στήθια άλλοτε περήφανα που γίνανε μαστάρια. 

Στενάχωρες προσθήκες όλες τους, σ' ένα σαρκίο φορτωμένο από τα χρόνια. 

Βαμμένα κόκκινα μαλλιά

και απεγνωσμένες ρουφηξιές. 

Γεμάτες νικοτίνη οι ανάσες πια, και πίσσα. 

Και χνώτα γκρι ξεβάφουν τα ροζ χείλια. 

Μπογιά που πλέον πέρασε και από κάτω γήρας.

Βαμμένα κόκκινα μαλλιά 

και θυμωμένα βλέμματα. 

Για νιότες που 'ταξαν πολλά,

όλα τα πήραν πίσω...μαζί και τόκους άδικους. 

Σε βλέπω...

Ισχνή, ζαρωμένη, πικραμένη.

Καθισμένη στο πεζούλι, μαρτυράς πως κάποιοι ακόμη την κατέχουν. 

Αυτή τη νιότη, τη δροσιά που πίσω δεν γυρνάει. 

Όσο κι αν βάφεις τα μαλλιά, όσο και αν χρωματίζεις, 

εκείνη έφυγε. 

Βαμμένα κόκκινα μαλλιά 

και ρίζες λευκές...

Ποια ήσουν και ποια είσαι πια αναρωτιέμαι.

Οι εφιάλτες του Άγκαρατ του Αριστείδη Νάστου

 

Γράφει η Δανάη Ιμπραχήμ 

Όταν θέλουμε να χαρακτηρίσουμε ένα βιβλίο, τείνουμε να το τοποθετούμε μονάχα σε ένα είδος. Πολλοί θα μου πείτε ότι αυτό γίνεται για συντομία ή γιατί πάντα θα υπάρχει αυτό το ένα λογοτεχνικό είδος που θα ξεχωρίζει. Στο πρώτο θα συμφωνήσω, αλλά στο δεύτερο επιτρέψτε μου να φέρω αντίλογο. Σαφώς και ένα βιβλίο δεν μπορεί να έχει μόνο ένα χαρακτηριστικό, αλλά πρέπει για καθαρά λόγους μάρκετινγκ να βρούμε την ειδοποιό διαφορά. Υπάρχουν όμως μερικά βιβλία που δύσκολα μπορείς να τα βάλεις μονάχα σε μία κατηγορία κι εγώ αυτά τα βιβλία τα αγαπώ λίγο παραπάνω γιατί δε σιχαίνομαι τίποτα περισσότερο από τις ταμπέλες. Εντάξει, και τις μπάμιες.

Ας μιλήσουμε λοιπόν για τους Εφιάλτες του Άγκαρατ, το δεύτερο βιβλίο του Αριστείδη Νάστου, το οποίο πρόκειται για αυτοέκδοση. Ο συγγραφέας μας ταξιδεύει στη γαλλική ύπαιθρο του 14ου αιώνα, παραμονές του Εκατονταετούς πολέμου, ενός αιματηρού κεφαλαίου της ευρωπαϊκής ιστορίας. Πρόκειται για μια περίοδο που δεν πρωταγωνιστεί σε βιβλία που ταξιδεύουν στον ευρωπαϊκό μεσαίωνα και το ίδιο ισχύει για την περιοχή. Συνήθως βλέπουμε να κυριαρχεί το αγγλικό στοιχείο. Εδώ όμως έχουμε την άλλη πλευρά. 

Ο πρωταγωνιστής μας είναι ο Αλβίν, ένας σύζυγος, πατέρας και φαινομενικά ταπεινής καταγωγής άντρας που υποφέρει από ανεξήγητους εφιάλτες. Η σύζυγος του, Μαριέτ παρατηρεί την αλλόκοτη συμπεριφορά του, καθώς τα φρικιαστικά όνειρα ολοένα και αυξάνονται και πασχίζει να εντοπίσει την αιτία αυτών. Μολονότι είναι αρκετά χρόνια παντρεμένοι, δε γνωρίζει απολύτως τίποτα για το σκοτεινό παρελθόν του που έρχεται να τους στοιχειώσει την ίδια περίοδο που αγγλικά στρατεύματα καταφτάνουν στη Φραγκία. Τότε αρχίζει μια περιπέτεια γεμάτη κίνδυνο, μυστήριο, αναπάντεχους συμμάχους και εχθρούς και αρκετή δόση μαγείας. 

