Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο
banner

Our Latest

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΖΟΑΝ ΖΑΧΑΡΙΑΔΟΥ

  (από τη Βούλα Γκεμίση)     Ποια ήταν η πρώτη "σκοτεινή σκέψη" που σου ενέπνευσε να ασχοληθείς με το είδος του ψυχολογικού θρίλερ;       Δεν ήταν απλώς μια σκέψη, ήταν όλο το backround από πίσω. Φαντάσου πως από πολύ μικρή ηλικία είχα ξεκινήσει να βλέπω ταινίες με τον Freddy Krueger (τις έβλεπα αγκαλιά με τον μπαμπά μου και δε φοβόμουν) και διάβαζα βιβλία μυστηρίου, οπότε ήταν αναμενόμενο μεγαλώνοντας να αναζητώ να διαβάζω και να γράφω κάτι πιο σκοτεινό. ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ!    Πώς διαχειρίζεσαι τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στην αγωνία και την υπερβολή όταν χτίζεις την ψυχολογία των χαρακτήρων σου;      Προσπαθώ να μπαίνω στη θέση των χαρακτήρων για να τους κατανοήσω, οπότε μου δίνουν εκείνοι τις απαντήσεις. Τώρα αν καταφέρνω να μην περνάω αυτήν τη λεπτή γραμμή, θα το κρίνουν οι αναγνώστες. ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ!     Υπάρχει κάποιος ήρωας ή αντιήρωας από τα βιβλία σου που σε ταλαιπώρησε συναισθηματικά περ...

Μίζερι, του Stephen King

 

         Γράφει ο Ανδρέας Σιάχος
       
     «Η Μίζερι Τσάστεϊν είναι νεκρή. Ο Πως Σέλντον μόλις τη σκότωσε – με ανακούφιση και ευφορία. Η Μίζερι τον έκανε πλούσιο· ήταν η ηρωίδα σε μια σειρά από μπεστ σέλερ. Και τώρα θέλει να γράψει κάτι ουσιαστικό. 
      Τότε συνέβη το αυτοκινητιστικό ατύχημα, και ξυπνάει εν μέσω πόνων σε ένα περίεργο κρεβάτι. Αλλά δεν είναι στο νοσοκομείο. Η Άννι Γουίλκς τον έβγαλε από τα συντρίμμια, τον έφερε στο απομακρυσμένο σπίτι της στο βουνό και περιποιήθηκε τα σπασμένα του πόδια.  
       Τα καλά νέα είναι πως η Άννι ήταν νοσοκόμα και έχει παυσίπονα φάρμακα. Τα κακά νέα είναι πως εδώ και καιρό είναι η Νούμερο-Ένα φαν του Πωλ. Και όταν ανακαλύψει τι έχει κάνει ο Πωλ στη Μίζερι, δεν θα της αρέσει. Δεν θα της αρέσει καθόλου…» (από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο)
 
