Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο
banner

Our Latest

Το Καπετανόσπιτο - Γράφει η Ελένη Ζηνονίδη

Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΑ ΛΑΜΠΑΡΑ

(από τη Βούλα Γκεμίση)

 



GEORGIA LAMPARA

·  Τι σας ενέπνευσε να ξεκινήσετε να γράφετε;

Το σκοτάδι των ανθρώπων και η ανάγκη να καταλάβω από πού προέρχεται και αν ή πώς μπορεί να φωτιστεί. Μπορεί ν’ ακούγεται ζοφερό, αλλά στον πυρήνα της ορμής αυτής κρύβεται ένας ρομαντισμός που αρνείται να συμβιβαστεί με την κυνικότητα της πραγματικότητας.

·  Πώς θα περιγράφατε τη δημιουργική σας διαδικασία;

Έμπνευση – γραφή – διόρθωση. Συνήθως αυτά είναι τα στάδια όσον αφορά την ποίηση. Ψάχνω την έμπνευση στο κάθε τι. Έχω συνεχώς τις κεραίες ανοιχτές να πιάσω νοήματα, κινήσεις, εικόνες, συναισθήματα και να τα μεταφέρω σε λέξεις. Όσον αφορά τον πεζό λόγο, τα βήματα περιλαμβάνουν την εξάσκηση και τη μελέτη. Σε πρακτικό επίπεδο, χρειάζομαι έναν καφέ ή ρόφημα, το laptop μου, τις σημειώσεις του κινητού ή ένα στυλό και χαρτί και μια βαθιά ανάσα για να βουτήξω στον οικείο κόσμο των λέξεων. Αν έχω και θέα θάλασσα, ακόμα καλύτερα!

·  Υπάρχει κάποιο θέμα ή μοτίβο που επανέρχεται συχνά στα έργα σας;

Η αυτογνωσία, η ελπίδα και η αυτοβελτίωση ως κύκλος που ακολουθεί τα τραυματικά ανθρώπινα βιώματα για να μπορέσουν να φτάσουν στη θεραπεία. Είναι ένα μοτίβο που αποτελεί ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης και μου αρέσει να το εξερευνώ. Παίζει με τα ανθρώπινα όρια, μελετά τη διαχείριση του πόνου και το πώς το αποτύπωμά του μας αλλοιώνει ή μας δίνει το κίνητρο να προχωρήσουμε παρακάτω. Μέσα σ’ αυτό το μοτίβο - για μένα - εντοπίζεται η ουσία της ποίησης και χάρη σ’ αυτό πλάθονται μυθιστορηματικοί χαρακτήρες.

·  Ποιοι συγγραφείς ή βιβλία έχουν επηρεάσει περισσότερο τη γραφή σας;

Ποιητικά έχω επηρεαστεί κατά καιρούς από διάφορους μεγάλους ποιητές, όπως ο Καβάφης, ο Ρίτσος, η Δημουλά. Γενικότερα, παίρνω στοιχεία που με έλκουν από κάθε τι που διαβάζω και τα προσαρμόζω στα μέτρα μου. Δεν έχει σημασία το είδος, όσο η ματιά του συγγραφέα. Έχω επηρεαστεί από τον Δράκο της Πρέσπας της Μπουραζοπούλου, από το 1984 του Όργουελ, από το Περηφάνια και Προκατάληψη της Όστεν. Βιβλία εντελώς διαφορετικά αλλά άκρως διδακτικά ως προς το ύφος, το περιεχόμενο και τις διάφορες πλευρές της γραφής.




·  Πώς αντιμετωπίζετε το λεγόμενο "writer’s block";

Σταματάω να γράφω και απέχω για λίγο. Εστιάζω κάπου αλλού. Συνήθως συνεχίζω τα βιβλία που διαβάζω ως αναγνώστρια και πολλές φορές αυτό με βοηθά να ξεκολλήσω. Βρίσκω μια ιδέα, ανακαλύπτω μια τεχνική ή εντοπίζω ένα νόημα και ξαφνικά όλα γίνονται πιο ξεκάθαρα.

·  Ποια είναι, κατά τη γνώμη σας, η μεγαλύτερη πρόκληση στο να γράφει κανείς επαγγελματικά;

Η ρουτίνα. Το να εξασκείς τη γραφή όχι επειδή έχεις έμπνευση, αλλά επειδή πρέπει να γίνεις καλύτερος και ως προς τις τεχνικές και ως προς τη γλώσσα που χρησιμοποιείς. Θέλει συνέπεια και αυτοέλεγχο. Δεν έχω καταφέρει ακόμα να το τηρήσω αυστηρά λόγω υποχρεώσεων, αλλά πιστεύω στο «τρώγοντας έρχεται η όρεξη». Όσο ασχολείσαι τόσο πιο εύκολο είναι να εμπνέεσαι και να είσαι παραγωγικός. Πάντα φυσικά σε λογικά πλαίσια, γιατί είναι ένα επάγγελμα που θέλει και τον χρόνο του. Η πίεση μπορεί να γίνει κάποιες φορές εμπόδιο για την έμπνευση, αλλά και πάλι εξαρτάται κι από την ιδιοσυγκρασία του συγγραφέα. 

·  Πώς νιώθετε όταν βλέπετε το έργο σας να φτάνει στα χέρια των αναγνωστών;

Σαν ενθουσιασμένο παιδί και σαν υπερήφανη μητέρα ταυτόχρονα! Είναι η χαρά του μοιράσματος, η ευχαρίστηση της υλοποίησης μιας ιδέας, η ικανοποίηση για την ολοκλήρωση ενός έργου. Η έκδοση ενός βιβλίου το παίρνει από την αγκαλιά του εμπνευστή του και το ταξιδεύει σε χέρια που θα το κρίνουν θετικά, αρνητικά, ουδέτερα. Αποκτά τη δική του υπόσταση και παύει ν’ ανήκει αποκλειστικά στον δημιουργό του. Η αίσθηση αυτή είναι από τρομακτική έως ηδονική. Κι έπειτα το ότι κάποιος επιλέγει να με διαβάσει είναι πάντα τιμή για μένα.

