Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο
banner

Our Latest

Είμαστε τελικά αυτό που γράφουμε;

"Μερικές φορές η γραφή γίνεται καθρέφτης· άλλες, απλώς φως που πέφτει αλλού και μας δείχνει κάτι διαφορετικό."   Κι αν δεν είμαστε τελικά αυτό που γράφουμε, τότε ίσως γράφουμε για να ανακαλύψουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Η ταύτιση συγγραφέα και χαρακτήρων Ένα από τα πιο συχνά και πιο έντονα debates ανάμεσα σε βιβλιόφιλους, αναγνώστες και συγγραφείς είναι αυτό που αφορά τη θεματολογία και κυρίως τους χαρακτήρες που γράφονται σε ένα βιβλίο. Είμαστε τελικά αυτό που γράφουμε; Υπάρχει μια εσφαλμένη, αλλά διαδεδομένη τάση να ταυτίζεται ο συγγραφέας με τους χαρακτήρες του. Είτε αυτό γίνεται για καλό, είτε για κακό. Στη δεύτερη περίπτωση μάλιστα, τα αίματα ανάβουν γρηγορότερα και οι συζητήσεις παίρνουν συχνά φωτιά, με τους συνομιλητές να υιοθετούν ακραίες θέσεις. Όταν η ιστορία καθορίζει τη συμπεριφορά Αν, για παράδειγμα, κάποιος συγγραφέας έχει γράψει άντρες χαρακτήρες που λειτουργούν με ένα mindset πιο αυταρχικό, με αρχηγικές τάσεις ή με μισογυνιστική συμπεριφορά, αυτόματα θεωρείτ...

"Το αρχοντικό της σιωπής" (Νουβέλα του Γιάννη Πιταροκοίλη, δημοσιευμένη σε συνέχειες)

 "Το Αρχοντικό της σιωπής"


"Φτάνουν στο τέλος του μήνα. Πρέπει να βιαστείς. Δεν υπάρχει πια χρόνος”

Η αρχιτέκτων Βαλεντίνη Βαρθαλίτη, επιστρέφει στο νησί όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, για πρώτη φορά μετά από ένα τραγικό ατύχημα, που την άφησε σε αμαξίδιο. Το μήνυμα που πήρε στο κινητό της τηλέφωνο την καλεί να προλάβει το τέλος του μήνα, μια καταληκτική ημερομηνία στην οποία υπογράφονται τα συμβόλαια πώλησης του ακινήτου και του αρχοντικού σπιτιού της οικογένειας, μεγάλης αξίας και ενδιαφέροντος,

Στο κέντρο της ιστορίας, θα έρθει στο φως ένα σοβαρό μυστικό, που αφορά άμεσα το ίδιο το μέλλον του ακινήτου αυτού και των κληρονόμων του. Ένα μυστικό, που φαίνεται να είναι το κλειδί, που θα ανοίξει μια σειρά αποκαλύψεις για να κατανοηθούν γεγονότα, που σημάδεψαν τη ζωή της και τη φέρνουν πίσω στο νησί.

Η Βαλεντίνη θα ανακαλύψει ότι άνθρωποι, που κάποτε εμπιστευόταν, κρύβουν βαρύτατα πράγματα από το παρελθόν. Η τελική αναμέτρηση δεν θα είναι μόνο με τους άλλους αλλά και με τον ίδιο της τον εαυτό. Θα καταφέρει να συμφιλιωθεί με το παρελθόν, να φέρει στο φως την αλήθεια και να βρει τη δύναμη να συνεχίσει;

Ο Γιάννης Πιταροκοίλης γράφει μια μικρή δραματική νουβέλα, στην οποία κυρίαρχη θέση έχουν τα ανθρώπινα συναισθήματα, οι εγκληματικές διαπλοκές, τα οικονομικά συμφέροντα και η θέληση των ανθρώπων να παλέψουν για μια καλύτερη ζωή με σεβασμό στις μνήμες και στις αξίες.


