Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Καλώς ήρθες

Αναγνώστης, συγγραφέας, αρθρογράφος ή και απλός περαστικός... Είναι τιμή μας να σε έχουμε στην παρέα μας!

Επιλεγμένα

Η ΑΝΑΣΑ (ΤΟΥ ΧΑΡΗ ΚΩΦΙΑΔΗ)

Γράφει ο Χάρης Κωφιάδης *** Και άμα κοιμάσαι μη σε μέλλει,  δυο μάτια θα 'ναι πάντοτε πάνω σου ακουμπισμένα.  Να μη σε πλησιάσουνε δαιμόνια και τριβόλια,  τον ύπνο μη χαλάσουνε,  το γέλιο σου μην κλέψουν. Θα σε κοιτούν τα βράδια μας,  πώς σειέσαι, πώς λυγιέσαι μες στον ονείρων τα στενά, πώς σεριανάς αθώα. Νευρώδης τη μία στιγμή νωχελική την άλλη. Μα όμορφη κάθε φορά, το μόνο τέλειό μου. Άλλο δεν έχω πλην εσού  Εσύ μονάχα ανάσαινε όπως καλά γνωρίζεις,  κι αν θες να κλάψεις, θα 'μαι εκεί, αυτό δεν με πειράζει. Αργά-αργά και σταθερά. Μια πάνω και μια κάτω.  Μην ξεχαστείς,  μην αφεθείς. Αυτό μόνο ζητάω... *** Για όλους τους γονείς που ξαγρύπνησαν πλάι στην κούνια, το λίκνο ή το κρεβάτι του μωρού τους... Για όλους όσους δεν μπόρεσαν να αποβάλλουν το άγχος τους, ώσπου το μωρό τους να ξεπεράσει το ένα έτος ζωής... Για όλους εκείνους που μπαίνοντας στο δωμάτιο, η πρώτη τους έγνοια ήταν να δουν αυτό το μικροσκοπικό σωματάκι, αυτό το στήθος να ανεβοκατεβαίνει ακόμη... Ήμουν ένας από αυτο

Συνέντευξη με τον Αριστείδη Νάστο

 

Σήμερα έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε στο blog μας το συγγραφέα Αριστείδη Νάστο.





Αρχικά θα θέλαμε να μας συστηθείς για να σε γνωρίσει λίγο καλύτερα το κοινό. Περίγραψε τον εαυτό σου σε τέσσερις προτάσεις.

Γειά σας,

Είμαι ένας Γεωγράφος που ασχολείται με τη συγγραφή και τη μουσική.

Λάτρης της Ιστορίας, της Φιλοσοφίας, γενικά της γνώσης και φυσικά της μουσικής.

Αγαπώ τα ιστορικά βιβλία και τα ιστορικά μυθιστορήματα όπως επίσης και τις κουλτούρες και μυθολογίες όλων των λαών με ειδίκευση (προς το παρόν) την Γερμανοσκανδιναβική, Κελτική και Ελληνική.

Συνθέτω δική μου μουσική σε διάφορα είδη και όργανα, η οποία συνήθως είτε δημιουργείται λόγω των ‘’εικόνων’’ στις σελίδες που γράφω, είτε μετατρέπω τη μουσική σε λέξεις.


Πες μας δυο λόγια για τα βιβλία σου.

Το πρώτο μου βιβλίο εκδόθηκε και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πηγή (2019), ο ΙΒΑΡ, Ο ΝΕΚΡΟΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ. Πρόκειται για μια σκοτεινή ιστορία που συνδυάζει ένα μεγάλο ιστορικό γεγονός το 9 μ.Χ, εμποτισμένο με Γερμανοσκανδιναβική μυθολογία. Ένας νεαρός πολεμιστής θα αναθεωρήσει τις αξίες της ιδανικής ζωής/θανάτου που θεωρούσε όταν αντιμετώπισε μια θεϊκή κατάρα, ακολουθώντας ένα ταξίδι στον υπερφυσικό κόσμο για να μάθει περισσότερα για αυτή.

Το δεύτερό μου βιβλίο, Οι Εφιάλτες του Άγκαρατ (2021) είναι αυτοέκδοση και είναι μια νουβέλα που διαδραμματίζεται στην εποχή του Εκατονταετούς πολέμου, στη Φραγκία του ύστερου Μεσαίωνα. Στη δίνη του πολεμικού κυκλώνα, το μεταφυσικό στοιχείο κάνει την παρουσία του και βασανίζει έναν πρώην πολεμιστή ενός εγκληματικού τάγματος που θέλει πια να ζήσει μια ήρεμη ζωή με την οικογένειά του, αλλά αναγκάζεται να ακολουθήσει το μονοπάτι του αίματος για μία ακόμα φορά για τους προστατέψει. Ο συνδυασμός πραγματικών γεγονότων και φαντασίας υπάρχει και εδώ με λίγο περισσότερο ενεργό το ιστορικό background.






