"Θύμησες από αλμύρα.." της Αικατερίνης Χριστοδούλου (Συμμετοχή στο δρώμενο: "Μια Ιδέα-Μια έμπνευση #4)
"Θύμησες από αλμύρα" της Αικατερίνης Χριστοδούλου Πηγή: Freepik Ολα ξεκίνησαν κάπως έτσι.. Ένα πρωινό, λαμβάνετε έναν φάκελο χωρίς αποστολέα. Μέσα υπάρχει μόνο ένα παλιό κασετόφωνο χειρός και μια κασέτα. Πατάτε το play. Η φωνή μιας γυναίκας ακούγεται καθαρά: «Ξέρω ότι με θυμάσαι. Ίσως προσπαθείς να με ξεχάσεις. Μην το κάνεις. Σου μένουν μόνο λίγες μέρες. Δεν λέει το όνομά της. Δεν εξηγεί τίποτε περισσότερο. Η φωνή της είναι ήρεμη, σχεδόν υπνωτιστική. Μα τα λόγια της κουβαλούν κάτι παράξενο: μια απειλή, ή μια κραυγή από το παρελθόν; Το μυαλό σας αρχίζει να αναζητά. Ποια μπορεί να είναι; Από πού σας ξέρει; Τι εννοεί με τις λίγες μέρες; Μήπως κάποτε την πληγώσατε; Μήπως εσείς την εγκαταλείψατε; Ή μήπως ζητά τη βοήθειά σας; Ξανακούτε την κασέτα. Στη δεύτερη ακρόαση, κάτι αλλάζει. Μια λέξη, μια αναπνοή, ένας ψίθυρος που δεν είχατε προσέξει πριν. Μια μελωδία ναι, με τον ήχο να αργοσβήνει. Ίσως ένα στοιχείο επί πλέον. Η φωνή της επιμένει μέσα σας. Και τώρα, η αναμέτρηση αρχίζει. Πρέ...
Λησμονιά και προδοσία και πίκρα.. και πολλές όμορφες εικόνες! Έχεις τον τρόπο σου με τις λέξεις Κατερίνα! Το πώς τις μπλέκεις και τι φτιάχνεις με αυτές με εντυπωσιάζει κάθε φορά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ Χάρη! Εκτιμώ την υποστήριξη σου!
ΔιαγραφήΤην αξίζεις και γι αυτό την έχεις!!!!
ΔιαγραφήΠολύ όμορφο όπως πάντα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ Ρίτσα μου!!!
ΔιαγραφήΑχ βρε Κατερίνα μου, πόσες φορές τα λυρικά σου λόγια, μπαίνουν στην καρδιά μας. Ξεσηκώνουν τις σκέψεις, ταράζουν τα αισθήματά μας. Ένα ακόμα σου στολίδι ποιητικό εδώ στη "γειτονιά" μας. Μαζί με μια υπέροχη εικόνα. Καλή μου φίλη, το σεβασμό μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο σας ευχαριστώ!!!
ΔιαγραφήΕμείς, κορίτσι μου, να σε ευχαριστήσουμε για τη δημιουργία σου.
Διαγραφή