Φίλες και φίλοι,

η νέα μου νουβέλα δημοσιεύεται σε δύο προσωπικά μου μπλογκς στο διαδίκτυο:

Το αρχοντικό της σιωπής  σε συνέχειες, και

Το αρχοντικό της σιωπής σε ενιαία δημοσίευση.

Στη διάθεσή σας

Σχόλια

  1. The themes of family conflict, economic interests, and personal reckonings come across strongly. The idea of a "final showdown," where she must confront both the truth and her inner demons, builds a lot of tension.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Thank you very much, dear Melody, for your kind comment. Your opinion is important for me. Have a nice day, my friend.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Most Popular

Είμαστε τελικά αυτό που γράφουμε;

"Μερικές φορές η γραφή γίνεται καθρέφτης· άλλες, απλώς φως που πέφτει αλλού και μας δείχνει κάτι διαφορετικό."   Κι αν δεν είμαστε τελικά αυτό που γράφουμε, τότε ίσως γράφουμε για να ανακαλύψουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Η ταύτιση συγγραφέα και χαρακτήρων Ένα από τα πιο συχνά και πιο έντονα debates ανάμεσα σε βιβλιόφιλους, αναγνώστες και συγγραφείς είναι αυτό που αφορά τη θεματολογία και κυρίως τους χαρακτήρες που γράφονται σε ένα βιβλίο. Είμαστε τελικά αυτό που γράφουμε; Υπάρχει μια εσφαλμένη, αλλά διαδεδομένη τάση να ταυτίζεται ο συγγραφέας με τους χαρακτήρες του. Είτε αυτό γίνεται για καλό, είτε για κακό. Στη δεύτερη περίπτωση μάλιστα, τα αίματα ανάβουν γρηγορότερα και οι συζητήσεις παίρνουν συχνά φωτιά, με τους συνομιλητές να υιοθετούν ακραίες θέσεις. Όταν η ιστορία καθορίζει τη συμπεριφορά Αν, για παράδειγμα, κάποιος συγγραφέας έχει γράψει άντρες χαρακτήρες που λειτουργούν με ένα mindset πιο αυταρχικό, με αρχηγικές τάσεις ή με μισογυνιστική συμπεριφορά, αυτόματα θεωρείτ...

Το Καπετανόσπιτο - Γράφει η Ελένη Ζηνονίδη

Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ "Η ΝΕΡΑΙΔΑ ΧΩΡΙΣ ΦΤΕΡΑ"

 (από τη Βούλα Γκεμίση) Παρουσίαση Παραμυθιού της Κατερίνας Χριστοδούλου στη Θεσσαλονίκη:  Μια Γιορτή για τη Μοναδικότητα και την Αυτοαποδοχή   Την Κυριακή 15 Ιουνίου 2025, ανήμερα της Γιορτής του Πατέρα, η Θεσσαλονίκη «ντύθηκε» στα παραμυθένια για να υποδεχτεί την επίσημη παρουσίαση του νέου παραμυθιού της συγγραφέως Κατερίνας Χριστοδούλου. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε μέσα σε μία μαγική και ζεστή ατμόσφαιρα, γεμάτη χρώματα, χαμόγελα και… νεραιδόσκονη, που μοιράστηκε απλόχερα σε μικρούς και μεγάλους επισκέπτες. Με εκλεκτούς καλεσμένους και τη συγκινητική παρουσία παιδιών και οικογενειών, η συγγραφέας παρουσίασε το νέο της βιβλίο, το οποίο πραγματεύεται με τρυφερότητα και φαντασία την αξία της μοναδικότητας και της αυτοαποδοχής. Ένα παραμύθι που δεν απευθύνεται μόνο στα παιδιά αλλά και στους ενήλικες που αναζητούν το θάρρος να αγαπήσουν αυτό που πραγματικά είναι.   Η αφήγηση της Κατερίνας Χριστοδούλου ταξίδεψε το κοινό σε κόσμους γεμάτους φως, αποδοχή και ...