Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...
(από τη Βούλα Γκεμίση)
Ποια στιγμή της καθημερινότητάς σου πιστεύεις ότι τροφοδοτεί περισσότερο τη συγγραφή σου;
Συνήθως είναι η στιγμή που είμαι μόνη μου. Μπορεί να
είναι βράδυ, μπορεί και νωρίς το πρωί μετά τον καφέ, όταν μπορώ να βάλω ευκολότερα
τις σκέψεις μου σε τάξη δίχως την κούραση τη βραδινή!
Έχεις ποτέ νιώσει ότι ένα βιβλίο σε
“διάλεξε” για να το γράψεις, αντί να το επιλέξεις εσύ;
Νομίζω πως όχι. Με διαλέγουν όμως οι ήρωες και απλώς
εγώ τους τοποθετώ στην ιστορία που θέλω να πω. Νομίζω πως ποτέ δεν με έχει διαλέξει κάποιο βιβλίο,
καθώς οι ιστορίες πηγάζουν από την ψυχή μου άρα απορρέουν και από την εσωτερική
μου ανάγκη να γραφτούν με αποτέλεσμα να αποτελούν δική μου επιλογή.
Πόσο διαφέρει η συγγραφική σου φωνή από
την προσωπική σου φωνή ως άνθρωπος;
Σε ορισμένες περιπτώσεις και ιστορίες σχεδόν καθόλου.
Μάλιστα έχω σχολιάσει πως πολλές φορές το χιούμορ των ηρώων, άνετα θα μπορούσε
να αποτελέσει δικό μου τρόπο έκφρασης καθώς και εγώ έτσι θα μιλούσα. Σε άλλες
πάλι περιπτώσεις μπορεί η συγγραφική φωνή να είναι τελείως διαφορετική. Την
προσαρμόζω ανάλογα!
Aν τα βιβλία σου ήταν τραγούδια, τι είδους
μουσική θα έπαιζαν;
Μπαλάντες με λόγια γεμάτα νόημα!
Πώς επηρεάζουν οι αναγνώστες την πορεία
σου; Έχεις αλλάξει ποτέ κάτι σε μελλοντικό βιβλίο μετά από ανατροφοδότηση;
Δεν μπορώ να πω πως δεν επηρεάζομαι καθόλου. Αν έχω
βάλει βέβαια κάτι στο μυαλό μου, δεν το αλλάζω ακόμη και αν κατέβει ο Θεός,
αλλά ορισμένες φορές έχω δει αναγνώστες να αγαπούν πολύ έναν ήρωα, τον οποίο
εγώ να θεωρώ ασήμαντο, με αποτέλεσμα να του δίνω στο τέλος έναν πολύ μεγαλύτερο
ρόλο!
Πιστεύεις ότι κάθε συγγραφέας έχει ένα
κεντρικό “θέμα ζωής” που διαπερνά όλα του τα έργα, ακόμα κι αν αλλάζει είδος ή
ιστορίες;
Θα έλεγα πως όλες μου οι ιστορίες κρύβουν κοινωνικά μηνύματα. Είτε μιλάμε
για την ισότητα είτε τον ρατσισμό. Επίσης αγαπώ να αναλύω οικογενειακές σχέσεις
και την αξία αυτών ή και κατά πόσο επηρεάζουν αρνητικά έναν άνθρωπο. Επίσης μου
αρέσει να μιλώ για έρωτες ας πούμε αγνούς. Κόντρα στην τοξικότητα που επικρατεί
σήμερα αλλά και στο γεγονός πως πολλές αρνητικές συμπεριφορές βαφτίζονται
φυσιολογικές, εγώ αρέσκομαι να δείχνω τις πραγματικά όμορφες σχέσεις. Αυτές
στις οποίες επικρατεί σεβασμός, αγάπη, ισότητα και αληθινό ενδιαφέρον.
Υπάρχει κάποιο βιβλίο σου που σου
“ξεγλίστρησε” – που νιώθεις ότι δεν το ολοκλήρωσες όπως ήθελες;
Α, πολλά! Συνήθως τα πιο πολλά μου ξεγλιστράνε και
ειδικά το Άβατο που είναι μία τριλογία φαντασίας, την οποία ξεκίνησα στα 14 και
από τότε την έχω γράψει ξανά δύο φορές. Ακόμη και έτσι όμως συνεχίζουν να μη
μου αρέσουν ορισμένα πράγματα με αποτέλεσμα να μην έχω ικανοποιηθεί ως
σήμερα και να μη γνωρίζω τι άλλο πρέπει να πω μπας και διορθωθεί το συναίσθημά
μου!
