Μετοίκηση του Στέλιου Μαρμελούδη

 

Γράφει η Δανάη Ιμπραχήμ 

Η φαντασία είναι το αγαπημένο μου είδος και προσπαθώ να διαβάζω όσο μπορώ κάτι από κάθε υποκατηγορία. Το sci fi ωστόσο, δε μου είχε φανεί ποτέ ελκυστικό, τόσο στη λογοτεχνία, όσο και σε ταινίες ή σειρές. Οτιδήποτε έτυχε να βρεθεί στη βιβλιοθήκη μου αγγίζοντας το είδος της επιστημονικής φαντασίας ήταν ένα έργο που συνδύαζε κι άλλες υποκατηγορίες. Αυτή τη φορά όμως, αποφάσισα συνειδητά να ανοιχτώ και σε αυτό το κομμάτι της φαντασίας και ξεκίνησα με το έργο ενός πρωτοεμφανιζόμενου Έλληνα συγγραφέα, διότι αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει. 

Η Μετοίκηση λοιπόν μας ταξιδεύει στον πλανήτη Άλβιον την ώρα που μια ομάδα περίπου πεντακοσίων ατόμων επιβιβάζεται σε ένα διαστημόπλοιο για να ταξιδέψει στον πλανήτη Ίοντορ. Η ζωή στον Άλβιον είναι εδώ και χρόνια ανυπόφορη, καθώς εξαιτίας βλαβερών ουσιών η επιφάνεια του είναι μη βιώσιμη. Ο κόσμος είναι στρυμωγμένος στα υπόγεια, ενώ η έλλειψη πόρων οδηγεί στην υποχρεωτική εκτέλεση όλων όσων ξεπερνούν τα σαράντα πέντε έτη. Ο πλανήτης ουσιαστικά αργοπεθαίνει και οι κάτοικοι του πασχίζουν να βρουν ένα νέο μέρος να τους φιλοξενήσει. Αντίπαλοι αυτού του εγχειρήματος είναι μια ομάδα θρησκόληπτων, οι οποίοι αντιμάχονται κάθε λογική και τυφλωμένοι από το ζήλο τους θέτουν επικίνδυνα εμπόδια στην αποστολή. Τόσο οι κάτοικοι του Άλβιον, όσο και οι γενναίοι που ταξίδεψαν στον Ίοντορ καλούνται να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο του αγνώστου και το μίσος του φανατισμού.

Παρά το γεγονός ότι το ξεκίνησα με επιφυλακτικότητα για το λόγο που ανέφερα παραπάνω, η καταιγιστική πλοκή και η ώριμη γραφή του συγγραφέα με άφησαν να χαθώ στις σελίδες. Η δράση δεν έλειπε από κανένα κεφάλαιο, οι εικόνες που μας έδινε ο Στέλιος ήταν τόσο ζωντανές χάρις την γλαφυρότητα του λόγου του, οι χαρακτήρες του διέθεταν τη δική τους έντονη προσωπικότητα και ανοίγονταν στον αναγνώστη με σκοπό να τους κατανοήσει και - γιατί όχι - να ταυτιστεί μαζί τους, ενώ δεν έλειπαν και τα κοινωνικά μηνύματα, ιδίως προς το τέλος. Όσον αφορά τον επίλογο, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη που σίγουρα κανείς δεν περίμενε ή άρχιζε να υποψιάζεται λίγο πριν φτάσει σε αυτόν. Σε κάθε περίπτωση ήταν ένα twist που έδωσε ακόμα μεγαλύτερη αξία στο βιβλίο. 

Κατά γενική ομολογία ήταν μια ευχάριστη μύηση στο sci fi, καθώς ήταν μικρό και έτσι μου έδωσε ό,τι χρειαζόμουν για να εισέλθω στον κόσμο, αλλά στη συνέχεια να αποζητώ κάτι παραπάνω. Παρά το μέγεθος του όμως δεν του έλειπε απολύτως τίποτα κι αν συνεχίσω να διαβάζω το είδος, θα ήθελα οπωσδήποτε ένα ακόμα έργο του Στέλιου Μαρμελούδη. 

ΚΡΑΥΓΕΣ ΣΙΩΠΗΣ

 

ΚΡΑΥΓΕΣ ΣΙΩΠΗΣ, ΤΙΣ ΛΕΝΕ...

