Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...
Γράφει η Λευκή Παναγιώτου
Ο κάθε άνθρωπος έχει
ελεύθερη βούληση και την ελευθερία της επιλογής. Η ελευθερία αυτή, όμως, είναι
άρρηκτα συνδεδεμένη με την προσωπική ευθύνη που δημιουργεί στον καθένα. Όλοι
αποζητούμε την ελευθερία.
Πως
θα νιώθατε λοιπόν εάν ένα πρωί, κάποιος σας ανακοίνωνε ότι δεν μπορείτε πλέον
να έχετε τις ίδιες συνήθειες όπως παλιά; Πως θα νιώθατε αν κάποιος μια μέρα σας
απαγόρευε να κάνετε ό, τι αγαπάτε και να συναναστρέφεστε με τα αγαπημένα σας
πρόσωπα; Θα αισθανόσασταν πως η ελευθερία σας παραβιάζεται. Θα αγανακτούσατε.
Το ερώτημα είναι, τι γίνεται στην περίπτωση που εμείς, με τις πράξεις
μας, οδηγούμαστε στα παραπάνω αποτελέσματα;
Τόσο καιρό
γνωρίζαμε για το θέμα του κορωνοϊού και την κατάσταση που επικρατεί στην Κίνα και
στην Ευρώπη. Μερικοί από εμάς ανησυχήσαμε,
άλλοι αδιαφορήσαμε και άλλοι απλά πανικοβληθήκαμε .
Όσοι πανικοβλήθηκαν και έτρεξαν πρώτοι στα φαρμακεία
κ στα σουπερμάρκετ δεν μπορούν να χαρακτηριστούν παρανοϊκοί, άλλωστε η ανθρώπινη
φύση είναι πολλές φορές απρόβλεπτη... Ίσως απλά ήταν οι προνοητικοί, ο χρόνος
θα δείξει.
Δεν
θα σταθώ σε αυτούς που έτρεξαν μέσα στην νύχτα να χτυπάνε πόρτες φαρμακείων σαν
ζόμπι και να αγοράζουν οτιδήποτε έβλεπαν σε μορφή μάσκας ,αλλά θα εστιάσω σε αυτούς
που έκαναν ακριβώς το αντίθετο: γυρίσανε την πλάτη και είπανε την φράση που πάντα
μας χαρακτηρίζει ως λαό: ‘’ΣΕ ΕΜΕΝΑ??ΠΟΤΕ!’’
Σε εσένα
ποτέ λοιπόν! Σύμφωνοι! Όχι σε εσένα!..αλλά στον διπλανό σου;
Τόσο καιρό
όλα αυτά στο κεφάλι σου ήταν μια τρομοκρατία που τα κανάλια ήθελαν να προβάλλουν ,ένα χημικό κατασκεύασμα ,ένας νέο
ιός που ξέφυγε μια θεωρία συνομωσίας κλπ.
Πως ήσουν
τόσο σίγουρος λοιπόν κύριε και το λες με τόσο αυτοπεποίθηση ότι σε εσένα ποτέ?
Και
να σου πω το πιο τρομακτικό νέο;
Ναι! Ήρθε και σ’ εσένα!
Μπορεί
να είναι ήδη στον οργανισμό σου. Ίσως πάλι να κρυβόταν στον αθώο βήχα του
διπλανού σου στο μαγαζί που διασκέδαζες χθες, κι όπως εσύ, έτσι κι εκείνος
αγνόησε τις προειδοποιήσεις.
Γιατί
σε προειδοποίησαν αγαπητέ/ή μου ,σου είπαν να προσέχεις… Αν έχεις έρθει από ταξίδι
από πληττόμενη χώρα να μείνεις σπίτι για 2 εβδομάδες... Για 14 μέρες, για 336 ώρες…
Σου είπανε
να μην έρχεσαι σε επαφή με κόσμο, να έχεις ατομική ευθύνη! Να τηρείς τους
κανόνες υγιεινής, όπως το να έχεις ένα απλό μαντηλάκι μαζί σου, να βήχεις στον αγκώνα
σου… Να προσέχεις λίγο παραπάνω! Να προσέχεις εσένα και τους γύρω σου! Αλλά ναι
ξέχασα!
ΣΕ ΕΣΕΝΑ ΠΟΤΕ!
Όταν λοιπόν
η μυτούλα σου έτρεχε και ο βήχας ήταν συνέχεια στην φωνή σου προτίμησες να μην απομονωθείς
σπίτι σου και απλά συνέχισες να κάνεις βόλτες και να αψηφάς τον κίνδυνο γιατί απλά
σε εσένα ποτέ. Κι αυτό ήταν μόνο η αρχή απ’ ότι φαίνεται.
Άρα,
λοιπόν, τώρα μην σου φαίνεται άσχημο που
κάποιος άλλος έχει πάρει την δική σου ευθύνη, όπως και την ευθύνη όλων μας, στα
χεριά του και μην διαμαρτύρεσαι για έλλειψη ελευθερίας. Η υγεία όλων μας είναι
πάνω από όλα.