       Ένα βιβλίο του Στίβεν Κινγκ που κατατάσσεται, ως συνήθως, στην κατηγορία ‘ψυχολογικό θρίλερ/τρόμου’ και καταφέρνει από τις πρώτες κιόλας σελίδες να «αρπάξει από το λαιμό» τον αναγνώστη και να τον σύρει σε αυτό το απομακρυσμένο σπίτι στο βουνό, το σπίτι της Άννι Γουίλκς, μιας κατά τα φαινόμενα στοργικής και συμπονετικής σαραντάρας που μένει μόνη της. Εκεί, ο αναγνώστης θα συναντήσει τον Πωλ Σέλντον, τον επιτυχημένο συγγραφέα της σειράς βιβλίων με πρωταγωνίστρια τη Μίζερι Τσάστεϊν.  
       Ο Πωλ βρίσκεται εκεί έπειτα από ένα ατύχημα που είχε με το αυτοκίνητο λόγω μιας χιονοθύελλας που τον βρήκε στο δρόμο, το οποίο τον άφησε αναίσθητο, με πολλαπλά κατάγματα στα πόδια του. Λαχταράει τις στιγμές που η Άννι του φέρνει τα παυσίπονα χάπια σαν διψασμένος στην έρημο. Οι μέρες γίνονται εβδομάδες κι έπειτα μήνες και ο Πωλ βλέπει το 'αγαθό' έργο της Άννι να τον απομακρύνει όλο και περισσότερο από την ελευθερία του.   
      Η Άννι, όμως, έχει αντίθετη άποψη. Αυτοαποκαλούμενη ως η Νούμερο-Ένα φαν του, πιστεύει πως ο Πωλ της χρωστάει τη ζωή του, αφού δίχως εκείνη θα ήταν νεκρός κάτω από ένα παχύ στρώμα χιονιού. Έπειτα από την ανάγνωση του τελευταίου βιβλίου της Μίζερι, όταν ανακαλύπτει το θάνατο της ομώνυμης, αγαπημένης πρωταγωνίστριας, η Άννι ζητά από τον Πωλ να της γράψει ένα βιβλίο, στο οποίο η Μίζερι θα επιστρέφει. Μάλιστα, φτάνει στο σημείο να το ονομάσει ‘Η Επιστροφή της Μίζερι’. Ένα βιβλίο μόνο για εκείνη, ως αντάλλαγμα για τις υπέροχες υπηρεσίες στέγασης και περίθαλψης που του έχει προσφέρει έως τώρα.  
      Ο Πωλ μένει να πάρει την απόφαση. Ο Πωλ θέλει να αφήσει πίσω του το κεφάλαιο Μίζερι, κάτι που δηλώνει ορθά κοφτά στην Άννι. Εκείνη σοκάρεται από την αχαριστία του και του προτείνει να το ξανασκεφτεί, αφού πρώτα τον αναγκάζει να πιει τα χάπια του πίνοντας νερό από τον κουβά που είχε μόλις χρησιμοποιήσει για να σφουγγαρίσει το δωμάτιο. Ο Πωλ βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι. Ο ένας δρόμος τον οδηγεί πίσω στη Μίζερι που τόσο ήθελε να ξεφορτωθεί. Βέβαια στον ίδιο δρόμο θα βρει και μια γενναιόδωρη ποσότητα παυσίπονων. Ο άλλος δρόμος θα τον φέρει αντιμέτωπο με τη δυσαρέσκεια της Άννι. Και όταν η Άννι είναι δυσαρεστημένη, κακά πράγματα μπορεί να ακολουθήσουν, πολύ χειρότερα από έναν κουβά με βρόμικο νερό. Η απόφαση είναι δική του.
 
        Ένα αριστούργημα
 
       Δεν ξέρω αν στην πραγματικότητα είμαι ο Νούμερο-Ένα φαν του Στίβεν Κινγκ, πάντως έχω διαβάσει σχεδόν κάθε λέξη που έχει γράψει πάνω στο χαρτί.  
      Το συγκεκριμένο βιβλίο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στις 8 Ιουνίου 1987 και είναι αναμφίβολα ένα από τα καλύτερά του. Ομολογώ πως στην αρχή με είχε προβληματίσει η έκταση του βιβλίου σχετικά με την πλοκή και τους χαρακτήρες. 500 σελίδες περίπου, δύο πρωταγωνιστές σε ένα δωμάτιο, ο ένας εκ των οποίων σχεδόν ανάπηρος έπειτα από το ατύχημα, πόσο ενδιαφέρον μπορεί να είναι; Την απάντηση δίνει ο ίδιος ο Κινγκ μέσα από την απαράμιλλη ικανότητα του στην αφήγηση, το διάλογο και την περιγραφή. Η ανάπτυξη των χαρακτήρων είναι μαγική: από τις συνεχείς αποφάσεις που καλείται να πάρει ο Πωλ με βάση τις αξίες του, μέχρι τον τρόπο που η Άννι δικαιολογεί τις πράξεις της.
     Επίσης, ο Κινγκ δεν περιορίζεται μόνο στην ανάπτυξη της ιστορίας του Πωλ και της Άννι, αλλά μας παραθέτει και κομμάτια από την ίδια τη Μίζερι (τα μυθιστορήματα του Πωλ). Το αξιοσημείωτο είναι πως διαβάζοντας τα κομμάτια αυτά, φαίνεται σαν να έχουν γραφτεί από έναν ολότελα διαφορετικό συγγραφέα (θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι του Πωλ Σέλντον με βάση την περιγραφή του χαρακτήρα του), ενώ στην πραγματικότητα κρύβεται ο ίδιος ο Κινγκ από πίσω.
 
