Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Καλώς ήρθες

Αναγνώστης, συγγραφέας, αρθρογράφος ή και απλός περαστικός... Είναι τιμή μας να σε έχουμε στην παρέα μας!

Επιλεγμένα

"Για μένα" Διήγημα του Γιάννη Πιταροκοίλη

 "Για μένα" διήγημα από τον Γιάννη Πιταροκοίλη «Η μεγάλη αίθουσα ήταν κατάμεστη από κόσμο. Δεν υπήρχε ίχνος από κάθισμα άδειο. Ακόμα και στους διαδρόμους στα ακραία πλαϊνά όπως και στο πίσω μέρος υπήρχαν όρθιοι. Η ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη συγκίνηση. Το έβλεπες, το ένιωθες παντού. Τηλεοπτικές κάμερες είχαν στηθεί επίσης σε καίρια σημεία και πολλοί εκπρόσωποι μέσων ενημέρωσης ήταν σε ετοιμότητα να μεταφέρουν το ρεπορτάζ τους από τα μελλούμενα. Οι παρουσιαστές της εκδήλωσης είχαν ήδη πάρει τις θέσεις τους. Όμορφη μουσική γέμιζε το χώρο και όλα τον περίμεναν. Η δική του ώρα. Η στιγμή του Έκτορα Βεργέτη. Λογοτέχνης, συγγραφέας, βάδιζε ήδη την έκτη δεκαετία της γόνιμης και δημιουργικής ζωής του. Και η αποψινή εκδήλωση ήταν για εκείνον! Η παρουσίαση ενός σημαντικού βιβλίου, του τελευταίου του έργου. Ενός έργου, που τάραξε έντονα τα νερά της επικαιρότητας. Που είχε ήδη σηκώσει μεγάλες προσδοκίες. Και όλα αυτά για το θέμα στο οποίο αναφέρονταν. Εκείνο το θέμα, που τον είχε συγκλονίσει κ

Γνωρίστε την Svetlin Lothrak

Το "Ονείρων Πένες" συνεχίζει να ανοίγει τις πόρτες του στους αναγνώστες του. Σκοπός μας πρωταρχικός να γνωρίσετε τα μέλη της λογοτεχνικής μας ομάδας. 
Στα πλαίσια αυτά έχουμε ήδη ξεκινήσει, τη διαδικασία μιας μικρής συνέντευξης μέσα από την οποία, τα μέλη της ομάδας και συντάκτες του blog παρουσιάζουν βασικές πτυχές από τις σκέψεις και τα βιώματά τους από την μέχρι τώρα εμπειρία τους στον κόσμο της λογοτεχνίας και της ποίησης.

Εκτός λοιπόν από τις προσωπικές σελίδες που υπάρχουν στο blog για το κάθε μέλος, στις οποίες μπορείτε να διαβάσετε τα βιογραφικά τους αλλά και την βιβλιογραφία τους, μπορείτε και μέσα από αυτές τις συνεντεύξεις να μάθετε περισσότερα πράγματα πάνω σε αυτούς για την αγάπη τους και το μεράκι τους στην τέχνη του λόγου.


Συνεχίζουμε λοιπόν σήμερα με το 11ο μέλος της λογοτεχνικής μας ομάδας:

Γνωρίστε την Svetlin Lothrak


Ερωτήσεις παρουσίασης

Ποια εσωτερική ανάγκη ή τι άλλο σε ώθησε να γράφεις και ποια μηνύματα τυχόν θα ήθελες να περάσεις μέσα απ τη γραφή σου;