Γράφει η Βούλα Γκεμίση

Χείλη σφραγισμένα. 

Κραυγές σιωπής τις λένε. 

Μα, δεν σου δίδαξε κανείς να τις ακούς. 

Δεν σου δίδαξαν τα μάτια να διαβάζεις. 

Δεν αρκέστηκες στη μελωδία της καρδιάς και στον πόνο που προστάζει ο νους. Πολυφορεμένα όνειρα, πλεγμένα σε έναστρους ουρανούς. 

Εγώ σιωπώ και εσύ μιλάς. 

Πάντα μιλάς. 

Με μια φωνή σειρήνα που όσο πάει και θεριεύει μέσα μου και γίνεται η χειρότερη απειλή. Και αν στα δυο μου μάτια μοιάζεις με αγρίμι, παρά τον φόβο μου, μπροστά μου δείχνεις μικρός. Πάντα μικρός και αδύναμος. Ασήμαντος μα αρκετά ικανός να γρατζουνάς με την απειλή τη δική μου λογική που πάντα με προστάζει να τρέξω μακριά από εσένα.

Και εγώ τελικά μένω. 

Δεν το κάνω. Δεν φεύγω παρά την θέληση μου.

Στέκω και σε κοιτώ και νιώθω τόσα δα μικρή. Ανήμπορη μπροστά στο υπερυψωμένο αλλά οργισμένο ανάστημα σου και εκεί σφραγίζω τα χείλη. Αποσιωπώ τις εσωτερικές κραυγές και τις αφήνω να πλέκουν μέσα μου αραχνοΰφαντους ιστούς απόγνωσης. Είναι πολλοί. Τόσο πολλοί που κάνουν τον εσωτερικό μου κόσμο να μοιάζει στοιχειωμένος από όνειρα – φαντάσματα. Ανάμεσα τους αναζητώ συντροφιά και μένω μόνη.

Τώρα μιλάω εγώ. 

Και είχα τόσα πολλά να σου πω τελικά. 

Και αν ακόμα κάποιοι υπηρετούν σαν δούλοι το «η σιωπή είναι χρυσός» εγώ θα πω ότι η λάμψη του χρυσού πολλές φορές θαμπώνει. 

Μεγαλοπρέπεια να ακούς τις σιωπές. Να βλέπεις κάτω από τον χρυσό. Να αφουγκράζεσαι την μοναξιά που πολύ εύκολα αποτυπώνεται στο βλέμμα. Μεγαλοπρέπεια να ανοίξεις τα δυο σου χείλη και να αφήσεις την λύτρωση επιτέλους να σε πιάσει από το χέρι χαράζοντας σου την αίσθηση ότι δεν είσαι ποτέ μόνη γιατί είμαστε τελικά τόσες πολλές κραυγές μαζεμένες που το μόνο που αποζητούν είναι την αποδέσμευση από την απελπισία που σαρώνει τα πάντα. 

"Μουσικές ιστορίες" Ένα δικτυακό λογοτεχνικό δρώμενο από τον Γιώργο Δερβεντλή

  Φίλες και φίλοι της δικτυακής μας γειτονιάς, οι γιορτινές μέρες μας άφησαν, η ρουτίνα επανέρχεται έξω στους ρυθμούς μας και εμείς προσπαθούμε να βρούμε τα δικά μας μέτρα και σταθμά στις νέες πραγματικότητες.

Το αντίδοτο στην έρπουσα μεγαγχολία και στην αγωνία με το αύριο είναι η αλληλεγγύη, το άνοιγμα της καρδιάς μας, η δημιουργία, η έμπνευση. Με λίγα λόγια η, κάθε μορφής, τέχνη.

Στην δικτυακή μας παρέα, τρέχουν και μας κρατούν σε μια πνευματική ανάταση και ζεστασιά, διάφορα δρώμενα. Με έμφαση στην λογοτεχνική πλευρά του εαυτού μας. Στην πεζογραφία και στην ποίηση.

Θέλω να ρίξετε μια ματιά και εδώ. Νομίζω είναι κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον. 

