Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο
banner

Our Latest

Το Καπετανόσπιτο - Γράφει η Ελένη Ζηνονίδη

Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...

Συνέντευξη με τον Αριστείδη Νάστο

 

Σήμερα έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε στο blog μας το συγγραφέα Αριστείδη Νάστο.





Αρχικά θα θέλαμε να μας συστηθείς για να σε γνωρίσει λίγο καλύτερα το κοινό. Περίγραψε τον εαυτό σου σε τέσσερις προτάσεις.

Γειά σας,

Είμαι ένας Γεωγράφος που ασχολείται με τη συγγραφή και τη μουσική.

Λάτρης της Ιστορίας, της Φιλοσοφίας, γενικά της γνώσης και φυσικά της μουσικής.

Αγαπώ τα ιστορικά βιβλία και τα ιστορικά μυθιστορήματα όπως επίσης και τις κουλτούρες και μυθολογίες όλων των λαών με ειδίκευση (προς το παρόν) την Γερμανοσκανδιναβική, Κελτική και Ελληνική.

Συνθέτω δική μου μουσική σε διάφορα είδη και όργανα, η οποία συνήθως είτε δημιουργείται λόγω των ‘’εικόνων’’ στις σελίδες που γράφω, είτε μετατρέπω τη μουσική σε λέξεις.


Πες μας δυο λόγια για τα βιβλία σου.

Το πρώτο μου βιβλίο εκδόθηκε και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πηγή (2019), ο ΙΒΑΡ, Ο ΝΕΚΡΟΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ. Πρόκειται για μια σκοτεινή ιστορία που συνδυάζει ένα μεγάλο ιστορικό γεγονός το 9 μ.Χ, εμποτισμένο με Γερμανοσκανδιναβική μυθολογία. Ένας νεαρός πολεμιστής θα αναθεωρήσει τις αξίες της ιδανικής ζωής/θανάτου που θεωρούσε όταν αντιμετώπισε μια θεϊκή κατάρα, ακολουθώντας ένα ταξίδι στον υπερφυσικό κόσμο για να μάθει περισσότερα για αυτή.

Το δεύτερό μου βιβλίο, Οι Εφιάλτες του Άγκαρατ (2021) είναι αυτοέκδοση και είναι μια νουβέλα που διαδραμματίζεται στην εποχή του Εκατονταετούς πολέμου, στη Φραγκία του ύστερου Μεσαίωνα. Στη δίνη του πολεμικού κυκλώνα, το μεταφυσικό στοιχείο κάνει την παρουσία του και βασανίζει έναν πρώην πολεμιστή ενός εγκληματικού τάγματος που θέλει πια να ζήσει μια ήρεμη ζωή με την οικογένειά του, αλλά αναγκάζεται να ακολουθήσει το μονοπάτι του αίματος για μία ακόμα φορά για τους προστατέψει. Ο συνδυασμός πραγματικών γεγονότων και φαντασίας υπάρχει και εδώ με λίγο περισσότερο ενεργό το ιστορικό background.






Στα βιβλία σου συνδυάζεις το ιστορικό μυθιστόρημα με τη φαντασία. Πόσο εύκολο είναι αυτό;

Για μένα, που ως αναγνώστης είμαι fan της ιστορίας και του ιστορικού μυθιστορήματος αλλά ταυτόχρονα ανέκαθεν είχα φαντασία που κάλπαζε, συγγραφικά νομίζω αποτελεί μονόδρομο και μου βγαίνει εντελώς φυσικά. Βιβλίο με βιβλίο πρέπει και θέλω να βελτιώνομαι εννοείται, ώστε η φυσική ροπή προς αυτόν τον συνδυασμό, να παράγει ολοένα και καλύτερα βιβλία για τους αναγνώστες. Νομίζω πάντως πως η σωστή αρχή για όλα τα είδη λογοτεχνίας είναι πρώτα από όλα οι σελίδες να αρέσουν στον συγγραφέα και να ευχαριστιέται τη συγγραφή τους και όχι να έχει στο μυαλό του κάποια φόρμουλα ‘’επιτυχίας’’ που νομίζει πως πρέπει να ακολουθήσει.



