Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο
banner

Our Latest

Είμαστε τελικά αυτό που γράφουμε;

"Μερικές φορές η γραφή γίνεται καθρέφτης· άλλες, απλώς φως που πέφτει αλλού και μας δείχνει κάτι διαφορετικό."   Κι αν δεν είμαστε τελικά αυτό που γράφουμε, τότε ίσως γράφουμε για να ανακαλύψουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Η ταύτιση συγγραφέα και χαρακτήρων Ένα από τα πιο συχνά και πιο έντονα debates ανάμεσα σε βιβλιόφιλους, αναγνώστες και συγγραφείς είναι αυτό που αφορά τη θεματολογία και κυρίως τους χαρακτήρες που γράφονται σε ένα βιβλίο. Είμαστε τελικά αυτό που γράφουμε; Υπάρχει μια εσφαλμένη, αλλά διαδεδομένη τάση να ταυτίζεται ο συγγραφέας με τους χαρακτήρες του. Είτε αυτό γίνεται για καλό, είτε για κακό. Στη δεύτερη περίπτωση μάλιστα, τα αίματα ανάβουν γρηγορότερα και οι συζητήσεις παίρνουν συχνά φωτιά, με τους συνομιλητές να υιοθετούν ακραίες θέσεις. Όταν η ιστορία καθορίζει τη συμπεριφορά Αν, για παράδειγμα, κάποιος συγγραφέας έχει γράψει άντρες χαρακτήρες που λειτουργούν με ένα mindset πιο αυταρχικό, με αρχηγικές τάσεις ή με μισογυνιστική συμπεριφορά, αυτόματα θεωρείτ...

Γιώργος Δερβεντλής

Γιώργος Δερβεντλής

(GeorgeDRV)



Λίγα λόγια για εμένα

Είμαι γεννημένος στις 20-02-1982. Μεγάλωσα στον Πειραιά και έζησα πολλά χρόνια στην Αθήνα.Είμαι μηχανικός στο εμπορικό ναυτικό,έχω ταξιδέψει αρκετά και σε πολλά μέρη. Ανέκαθεν είχα πάρα πολλά πράγματα στο κεφάλι μου τα οποία ήθελα να πω. Έκανα πολλές προσπάθειες για να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά, χωρίς όμως επιτυχία. Πριν 5 χρόνια αποφάσισα να πάρω χαρτί και μολύβι και να τις βάλω κάτω. Το αποτέλεσμα ήταν το πρώτο μου βιβλίο, μια ιστορία με τις δικές μου ανησυχίες και αγάπες. Χάρη στη γυναίκα μου που πίστεψε την ιστορία που ήθελα να πω, βρήκα το θάρρος και εξέδωσα το βιβλίο μου. Πρόσφατα τελείωσα και το δεύτερο βιβλίο μου με τίτλο: Ο χορός μιας μοναχικής καρδιάς.

Ο Γιώργος στο διαδίκτυο:





Βιβλιογραφία

ΕΝΤΥΠΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

"Ερημότοποι"

Το Βιβλίο αφορά την πρώτη ανθολογία Post apocalyptic και ο Γιώργος συμμετέχει με ακόμα οκτώ εξαίρετα διηγήματα πάνω στο συγκεκριμένο είδος.



"Η Ελευθερία στο κλουβί"

Ένα μυθιστόρημα ιστορικής φαντασίας. Ένα άγριο κοινωνικό-πολιτικό παραμύθι που ταράζει και βάζει σε άπειρες σκέψεις τις χειραγωγημένες και συμβιβασμένες συνειδήσεις. Ένα βιβλίο που σπανίζει στην βιβλιογραφία μας.




"Ο χορός μιας μοναχικής καρδιάς"

"Η Μοναξιά πονάει και σκοτώνει. Τι άραγε μπορεί να γίνει όταν δύο μοναχικές καρδιές που είναι εθισμένες στο λάθος αποφασίσουν να ενωθούν και ως που μπορούν να φτάσουν"

Ένα κοινωνικό δράμα σε σκοτεινές αποχρώσεις, όπως αυτές μπορεί να τις δίνει ο Γιώργος. Ένα μυθιστόρημα που θα σας ανεβάσει έντονα σφυγμούς αλλά και συναισθηματική φόρτιση.