Δεν ξέρω πως δημιουργήθηκε η «ανάγκη» να εκφραστώ γραπτώς, ξέρω όμως ότι εμφανίστηκε σε εμένα πολύ, πολύ νωρίς, σχεδόν προτού μάθω να γράφω. Πρέπει να ήμουν γύρω στα έξι τότε, στρουμπουλή, φαφούτα και ολίγον τι μυθομανής. Ανατρέχοντας σε εκείνη την εποχή, ο πατέρας μου λέει ότι «έγραψα» την ιστορία ενός ψωριάρη σκύλου που τριγυρνούσε αδέσποτος στην γειτονιά μας μέχρι την στιγμή που μια καλόκαρδη οικογένεια τον υιοθέτησε, κι έζησαν αυτοί καλά κι ο σκύλος καλύτερα. (Λες να ήθελα να πω με τρόπο στους δικούς μου ότι ήθελα κατοικίδιο;) 
Σήμερα, εν έτη 2020, το «Ένας ψωριάρης σκύλος» δεν έχει γίνει ακόμη best seller (αναρωτιέμαι γιατί;). Eγώ έχω πάψει εδώ και καιρό να είμαι στρουμπουλή, φαφούτα και έξι χρονών, μα η μανιώδης ανάγκη μου να πλάθω ιστορίες παραμένει και είναι πιο ακόρεστη και άσβεστη από ποτέ… 
Είμαι φανατική αναγνώστρια, η επιτομή του daydreamer, αγαπώ να γράφω κι έτσι όπου κι αν πάω έχω ανά χείρας το μπλοκάκι μου, στο οποίο κρατώ με πλήρη μυστικοπάθεια τις σημειώσεις που αργότερα γίνονται το υλικό των ιστοριών μου.
Κρίνοντας από τη θεματολογία των έργων μου θα έλεγα ότι γράφω τις ιστορίες που μου λείπουν, όσες δηλαδή θα ήθελα να διαβάσω και ως αναγνώστρια, μα δεν έχω εντοπίσει ακόμα. Έτσι, τις δημιουργώ. Δεν χρειάζεται να έχουν κάποια συγκεκριμένη υπόθεση ή κάποιο κρυφό μήνυμα μέσα τους, αρκεί να με ιντριγκάρουν. 

Ποιο λογοτεχνικό είδος σου αρέσει περισσότερο και γιατί όπως επίσης αν θα ήθελες να πειραματιστείς και με κάτι διαφορετικό.

Το είδος της λογοτεχνίας που αγαπώ περισσότερο είναι αδιαμφισβήτητα αυτό της φαντασίας. Η φαντασία σε όλες της τις εκφάνσεις είναι αυτή που με γοητεύει, με εμπνέει και με εκφράζει όσα τίποτα άλλο χάρη στα αμέτρητα πιθανά σενάρια που μπορεί να δημιουργήσει, τους άπειρους ξεχωριστούς κόσμους και σύμπαντα. Η φαντασία δεν γνωρίζει όρια, δεν υποτάσσεται και δεν περιορίζεται απέναντι σε τίποτα και κανέναν. Με ελκύουν ιδιαίτερα τα έργα που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία, ειδικά όταν εμπλουτίζονται από μια σκοτεινή, απειλητική ατμόσφαιρα, από μαγεία και τρόμο, ρομαντισμό και περιπέτεια. 
Κάτι ελαφρώς διαφορετικό και σχετικά νέο για εμένα είναι η κατηγορία του κοσμικού τρόμου. Άρχισα να την εξερευνώ μέσα από τα έργα κυρίως του Χ. Φ. Λάβκραφτ, ο οποίος έχει μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα κερδίσει τον σεβασμό μου και έχει αναρριχηθεί πολύ ψηλά στην λίστα των αγαπημένων μου δημιουργών. Οι ιδέες και οι σκέψεις του, καθώς και ο τρόπος που καταφέρνει να τις αποδίδει με συναρπάζουν και με τρομοκρατούν ταυτόχρονα, προσφέροντας μου ένα πολύ ιδιαίτερο και πρωτόγνωρο είδος συγκίνησης. Θα με ενδιέφερε πολύ να ακολουθήσω τα χνάρια του στο μέλλον και να δοκιμάσω να δημιουργήσω κι εγώ κάτι δικό μου, ένα έργο για τους ανείπωτους τρόμους που παραμονεύουν στο εξώτερο σύμπαν και στις βαθύτερες αβύσσους του κόσμου και του νου. 




Δώσε μας μια γενική εικόνα για το συγγραφικό σου έργο μέχρι στιγμής

Τα έργα μου βρίσκονται στην πλειονότητα τους αναρτημένα στο Wattpad, την πασίγνωστη πια πλατφόρμα που έχει αφιερωθεί στην λογοτεχνία και την δημιουργία της. Εκεί έχω την χαρά να τα μοιράζομαι με μια μικρή, διαδικτυακή κοινότητα από αναγνώστες, συγγραφείς και λοιπούς φίλους της λογοτεχνίας. 