Στα βιβλία σου συνδυάζεις το ιστορικό μυθιστόρημα με τη φαντασία. Πόσο εύκολο είναι αυτό;

Για μένα, που ως αναγνώστης είμαι fan της ιστορίας και του ιστορικού μυθιστορήματος αλλά ταυτόχρονα ανέκαθεν είχα φαντασία που κάλπαζε, συγγραφικά νομίζω αποτελεί μονόδρομο και μου βγαίνει εντελώς φυσικά. Βιβλίο με βιβλίο πρέπει και θέλω να βελτιώνομαι εννοείται, ώστε η φυσική ροπή προς αυτόν τον συνδυασμό, να παράγει ολοένα και καλύτερα βιβλία για τους αναγνώστες. Νομίζω πάντως πως η σωστή αρχή για όλα τα είδη λογοτεχνίας είναι πρώτα από όλα οι σελίδες να αρέσουν στον συγγραφέα και να ευχαριστιέται τη συγγραφή τους και όχι να έχει στο μυαλό του κάποια φόρμουλα ‘’επιτυχίας’’ που νομίζει πως πρέπει να ακολουθήσει.



Ποιοι συγγραφείς και έργα σε ενέπνευσαν;

Πολλοί συγγραφείς κατά καιρούς μου δίνουν τα στοιχεία που υποσυνείδητα μεταφέρω και εγώ στο ‘’χαρτί’’, αλλά θα ήθελα να ξεχωρίσω με διαφορά τον μεγάλο ιστορικό μυθιστοριογράφο Bernard Cornwell, του οποίου τα βιβλία με έχουν εμπνεύσει τόσο πολύ. Είναι ο καταλύτης στην ενασχόλησή μου με τη συγγραφή και ειδικότερα τα βιβλία του «The Warlord Trilogy», «Saxon Stories (The Last Kingdom series)» και «The Grail Quest», που αποτέλεσε έμπνευση ως προς την εποχή και τα γεγονότα, για το δεύτερο βιβλίο μου.

Δεύτερη επιλογή νομίζω είναι ο George R.R Martin, του οποίου τα έργα μελετώ τον τελευταίο καιρό και με συναρπάζει τόσο πολύ ο τρόπος που γράφει, που τον ζηλεύω δημιουργικά και θα ήθελα να αφομοιώσω αρκετά από τα δυνατά του στοιχεία στον τρόπο γραφής μου. Συνεπώς, Bernard Cornwell ως μέντορας και George Martin ως τωρινός μου ‘’coach’’!





Αλλάζεις την ιστορική αλήθεια στα βιβλία σου; Κι αν ναι, γιατί;

Όχι. Προσωπικά δεν μου αρέσει η εναλλακτική ιστορία, ακόμα και η τροποποίησή της. Προτιμώ, και για μένα είναι πιο συναρπαστικό, να ‘’παίζω’’ με τους λόγους που οδήγησαν σε ένα ιστορικό γεγονός μέσω των πρωταγωνιστών μου, όπως άλλωστε είναι και το βασικό χαρακτηριστικό ενός ιστορικού μυθιστορήματος. Ιδιαίτερα όταν οι λόγοι αυτοί είναι αντικρουόμενοι από τους ιστορικούς ή λόγω έλλειψης στοιχείων, ομιχλώδεις. Όπως είχε πει ο Bernard Cornwell, στο ιστορικό μυθιστόρημα έχεις έτοιμο σεταρισμένο τον κόσμο σου και επικεντρώνεσαι στον άξονα της πλοκής και τους χαρακτήρες σου, πράγμα που σου δίνει μεγάλο πλεονέκτημα.

Οπότε η στρατηγική που θέλω να ακολουθώ είναι να αφήνω το background ως έχει, τα ιστορικά γεγονότα ως έχουν κτλ και προσπαθώ να επικεντρωθώ σε αυτό που θα κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Τους χαρακτήρες και την ‘’fictional’’ συμβολή τους στα παραπάνω.



Τι άλλο να περιμένουμε από σένα στο συγγραφικό κομμάτι;

Αν όλα πάνε καλά, μακάρι πολλά! Αυτή την περίοδο γράφω ένα φιλόδοξο και απαιτητικό για μένα project. το οποίο ευελπιστώ να ολοκληρώσω μέσα στο 2021. Spoiler alert λοιπόν… Το τρίτο μου βιβλίο θα είναι ένα καθαρά ιστορικό μυθιστόρημα (χωρίς το στοιχείο της φαντασίας δηλαδή) και θα αναφέρεται σε ένα πολύ σημαντικό γεγονός στα τέλη του 17ου αιώνα, υπό το πρίσμα τεσσάρων πρωταγωνιστών. Επίσης, έχω στα σκαριά τη συνέχεια του ΊΒΑΡ όπως και ένα prequel των Εφιαλτών με τα οποία θα ήθελα να καταπιαστώ αμέσως μετά.