Το παρελθόν του Αλβίν ταυτίζεται με τη δράση των Καθαρών, ενός γνωστού αιρετικού τάγματος με μεσαιωνικές ρίζες. Ο αναγνώστης όμως δεν έρχεται σε επαφή μονάχα με το θρησκευτικό κομμάτι, αλλά και το υπερφυσικό που ελλοχεύει σε κάθε σελίδα, μέχρι να κάνει μια πανηγυρική εμφάνιση στην κορύφωση της δράσης. Ο συγγραφέας έχει ενώσει με αρκετή μαεστρία το μύθο με την πραγματικότητα, δημιουργώντας μια σκοτεινή και γοητευτική ατμόσφαιρα. Ο αναγνώστης είναι πολλές φορές ανήμπορος να ξεχωρίσει την πραγματικότητα από το φανταστικό κομμάτι, παρασυρόμενος από την περιγραφική πένα του συγγραφέα. 

Ένα ακόμα αγαπημένο μου κομμάτι του βιβλίου είναι η γραφή, που για μένα πια αποτελεί το άλφα και το ωμέγα. Δύσκολα μπορεί κανείς να δημιουργήσει κάτι τελείως πρωτότυπο, αλλά αν εκφράζεται με το λυρισμό και την απίστευτα ομορφιά που κάνει ο Αριστείδης Νάστος, τότε δεν έχει να φοβάται τίποτα. Όταν μιλάμε για την τέχνη του λόγου, δε χωράνε απλότητες και ευτυχώς σε αυτή την περίπτωση δεν εντόπισα καμία. Με αυτή την ευχέρεια, ο συγγραφέας όχι μόνο ζωντανεύει την ιστορία του, αλλά γεμίζει το κείμενο με σοφές κουβέντες που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν εύκολα σαν μότο. 

Οι χαρακτήρες ήταν αρκετά συμπαθείς και ως ένα βαθμό τα κίνητρα και η εξέλιξη τους εμφανείς. Εδώ όμως έρχεται αυτό που με απογοήτευσε και πρόκειται για κάτι καθαρά υποκειμενικό. Είμαι αναγνώστρια που προτιμάει να μπαίνει στο βάθος του ψυχικού κόσμου, να βλέπει τη δράση και τα κίνητρα των πρωταγωνιστών μέσω των σκέψεων και του ψυχισμού τους, να μου το κάνουν νια νια, να το πω πιο απλά. Στο βιβλίο όμως η ιστορία εξελίχθηκε πολύ γρήγορα για τα δεδομένα μου και ως ένα βαθμό ένιωσα ότι οι χαρακτήρες δε δρούσαν μόνοι τους, αλλά ότι υπάκουγαν στις υποδείξεις του δημιουργού. Επιπλέον, ένας αναγνώστης χωρίς το γνωστικό υπόβαθρο της περιόδου, θα είχε ανάγκη περισσότερη ανάλυση τόσων σημαντικών ιστορικών φαινομένων. Αντίστοιχα, και το φανταστικό κομμάτι ήθελε περισσότερη παρουσίαση και επεξήγηση, ώστε να μη χρειαστεί κανείς να φτάσει στο σημείωμα συγγραφέα για να καταλάβει τα κίνητρα του. Τέλος, καλό θα είναι να επανεξεταστεί το κείμενο όσον αφορά την επιμέλεια, ώστε το κείμενο να είναι άρτιο.

Μπορείτε να βρείτε το βιβλίο εδώ.