Όπως ήδη ανέφερα παραπάνω οι ιστορίες μου είναι επί τω πλείστων αυτές που θα ήθελα τόσο να γράψω όσο και να διαβάσω, κι έτσι εμπεριέχουν τα αγαπημένα μου συστατικά: φαντασία και τρόμο, μυστήριο και περιπέτεια, μαγεία, σκοτάδι και φυσικά μικρές δόσεις ρομαντισμού.  

Το πρώτο έργο μου που ανάρτησα στην εφαρμογή, το Κτήνος, είναι μια ιστορία τρόμου και φαντασίας. Η πλοκή ακολουθεί την Αντριάννα Βάλενταϊν και τις σκοτεινές της περιπέτειες. Μετά τον μυστηριώδη και πέρα για πέρα ανεξήγητο θάνατο της αδερφής της στην σοφίτα του πατρικού τους, η ζωή της Αντριάννα αλλάζει γοργά, δραστικά και για πάντα. Κρίνεται υπόλογη για τον μυστηριώδη θάνατο της Μία και προτού προλάβει να συνειδητοποιήσει καλά καλά ότι έχει μείνει μοναχοπαίδι, γίνεται υπότροφος ενός εφιαλτικού ιδρύματος για νέους. 

Εκεί, η Αντριάννα θα προσπαθήσει να εξιχνιάσει τον χαμό της αδερφής της, θα κληθεί να αντιμετωπίσει τους χειρότερους φόβους της, θα φλερτάρει με την τρέλα, θα αποκτήσει δεινούς εχθρούς, αλλά και απρόσμενους συμμάχους, θα κάνει πράγματα που πηγαίνουν ενάντια στην ευγενική της φύση, και στο τέλος θα συνειδητοποιήσει πως αυτή η μικρή, συχνά χαιρέκακη φωνούλα στο κεφάλι της έχει δίκιο, όταν της λέει πως ο μοναδικός τρόπος για να επιβιώσει μέσα στο ίδρυμα, την ζούγκλα που μετατρέπει τους τροφίμους σε αιμοδιψή, απάνθρωπα κτήνη, είναι να γίνει και η ίδια θανάσιμη.

Έχετε ακούσει ποτέ αυτό το ρητό που λέει ότι στον πόλεμο το «καλό» και το «κακό» είναι σχετικές έννοιες; "Το Κτήνος" εξετάζει ακριβώς αυτή την σχετικότητα, την υποκειμενικότητα με την οποία μια κοπέλα μεταμορφώνεται από θύμα σε θύτης, μπερδεύει την δικαιοσύνη με την εκδίκηση, φέρνει τα πάνω κάτω και μαθαίνει πως ν’ αποδέχεται και ν’ αγκαλιάζει το σκοτάδι που βρίσκεται γύρω και μέσα στην ψυχή της. 

Το πρώτο έργο που ολοκλήρωσα εντός της εφαρμογής είναι η "Ματωμένη Κοντέσα". Πρόκειται για ένα Young Adult μυθιστόρημα φαντασίας με φόντο τα ομιχλώδη Καρπάθια και το γοτθικό κάστρο Καχτίτσε, την κατοικία της λαίδης Ελίζαμπεθ Μπάθορι. Όταν η Ντανιζέλα, μια κοπέλα του χωριού μεταφέρεται στο κάστρο στην κορυφή του λόφου και βρίσκεται ξαφνικά στη δούλεψη της περιβόητης κοντέσας, ανακαλύπτει ότι το μέρος αυτό είναι γεμάτο σκοτεινά και θανάσιμα μυστικά. Νεαρά κορίτσια χάνονται συνεχώς πίσω από τα πέτρινα τείχη του Καχτίτσε, εξαφανίζονται δίχως ν’ αφήσουν ούτε ίχνος πίσω τους. Κι όλα δείχνουν πως η Ντάνι θα είναι η επόμενη...

"Η Άβυσσος" είναι μια πολύ σύντομη ιστορία φαντασίας εμπνευσμένη από το ρητό του Νίτσε: Όταν αντιμάχεσαι τα τέρατα, θα πρέπει στο ενδιάμεσο να σιγουρεύεσαι ότι δεν έχεις μετατραπεί κι ο ίδιος σε ένα από αυτά, κι αν κοιτάζεις για πολύ μέσα στην Άβυσσο, η Άβυσσος θα δει μέσα σε εσένα. Μέσα σε 7 μίνι-κεφάλαια, μιλά για έναν κόσμο στον οποίο οι Αφύσικοι διαθέτουν σούπερ-δυνάμεις και για αυτό κρίνονται από τους Κανονικούς ως τέρατα. Ωστόσο, οι δεύτεροι παρότι άνθρωποι φέρονται τερατωδώς στους πρώτους.

