Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Μάιος, 2021
banner

Our Latest

"Συγγραφέας… Ως και όπως οφείλει" του Χάρη Κωφιάδη

"Δεν γράφεται ο συγγραφέας με καλούπια... Πίσω από την ιδιότητα κρύβεται ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος, με τη δική του προσωπικότητα και φωνή" Είναι και συγγραφέας... Συχνά ακούω φράσεις του τύπου: «Είναι και συγγραφέας…», οι οποίες μάλιστα συνοδεύονται από υποτιμητικές ή ειρωνικές ματιές και εκφράσεις και λέγονται για να επικρίνουν μια συμπεριφορά του ατόμου η οποία, κατά τη γνώμη του εκφέροντα την άποψη, δεν συνάδει με τη συγγραφική ιδιότητα. Το κατακριτέο στοιχείο ενίοτε σχετίζεται με την εμφάνιση του εκάστοτε προσώπου και άλλοτε με τη συμπεριφορά του ή τη γενική εικόνα που επιλέγει να παρουσιάσει προς τα έξω. Αυτό συμβαίνει τόσο εκ του σύνεγγυς - έχει συμβεί πολλάκις και σε άτομα μέσα από τη δική μας ομάδα - αλλά πολύ περισσότερο μέσα από τα social media. Κάποιες φορές μάλιστα, πίσω από ανώνυμα προφίλ, με μοναδικό σκοπό αυτά τα άτομα να εμπλέκονται συνεχώς σε μια μάχη διαμέσου του πληκτρολογίου όχι υπέρ κάποιου σκοπού, αλλά κατά πάντων. Τι οφείλει (και τι όχι) ένας συγγραφέ...

Συνέντευξη με τη Χρύσα Αναστασίου

  Σήμερα έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε στο blog μας τη Χρύσα Αναστασίου, συγγραφέα των βιβλίων Η κοιλάδα του πράσινου κρυστάλλου  και Witchpunk .  Αρχικά θα θέλαμε να μας συστηθείς για να σε γνωρίσει λίγο καλύτερα το κοινό. Περίγραψε τον εαυτό σου σε τέσσερις προτάσεις. Γειά σας, είμαι η Χρύσα και αγαπώ τις ιστορίες σε οποιαδήποτε μορφή. Ασχολούμαι με τη συγγραφή βιβλίων φαντασίας και -όπως όλοι μας- αγοράζω περισσότερα βιβλία από όσα θα προλάβω ποτέ μου να διαβάσω. Λατρεύω το gaming και ποτέ μα ποτέ δεν έχω καεί σε παιχνίδι ενώ έχω πει ότι θα το ανοίξω για 1 ώρα και μετά θα γράψω *βήχει αμήχανα*. Έχω μια γάτα, τη Βιν, η οποία ποζάρει δίπλα από βιβλία στο feed μου στο Instagram γιατί μετά ξέρει ότι θα της δώσω λιχουδιές. Έχεις καταπιαστεί με το steampunk , ένα είδος που δεν είναι τόσο γνωστό στην Ελλάδα. Πώς το γνώρισες και τι σε έκανε να το αγαπήσεις; Η πρώτη μου επαφή (τουλάχιστον αυτή που θυμάμαι) ήταν μέσω της ταινίας The Golden Compass (Το Αστέρι του Βορρά...

Συνέντευξη με τον Άγγελο Αναγνωστόπουλο

    Σήμερα έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε στο blog μας τον Άγγελο Αναγνωστόπουλο συγγραφέα του βιβλίου "Το έπος της Λάεεναρ". Πες μας λίγα λόγια για εσένα, την πορεία και τα ενδιαφέροντα σου.   Είμαι ο Άγγελος (Ευάγγελος) Αναγνωστόπουλος, γεννήθηκα το 2001 στην Αθήνα και μεγάλωσα στο Ναύπλιο. Συγκεκριμένα ζούσα στο χωριό του Αγίου Αδριανού, στο οποίο πήγαινα Δημοτικό, αλλά από εκεί και πέρα όλες μου οι δραστηριότητες λάμβαναν χώρα στο Ναύπλιο.   Κατά καιρούς ασχολούμουν με τον αθλητισμό. Αρχικά με ομαδικά αθλήματα και έπειτα με τις πολεμικές τέχνες του κουνγκ φου και του κικ μπόξινγκ, στις οποίες αφιέρωσα αρκετά χρόνια. Σταμάτησα να ασχολούμαι με αυτές όταν πέρασα στο τμήμα της ιστορίας και αρχαιολογίας του ΕΚΠΑ, οπότε και έπρεπε να μετακομίσω στην Αθήνα.   Άλλα ενδιαφέροντά μου είναι κυρίως η ενασχόληση με τα επιτραπέζια παιχνίδια, το διάβασμα λογοτεχνικών βιβλίων και λιγότερο η ενασχόληση με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Η συγγραφή κατατάσσεται σε άλλη κατη...

Συνέντευξη με τη Μαρία Αλεξοπούλου

  Σήμερα έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε στο blog μας τη Μαρία Αλεξοπούλου, συγγραφέα του βιβλίου Η θλίψη που φωλιάζει μέσα μου .  Αρχικά θα θέλαμε να μας συστηθείς για να σε γνωρίσει λίγο καλύτερα το κοινό. Περίγραψε τον εαυτό σου σε τέσσερις προτάσεις. Θα με χαρακτήριζα βιβλιοφάγο γιατί η πρώτη μου επιλογή είναι να ανοίξω το κοντινότερο σε απόσταση βιβλίο, όταν έχω ελεύθερο χρόνο. Λατρεύω τη διδασκαλία σε παιδιά γιατί είναι μεταδοτικός ο ενθουσιασμός τους και φυσικά τη συγγραφή διότι μου προσφέρει τη δυνατότητα να εκφράζομαι ελεύθερα. Κατά κοινή ομολογία είμαι κοινωνική πεταλούδα (aka εξωστρεφής) και ενθουσιάζομαι εύκολα αλλά όταν μελαγχολώ κλείνομαι στο καβούκι μου ακούγοντας εμμονικά Evanescence. Τέλος, όταν μου δίνεται η ευκαιρία (όπως τώρα) διατυμπανίζω την αγάπη μου για τον κινηματογράφο που μου την μετέδωσε ο πατέρας μου. Το βιβλίο σου είναι μια προσωπική εξομολόγηση. Πώς αποφάσισες να ανοιχτείς τόσο πολύ στο κοινό; Ξεκίνησα να γράφω για να αποδιώξω τις μαύ...

