ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ
(από τη Βούλα Γκεμίση)
Ποια στιγμή της καθημερινότητάς σου πιστεύεις ότι τροφοδοτεί περισσότερο τη συγγραφή σου;
Συνήθως είναι η στιγμή που είμαι μόνη μου. Μπορεί να
είναι βράδυ, μπορεί και νωρίς το πρωί μετά τον καφέ, όταν μπορώ να βάλω ευκολότερα
τις σκέψεις μου σε τάξη δίχως την κούραση τη βραδινή!
Έχεις ποτέ νιώσει ότι ένα βιβλίο σε
“διάλεξε” για να το γράψεις, αντί να το επιλέξεις εσύ;
Νομίζω πως όχι. Με διαλέγουν όμως οι ήρωες και απλώς
εγώ τους τοποθετώ στην ιστορία που θέλω να πω. Νομίζω πως ποτέ δεν με έχει διαλέξει κάποιο βιβλίο,
καθώς οι ιστορίες πηγάζουν από την ψυχή μου άρα απορρέουν και από την εσωτερική
μου ανάγκη να γραφτούν με αποτέλεσμα να αποτελούν δική μου επιλογή.
Πόσο διαφέρει η συγγραφική σου φωνή από
την προσωπική σου φωνή ως άνθρωπος;
Σε ορισμένες περιπτώσεις και ιστορίες σχεδόν καθόλου.
Μάλιστα έχω σχολιάσει πως πολλές φορές το χιούμορ των ηρώων, άνετα θα μπορούσε
να αποτελέσει δικό μου τρόπο έκφρασης καθώς και εγώ έτσι θα μιλούσα. Σε άλλες
πάλι περιπτώσεις μπορεί η συγγραφική φωνή να είναι τελείως διαφορετική. Την
προσαρμόζω ανάλογα!
Aν τα βιβλία σου ήταν τραγούδια, τι είδους
μουσική θα έπαιζαν;
Μπαλάντες με λόγια γεμάτα νόημα!
Πώς επηρεάζουν οι αναγνώστες την πορεία
σου; Έχεις αλλάξει ποτέ κάτι σε μελλοντικό βιβλίο μετά από ανατροφοδότηση;
Δεν μπορώ να πω πως δεν επηρεάζομαι καθόλου. Αν έχω
βάλει βέβαια κάτι στο μυαλό μου, δεν το αλλάζω ακόμη και αν κατέβει ο Θεός,
αλλά ορισμένες φορές έχω δει αναγνώστες να αγαπούν πολύ έναν ήρωα, τον οποίο
εγώ να θεωρώ ασήμαντο, με αποτέλεσμα να του δίνω στο τέλος έναν πολύ μεγαλύτερο
ρόλο!
Πιστεύεις ότι κάθε συγγραφέας έχει ένα
κεντρικό “θέμα ζωής” που διαπερνά όλα του τα έργα, ακόμα κι αν αλλάζει είδος ή
ιστορίες;
Θα έλεγα πως όλες μου οι ιστορίες κρύβουν κοινωνικά μηνύματα. Είτε μιλάμε
για την ισότητα είτε τον ρατσισμό. Επίσης αγαπώ να αναλύω οικογενειακές σχέσεις
και την αξία αυτών ή και κατά πόσο επηρεάζουν αρνητικά έναν άνθρωπο. Επίσης μου
αρέσει να μιλώ για έρωτες ας πούμε αγνούς. Κόντρα στην τοξικότητα που επικρατεί
σήμερα αλλά και στο γεγονός πως πολλές αρνητικές συμπεριφορές βαφτίζονται
φυσιολογικές, εγώ αρέσκομαι να δείχνω τις πραγματικά όμορφες σχέσεις. Αυτές
στις οποίες επικρατεί σεβασμός, αγάπη, ισότητα και αληθινό ενδιαφέρον.
Υπάρχει κάποιο βιβλίο σου που σου
“ξεγλίστρησε” – που νιώθεις ότι δεν το ολοκλήρωσες όπως ήθελες;
Α, πολλά! Συνήθως τα πιο πολλά μου ξεγλιστράνε και
ειδικά το Άβατο που είναι μία τριλογία φαντασίας, την οποία ξεκίνησα στα 14 και
από τότε την έχω γράψει ξανά δύο φορές. Ακόμη και έτσι όμως συνεχίζουν να μη
μου αρέσουν ορισμένα πράγματα με αποτέλεσμα να μην έχω ικανοποιηθεί ως
σήμερα και να μη γνωρίζω τι άλλο πρέπει να πω μπας και διορθωθεί το συναίσθημά
μου!
Πώς αντιμετωπίζεις τις περιόδους
δημιουργικής σιγής; Τι σου επαναφέρει τη φλόγα;
Νομίζω πως η δημιουργική σιγή έρχεται όταν η ζωή μου
δεν είναι τακτοποιημένη και επικρατεί μία αναστάτωση είτε καλή είτε κακή. Πρέπει να υπάρχει μία απόλυτη ηρεμία προκειμένου το
μυαλό μου να συγκεντρωθεί στη συγγραφή επομένως, απλώς καρτερώ να περάσουν.
Αν είχες την ευκαιρία να συνεργαστείς με
έναν συγγραφέα – ζωντανό ή νεκρό – ποιος θα ήταν και γιατί;
Δεν ξέρω….Ίσως με τον Τόλκιν για να
δημιουργούμε τους δικούς μας κόσμους και να μου εμφυσήσει τη γνώση του στη
δημιουργία γλωσσών δικών του. Παρά το γεγονός πως τα βιβλία του έχουν
υπερβολικές περιγραφές, δεν παύει να είναι ένα θαυμαστό μυαλό ανθρώπου.
·Με ποιον τρόπο θα ήθελες να σε θυμούνται
οι αναγνώστες σου; Ως αφηγήτρια, στοχάστρια, εξερευνήτρια της ψυχής ή κάτι
άλλο;
Ως λίγο από όλα. Θέλω μέσα από τα
βιβλία μου να περνώ μηνύματα, να αγγίζω τις ψυχές να προτρέπω τους αναγνώστες
να εξερευνήσουν κρυφές γωνιές του εαυτού τους. Θέλω να δίνω όμορφα μηνύματα
ανθρωπιάς και αγάπης, ισότητας και αποδοχής γιατί νομίζω πως όλα αυτά λείπουν
από τον κόσμο μας και την ψυχή μας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου