Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...
Γράφει η Δανάη Ιμπραχήμ
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτεστε όταν ακούτε το όνομα Κίρκη; Σίγουρα ξεπηδούν εικόνες από τα μαθητικά σας χρόνια, την ώρα της Οδύσσειας στο γυμνάσιο, όπου η δασκάλα διάβαζε περιχαρής την αντίστοιχη ραψωδία. Κίρκη, η μάγισσα. Κίρκη, η πλανεύτρα. Εκείνη η μυστήρια γυναίκα την οποία ο Όμηρος βάζει στο δρόμο του πρωταγωνιστή του, εκείνου του άντρα που μάθαμε να λατρεύουμε κι άρα αναγκαστικά η Κίρκη μας ενοχλούσε. Μεταμόρφωσε τους συντρόφους του σε γουρούνια. Πιθανόν να έκανε και τον ίδιο έτσι. Άρα η Κίρκη είναι ζωγραφισμένη με μελανά χρώματα.
Ξέρω πως σαν Έλληνες έχουμε μεγάλη αγάπη στη μυθολογία μας. Κάθε λαός θαυμάζει τους θρύλους και τις ιστορίες που έφτασαν από την αρχαιότητα στο σήμερα. Μα πόσο καλά τη γνωρίζουμε; Και έχουμε αναπτύξει μια δική μας άποψη ή αντιγράφουμε συνήθειες;
Η Madeline Miller δεν είναι Ελληνίδα κι άρα πολλοί θα αντέδρασαν υπεροπτικά βλέποντας το βιβλίο της. Εκείνη δε θα τα ξέρει τόσο καλά. Δεν κουβαλάει την ίδια παιδεία. Η ερώτηση μου είναι η εξής: Και;
Στον οίκο του τιτάνα Ήλιου γεννιέται μια κόρη, αλλιώτικη από τις άλλες. Η Κίρκη μεγαλώνει στη σκιά των παντοδύναμων συγγενών της. Δεν είναι εκθαμβωτική ή δυνατή όπως η Πασιφάη ή ο Πέρσης. Στην αρχή, μοιάζει σχεδόν θνητή. Έτσι, γίνεται ο παρίας της οικογένειας της, μέχρι που η συνεχής απόρριψη τη φέρνει σε απόγνωση και αυτή με τη σειρά της την οδηγεί στην εξορία, στο γνωστό νησί της Αίαιας.
Καθώς προχωρούσε η ιστορία, γεμάτη λυρισμό και μελαγχολία, είχα καταλάβει πως η συγγραφέας ήθελε να δείξει μια πιο ανθρώπινη πλευρά της Κίρκης. Άλλωστε, η μυθολογία δημιουργήθηκε από θνητούς, που έδιναν χαρακτηριστικά τους σε θεότητες για να δικαιολογήσουν τις κακουχίες που ταλάνιζαν την καθημερινότητα τους. Γνωρίζοντας το γνωστό μύθο περί μεταμόρφωσης, έλεγα πως επρόκειτο για την ιστορία του πώς κάποιος γίνεται ο κακός. Επηρεασμένη από τη γενική προκατάληψη με την οποία ανατράφηκαν γενιές και γενιές Ελλήνων, περίμενα να τη δω να γίνεται το τέρας που οι περισσότεροι τη θεωρούν. Και φυσικά έκανα λάθος.
Η συγγραφέας γνωρίζει πολύ καλά την ελληνική μυθολογία και πιάνοντας το κουβάρι της, υφαίνει μια θλιμμένη ιστορία γεμάτη μοναξιά και αγώνα. Αγώνα για αποδοχή, επιβίωση, αγάπη. Δεν με πείραξε το γεγονός ότι αναμίχθηκαν πρόσωπα από άλλους μύθους, καθώς το γενεαλογικό δέντρο της Κίρκης το επέτρεπε και η Miller το χειρίστηκε με απόλυτη μαεστρία. Δεν υπήρξε στιγμή που να θεώρησα τον εαυτό μου ανώτερο των γνώσεων της λόγω καταγωγής ή ακόμα και σπουδών. Η συγγραφέας ήξερε πολύ καλά τι είναι αυτό για το οποίο έγραψε και φρόντισε να το περάσει και στους αναγνώστες της.
Κίρκη, η κόρη. Κίρκη, η αδερφή, η ερωμένη, το θύμα, η μητέρα. Κίρκη, η αγωνίστρια.
Ένας άνθρωπος έχει πολλές πτυχές. Είναι περίπλοκος. Γιατί να διαφέρει μια θεότητα που μοιράζεται την ίδια ψυχοσύνθεση; Γιατί να διαφέρει μια μάγισσα; Γιατί να διαφέρει η Κίρκη;
Εδώ είμαστε! Πωπωπω λατρεμένο θέμα, λατρεμένη μου κατηγορία Δανάη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μυθιστορηματική απόδοση της μυθολογίας μας είναι ένα είδος που με ενδιαφέρει άμεσα καθώς ήδη έχω έτοιμο το 1ο μου βιβλίο πάνω σε αυτό.
Η Κίρκη σαν "οντότητα", σαν πρόσωπο, σαν γυναίκα, επίσης είναι μια μορφή που με μαγεύει. Με όλα της τα χαρακτηριστικά. Συνεπώς το θέλω αυτό το βιβλίο Δανάη, ναι το θέλω!
Υπάρχει στα Ελληνικά;
Η παρουσίασή σου, όπως πάντα, εκπληκτική καλή μου φίλη.
Περίμενα αγωνιωδώς το σχόλιο σου φίλε Γιάννη, καθώς γνωρίζω την αγάπη σου για τη μυθολογία. Χαίρομαι πολύ που το βιβλίο σου τράβηξε την προσοχή και πιστεύω ότι θα σε μαγέψει. Φυσικά και κυκλοφορεί και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Διόπτρα.
ΔιαγραφήΠολύ ενδιαφέρον Δανάη. Φαντάζομαι το αναζητώ με τον ίδιο τίτλο ναι. Το τσεκάρω γιατί ως είδος και θέμα με ενδιαφέρει πάρα πολύ. Σε ευχαριστούμε.
ΔιαγραφήΝαι Γιάννη. Έτσι ακριβώς το αναζητάς!
Διαγραφή