Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Αύγουστος, 2022
banner

Our Latest

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΓΙΩΡΓΟ ΓΙΩΤΣΑ

1. Πολλοί σε γνωρίζουν από τη σκοτεινή λογοτεχνία και τη φαντασία. Πώς επηρεάζει το ύφος σου η ενασχόληση με κοινωνικά θέματα, όπως στον αυτισμό; Η αλήθεια είναι ότι οι αναγνώστες με γνώρισαν και αγάπησαν ως συγγραφέα της λογοτεχνίας του φανταστικού -κάτι που συνεχίστηκε και εμπλουτίστηκε με βραβεία και διακρίσεις για πάνω από δέκα χρόνια. Αλλά καθώς έγινα γονιός, άρχισα να αλλάζω ως άνθρωπος -θέλω να πιστεύω πως ξεκίνησα να βελτιώνομαι, να αποκτώ κοινωνικές ανησυχίες και νέες σκέψεις μαζί με τις νέες αυτές ευθύνες και χαρές -και όλα αυτά φάνηκαν στην λογοτεχνική στροφή που συνειδητά -και με ρίσκο που δικαιώθηκε με εκκωφαντικό στ' αλήθεια τρόπο, τόσο με σπουδαίες βραβεύσεις, όσο κυρίως με την αγάπη των αναγνωστών-  έκανα, αρχικά με “Το κουτί”, και εν συνεχεία με το σε αρκετά σημεία βιωματικό “Το ξεχωριστό παιδί”, βήματα προς τα μπροστά. Σαφώς με απασχολούν και ως γονιό και ως ανεξάρτητο άνθρωπο τα κοινωνικά θέματα της σύγχρονης εποχής, ενώ ως συγγραφέας ανακαλύπτω, μια γραφή που εξ...

H λησμονιά

Γράφει η Αικατερίνη Χριστοδούλου Η λησμονιά   Το χέρι τείνει η λησμονιά απ’ άκρη σ’ άκρη ταίρι ψάχνει μοναχή μες του κοσμάκη την Ιθάκη Κι όταν ξέπνοη δεχτεί τ’ αεράκι της προσμονής αγκυροβολεί στου ύδατος τη φόρα Άρωμα πεθυμιάς σαλεύει μέθυσος γνώριμος πικραμυγδαλιάς βλαστάρι δέρνει και ξεγυμνώνει του χρόνου τα λεπτά σκαριά Ανεμοδαρμένο βαπόρι απ’ της αλμύρας τη λύσσα σέρνει να ξεδιψάσει της προδοσιάς την πίκρα

"Αιώνων διασταυρώσεις" (ποίημα της Ελένης Ζηνονίδη)

"Αιωνων διασταυρώσεις" Ρίξε μου νύχτα πένθιμο Χρώμα που εσύ γεννάς Τραγούδι πλέον εύθυμο Δε θα ‘βρεις της καρδιάς   Χύσε μες στο ποτήρι μου Δυο αστέρια, δυο παιδιά σου Και παίξε για χατίρι μου Της άρπας άγγιγμα σου   Έλα νυχτιά και τύλιξε Εμέ σ’ έναν μανδύα Νοτιάς γλυκός δε φύσηξε Στην άδεια μου κηδεία   Βάλε με μάνα σκοτεινή Μέσα στην αγκαλιά σου Σαν άστρο φίλα με γλυκά Όπως και τα παιδιά σου   Φεγγάρι μου ολόγιομο Που όλοι μας σε υμνούμε Άσε για με πηγή φωτός Τα βράδια να κοιμούμαι   Εσύ ρωτάς πώς λέγομαι Ισμήνη τ’ όνομά μου Ντροπή στην πόλη μου που ζω Κι έχω τα λογικά μου   Εκείνη που τα έχασε Και είχα γι’ αδερφή μου Περίσσια η τύχη μου, νυχτιά Που ήταν στη ζωή μου   Κρύψε με νύχτα, όλοι τους σα τέρας με θωρούνε Έγκλημα έκανα κακό, θαρρείς, και μ’ αδικούνε   Ισμήνη σου είπα λέγομαι Της Αντιγόνης αίμα Εκείνης που αποφάσισε Της μοίρας της το τέρμα   Εκε...