Πώς αντιμετωπίζεις τις περιόδους
δημιουργικής σιγής; Τι σου επαναφέρει τη φλόγα;
Νομίζω πως η δημιουργική σιγή έρχεται όταν η ζωή μου
δεν είναι τακτοποιημένη και επικρατεί μία αναστάτωση είτε καλή είτε κακή. Πρέπει να υπάρχει μία απόλυτη ηρεμία προκειμένου το
μυαλό μου να συγκεντρωθεί στη συγγραφή επομένως, απλώς καρτερώ να περάσουν.
Αν είχες την ευκαιρία να συνεργαστείς με
έναν συγγραφέα – ζωντανό ή νεκρό – ποιος θα ήταν και γιατί;
Δεν ξέρω….Ίσως με τον Τόλκιν για να
δημιουργούμε τους δικούς μας κόσμους και να μου εμφυσήσει τη γνώση του στη
δημιουργία γλωσσών δικών του. Παρά το γεγονός πως τα βιβλία του έχουν
υπερβολικές περιγραφές, δεν παύει να είναι ένα θαυμαστό μυαλό ανθρώπου.
·Με ποιον τρόπο θα ήθελες να σε θυμούνται
οι αναγνώστες σου; Ως αφηγήτρια, στοχάστρια, εξερευνήτρια της ψυχής ή κάτι
άλλο;
Ως λίγο από όλα. Θέλω μέσα από τα
βιβλία μου να περνώ μηνύματα, να αγγίζω τις ψυχές να προτρέπω τους αναγνώστες
να εξερευνήσουν κρυφές γωνιές του εαυτού τους. Θέλω να δίνω όμορφα μηνύματα
ανθρωπιάς και αγάπης, ισότητας και αποδοχής γιατί νομίζω πως όλα αυτά λείπουν
από τον κόσμο μας και την ψυχή μας.
> Διάβασε και τη συνέντευξη που παραχώρησε η αγαπημένη συγγραφέας Ιφιγένεια Μπακογιάννη στο voulagkemisibooks.com!
Η Ιφιγένεια είναι μια εξαιρετική πένα με αστείρευτη φαντασία και τεράστια γκάμα και αυτό μπορεί να το καταλάβει ο οποιοσδήποτε δει λίγο τι έργα έχει γράψει! Αν έχεις διαβάσει κιόλας, τότε θα είσαι σίγουρος/η ότι πρέπει να ξαναδιαβάσεις!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απόλυτα Χάρη! Και δουλεύει πάρα πολύ τόσο την φαντασία της όσο και την επιμέλεια της!
ΔιαγραφήΑκόμα μια εξαιρετική σου επιτυχία, Βούλα μου, στις συνεντεύξεις σου. Τελικά εξελίσεσαι κοπέλα μου και σε μια επιτυχημένη δημοσιογράφος, στον τρόπο που θα συνεργαστείς με κάποιον συγγραφέα, στον τρόπο επίσης να τον πλησιάσεις. Μπράβο ειλικρινά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην Ιφιγένεια την αγαπώ και την ακολουθώ καιρό, από τα πρώτα της συγγραφικά μονοπάτια. Πολύ δυνατή πένα, ιδιαίτερα ενδιαφέροντα θέματα, ανοιχτή σε είδη, χαρακτήρες που συγκινούν. Ήταν μεγάλη χαρά να την διαβάσω ξανά εδώ και να έχω μια γενική και αναλυτική εικόνα από το εργο και τις σκέψεις της.
Ιφιγένεια, αγαπημένη φίλη, σε ευχαριστούμε πολύ.
Ιδιαίτερη και αγαπημένη πένα. Δυνατή! Συμφωνώ απόλυτα και ειδικά στο είδος της φαντασίας όπως την "γνώρισα" σαν αναγνώστρια κι εγώ! Την ακολουθώ κι εγώ από τα πρώτα της βήματα και μπορώ να πω ότι νιώθω υπέροχα που την φιλοξενούμε εδώ στο συλλογικό μας blog!
ΔιαγραφήΕ όχι φίλε Γιάννη! Δημοσιογράφος δε θα το έλεγα, απλά με όποιο τρόπο αγαπώ να αναδεικνύω κυρίως την ελληνική λογοτεχνία γιατί όπως λέω συχνά: Αν δεν φροντίζεις - πρώτα - το σπίτι σου θα έρθει η στιγμή που θα πέσει και θα σε πλακώσει! 😊🦋