Τον Γιώργο Δερβεντλή, τον ξέρετε πια. Τον έχετε γνωρίσει, σχεδόν όλες και όλοι. Είτε μόνο του είτε μέσα από τη συμμετοχή του στα διάφορα δρώμενα της γειτονιάς μας. Τελευταία είχε μια εξαιρετική ιδέα και ξεκίνησε να την υλοποιεί στο προσωπικό του Blog  My Little Stories

Νομίζω είναι ώρα να μάθετε για τις "Μουσικές Ιστορίες"

Ο Γιώργος, αναρτά στην σχετική σελίδα ένα τραγούδι δικής του έμπνευσης. Από εκεί και πέρα, καλούνται, ελεύθερα οι τυχόν ενδιαφερόμενοι φίλοι bloggers να καταθέσουν το πως "μίλησε" σε εκείνους αυτό το τραγούδι. Είτε με ένα γραπτό, είτε με ένα αφήγημα, ένα διήγημα είτε με κάποιους στίχους η ένα ποίημα. Το κάλεσμα δεν έχει χρονικό όριο, δεν έχει πίεση. Είναι ελεύθερος, όποιος νιώσει ένα "κλικ" να εκφράσει την έμπνευσή του ακολουθώντας τις οδηγίες του, όπως τις δίνει αναλυτικά εδώ:

Μουσικές Ιστορίες

Στη σελίδα αυτή έχετε συνολική εικόνα του όλου δρώμενου. Δηλαδή, τα τραγούδια που αποτελούν το ...φυτίλι της έμπνευσης καθώς επίσης και όλες τις συμμετοχές και τις δημιουργίες που γέννησαν.

Προσωπικά το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον. Μπορείτε να ρίξετε και τη δική σας ματιά λοιπόν. 

Αέναη μάχη: Η Πτώση της Άννας Σπαναγιώργου

 

Γράφει η Δανάη Ιμπραχήμ 

Είναι βρόμικα της μοίρας τα παιχνίδια. 

Αν δε σε κουρελιάσει, δε σου δίνει λαμπρά ρούχα να ντυθείς.

Η Πτώση είναι ένα πολύ ιδιαίτερο βιβλίο. Δε θα το χαρακτήριζα τόσο μυθιστόρημα, όσο παραμύθι. Ένα σύγχρονο, σκοτεινό παραμύθι. Η Άννα Σπαναγιώργου πλάθει ένα μαγικό κόσμο σε αυτόν που ήδη γνωρίζουμε και μας ταξιδεύει στα βάθη των δασών.

Η Κάτια είναι μια νεαρή κοπέλα που εργάζεται για έναν μυστηριώδη άντρα, τον Άρη. Όταν πεθαίνει η γιαγιά της, ο Άρης τη φέρνει στον κόσμο του, όπου η Κάτια μαθαίνει άλλοτε κρυφές πτυχές του εαυτού της. Δεν είναι μια συνηθισμένη γυναίκα. Μαγεία φαίνεται να κυλάει στις φλέβες, γεγονός που ο κόσμος του Άρη γνωρίζει πολύ καλά. Τι είναι αυτό που κάνει την Κάτια τόσο ξεχωριστή; Τι ακριβώς είναι ο κόσμος του Άρη;

Τα ερωτήματα που γεννιόνται είναι πολλά, παρά το μικρό μέγεθος του βιβλίου. Απαντήσεις δίνονται εν μέρει, αλλά με τη μαεστρία της Άννας και τα συνεχή plot twist αμφιβάλλεις για όσα πιστεύεις. Για το τι είναι στα αλήθεια καλό και κακό, δεν μπορείς να είσαι ποτέ σίγουρος. Το μόνο που δε θα σε προδώσει όμως ποτέ είναι η πίστη στον εαυτό σου. Κι αυτό είναι το σημαντικότερο μάθημα ζωής και για την Κάτια, αλλά και τους αναγνώστες.

Η πλοκή, όπως και το βιβλίο, είναι αρκετά ιδιαίτερη. Τα συνεχή μηνύματα και φιλοσοφικές ανησυχίες της συγγραφέως δίνουν ένα παραπάνω έναυσμα ώστε να θεωρείται παραμύθι. Επιπλέον, η ιστορία κυλάει γρήγορα χωρίς πολλές λεπτομέρειες. Αυτό ήταν και το μόνο μου παράπονο, καθώς προτιμώ αναλύσεις. Όχι ότι έλειπαν από παντού. Ακόμα και τα ψυχογραφήματα των χαρακτήρων ήταν επαρκή, ενώ κάθε τους πράξη δικαιολογούταν ικανοποιητικά. Σαν Δανάη όμως προτιμώ λίγη παραπάνω ποσότητα. Αλλά δε σημαίνει ότι δεν απόλαυσα την Πτώση.