 
     
 
 

Stephen King: The King of Horror

   Ο Στίβεν Κινγκ είναι ένας από τους λίγους συγγραφείς που δεν χρειάζονται συστάσεις. Ειδικά δε, στο βασίλειο του τρόμου, κρατάει δικαίως τα σκήπτρα όλα αυτά τα χρόνια.
   Γεννήθηκε στο Πόρτλαντ του Μέιν στις 21 Σεπτεμβρίου 1947 και θεωρείται ένας από τους καλύτερους συγγραφείς όλων των εποχών. Έχει γράψει πολλών ειδών μυθιστορήματα, κυρίως τρόμου, μυστηρίου, αστυνομικά θρίλερ, όλα τους όμως έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: σε τραβούν μέσα τους και είναι αδύνατο να τα αφήσεις κάτω.
   Ο Κινγκ έχει γράψει περισσότερα από 50 βιβλία, όλα διεθνή μπεστ σέλερ, μερικά από τα οποία είναι: Κάρι, Η Λάμψη, Σάλεμς Λοτ, Το Αυτό, Νεκρωταφίο Ζώων, Το Πράσινο Μίλι, Ο Κος Μερσέντες  και άλλα. Πολλά από τα έργα του έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο και την τηλεόραση.

  Το 2003 τιμήθηκε με το μετάλλιο του Ιδρύματος Εθνικού Βιβλίου για τη Διακεκριμένη Συνεισφορά του στα Αμερικανικά Γράμματα. Ζει στο Μέιν με τη σύζυγό του, επίσης μυθιστοριογράφο, Τάμπιθα Κινγκ.

     
 
 

Σχόλια

  1. Ω τι πήγες και ανακάλυψες τώρα Ανδρέα μου! Ποια φλέβα πήγες και βρήκες αγαπητέ φίλε. Τι λέμε τώρα. Πρόσεξε! 500 σελίδες έργο για ...δύο χαρακτήρες! Άντε να το κάνεις τώρα αυτό ε.
    Δυστυχώς Ανδρέα δεν έχω διαβάσει το βιβλίο. Είχα την τύχη όμως να δω την αριστουργηματική ταινία. Δεν ξέρω αν έχει τιμήσει το βιβλίο η παραγωγή.
    Όμως το θεωρώ συγκλονιστικό έργο πραγματικά.
    Φίλε, εκπληκτική ταινία, εκπληκτικό έργο, μεγάλος συγγραφέας.
    Ευχαριστούμε πολύ για την παρουσίασή σου, είναι εξαιρετική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα κ.Γιάννη. Δύο χαρακτήρες μόνο. Είναι εξωπραγματικό αυτό που έχει καταφέρει ο Κινγκ. Το βιβλίο είναι εξαιρετικό, να το διαβάσετε, αν και δεν μπορώ να πω ότι είμαι αντικειμενικός με τον Κινγκ καθώς μου αρέσουν σχεδόν όλα τα γραπτά του. Όμως οι περισσότεροι που το έχουν διαβάσει συμμερίζονται την άποψη μου.
      Την ταινία δεν την έχω δει, αλλά από όσες έχω δει μόνο το '1408' και η 'Ομίχλη' ήταν αντάξιες των βιβλίων.