Τα Βιβλία του στο Wattpad

"Ανθρώπινα παιχνίδια"

Αστυνομικό θρίλερ τρόμου και φαντασίας



"Το κυνήγι του δαίμονα"

Θρίλερ μυστηρίου και φαντασίας

(Τρίτο βραβείο Φεστιβάλ φαντασίας Larry Niven)







"Το εργοστάσιο της φαντασίας"

Περιπέτεια Φαντασίας
(Επιλαχούσα επιλογή στα Βραβεία Φανταστικού "Larry Niven" στην κατηγορία "Διήγημα φαντασίας")




Επίσης προσωπικά του διηγήματα, νουβέλες δημοσιεύονται στο προσωπικό του blog









Σχόλια

Most Popular

Είμαστε τελικά αυτό που γράφουμε;

"Μερικές φορές η γραφή γίνεται καθρέφτης· άλλες, απλώς φως που πέφτει αλλού και μας δείχνει κάτι διαφορετικό."   Κι αν δεν είμαστε τελικά αυτό που γράφουμε, τότε ίσως γράφουμε για να ανακαλύψουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Η ταύτιση συγγραφέα και χαρακτήρων Ένα από τα πιο συχνά και πιο έντονα debates ανάμεσα σε βιβλιόφιλους, αναγνώστες και συγγραφείς είναι αυτό που αφορά τη θεματολογία και κυρίως τους χαρακτήρες που γράφονται σε ένα βιβλίο. Είμαστε τελικά αυτό που γράφουμε; Υπάρχει μια εσφαλμένη, αλλά διαδεδομένη τάση να ταυτίζεται ο συγγραφέας με τους χαρακτήρες του. Είτε αυτό γίνεται για καλό, είτε για κακό. Στη δεύτερη περίπτωση μάλιστα, τα αίματα ανάβουν γρηγορότερα και οι συζητήσεις παίρνουν συχνά φωτιά, με τους συνομιλητές να υιοθετούν ακραίες θέσεις. Όταν η ιστορία καθορίζει τη συμπεριφορά Αν, για παράδειγμα, κάποιος συγγραφέας έχει γράψει άντρες χαρακτήρες που λειτουργούν με ένα mindset πιο αυταρχικό, με αρχηγικές τάσεις ή με μισογυνιστική συμπεριφορά, αυτόματα θεωρείτ...

Το Καπετανόσπιτο - Γράφει η Ελένη Ζηνονίδη

Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ "Η ΝΕΡΑΙΔΑ ΧΩΡΙΣ ΦΤΕΡΑ"

 (από τη Βούλα Γκεμίση) Παρουσίαση Παραμυθιού της Κατερίνας Χριστοδούλου στη Θεσσαλονίκη:  Μια Γιορτή για τη Μοναδικότητα και την Αυτοαποδοχή   Την Κυριακή 15 Ιουνίου 2025, ανήμερα της Γιορτής του Πατέρα, η Θεσσαλονίκη «ντύθηκε» στα παραμυθένια για να υποδεχτεί την επίσημη παρουσίαση του νέου παραμυθιού της συγγραφέως Κατερίνας Χριστοδούλου. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε μέσα σε μία μαγική και ζεστή ατμόσφαιρα, γεμάτη χρώματα, χαμόγελα και… νεραιδόσκονη, που μοιράστηκε απλόχερα σε μικρούς και μεγάλους επισκέπτες. Με εκλεκτούς καλεσμένους και τη συγκινητική παρουσία παιδιών και οικογενειών, η συγγραφέας παρουσίασε το νέο της βιβλίο, το οποίο πραγματεύεται με τρυφερότητα και φαντασία την αξία της μοναδικότητας και της αυτοαποδοχής. Ένα παραμύθι που δεν απευθύνεται μόνο στα παιδιά αλλά και στους ενήλικες που αναζητούν το θάρρος να αγαπήσουν αυτό που πραγματικά είναι.   Η αφήγηση της Κατερίνας Χριστοδούλου ταξίδεψε το κοινό σε κόσμους γεμάτους φως, αποδοχή και ...