Ποιοι συγγραφείς και έργα σε ενέπνευσαν;

Πολλοί συγγραφείς κατά καιρούς μου δίνουν τα στοιχεία που υποσυνείδητα μεταφέρω και εγώ στο ‘’χαρτί’’, αλλά θα ήθελα να ξεχωρίσω με διαφορά τον μεγάλο ιστορικό μυθιστοριογράφο Bernard Cornwell, του οποίου τα βιβλία με έχουν εμπνεύσει τόσο πολύ. Είναι ο καταλύτης στην ενασχόλησή μου με τη συγγραφή και ειδικότερα τα βιβλία του «The Warlord Trilogy», «Saxon Stories (The Last Kingdom series)» και «The Grail Quest», που αποτέλεσε έμπνευση ως προς την εποχή και τα γεγονότα, για το δεύτερο βιβλίο μου.

Δεύτερη επιλογή νομίζω είναι ο George R.R Martin, του οποίου τα έργα μελετώ τον τελευταίο καιρό και με συναρπάζει τόσο πολύ ο τρόπος που γράφει, που τον ζηλεύω δημιουργικά και θα ήθελα να αφομοιώσω αρκετά από τα δυνατά του στοιχεία στον τρόπο γραφής μου. Συνεπώς, Bernard Cornwell ως μέντορας και George Martin ως τωρινός μου ‘’coach’’!





Αλλάζεις την ιστορική αλήθεια στα βιβλία σου; Κι αν ναι, γιατί;

Όχι. Προσωπικά δεν μου αρέσει η εναλλακτική ιστορία, ακόμα και η τροποποίησή της. Προτιμώ, και για μένα είναι πιο συναρπαστικό, να ‘’παίζω’’ με τους λόγους που οδήγησαν σε ένα ιστορικό γεγονός μέσω των πρωταγωνιστών μου, όπως άλλωστε είναι και το βασικό χαρακτηριστικό ενός ιστορικού μυθιστορήματος. Ιδιαίτερα όταν οι λόγοι αυτοί είναι αντικρουόμενοι από τους ιστορικούς ή λόγω έλλειψης στοιχείων, ομιχλώδεις. Όπως είχε πει ο Bernard Cornwell, στο ιστορικό μυθιστόρημα έχεις έτοιμο σεταρισμένο τον κόσμο σου και επικεντρώνεσαι στον άξονα της πλοκής και τους χαρακτήρες σου, πράγμα που σου δίνει μεγάλο πλεονέκτημα.

Οπότε η στρατηγική που θέλω να ακολουθώ είναι να αφήνω το background ως έχει, τα ιστορικά γεγονότα ως έχουν κτλ και προσπαθώ να επικεντρωθώ σε αυτό που θα κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Τους χαρακτήρες και την ‘’fictional’’ συμβολή τους στα παραπάνω.



Τι άλλο να περιμένουμε από σένα στο συγγραφικό κομμάτι;

Αν όλα πάνε καλά, μακάρι πολλά! Αυτή την περίοδο γράφω ένα φιλόδοξο και απαιτητικό για μένα project. το οποίο ευελπιστώ να ολοκληρώσω μέσα στο 2021. Spoiler alert λοιπόν… Το τρίτο μου βιβλίο θα είναι ένα καθαρά ιστορικό μυθιστόρημα (χωρίς το στοιχείο της φαντασίας δηλαδή) και θα αναφέρεται σε ένα πολύ σημαντικό γεγονός στα τέλη του 17ου αιώνα, υπό το πρίσμα τεσσάρων πρωταγωνιστών. Επίσης, έχω στα σκαριά τη συνέχεια του ΊΒΑΡ όπως και ένα prequel των Εφιαλτών με τα οποία θα ήθελα να καταπιαστώ αμέσως μετά.