Ένας ακόμα λόγος που το βιβλίο ήταν μια ευχάριστη συντροφιά ήταν η γραφή της Άννας. Τη βρήκα απίστευτα λυρική, ποιητική, μαγευτική! Η πένα της τονίζει τον πλούτο της γλώσσας και δίνει μια τρυφερή χροιά στην ιστορία. Άλλωστε, παρά τον κίνδυνο και την αμφιβολία, ο ρομαντισμός και η αθωότητα έρεαν σε κάθε παράγραφο και αυτό χάρις τον εξαίρετο τρόπο που η Άννα έβαζε τις λέξεις τη μία δίπλα στην άλλη, δημιουργώντας μια πανδαισία. 

Όπως καταλάβατε, κατά γενική ομολογία το βιβλίο μου άφησε μια γλυκιά γεύση. Από τη μέση - και λίγο νωρίτερα - η δράση άρχισε να ανέρχεται προς την κορύφωση και κάθε υποκεφάλαιο των τριών ενοτήτων με πλημμύριζε συναισθήματα. Το μυστήριο που απλωνόταν σαν τη πιο σκοτεινή νύχτα με ωθούσε να γυρνάω τις σελίδες ψάχνοντας απαντήσεις, τη λύση στο μεγάλο αίνιγμα. Ακόμα κι όταν πήρα μερικές, γεννήθηκαν νεώτερες απορίες χτίζοντας ένα δυνατό hype για τη συνέχεια. 

Πιστεύω ότι η Άννα Σπαναγιώργου θέτει πολύ ψηλά τον πήχη στο εγχώριο παραμύθι. Με μια ιστορία που παραπέμπει στους θρύλους των τοπικών λαογραφιών, ξεκινάει μια τριλογία που φαίνεται ότι θα εξελιχθεί σε κάτι μοναδικό. Ανυπομονώ να πιάσω στα χέρια μου το επόμενο μέρος!

Love is in the air: Έξι βιβλιοπροτάσεις που θα ερωτευτείτε!

 

Γράφει η Δανάη Ιμπραχήμ 

Αγαπημένοι μου αναγνώστες. Ο Φεβρουάριος είναι ως γνωστόν ο μήνας του έρωτα, χάρις την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Ξέρω, ξέρω. Ο έρωτας δε θα έπρεπε να γιορτάζεται μόνο μια φορά, είναι μία ακόμα εμπορική γιορτή, η ιστορία του πραγματικού Αγίου Βαλεντίνου δεν είναι τόσο ρομαντική. Συμφωνώ και στα τρία. Ωστόσο, γιατί να μην εκμεταλλευτούμε μία μέρα το χρόνο να απολαύσουμε την αγάπη και τον έρωτα, αφού ας είμαστε ειλικρινείς, τις υπόλοιπες 364 αναλωνόμαστε στο μίσος και τη μιζέρια; Εξάλλου για τους βιβλιόφιλους είναι μία ακόμα δικαιολογία να αγοράσουν βιβλία ή να τα κάνουν δώρο στα αγαπημένα τους πρόσωπα. Αν λοιπόν ψάχνετε κάτι γι’ αυτό το σκοπό, είμαι εδώ για να σας δώσω τη λύση.

Outlander, της Diana Gabaldon

 

Δε νομίζω ότι θα άντεχε η καρδούλα μου να προδώσω αυτή την ιστορία και να μην τη συμπεριλάβω σε αυτό το άρθρο. Η Claire Beauchamp και ο James Fraser αποτελούν το πιο καυτό ζευγάρι της δεκαετίας, τόσο στα βιβλία όσο και την τηλεοπτικά σειρά. Όταν συναντιούνται διακόσια χρόνια πριν την εποχή όπου γεννήθηκε η Claire, τα άστρα ευθυγραμμίζονται και ζουν τον πιο παθιασμένο έρωτα. Το τεράστιο χάσμα, ο πόλεμος και οι αμέτρητοι εχθροί δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να τους χωρίσουν.