Και τέλος, υπάρχει η δυστοπική περιπέτεια (επιστημονικής) φαντασίας για τους "NightBrakers", τους πολεμιστές που μάχονται για να σώσουν τους ελάχιστους εναπομείναντες ανθρώπους σε έναν κόσμο όπου ο ήλιος έχει εξαφανιστεί και βασιλεύει η αιώνια νύχτα και τα πλάσματα τους σκότους. 

Μίλησέ μας για την προσωπική σου εμπειρία στο γράψιμο ενός έργου. Την πηγή έμπνευσης, το βαθμό δυσκολίας, τα συναισθήματά σου.

Νομίζω ότι η έμπνευση μπορεί να υπάρξει σε κάθε τι και εξαρτάται από εμάς και το πόσο δεκτικοί είμαστε εμείς οι ίδιοι στα γύρω ερεθίσματα. Είναι μια προσωπική και εσωτερική υπόθεση που διαφέρει για τον καθένα. Το επόμενο στάδιο, αυτό της μεταφοράς της κάθε έμπνευσης και ιδέας στο χαρτί είναι αυτό που θεωρώ την αληθινή πρόκληση. 

Ο καθένας μας έχει ιδέες, άπειρα συναρπαστικά σενάρια που υφαίνει με το νου του, όμως η αποτύπωση τους, η εξωτερίκευση τους είναι εκεί όπου το πράγμα δυσκολεύει. Έτσι το βλέπω εγώ, τουλάχιστον. 

Όχι, δεν είμαι σαν τον Πόε, τον Μπουκόβσκι και τις λοιπές ιδιοφυίες που αφήνονται στις δίνες της τρέλας, του αλκοολισμού, του νιχιλισμού και της αυτοκαταστροφής προκειμένου να δημιουργήσουν κάτι αξέχαστο. Δεν βιώνω την συγγραφή με αυτόν τον τρόπο, αλλά ως κάτι υπέροχο. 

Είναι, βέβαια, μια απαιτητική διαδικασία, στην οποία πρέπει να δοθείς, να αφοσιωθείς σ’ εκείνη για μήνες ή, σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και για χρόνια. Είναι ένα ρίσκο και είναι ένα στοίχημα με τον εαυτό σου. Όμως εάν είναι το όνειρο σου, το πάθος σου, εάν είναι αυτό που αγαπάς, τότε αξίζει να πάρεις αυτό το ρίσκο και να βάλεις τα δυνατά σου για να το κερδίσεις. 

Εξάλλου, αν το δούμε και πιο γενικευμένα, τα πάντα στη ζωή εμπεριέχουν μια δόση ρίσκου και οι άνθρωποι οφείλουν να κυνηγούν όσα τους κάνουν χαρούμενους. Για εμένα αυτή είναι η συγγραφή. Ανέκαθεν ήταν. Είναι κάτι που μου προσφέρει ευτυχία σαν να εκπληρώνω κάποιον σκοπό μου ή να απαντώ σε ένα μυστηριώδες κάλεσμα μόνο για εμένα. 

Η συγγραφή είναι ένα ταξίδι, αφού όπως είπε και ο τρανός Τζωρτζ Ρ. Ρ. Μάρτιν: Ένας αναγνώστης ζει χιλιάδες ζωές προτού πεθάνει. Ένας άνθρωπος που δεν διαβάζει, ζει μονάχα μια. Πιστεύω ότι το ίδιο συμβαίνει και με έναν συγγραφέα, έναν δημιουργό που έχει μετουσιωθεί σε δεκάδες ήρωες και που έχει ζήσει σε αμέτρητους κόσμους και έχει πλάσει τις ιστορίες εκείνες που συναρπάζουν την καρδιά του.     
Μπορείς να μας σκιαγραφήσεις λίγο τους βασικούς χαρακτήρες από τα έργα σου;

Ως συγγραφέας αγαπώ να δίνω με την πένα μου ζωή σε χαρακτήρες σκοτεινούς και απρόβλεπτους, ανυπότακτους και θαρραλέους, σε αντί-ήρωες που βαδίζουν στην γκρίζα ζώνη, που ισορροπούν επικίνδυνα ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. Γοητεύομαι από τους πρωταγωνιστές των ιστοριών που έχουν να πουν κάτι πέρα από τα πληκτικά και τετριμμένα, που δεν καταλαβαίνουν από νόμους και όρια, αλλά τα αμφισβητούν και χαράσσουν το δικό τους μονοπάτι. Όπου και αν τους βγάλει. 