      Διαγραφή
    2. Μόνο μία ταινία του δεν έχω δει Ανδρέα. ΤΟ "Rita Hayworth". Η κόρη μου, να σε βάλω να κάνετε παρέα, που έχει διαβάσει όλη τη βιβλιογραφία, μιλάει ότι έχουν γίνει μεγάλες παρεμβάσεις στα βιβλία.
      Πραγματικά υπέροχος όμως φίλε μου. Καλησπέρα.

      Διαγραφή
    3. Χαχαχα, εννοείται, οι φίλοι του Κινγκ είναι και δικοί μου. Κ. Γιάννη δεν θα χαρακτήριζα παρεμβάσεις αυτά που έχουν γίνει, αλλά 'πετσόκομμα'. Έχουν κάνει τόσες αλλαγές απλά και μόνο για χάρη των ταινιών.
      Για τα βιβλία συμφωνώ. Είναι το κάτι άλλο.

      Διαγραφή
    4. Την ίδια άποψη με σένα Ανδρέα έχει και η μεγάλη μου κόρη. Μάλιστα έχουμε πολλές φορές διαφωνήσει πάνω στο θέμα ταινία-βιβλίο. Πέφτει πετσόκομμα στο βιβλίο ναι αλλά αν η ταινία είναι καλή τι γίνεται τότε; Είναι ένα θέμα για κουβέντα πράγματι.
      Καλησπέρα φίλε μου.

      Διαγραφή
    5. Καλησπέρα κ.Γιάννη. Για το θέμα ταινίας-βιβλίου θα σας πω την άποψή μου. Η ιστορία, η πραγματική ιστορία έγκειται στο βιβλίο. Δεν λέω να είναι καρμπόν η ταινία, μα όταν αλλάζουν σημαντικά πράγματα της υπόθεσης, όπως πλοκή, χαρακτήρες κλπ τότε εξοργίζομαι. Βέβαια, έχουν δικλείδα ασφαλείας το "βασισμένο στο βιβλίο του τάδε...", οπότε είμαστε στο έλεος αυτής της ρημάδας φράσης.

      Διαγραφή
    6. Και έρχεται το ερώτημα Ανδρέα. Όταν βλέπεις μια τέτοια ταινία, αλλαγμένη, μπορείς να την κρίνεις ανεπηρέαστα ως ταινία αυτόνομα και όχι να την απορρίψεις επειδή αποτελεί μεταφορά του βιβλίου; Εδώ είναι το ζήτημα.

      Διαγραφή
    7. Εξαρτάται κ.Γιάννη. Αν κάποιος δει μόνο την ταινία χωρίς να έχει διαβάσει το βιβλίο τότε ναι, μπορεί να μείνει ανεπηρέαστος. Αν όμως το έχει διαβάσει, η φωνή του βιβλίου θα ηχεί συνέχεια μέσα στο μυαλό του, επισημαινοντας τις διαφορές. Εσείς τι άποψη έχετε;

      Διαγραφή
    8. Μάλλον πρέπει να έχεις δίκιο Ανδρέα. Τελικά η επιρροή του βιβλίου είναι μεγάλη. Βέβαια εγώ, ως κινηματογραφικός, διατηρώ και την σινε-εντύπωση όσο μπορώ ξεχωριστά. Για να μην μηδενίσω μια καλή προσπάθεια. Αλλά ειλικρινά δεν καταλαβαίνω αυτές τις παραμορφώσεις ρε παιδί μου.Γιατί γίνεται.