Όπως καταλάβατε πρόκειται για ένα βιβλίο φαντασίας αλλά και ιστορίας, καθώς η Claire ακουμπά το 1945 παλαιολιθικές μεγαλίθους που την ταξιδεύουν στο 18^ο αιώνα. Μόνη της, με ένα τεράστιο μυστικό πασχίζει να επιβιώσει στα Highlands της Σκοτίας και να βρει τον τρόπο να γυρίσει στην εποχή της. Η μοίρα όμως έχει αποφασίσει πως η Claire δεν ανήκει στο μέλλον – σε σχέση πάντα με το 18^ο αιώνα – και μια σειρά γεγονότων οδηγούν σε έναν γάμο. Μπορεί να προέκυψε από καθαρό συμφέρον, αλλά εξελίχθηκε σε μια δυνατή αγάπη.

 

  The Deal, της Elle Kennedy

Αν σας αρέσουν τα college romance, αυτό το βιβλίο είναι ιδανικό. Μία σύγχρονη ιστορία έρωτα ανάμεσα σε δυο νεαρά παιδιά, που ξεκίνησε με έναν αντισυμβατικό τρόπο. Σε αυτό το σημείο να δώσω πολλά συγχαρητήρια στην Elle Kennedy που μέσα στην ιστορία της έθιξε σοβαρά κοινωνικά φαινόμενα, όπως την σεξουαλική κακοποίηση και την ενδοοικογενειακή βία, με απόλυτο σεβασμό και χωρίς γλαφυρότητες που θα καθιστούσαν το βιβλίο της βαρύ.

Η Hannah και ο Garett λοιπόν, δε φαίνεται να έχουν τίποτα κοινό εκ πρώτης όψεως και όταν κάνουν μια φαινομενικά αθώα συμφωνία, μπλέκουν σε ένα γαϊτανάκι συναισθημάτων, με το πάθος να κυριαρχεί. Είναι μια φρέσκια, ευχάριστη και σέξι ιστορία που μόλις την ολοκληρώσετε θα σας έχει μείνει η πιο γλυκιά γεύση.

 Fake it ‘til you break it, της Meagan Brandy

Παραμένοντας στο Contemporary Romance, θα σας παρουσιάσω ίσως το πιο σέξι βιβλίο το είδους που έχω διαβάσει. Αυτή τη φορά κατεβαίνουμε εκπαιδευτική βαθμίδα και εξερευνούμε τη σχέση της Demi και του Nico. Δυο συμμαθητές αναγκάζονται να συνεργαστούν στο μάθημα της βιολογίας και από τη μια μέρα στην άλλη προσποιούνται πως είναι ζευγάρι. Ο σκοπός είναι να ζηλέψει το αγόρι που αρέσει στη Demi, αλλά αυτό που τελικά ξεκίνησε σαν ψέμα, αρχίζει να αποδεικνύεται πολύ αληθινό.

Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι από τα πιο καλογραμμένα ερωτικά μυθιστορήματα που έχουν περάσει από τα χέρια μου. Το ύφος είναι αρκετά ώριμο, οι ερωτικές σκηνές όμορφα δομημένες ώστε να είναι ρεαλιστικές, αλλά όχι πρόστυχες. Οι χαρακτήρες τόσο δυνατοί! Δεν μπορούσα να βρω ψεγάδι σε αυτό το βιβλίο κι αν με ρωτάτε σε ποιο να δώσετε περισσότερη σημασία από όσα θα αναφέρω… Εντάξει, δεν μπορώ να πάρω θέση. Τα αγαπώ όλα εξίσου. Αλλά πιάσατε το νόημα.

Succubus Blues, της Richelle Mead

Όσοι γνωρίζετε ήδη αυτή τη συγγραφέα είστε πάρα πολύ τυχεροί και ελάτε να γίνουμε φίλοι! Μετά το αρκετά badass Vampire Academy, η Mead εξερευνά πιο σκοτεινά μονοπάτια, παρέα με μια Succubus, την γνωστή ερωτική δαιμόνισσα. Το πρώτο μέρος της σειράς Georgina Kincaid θα σας παρουσιάσει την ομώνυμη ηρωίδα που σε έναν κόσμο γεμάτο δαίμονες, βρικόλακες και πολλούς ξαναμμένους θνητούς, θέλει μόνο λίγο χρόνο για τον εαυτό της.