Πόσο εύκολη ή δύσκολη είναι η αυτοέκδοση στην Ελλάδα; Θα την προτιμήσεις ξανά;

Θα μιλήσω ξεκάθαρα και ειλικρινά. Εξαρτάται πώς αντιμετωπίζεις την έννοια «συγγραφέας». Αν θέλεις απλά να έχεις στο βιογραφικό σου και ένα τυπωμένο βιβλίο για να καμαρώνεις, τότε η αυτοέκδοση είναι το πιο εύκολο και απλό πράγμα. Αν όμως πιστεύεις εξ’ολοκλήρου σε αυτό, είναι ένας δύσκολος δρόμος δεδομένου του ότι έχεις το 100% της ευθύνης για τα πάντα, όπως για παράδειγμα τη διαφήμιση / προώθηση στους αναγνώστες και την αρχική ‘’δυσπιστία’’ όταν το βιβλίο σου είναι χωρίς Εκδοτική στέγη, λόγω πιθανής απαρχαιωμένης νοοτροπίας.

Όμως, είσαι κύριος των πάντων. Έχεις πλήρη έλεγχο για όλα και φυσικά των πωλήσεων. Με την αυτοέκδοση έχεις το 100% της επιτυχίας και της αποτυχίας σου. Δεν υπάρχει κανείς να κατηγορήσεις άμεσα, αν το βιβλίο σου δεν πάει καλά παρά μόνο τον εαυτό σου. Θέλει πολύ, διαρκές ‘’τρέξιμο’’ και καθόλου εφησυχασμό, αλλά είναι ένας αγώνας που σου ανήκει εξολοκλήρου.

Συνοψίζοντας, η αυτοέκδοση είναι ένα έξυπνο και καλό βήμα για κάποιον που σκέφτεται απόλυτα σοβαρά τη συγγραφή και βρίσκεται στα πρώτα του βήματα. Η όποια ταλαιπωρία και δυσκολία αντισταθμίζεται με το πάθος για το βιβλίο σου.

Πάντα θα είμαι ανοιχτός σε συνεργασίες με εκδοτικούς οίκους εννοείται και θεωρώ πως όταν καταφέρεις και χτίσεις ένα όνομα στον χώρο έστω και μικρό, η δουλειά σου θα ανέβει ακόμα περισσότερο έτσι. Όμως, η πραγματική και ουσιαστική βοήθεια μιας τέτοιας συνεργασίας (ΥΨΗΛΕΣ διανομές σε βιβλιοπωλεία, ΚΑΛΕΣ και ΔΙΑΡΚΕΙΣ διαφημίσεις κ.α), νομίζω είναι για ήδη πολύ γνωστούς και πετυχημένους συγγραφείς. Στις περιπτώσεις που ο αναγνώστης δηλαδή θα σε αναζητήσει στον τομέα σου στα βιβλιοπωλεία, που το όνομά σου θα αρχίσει να είναι διαφήμιση από μόνο του.



Τέλος, θα θέλαμε να κλείσεις με μια συμβουλή προς τους επερχόμενους συγγραφείς.

Σας παρακαλώ… μην εγκαταλείπετε ποτέ το όνειρό σας, αν όντως είναι η συγγραφή. Όσες δυσκολίες και αν αντιμετωπίζετε, όσες άλλες δουλειές και αν τρέχουν παράλληλα, κρατήστε τη συγγραφή ως βασικό στόχο. Πρέπει να σπάσει επιτέλους η ρόδα φαυλότητας της μιζέριας της Ελλάδας: «Ελλάδα είμαστε... δεν θα τα καταφέρω!». Πρέπει να καταβάλουμε αγώνες και θυσίες και τότε και μόνο τότε θα έχουμε το δικαίωμα να πούμε: «ΑΠΕΤΥΧΑ».

Αντίθετα, πόσο γλυκό θα είναι άραγε το φρούτο της επιτυχίας;



Σε αυτό το σημείο να ευχαριστήσουμε τον Αριστείδη και να του ευχηθούμε ό,τι καλύτερο στη συγγραφική του πορεία. Μπορείτε να τον βρείτε επίσης στην επίσημη ιστοσελίδα του. 




Σχόλια

  1. Χαίρομαι γιατί διαβάζω πολύ ενδιαφέροντα πράγματα για ένα ακόμα νέο άνθρωπο στο χώρο της τέχνης και συγγραφής. Μου άρεσε στον Αριστείδη η αγάπη του για τη Γεωγραφία. Είναι κάτι που λατρεύω.
    Να του ευχηθώ τα καλύτερα ειλικρινά.
    Δανάη ένα ακόμα μπράβο για την παρουσίαση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Back to Top