Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...
Η Δανάη Ιμπραχήμ είναι μια από τις συγγραφείς των "Ονείρων Πένες"
Ένα από τα συγγραφικά της δημιουργήματα είναι το:
"Άρωμα Ανατολής"
Όπως λέει και η ίδια στην προσωπική της σελίδα στο Wattpad
Το "Άρωμα Ανατολής" είναι αυτοτελείς ιστορίες εμπνευσμένες από την μαγική και μυστικιστική Ανατολή.
Μύθοι, παραδόσεις και φυσικά η πλούσια ιστορία της Μέσης και Άπω Ανατολής θα σας ταξιδέψουν στον χώρο και τον χρόνο, πολλές φορές με την συντροφιά στοιχείων του φαντασιακού.
«Έλα, έλα όποιος κι αν είσαι,
Περιπλανώμενε, ειδωλολάτρη, λάτρη της φωτιάς,
Έλα κι ας πάτησες τους όρκους σου χιλιάδες φορές,
Έλα κι έλα ξανά,
Το δικό μας δεν είναι καραβάνι απελπισίας».
Στην συλλογή υπάρχουν δέκα (10) υπέροχα διηγήματα που θα σας ταξιδέψουν στην Ανατολή του 7ου-8ου Αιώνα.
Διάλεξα ένα από αυτά τα διηγήματα που, εκτός των άλλων, έχει και τον χαρακτήρα ιστορικού μυθιστορήματος
Διαβάστε εδώ το συγκλονιστικό και λυρικό
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου