ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΑ ΛΑΜΠΑΡΑ
· Τι σας ενέπνευσε να ξεκινήσετε να γράφετε;
Το σκοτάδι των ανθρώπων και η ανάγκη να καταλάβω από πού προέρχεται και αν ή πώς μπορεί να φωτιστεί. Μπορεί ν’ ακούγεται ζοφερό, αλλά στον πυρήνα της ορμής αυτής κρύβεται ένας ρομαντισμός που αρνείται να συμβιβαστεί με την κυνικότητα της πραγματικότητας.
· Πώς θα περιγράφατε τη δημιουργική σας
διαδικασία;
Έμπνευση –
γραφή – διόρθωση. Συνήθως αυτά είναι τα στάδια όσον αφορά την ποίηση. Ψάχνω την
έμπνευση στο κάθε τι. Έχω συνεχώς τις κεραίες ανοιχτές να πιάσω νοήματα,
κινήσεις, εικόνες, συναισθήματα και να τα μεταφέρω σε λέξεις. Όσον αφορά τον
πεζό λόγο, τα βήματα περιλαμβάνουν την εξάσκηση και τη μελέτη. Σε πρακτικό
επίπεδο, χρειάζομαι έναν καφέ ή ρόφημα, το laptop μου, τις
σημειώσεις του κινητού ή ένα στυλό και χαρτί και μια βαθιά ανάσα για να βουτήξω
στον οικείο κόσμο των λέξεων. Αν έχω και θέα θάλασσα, ακόμα καλύτερα!
· Υπάρχει κάποιο θέμα ή μοτίβο που
επανέρχεται συχνά στα έργα σας;
Η αυτογνωσία, η
ελπίδα και η αυτοβελτίωση ως κύκλος που ακολουθεί τα τραυματικά ανθρώπινα
βιώματα για να μπορέσουν να φτάσουν στη θεραπεία. Είναι ένα μοτίβο που αποτελεί
ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης και μου αρέσει να το εξερευνώ. Παίζει με τα
ανθρώπινα όρια, μελετά τη διαχείριση του πόνου και το πώς το αποτύπωμά του μας
αλλοιώνει ή μας δίνει το κίνητρο να προχωρήσουμε παρακάτω. Μέσα σ’ αυτό το
μοτίβο - για μένα - εντοπίζεται η ουσία της ποίησης και χάρη σ’ αυτό πλάθονται
μυθιστορηματικοί χαρακτήρες.
· Ποιοι συγγραφείς ή βιβλία έχουν επηρεάσει
περισσότερο τη γραφή σας;
Ποιητικά έχω
επηρεαστεί κατά καιρούς από διάφορους μεγάλους ποιητές, όπως ο Καβάφης, ο Ρίτσος,
η Δημουλά. Γενικότερα, παίρνω στοιχεία που με έλκουν από κάθε τι που διαβάζω και
τα προσαρμόζω στα μέτρα μου. Δεν έχει σημασία το είδος, όσο η ματιά του
συγγραφέα. Έχω επηρεαστεί από τον Δράκο της Πρέσπας της Μπουραζοπούλου, από το
1984 του Όργουελ, από το Περηφάνια και Προκατάληψη της Όστεν. Βιβλία εντελώς
διαφορετικά αλλά άκρως διδακτικά ως προς το ύφος, το περιεχόμενο και τις
διάφορες πλευρές της γραφής.
· Πώς αντιμετωπίζετε το λεγόμενο
"writer’s block";
Σταματάω να γράφω και απέχω για λίγο. Εστιάζω κάπου αλλού. Συνήθως συνεχίζω τα βιβλία που διαβάζω ως αναγνώστρια και πολλές φορές αυτό με βοηθά να ξεκολλήσω. Βρίσκω μια ιδέα, ανακαλύπτω μια τεχνική ή εντοπίζω ένα νόημα και ξαφνικά όλα γίνονται πιο ξεκάθαρα.