Πόσο εύκολη ή δύσκολη είναι η αυτοέκδοση στην Ελλάδα; Θα την προτιμήσεις ξανά;

Θα μιλήσω ξεκάθαρα και ειλικρινά. Εξαρτάται πώς αντιμετωπίζεις την έννοια «συγγραφέας». Αν θέλεις απλά να έχεις στο βιογραφικό σου και ένα τυπωμένο βιβλίο για να καμαρώνεις, τότε η αυτοέκδοση είναι το πιο εύκολο και απλό πράγμα. Αν όμως πιστεύεις εξ’ολοκλήρου σε αυτό, είναι ένας δύσκολος δρόμος δεδομένου του ότι έχεις το 100% της ευθύνης για τα πάντα, όπως για παράδειγμα τη διαφήμιση / προώθηση στους αναγνώστες και την αρχική ‘’δυσπιστία’’ όταν το βιβλίο σου είναι χωρίς Εκδοτική στέγη, λόγω πιθανής απαρχαιωμένης νοοτροπίας.

Όμως, είσαι κύριος των πάντων. Έχεις πλήρη έλεγχο για όλα και φυσικά των πωλήσεων. Με την αυτοέκδοση έχεις το 100% της επιτυχίας και της αποτυχίας σου. Δεν υπάρχει κανείς να κατηγορήσεις άμεσα, αν το βιβλίο σου δεν πάει καλά παρά μόνο τον εαυτό σου. Θέλει πολύ, διαρκές ‘’τρέξιμο’’ και καθόλου εφησυχασμό, αλλά είναι ένας αγώνας που σου ανήκει εξολοκλήρου.

Συνοψίζοντας, η αυτοέκδοση είναι ένα έξυπνο και καλό βήμα για κάποιον που σκέφτεται απόλυτα σοβαρά τη συγγραφή και βρίσκεται στα πρώτα του βήματα. Η όποια ταλαιπωρία και δυσκολία αντισταθμίζεται με το πάθος για το βιβλίο σου.

Πάντα θα είμαι ανοιχτός σε συνεργασίες με εκδοτικούς οίκους εννοείται και θεωρώ πως όταν καταφέρεις και χτίσεις ένα όνομα στον χώρο έστω και μικρό, η δουλειά σου θα ανέβει ακόμα περισσότερο έτσι. Όμως, η πραγματική και ουσιαστική βοήθεια μιας τέτοιας συνεργασίας (ΥΨΗΛΕΣ διανομές σε βιβλιοπωλεία, ΚΑΛΕΣ και ΔΙΑΡΚΕΙΣ διαφημίσεις κ.α), νομίζω είναι για ήδη πολύ γνωστούς και πετυχημένους συγγραφείς. Στις περιπτώσεις που ο αναγνώστης δηλαδή θα σε αναζητήσει στον τομέα σου στα βιβλιοπωλεία, που το όνομά σου θα αρχίσει να είναι διαφήμιση από μόνο του.



Τέλος, θα θέλαμε να κλείσεις με μια συμβουλή προς τους επερχόμενους συγγραφείς.

Σας παρακαλώ… μην εγκαταλείπετε ποτέ το όνειρό σας, αν όντως είναι η συγγραφή. Όσες δυσκολίες και αν αντιμετωπίζετε, όσες άλλες δουλειές και αν τρέχουν παράλληλα, κρατήστε τη συγγραφή ως βασικό στόχο. Πρέπει να σπάσει επιτέλους η ρόδα φαυλότητας της μιζέριας της Ελλάδας: «Ελλάδα είμαστε... δεν θα τα καταφέρω!». Πρέπει να καταβάλουμε αγώνες και θυσίες και τότε και μόνο τότε θα έχουμε το δικαίωμα να πούμε: «ΑΠΕΤΥΧΑ».

