Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Καλώς ήρθες

Αναγνώστης, συγγραφέας, αρθρογράφος ή και απλός περαστικός... Είναι τιμή μας να σε έχουμε στην παρέα μας!

Επιλεγμένα

"Φωνές από το παρελθόν" της Ευδοκίας Αναγνώστου (Συμμετοχή στο δικτυακό δρώμενο "Μια ιδέα-μια έμπνευση #4)

"Φωνές από το παρελθόν"  Γράφει η Ευδοκία Αναγνώστου Κεντρική ιδέα: Ένα πρωινό, λαμβάνετε έναν φάκελο χωρίς αποστολέα. Μέσα υπάρχει μόνο ένα παλιό κασετόφωνο χειρός και μια κασέτα. Πατάτε το play. Η φωνή μιας γυναίκας ακούγεται καθαρά: «Ξέρω ότι με θυμάσαι. Ίσως προσπαθείς να με ξεχάσεις. Μην το κάνεις. Σου μένουν μόνο λίγες μέρες. Δεν λέει το όνομά της. Δεν εξηγεί τίποτε περισσότερο. Η φωνή της είναι ήρεμη, σχεδόν υπνωτιστική. Μα τα λόγια της κουβαλούν κάτι παράξενο: μια απειλή, ή μια κραυγή από το παρελθόν; Το μυαλό σας αρχίζει να αναζητά. Ποια μπορεί να είναι; Από πού σας ξέρει; Τι εννοεί με τις λίγες μέρες; Μήπως κάποτε την πληγώσατε; Μήπως εσείς την εγκαταλείψατε; Ή μήπως ζητά τη βοήθειά σας; Ξανακούτε την κασέτα. Στη δεύτερη ακρόαση, κάτι αλλάζει. Μια λέξη, μια αναπνοή, ένας ψίθυρος που δεν είχατε προσέξει πριν. Μια μελωδία ναι, με τον ήχο να αργοσβήνει. Ίσως ένα στοιχείο επί πλέον. Η φωνή της επιμένει μέσα σας. Και τώρα, η αναμέτρηση αρχίζει. Πρέπει να τη βρείτε. Ή να ...

Τα χρώματα της μοναξιάς


ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ



Είναι κοντά η μέρα που θα γεννηθούν ξανά τα άνθη. 

Η γκρίζα απόχρωση των λουλουδιών μοιάζει με στάχτη που φυσάει ο άνεμος προς τις ξεπλυμένες αποχρώσεις του μυαλού. 

Εγώ δεν πρόφτασα να αγγίξω τα ροδοπέταλα, μα κράτησα μέσα μου τη θλίψη των λουλουδιών. 

Φυλακισμένη στους κήπους της καρδιάς. 
Σφιχτοδεμένη στο στέρνο αναμοχλεύοντας την ελπίδα. 

Μοιάζω με τρομαγμένο παιδί. 
Δειλά βήματα. Βήματα ασταθή. 

Ήθελα να αγγίξω τα χρώματα της μοναξιάς. 
Ήθελα να τρέξω σε καινούριους ουρανούς. 

Να μουτζουρώσω τα χέρια μου μέσα από ξεχασμένες ζωγραφιές.

Μακριά από το φόβο που μου υπέδειξαν να ζω.

Βούλα Γκεμίση

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Back to Top