Μίζερι, του Stephen King

 

 

         Γράφει ο Ανδρέας Σιάχος

       

     «Η Μίζερι Τσάστεϊν είναι νεκρή. Ο Πως Σέλντον μόλις τη σκότωσε – με ανακούφιση και ευφορία. Η Μίζερι τον έκανε πλούσιο· ήταν η ηρωίδα σε μια σειρά από μπεστ σέλερ. Και τώρα θέλει να γράψει κάτι ουσιαστικό. 

      Τότε συνέβη το αυτοκινητιστικό ατύχημα, και ξυπνάει εν μέσω πόνων σε ένα περίεργο κρεβάτι. Αλλά δεν είναι στο νοσοκομείο. Η Άννι Γουίλκς τον έβγαλε από τα συντρίμμια, τον έφερε στο απομακρυσμένο σπίτι της στο βουνό και περιποιήθηκε τα σπασμένα του πόδια.  

       Τα καλά νέα είναι πως η Άννι ήταν νοσοκόμα και έχει παυσίπονα φάρμακα. Τα κακά νέα είναι πως εδώ και καιρό είναι η Νούμερο-Ένα φαν του Πωλ. Και όταν ανακαλύψει τι έχει κάνει ο Πωλ στη Μίζερι, δεν θα της αρέσει. Δεν θα της αρέσει καθόλου…» (από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο)

 

       Ένα βιβλίο του Στίβεν Κινγκ που κατατάσσεται, ως συνήθως, στην κατηγορία ‘ψυχολογικό θρίλερ/τρόμου’ και καταφέρνει από τις πρώτες κιόλας σελίδες να «αρπάξει από το λαιμό» τον αναγνώστη και να τον σύρει σε αυτό το απομακρυσμένο σπίτι στο βουνό, το σπίτι της Άννι Γουίλκς, μιας κατά τα φαινόμενα στοργικής και συμπονετικής σαραντάρας που μένει μόνη της. Εκεί, ο αναγνώστης θα συναντήσει τον Πωλ Σέλντον, τον επιτυχημένο συγγραφέα της σειράς βιβλίων με πρωταγωνίστρια τη Μίζερι Τσάστεϊν.  

       Ο Πωλ βρίσκεται εκεί έπειτα από ένα ατύχημα που είχε με το αυτοκίνητο λόγω μιας χιονοθύελλας που τον βρήκε στο δρόμο, το οποίο τον άφησε αναίσθητο, με πολλαπλά κατάγματα στα πόδια του. Λαχταράει τις στιγμές που η Άννι του φέρνει τα παυσίπονα χάπια σαν διψασμένος στην έρημο. Οι μέρες γίνονται εβδομάδες κι έπειτα μήνες και ο Πωλ βλέπει το 'αγαθό' έργο της Άννι να τον απομακρύνει όλο και περισσότερο από την ελευθερία του.   

      Η Άννι, όμως, έχει αντίθετη άποψη. Αυτοαποκαλούμενη ως η Νούμερο-Ένα φαν του, πιστεύει πως ο Πωλ της χρωστάει τη ζωή του, αφού δίχως εκείνη θα ήταν νεκρός κάτω από ένα παχύ στρώμα χιονιού. Έπειτα από την ανάγνωση του τελευταίου βιβλίου της Μίζερι, όταν ανακαλύπτει το θάνατο της ομώνυμης, αγαπημένης πρωταγωνίστριας, η Άννι ζητά από τον Πωλ να της γράψει ένα βιβλίο, στο οποίο η Μίζερι θα επιστρέφει. Μάλιστα, φτάνει στο σημείο να το ονομάσει ‘Η Επιστροφή της Μίζερι’. Ένα βιβλίο μόνο για εκείνη, ως αντάλλαγμα για τις υπέροχες υπηρεσίες στέγασης και περίθαλψης που του έχει προσφέρει έως τώρα.  