·  Προτιμάτε να γράφετε με κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα ή αφήνεστε στη ροή της έμπνευσης;

Ως επί το πλείστον, ακολουθώ την έμπνευση. Προσπαθώ όμως να τηρώ ένα σχετικό εβδομαδιαίο πρόγραμμα για να εξασκούμαι, είτε μέσω της ανάγνωσης είτε με ασκήσεις γραφής.

·  Τι συμβουλή θα δίνατε σε κάποιον που θέλει να ακολουθήσει το δρόμο της συγγραφής;

Να το θέλει με την καρδιά του. Να το αγαπά. Δεν είναι εύκολος δρόμος ούτε πάντα τόσο ανταποδοτικός όσο ονειρευόμαστε. Όμως αν έχεις κάτι να πεις που πιστεύεις ότι ο κόσμος πρέπει να το ακούσει, πες το. Θα αναφέρω ένα σχετικό απόσπασμα από το ποίημα «Μικρόκοσμος» που περιλαμβάνεται στην ποιητική μου συλλογή «Ονειροδρόμιο» από τις Εκδόσεις Στοχαστής : «Ό,τι κι αν πω, έχει ήδη ειπωθεί./ Ό,τι κι αν γράψω, έχει ήδη γραφτεί./ Ό,τι κι αν κάνω, έχει ήδη γίνει./ Ποιο το νόημα, λοιπόν;/ Είναι εκείνο το μοναδικό αποτύπωμα της ψυχής μου/ στο δεδομένο χωρόχρονο,/ που απλά ξετυλίγει λίγο ακόμα το κουβάρι του/ και τον βοηθά να προχωρήσει αμείλικτος κι ασυμβίβαστος./ Όπως η πέτρα που αλλάζει απειροελάχιστα/ τη ροή του ποταμού.»





Σχόλια

  1. Εύχομαι κάθε επιτυχία στη Γεωργία και στις εμπνεύσεις της. Βούλα μου μια ακόμα σου εξαίρετη συνέντευξη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Your deep reflection on the darkness in people and the search for light is truly moving. It’s inspiring how you transform such profound themes into poetry and prose with thoughtful care. The connection you draw between self-knowledge, hope, and healing gives your work a timeless and meaningful thread. I just shared a new travel post. I am excited for you to read it. Thank you. Happy weekend.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Most Popular

Το Καπετανόσπιτο - Γράφει η Ελένη Ζηνονίδη

Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΖΟΑΝ ΖΑΧΑΡΙΑΔΟΥ

  (από τη Βούλα Γκεμίση)     Ποια ήταν η πρώτη "σκοτεινή σκέψη" που σου ενέπνευσε να ασχοληθείς με το είδος του ψυχολογικού θρίλερ;       Δεν ήταν απλώς μια σκέψη, ήταν όλο το backround από πίσω. Φαντάσου πως από πολύ μικρή ηλικία είχα ξεκινήσει να βλέπω ταινίες με τον Freddy Krueger (τις έβλεπα αγκαλιά με τον μπαμπά μου και δε φοβόμουν) και διάβαζα βιβλία μυστηρίου, οπότε ήταν αναμενόμενο μεγαλώνοντας να αναζητώ να διαβάζω και να γράφω κάτι πιο σκοτεινό. ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ!    Πώς διαχειρίζεσαι τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στην αγωνία και την υπερβολή όταν χτίζεις την ψυχολογία των χαρακτήρων σου;      Προσπαθώ να μπαίνω στη θέση των χαρακτήρων για να τους κατανοήσω, οπότε μου δίνουν εκείνοι τις απαντήσεις. Τώρα αν καταφέρνω να μην περνάω αυτήν τη λεπτή γραμμή, θα το κρίνουν οι αναγνώστες. ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ!     Υπάρχει κάποιος ήρωας ή αντιήρωας από τα βιβλία σου που σε ταλαιπώρησε συναισθηματικά περ...

Συνέντευξη στον Χάρη Κωφιάδη

"Βρες την ευτυχία σου και γραπώσου επάνω της με νύχια και με δόντια. Κρατήσου με ό,τι έχεις. Δεν θα έχεις πολλές ευκαιρίες, κανείς μας δεν έχει." Στον «καναπέ» των Ονείρων Πένες φιλοξενείται σήμερα ο Χάρης Κωφιάδης. Αναμφίβολα ταλαντούχος και πολυπράγμων με έδρα στη Θεσσαλονίκη, μας μιλάει για εκείνον, για όσα αγαπάει, για όσα δημιουργεί. Όσα αγαπάει να δημιουργεί. Το βιβλίο του « Το όνομά μου είναι Σάντρα » είναι διαθέσιμο στην ηλεκτρονική πλατφόρμα Carmella ’ s books  στα ελληνικά, ενώ σύντομα θα είναι διαθέσιμη και η  αγγλική μετάφραση: https://carmelasbooks.com/el/books/2 Πάμε λοιπόν να τον γνωρίσουμε!                                         Λίγα στοιχεία για να γνωρίσουμε τον συγγραφέα Χάρη καλύτερα. Ποια είναι η ιδανική συνθήκη για να γράψεις; Μερικοί συγγραφείς από την άλλη παραδέχονται ότι μπορούν να γράψουν όπου κι αν βρεθούν. Άλλοι πάλι δημιουργούν οι ίδιοι τη...