Αντίθετα, πόσο γλυκό θα είναι άραγε το φρούτο της επιτυχίας;



Σε αυτό το σημείο να ευχαριστήσουμε τον Αριστείδη και να του ευχηθούμε ό,τι καλύτερο στη συγγραφική του πορεία. Μπορείτε να τον βρείτε επίσης στην επίσημη ιστοσελίδα του. 




Σχόλια

  1. Χαίρομαι γιατί διαβάζω πολύ ενδιαφέροντα πράγματα για ένα ακόμα νέο άνθρωπο στο χώρο της τέχνης και συγγραφής. Μου άρεσε στον Αριστείδη η αγάπη του για τη Γεωγραφία. Είναι κάτι που λατρεύω.
    Να του ευχηθώ τα καλύτερα ειλικρινά.
    Δανάη ένα ακόμα μπράβο για την παρουσίαση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Most Popular

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΖΟΑΝ ΖΑΧΑΡΙΑΔΟΥ

  (από τη Βούλα Γκεμίση)     Ποια ήταν η πρώτη "σκοτεινή σκέψη" που σου ενέπνευσε να ασχοληθείς με το είδος του ψυχολογικού θρίλερ;       Δεν ήταν απλώς μια σκέψη, ήταν όλο το backround από πίσω. Φαντάσου πως από πολύ μικρή ηλικία είχα ξεκινήσει να βλέπω ταινίες με τον Freddy Krueger (τις έβλεπα αγκαλιά με τον μπαμπά μου και δε φοβόμουν) και διάβαζα βιβλία μυστηρίου, οπότε ήταν αναμενόμενο μεγαλώνοντας να αναζητώ να διαβάζω και να γράφω κάτι πιο σκοτεινό. ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ!    Πώς διαχειρίζεσαι τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στην αγωνία και την υπερβολή όταν χτίζεις την ψυχολογία των χαρακτήρων σου;      Προσπαθώ να μπαίνω στη θέση των χαρακτήρων για να τους κατανοήσω, οπότε μου δίνουν εκείνοι τις απαντήσεις. Τώρα αν καταφέρνω να μην περνάω αυτήν τη λεπτή γραμμή, θα το κρίνουν οι αναγνώστες. ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ!     Υπάρχει κάποιος ήρωας ή αντιήρωας από τα βιβλία σου που σε ταλαιπώρησε συναισθηματικά περ...

Το Καπετανόσπιτο - Γράφει η Ελένη Ζηνονίδη

Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...

Συνέντευξη στον Χάρη Κωφιάδη

"Βρες την ευτυχία σου και γραπώσου επάνω της με νύχια και με δόντια. Κρατήσου με ό,τι έχεις. Δεν θα έχεις πολλές ευκαιρίες, κανείς μας δεν έχει." Στον «καναπέ» των Ονείρων Πένες φιλοξενείται σήμερα ο Χάρης Κωφιάδης. Αναμφίβολα ταλαντούχος και πολυπράγμων με έδρα στη Θεσσαλονίκη, μας μιλάει για εκείνον, για όσα αγαπάει, για όσα δημιουργεί. Όσα αγαπάει να δημιουργεί. Το βιβλίο του « Το όνομά μου είναι Σάντρα » είναι διαθέσιμο στην ηλεκτρονική πλατφόρμα Carmella ’ s books  στα ελληνικά, ενώ σύντομα θα είναι διαθέσιμη και η  αγγλική μετάφραση: https://carmelasbooks.com/el/books/2 Πάμε λοιπόν να τον γνωρίσουμε!                                         Λίγα στοιχεία για να γνωρίσουμε τον συγγραφέα Χάρη καλύτερα. Ποια είναι η ιδανική συνθήκη για να γράψεις; Μερικοί συγγραφείς από την άλλη παραδέχονται ότι μπορούν να γράψουν όπου κι αν βρεθούν. Άλλοι πάλι δημιουργούν οι ίδιοι τη...