· Ποια είναι, κατά τη γνώμη σας, η
μεγαλύτερη πρόκληση στο να γράφει κανείς επαγγελματικά;
Η ρουτίνα. Το
να εξασκείς τη γραφή όχι επειδή έχεις έμπνευση, αλλά επειδή πρέπει να γίνεις
καλύτερος και ως προς τις τεχνικές και ως προς τη γλώσσα που χρησιμοποιείς. Θέλει
συνέπεια και αυτοέλεγχο. Δεν έχω καταφέρει ακόμα να το τηρήσω αυστηρά λόγω
υποχρεώσεων, αλλά πιστεύω στο «τρώγοντας έρχεται η όρεξη». Όσο ασχολείσαι τόσο
πιο εύκολο είναι να εμπνέεσαι και να είσαι παραγωγικός. Πάντα φυσικά σε λογικά
πλαίσια, γιατί είναι ένα επάγγελμα που θέλει και τον χρόνο του. Η πίεση μπορεί
να γίνει κάποιες φορές εμπόδιο για την έμπνευση, αλλά και πάλι εξαρτάται κι από
την ιδιοσυγκρασία του συγγραφέα.
· Πώς νιώθετε όταν βλέπετε το έργο σας να
φτάνει στα χέρια των αναγνωστών;
Σαν ενθουσιασμένο παιδί και σαν υπερήφανη μητέρα ταυτόχρονα! Είναι η χαρά του μοιράσματος, η ευχαρίστηση της υλοποίησης μιας ιδέας, η ικανοποίηση για την ολοκλήρωση ενός έργου. Η έκδοση ενός βιβλίου το παίρνει από την αγκαλιά του εμπνευστή του και το ταξιδεύει σε χέρια που θα το κρίνουν θετικά, αρνητικά, ουδέτερα. Αποκτά τη δική του υπόσταση και παύει ν’ ανήκει αποκλειστικά στον δημιουργό του. Η αίσθηση αυτή είναι από τρομακτική έως ηδονική. Κι έπειτα το ότι κάποιος επιλέγει να με διαβάσει είναι πάντα τιμή για μένα.
· Προτιμάτε να γράφετε με κάποιο
συγκεκριμένο πρόγραμμα ή αφήνεστε στη ροή της έμπνευσης;
Ως επί το
πλείστον, ακολουθώ την έμπνευση. Προσπαθώ όμως να τηρώ ένα σχετικό εβδομαδιαίο πρόγραμμα
για να εξασκούμαι, είτε μέσω της ανάγνωσης είτε με ασκήσεις γραφής.
· Τι συμβουλή θα δίνατε σε κάποιον που θέλει
να ακολουθήσει το δρόμο της συγγραφής;
Να το θέλει με την καρδιά
του. Να το αγαπά. Δεν είναι εύκολος δρόμος ούτε πάντα τόσο ανταποδοτικός όσο
ονειρευόμαστε. Όμως αν έχεις κάτι να πεις που πιστεύεις ότι ο κόσμος πρέπει να
το ακούσει, πες το. Θα αναφέρω ένα σχετικό απόσπασμα από το ποίημα
«Μικρόκοσμος» που περιλαμβάνεται στην ποιητική μου συλλογή «Ονειροδρόμιο» από
τις Εκδόσεις Στοχαστής : «Ό,τι κι αν πω,
έχει ήδη ειπωθεί./ Ό,τι κι αν γράψω, έχει ήδη γραφτεί./ Ό,τι κι αν κάνω, έχει
ήδη γίνει./ Ποιο το νόημα, λοιπόν;/ Είναι εκείνο το μοναδικό αποτύπωμα της
ψυχής μου/ στο δεδομένο χωρόχρονο,/ που απλά ξετυλίγει λίγο ακόμα το κουβάρι
του/ και τον βοηθά να προχωρήσει αμείλικτος κι ασυμβίβαστος./ Όπως η πέτρα που
αλλάζει απειροελάχιστα/ τη ροή του ποταμού.»
Εύχομαι κάθε επιτυχία στη Γεωργία και στις εμπνεύσεις της. Βούλα μου μια ακόμα σου εξαίρετη συνέντευξη.
ΑπάντησηΔιαγραφήYour deep reflection on the darkness in people and the search for light is truly moving. It’s inspiring how you transform such profound themes into poetry and prose with thoughtful care. The connection you draw between self-knowledge, hope, and healing gives your work a timeless and meaningful thread. I just shared a new travel post. I am excited for you to read it. Thank you. Happy weekend.
ΑπάντησηΔιαγραφή