      Ο Πωλ μένει να πάρει την απόφαση. Ο Πωλ θέλει να αφήσει πίσω του το κεφάλαιο Μίζερι, κάτι που δηλώνει ορθά κοφτά στην Άννι. Εκείνη σοκάρεται από την αχαριστία του και του προτείνει να το ξανασκεφτεί, αφού πρώτα τον αναγκάζει να πιει τα χάπια του πίνοντας νερό από τον κουβά που είχε μόλις χρησιμοποιήσει για να σφουγγαρίσει το δωμάτιο. Ο Πωλ βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι. Ο ένας δρόμος τον οδηγεί πίσω στη Μίζερι που τόσο ήθελε να ξεφορτωθεί. Βέβαια στον ίδιο δρόμο θα βρει και μια γενναιόδωρη ποσότητα παυσίπονων. Ο άλλος δρόμος θα τον φέρει αντιμέτωπο με τη δυσαρέσκεια της Άννι. Και όταν η Άννι είναι δυσαρεστημένη, κακά πράγματα μπορεί να ακολουθήσουν, πολύ χειρότερα από έναν κουβά με βρόμικο νερό. Η απόφαση είναι δική του.

 

        Ένα αριστούργημα

 

       Δεν ξέρω αν στην πραγματικότητα είμαι ο Νούμερο-Ένα φαν του Στίβεν Κινγκ, πάντως έχω διαβάσει σχεδόν κάθε λέξη που έχει γράψει πάνω στο χαρτί.  

      Το συγκεκριμένο βιβλίο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στις 8 Ιουνίου 1987 και είναι αναμφίβολα ένα από τα καλύτερά του. Ομολογώ πως στην αρχή με είχε προβληματίσει η έκταση του βιβλίου σχετικά με την πλοκή και τους χαρακτήρες. 500 σελίδες περίπου, δύο πρωταγωνιστές σε ένα δωμάτιο, ο ένας εκ των οποίων σχεδόν ανάπηρος έπειτα από το ατύχημα, πόσο ενδιαφέρον μπορεί να είναι; Την απάντηση δίνει ο ίδιος ο Κινγκ μέσα από την απαράμιλλη ικανότητα του στην αφήγηση, το διάλογο και την περιγραφή. Η ανάπτυξη των χαρακτήρων είναι μαγική: από τις συνεχείς αποφάσεις που καλείται να πάρει ο Πωλ με βάση τις αξίες του, μέχρι τον τρόπο που η Άννι δικαιολογεί τις πράξεις της.

     Επίσης, ο Κινγκ δεν περιορίζεται μόνο στην ανάπτυξη της ιστορίας του Πωλ και της Άννι, αλλά μας παραθέτει και κομμάτια από την ίδια τη Μίζερι (τα μυθιστορήματα του Πωλ). Το αξιοσημείωτο είναι πως διαβάζοντας τα κομμάτια αυτά, φαίνεται σαν να έχουν γραφτεί από έναν ολότελα διαφορετικό συγγραφέα (θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι του Πωλ Σέλντον με βάση την περιγραφή του χαρακτήρα του), ενώ στην πραγματικότητα κρύβεται ο ίδιος ο Κινγκ από πίσω.

 

 

     

 

 

 

Stephen King: The King of Horror

   Ο Στίβεν Κινγκ είναι ένας από τους λίγους συγγραφείς που δεν χρειάζονται συστάσεις. Ειδικά δε, στο βασίλειο του τρόμου, κρατάει δικαίως τα σκήπτρα όλα αυτά τα χρόνια.
   Γεννήθηκε στο Πόρτλαντ του Μέιν στις 21 Σεπτεμβρίου 1947 και θεωρείται ένας από τους καλύτερους συγγραφείς όλων των εποχών. Έχει γράψει πολλών ειδών μυθιστορήματα, κυρίως τρόμου, μυστηρίου, αστυνομικά θρίλερ, όλα τους όμως έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: σε τραβούν μέσα τους και είναι αδύνατο να τα αφήσεις κάτω.
   Ο Κινγκ έχει γράψει περισσότερα από 50 βιβλία, όλα διεθνή μπεστ σέλερ, μερικά από τα οποία είναι: Κάρι, Η Λάμψη, Σάλεμς Λοτ, Το Αυτό, Νεκρωταφίο Ζώων, Το Πράσινο Μίλι, Ο Κος Μερσέντες  και άλλα. Πολλά από τα έργα του έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο και την τηλεόραση.
  Το 2003 τιμήθηκε με το μετάλλιο του Ιδρύματος Εθνικού Βιβλίου για τη Διακεκριμένη Συνεισφορά του στα Αμερικανικά Γράμματα. Ζει στο Μέιν με τη σύζυγό του, επίσης μυθιστοριογράφο, Τάμπιθα Κινγκ.