Πως θα νιώθατε λοιπόν εάν ένα πρωί, κάποιος σας ανακοίνωνε ότι δεν μπορείτε πλέον να έχετε τις ίδιες συνήθειες όπως παλιά; Πως θα νιώθατε αν κάποιος μια μέρα σας απαγόρευε να κάνετε ό, τι αγαπάτε και να συναναστρέφεστε με τα αγαπημένα σας πρόσωπα; Θα αισθανόσασταν πως η ελευθερία σας παραβιάζεται. Θα αγανακτούσατε. Το ερώτημα είναι, τι γίνεται στην περίπτωση που εμείς, με τις πράξεις μας, οδηγούμαστε στα παραπάνω αποτελέσματα;
Τόσο καιρό γνωρίζαμε για το θέμα του κορωνοϊού και την κατάσταση που επικρατεί στην Κίνα και στην Ευρώπη. Μερικοί από εμάς ανησυχήσαμε, άλλοι αδιαφορήσαμε και άλλοι απλά πανικοβληθήκαμε .
Όσοι πανικοβλήθηκαν και έτρεξαν πρώτοι στα φαρμακεία κ στα σουπερμάρκετ δεν μπορούν να χαρακτηριστούν παρανοϊκοί, άλλωστε η ανθρώπινη φύση είναι πολλές φορές απρόβλεπτη... Ίσως απλά ήταν οι προνοητικοί, ο χρόνος θα δείξει.
Δεν θα σταθώ σε αυτούς που έτρεξαν μέσα στην νύχτα να χτυπάνε πόρτες φαρμακείων σαν ζόμπι και να αγοράζουν οτιδήποτε έβλεπαν σε μορφή μάσκας ,αλλά θα εστιάσω σε αυτούς που έκαναν ακριβώς το αντίθετο: γυρίσανε την πλάτη και είπανε την φράση που πάντα μας χαρακτηρίζει ως λαό: ‘’ΣΕ ΕΜΕΝΑ??ΠΟΤΕ!’’
Σε εσένα ποτέ λοιπόν! Σύμφωνοι! Όχι σε εσένα!..αλλά στον διπλανό σου;
Τόσο καιρό όλα αυτά στο κεφάλι σου ήταν μια τρομοκρατία που τα κανάλια ήθελαν να προβάλλουν ,ένα χημικό κατασκεύασμα ,ένας νέο ιός που ξέφυγε μια θεωρία συνομωσίας κλπ.
Πως ήσουν τόσο σίγουρος λοιπόν κύριε και το λες με τόσο αυτοπεποίθηση ότι σε εσένα ποτέ?
Και να σου πω το πιο τρομακτικό νέο;
Ναι! Ήρθε και σ’ εσένα!
Μπορεί να είναι ήδη στον οργανισμό σου. Ίσως πάλι να κρυβόταν στον αθώο βήχα του διπλανού σου στο μαγαζί που διασκέδαζες χθες, κι όπως εσύ, έτσι κι εκείνος αγνόησε τις προειδοποιήσεις.
Γιατί σε προειδοποίησαν αγαπητέ/ή μου ,σου είπαν να προσέχεις… Αν έχεις έρθει από ταξίδι από πληττόμενη χώρα να μείνεις σπίτι για 2 εβδομάδες... Για 14 μέρες, για 336 ώρες…
Σου είπανε να μην έρχεσαι σε επαφή με κόσμο, να έχεις ατομική ευθύνη! Να τηρείς τους κανόνες υγιεινής, όπως το να έχεις ένα απλό μαντηλάκι μαζί σου, να βήχεις στον αγκώνα σου… Να προσέχεις λίγο παραπάνω! Να προσέχεις εσένα και τους γύρω σου! Αλλά ναι ξέχασα!
ΣΕ ΕΣΕΝΑ ΠΟΤΕ!
Όταν λοιπόν η μυτούλα σου έτρεχε και ο βήχας ήταν συνέχεια στην φωνή σου προτίμησες να μην απομονωθείς σπίτι σου και απλά συνέχισες να κάνεις βόλτες και να αψηφάς τον κίνδυνο γιατί απλά σε εσένα ποτέ. Κι αυτό ήταν μόνο η αρχή απ’ ότι φαίνεται.
Άρα, λοιπόν, τώρα μην σου φαίνεται άσχημο που κάποιος άλλος έχει πάρει την δική σου ευθύνη, όπως και την ευθύνη όλων μας, στα χεριά του και μην διαμαρτύρεσαι για έλλειψη ελευθερίας. Η υγεία όλων μας είναι πάνω από όλα.
Αυτή τη στιγμή που δοκιμαζόμαστε με μια μεγάλη υγειονομική και όχι μόνο κρίση, κάθε ώριμη, γαλήνια και συγκροτημένη σκέψη όπως αυτή εδώ, πιστεύω ότι μπορεί να προσφέρει πάρα πολλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνδρέα σε ευχαριστούμε πάρα πολύ.