      Διαγραφή
    9. Κι εγώ προσπαθώ να τα δω διαφορετικά η αλήθεια είναι, μα τις περισσότερες φορές δυσκολεύομαι. Στο μόνο που κατάφερα να το αποδεχτώ κάπως ήταν στον Αρχοντα Των Δαχτυλιδιών, που κι εκεί έπεσε τρελό πετσόκομμα, αλλά ήταν πολύ ωραίο το αποτέλεσμα.
      Τώρα, γιατί γίνεται αυτό; θα έλεγα πως ανεξάρτητα από την ιστορία, θα έλεγα πως ο καθενας από το συνεργείο (σεναριογράφος, σκηνοθέτης κλπ) θελει να αφήσει και το δικό του στίγμα. Ένας άλλος λόγος θα μπορούσε να είναι η εμπορικότητα. Εσείς τι λέτε;

      Διαγραφή
    10. Ας θεωρήσω εαυτόν σκηνοθέτη Ανδρέα μου. Και ας πούμε ότι θέλω να γυρίσω ένα μυθιστόρημα-νουβέλα σε ταινία. Βασική προϋπόθεση να μου αρέσει, να το αγαπήσω, και φυσικά να μπορεί να αποδοθεί κινηματογραφικά. Δηλαδή η δομή του να είναι τέτοια: Διάλογοι, σκηνές, πλοκή. Αυτό είναι βασικό.
      Στη συνέχεια θα προσπαθήσω να δω αν μπορώ να χωρέσω το έργο στον δέοντα κινηματογραφικό χρόνο. Και αυτό βασικό. Τη διάρκεια δηλαδή. Εδώ θα επιλεχτούν σεκάνς, σκηνές, πλάνα και φυσικά διάολογοι.
      Το ζήτημα είναι να σεβαστώ απόλυτα το έργο Ανδρέα. Μέχρι και τον τελευταίο διάλογο αν γίνεται.
      Η Εμπορικότητα είναι ένα ζήτημα που θα το κρίνεις με την παραγωγή εξ αρχής. Δηλαδή το "άλφα" μυθιστόρημα σε ταινία θα τραβήξει θεατές; Αν πιστεύεις πως ναι τότε θα το παλέψεις. Μπορεί να προσθέσεις 2-3 πράγματα-σκηνές πιο εμπορικές αλλά χωρίς να το αλλοιώνεις.
      Τέλος, αυτό που πιστεύω είναι το κριτήριο είναι τα πνευματικά δικαιώματα. Αυτό είναι το σημείο κλειδί. Πάντως εγώ σε ένα μυθιστόρημα που αγαπώ, ως κινηματογραφιστής, θα ήθελα τον συγγραφέα π.χ. εσένα παρόντα στο έργο δίπλα μου.
      Και καθώς έχω αγαπήσει το έργο σου θα το σεβαστώ απόλυτα όπως το έγραψες.
      Αυτά πιστεύω.

      Διαγραφή
  2. Κι είχα κάτι μήνες να πιάσω Κινγκ στα χέρια μου. Θα το αναζητήσω άμεσα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα σου αρέσει πολύ Δανάη. Θα σου πρότεινα επίσης και το Outsider(ο Ξένος), επίσης πολύ ωραίο μυστηρίου/τρόμου.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Most Popular