Τα βιβλία της Mead είναι πάντα δυνατά, γεμάτα συναίσθημα και δράση και το συγκεκριμένο δεν αποτελεί εξαίρεση. Μεγάλη λάτρης της λαογραφίας, μας δίνει πολύ φολκλόρ στις σελίδες και μας κάνει να ερωτευτούμε όποιον θέλει να μας γοητεύσει την εκάστοτε στιγμή. Η συγκεκριμένη σειρά δεν είναι παρά ένα παιχνίδι ξελογιάσματος που θα σας προσφέρει μια αργή και βασανιστική ηδονή. Τι πιο κατάλληλο για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου!

A touch of Darkness, της Scarlett St Clair

Δύο πράγματα θα πω. Άδης και Περσεφόνη. Αν σας αρέσουν αυτοί οι δυο μαζί, το αστικό, ερωτικό φάντασυ της St Clair θα σας συναρπάσει. Πρόκειται για ένα μοντέρνο retelling, τοποθετημένο σε μια σύγχρονη Αθήνα, τελείως διαφορετική όμως από αυτό που γνωρίζουμε. Οι θεοί έχουν κατέβει εδώ και χρόνια από τον Όλυμπο και ουσιαστικά κυβερνούν. Η Περσεφόνη είναι μια θεά in cognito, καθώς μονάχα η μητέρα της Δήμητρα γνωρίζει την ύπαρξη της. Έτσι, μπορεί να ζει ανάμεσα στους ανθρώπους, καθώς μέσα σε όλα δε διαθέτει δική της μαγεία. Όταν ένα βράδυ θα επισκεφτεί το κλαμπ του Άδη και θα κλείσει μαζί του μια σκοτεινή συμφωνία, θα συνειδητοποιήσει πως οι δυνάμεις της είναι μεγαλύτερες από όσο είχε τολμήσει να πιστέψει.

Αν ενθουσιαστήκατε με όσα διαβάσατε μέχρι στιγμής, σας έχω ένα ευχάριστο νέο. Πρόκειται για το πρώτο μέρος σειράς, ενώ υπάρχει κι άλλη μία side σειρά, που είναι η ιστορία από την πλευρά του Άδη, τον οποίο σας εγγυώμαι ότι θα λατρέψετε. Η απεικόνιση του διαφέρει από ό,τι έχουμε συνηθίσει, έχει απίστευτο χιούμορ και είναι πολύ σέξι αγόρι. Μπορείτε να φανταστείτε πόσο καυτές είναι οι σκηνές του με την Περσεφόνη. Να ξέρετε πως ήδη έχω διαφθείρει τη φίλη μου, Χριστίνα και από τη στιγμή που ξεκίνησε το βιβλίο έχει πάθει έρωτα. Εσείς τι περιμένετε;

Μεθυσμένες Αλήθειες, της Τατιάνας Τζινιώλη

Φυσικά από αυτό το άρθρο δε θα μπορούσε να λείψει η Ελληνίδα Best Selling συγγραφέας ερωτικών μυθιστορημάτων. Αν δεν έχετε διαβάσει ποτέ το είδος, σας προτείνω να ξεκινήσετε με την Τατιάνα και σας υπόσχομαι ότι θα το λατρέψετε. Εννοείται, ότι σας προτρέπω να διαβάσετε όλα της τα βιβλία. Ωστόσο, θέλω να κάνω ειδική μνεία στο αγαπημένο μου δικό της μέχρι στιγμής, για το οποίο θα βρείτε και αναλυτική κριτική εδώ.

Οι Μεθυσμένες Αλήθειες ξεκινάνε με την καλοκαιρινή περιπέτεια του Κόνορ και της Χέιζελ. Οι δυο τους συναντιόνται σε ένα κρουαζιερόπλοιο και μαγεμένοι ο ένας με τον άλλον, αποφασίζουν να ζήσουν μια βδομάδα γεμάτη πάθος. Πιστεύουν πως όλο αυτό θα κρατήσει μόνο εφτά μέρες, αλλά καλοί μου φίλοι δε θα γινόσασταν βιβλίο, αν τα πράγματα πήγαιναν όπως τα είχατε προγραμματίσει.

Αυτά από μένα. Θα τα πούμε στο επόμενο άρθρο!