Το αρχοντικό της σιωπής (Μυθιστόρημα) Σε ένα νησί πνιγμένο στα μυστικά, ένας φόνος ξεσκεπάζει δεκαετίες σιωπής, κληρονομιών και ψεύδους. Το παλιό πλούσιο αρχοντικό του Στέφανου Καψή και της συγύζου του, Βαλεντίνης Καψή. Ένα αρχοντικό γεμάτο μνήμες, παρακαταθήκες αλλά και πολλά μυστικά. Και οι δύο τους είναι πια μνήμες για τα παιδιά τους, την Ελένη και τον Ανδρέα Καψή. Δύο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι, δύο εντελώς αντίθετες προσωπικότητες. Εκείνη, σύζυγος και μητέρα της Βαλεντίνης, γυναίκα χαμηλών τόνων, δοτική και ανθρώπινη. Ο αδελφός της, Ανδρέας, το εντελώς αντίθετο. Άνθρωπος των επιχειρήσεων, του σκληρού real estate. Με μεθόδους πολλές φορές αμφιλεγόμενες, με σχέδια και επιδιώξεις με σημαία το σκληρό κέρδος. Η Βαλεντίνη Βαρθαλίτη, στα 36 της χρόνια, η λατρεμένη εγγονή της γιαγιάς, φέρει το όνομά της αλλά και την αύρα της αγάπης της και της επιρροής της από τα παιδικά της χρόνια. Εντελώς προσδόκητα θα βρεθεί στη σκιά του παλιού αρχοντικού αλλά και στο επίκεντρο μιας σκοτεινής...
"Συνέταιροι στο έγκλημα..." Γράφει η Ελευθερία Καλογνωμά Η νοσταλγία δεν είναι απλά κατάσταση, αλλά ένα χρώμα από μόνη της. Δεν ανήκει στη γνωστή γκάμα των χρωμάτων που καλύπτει το φάσμα που όλοι βλέπουμε. Δεν έχει όνομα, ούτε αποχρώσεις, δε μπορείς να την περιγράψεις, να τη ζωγραφίσεις, να την κλείσεις σε μπουκάλια σαν άρωμα και να στάζεις όποτε θες λίγες σταγόνες πίσω από το αυτί σου. Και σίγουρα δεν έχει τιμή, όχι μία που να αντιστοιχεί σε γνωστές μορφές χρήματος τουλάχιστον. Είναι όμως ανεκτίμητη, όπως κάθε τι που πονάει μεν αλλά το θες, το χρειάζεσαι. Γιατί; Γιατί η νοσταλγία είναι τοποθετημένη στη σφαίρα του ονείρου. Είσαι δεκάξι και κάνεις τη μία τρέλα πίσω από την άλλη, αγνοώντας συνέπειες, νουθεσίες και κρίσεις των ενηλίκων. Υπακούς απλά σ' εκείνο το παράξενο διαβολάκι που κυκλοφορεί ξαφνικά στι...