"Συγγραφέας… Ως και όπως οφείλει" του Χάρη Κωφιάδη

"Δεν γράφεται ο συγγραφέας με καλούπια... Πίσω από την ιδιότητα κρύβεται ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος, με τη δική του προσωπικότητα και φωνή" Είναι και συγγραφέας... Συχνά ακούω φράσεις του τύπου: «Είναι και συγγραφέας…», οι οποίες μάλιστα συνοδεύονται από υποτιμητικές ή ειρωνικές ματιές και εκφράσεις και λέγονται για να επικρίνουν μια συμπεριφορά του ατόμου η οποία, κατά τη γνώμη του εκφέροντα την άποψη, δεν συνάδει με τη συγγραφική ιδιότητα. Το κατακριτέο στοιχείο ενίοτε σχετίζεται με την εμφάνιση του εκάστοτε προσώπου και άλλοτε με τη συμπεριφορά του ή τη γενική εικόνα που επιλέγει να παρουσιάσει προς τα έξω. Αυτό συμβαίνει τόσο εκ του σύνεγγυς - έχει συμβεί πολλάκις και σε άτομα μέσα από τη δική μας ομάδα - αλλά πολύ περισσότερο μέσα από τα social media. Κάποιες φορές μάλιστα, πίσω από ανώνυμα προφίλ, με μοναδικό σκοπό αυτά τα άτομα να εμπλέκονται συνεχώς σε μια μάχη διαμέσου του πληκτρολογίου όχι υπέρ κάποιου σκοπού, αλλά κατά πάντων. Τι οφείλει (και τι όχι) ένας συγγραφέ...

Συνέντευξη στον Χάρη Κωφιάδη

"Βρες την ευτυχία σου και γραπώσου επάνω της με νύχια και με δόντια. Κρατήσου με ό,τι έχεις. Δεν θα έχεις πολλές ευκαιρίες, κανείς μας δεν έχει." Στον «καναπέ» των Ονείρων Πένες φιλοξενείται σήμερα ο Χάρης Κωφιάδης. Αναμφίβολα ταλαντούχος και πολυπράγμων με έδρα στη Θεσσαλονίκη, μας μιλάει για εκείνον, για όσα αγαπάει, για όσα δημιουργεί. Όσα αγαπάει να δημιουργεί. Το βιβλίο του « Το όνομά μου είναι Σάντρα » είναι διαθέσιμο στην ηλεκτρονική πλατφόρμα Carmella ’ s books  στα ελληνικά, ενώ σύντομα θα είναι διαθέσιμη και η  αγγλική μετάφραση: https://carmelasbooks.com/el/books/2 Πάμε λοιπόν να τον γνωρίσουμε!                                         Λίγα στοιχεία για να γνωρίσουμε τον συγγραφέα Χάρη καλύτερα. Ποια είναι η ιδανική συνθήκη για να γράψεις; Μερικοί συγγραφείς από την άλλη παραδέχονται ότι μπορούν να γράψουν όπου κι αν βρεθούν. Άλλοι πάλι δημιουργούν οι ίδιοι τη...

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ

(από τη Βούλα Γκεμίση) Ποια στιγμή της καθημερινότητάς σου πιστεύεις ότι τροφοδοτεί περισσότερο τη συγγραφή σου; Συνήθως είναι η στιγμή που είμαι μόνη μου. Μπορεί να είναι βράδυ, μπορεί και νωρίς το πρωί μετά τον καφέ, όταν μπορώ να βάλω ευκολότερα τις σκέψεις μου σε τάξη δίχως την κούραση τη βραδινή! Έχεις ποτέ νιώσει ότι ένα βιβλίο σε “διάλεξε” για να το γράψεις, αντί να το επιλέξεις εσύ;   Νομίζω πως όχι. Με διαλέγουν όμως οι ήρωες και απλώς εγώ τους τοποθετώ στην ιστορία που θέλω να πω. Νομίζω πως  ποτέ δεν με έχει διαλέξει κάποιο βιβλίο, καθώς οι ιστορίες πηγάζουν από την ψυχή μου άρα απορρέουν και από την εσωτερική μου ανάγκη να γραφτούν με αποτέλεσμα να αποτελούν δική μου επιλογή. ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ!  Πόσο διαφέρει η συγγραφική σου φωνή από την προσωπική σου φωνή ως άνθρωπος; Σε ορισμένες περιπτώσεις και ιστορίες σχεδόν καθόλου. Μάλιστα έχω σχολιάσει πως πολλές φορές το χιούμορ των ηρώων, άνετα θα μπορούσε να αποτελέσει δικό μου τρόπο έκφρασης καθώς και ε...