Συνέντευξη με τη Μαριλένα Μέξη

  Σήμερα η χαρά είναι μεγάλη, καθώς φιλοξενούμε στο blog μας την εικονογράφο, συγγραφέα και ιδρύτρια του Will o' wisps , Μαριλένα Μέξη.  Αρχικά θα θέλαμε να μας συστηθείς για να σε γνωρίσει λίγο καλύτερα το κοινό. Περίγραψε τον εαυτό σου σε τέσσερις προτάσεις. Μητέρα. Εικονογράφος. Συγγραφέας – Αφηγήτρια. Παιδί της φύσης και του παραμυθιού . Dryad by Marilena Mexi Είσαι μεγάλη λάτρης της φαντασίας και αυτό βγαίνει και στα έργα σου. Τι είναι αυτό που σε εμπνέει περισσότερο; (Λαογραφία, βιβλία, pop κουλτούρα κτλ) Καταρχάς σε ευχαριστώ θερμά για αυτή τη συνέντευξη και τη φιλοξενία. Εύχομαι γρήγορα να ξεπεραστεί αυτή η δύσκολη κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας και να επανέλθει σύντομα η μαγεία και η δημιουργία στις ζωές μας. Με εμπνέει η ίδια η ζωή, τα βιώματα που έχω, οι δύσκολες στιγμές του παρελθόντος, τα συναισθήματα. Για μένα η τέχνη είναι μια βαθύτερη εσωτερική ανάγκη. Έτσι ήμουν από πολύ μικρή. Αγαπώ τη φύση, με γοήτευαν από πάντα οι ιστορίες με ιππότες, ν...

Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά

Γράφει ο Κωφιάδης Χάρης Βαμμένα κόκκινα μαλλιά  κι ένα γαλάζιο κλάμερ.  Ώμοι κυρτοί και γυρισμένοι προς τα μέσα... Κρυψώνα θλιβερή για στήθια άλλοτε περήφανα που γίνανε μαστάρια.  Στενάχωρες προσθήκες όλες τους, σ' ένα σαρκίο φορτωμένο από τα χρόνια.  Βαμμένα κόκκινα μαλλιά και απεγνωσμένες ρουφηξιές.  Γεμάτες νικοτίνη οι ανάσες πια, και πίσσα.  Και χνώτα γκρι ξεβάφουν τα ροζ χείλια.  Μπογιά που πλέον πέρασε και από κάτω γήρας. Βαμμένα κόκκινα μαλλιά  και θυμωμένα βλέμματα.  Για νιότες που 'ταξαν πολλά, όλα τα πήραν πίσω...μαζί και τόκους άδικους.  Σε βλέπω... Ισχνή, ζαρωμένη, πικραμένη. Καθισμένη στο πεζούλι, μαρτυράς πως κάποιοι ακόμη την κατέχουν.  Αυτή τη νιότη, τη δροσιά που πίσω δεν γυρνάει.  Όσο κι αν βάφεις τα μαλλιά, όσο και αν χρωματίζεις,  εκείνη έφυγε.  Βαμμένα κόκκινα μαλλιά  και ρίζες λευκές... Ποια ήσουν και ποια είσαι πια αναρωτιέμαι.

Οι εφιάλτες του Άγκαρατ του Αριστείδη Νάστου

  Γράφει η Δανάη Ιμπραχήμ   Όταν θέλουμε να χαρακτηρίσουμε ένα βιβλίο, τείνουμε να το τοποθετούμε μονάχα σε ένα είδος. Πολλοί θα μου πείτε ότι αυτό γίνεται για συντομία ή γιατί πάντα θα υπάρχει αυτό το ένα λογοτεχνικό είδος που θα ξεχωρίζει. Στο πρώτο θα συμφωνήσω, αλλά στο δεύτερο επιτρέψτε μου να φέρω αντίλογο. Σαφώς και ένα βιβλίο δεν μπορεί να έχει μόνο ένα χαρακτηριστικό, αλλά πρέπει για καθαρά λόγους μάρκετινγκ να βρούμε την ειδοποιό διαφορά. Υπάρχουν όμως μερικά βιβλία που δύσκολα μπορείς να τα βάλεις μονάχα σε μία κατηγορία κι εγώ αυτά τα βιβλία τα αγαπώ λίγο παραπάνω γιατί δε σιχαίνομαι τίποτα περισσότερο από τις ταμπέλες. Εντάξει, και τις μπάμιες. Ας μιλήσουμε λοιπόν για τους Εφιάλτες του Άγκαρατ , το δεύτερο βιβλίο του Αριστείδη Νάστου, το οποίο πρόκειται για αυτοέκδοση. Ο συγγραφέας μας ταξιδεύει στη γαλλική ύπαιθρο του 14ου αιώνα, παραμονές του Εκατονταετούς πολέμου, ενός αιματηρού κεφαλαίου της ευρωπαϊκής ιστορίας. Πρόκειται για μια περίοδο που δεν πρωταγωνιστεί ...