Στην πράξη μου αρέσει να αντλώ την έμπνευση και τις αναφορές μου από διαφορετικές δημιουργίες, από αντικρουόμενα, αλλά εξίσου ενδιαφέροντα πράγματα. Έχοντας διαβάσει πολύ εφηβική λογοτεχνία φαντασίας έχω αναπτύξει, προφανώς, ορισμένα πρότυπα και συνήθειες όσον αφορά την γραφή και την γενικότερη πλοκή μιας ιστορίας. Παράλληλα, όμως, έχω κουραστεί με τους στερεοτυπικά τέλειους, αγαθούς και ενάρετους ήρωες που υπάρχουν παντού πλέον. Παθιάζομαι πολύ περισσότερο με τους αντί-ήρωες, οι οποίοι είναι μάλλον και ο κοινός παρονομαστής που καθιστά σειρές όπως το: Βreaking Bad, Ozark, Bojack Horseman, Narcos, Game of Thrones, κλπ. αγαπημένες μου. 

Όταν, λοιπόν, θέλω να πλάσω έναν νέο χαρακτήρα σκέφτομαι μεν την ιστορία μου έτσι ώστε αυτή να κυμαίνεται στα γνώριμα και αγαπημένα πλαίσια των YA μυθιστορημάτων, αλλά δεν μένω εκεί. Φαντάζομαι πώς θα εξελισσόταν το πράγμα εάν η στερεοτυπική και πλέον βαρετή-του-θανατά ηρωίδα αντικαθίστατο από κάποια πολύ πιο ενδιαφέρουσα, από μια δολοφόνο του Ταραντίνο, ας πούμε. Αφού το φανταστώ, προσπαθώ να το γράψω...

Τι είναι για σένα το blogging και ποια η εμπειρία σου από αυτό.

Το Blogging είναι μια νέα, συναρπαστική εμπειρία για εμένα. Στο παρελθόν δεν είχα καταπιαστεί με τίποτα παρόμοιο και το πιθανότερο είναι ότι ακόμα και σήμερα δεν θα είχα πάρει αυτή την πρωτοβουλία μόνη μου. Αισθάνομαι, λοιπόν, τυχερή που μέσω του Wattpad μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω κάποιους πολύ ξεχωριστούς ανθρώπους με αγάπη για την συγγραφή, με ενθουσιασμό, μεράκι, δημιουργικότητα και ιδέες, πολλές, πολλές όμορφες ιδέες. Οι νέοι, αυτοί φίλοι, έχουν γίνει οι συνοδοιπόροι μου τόσο στην γραφή, όσο και στο Blogging. Νιώθω, όμως, ότι έχουν γίνει και κάτι περισσότερο από αυτό. Μια κινητήριος δύναμη που με πηγαίνει παραπέρα. Είτε το ξέρουν, είτε όχι. 

Δώσε μας μια εικόνα από τις δικτυακές σου ενασχολήσεις

Νομίζω ότι το 70% στην διαδικασία της συγγραφικής δημιουργίας είναι η ατελείωτη και δίχως έλεος κωλυσιεργία στο διαδίκτυο. Ας πάρουμε όλοι μια βαθιά ανάσα και ας το παραδεχτούμε: Προσπαθώντας να γράψουμε συχνά καταφεύγουμε σε παράπλευρες διαδικτυακές οδούς, χαζεύουμε, ερευνούμε, ξεκουραζόμαστε κλπ. Τι; Μόνο εγώ είμαι που το κάνω; Ψεύδεστε, αλλά ας είναι. Προσωπικά καταλήγω πάντοτε σε μέρη όπως το Pinterest, το Netflix, το YouTube και το Goodreads. Και δεν ντρέπομαι για αυτό. Κι ας καθυστερώ στο γράψιμο, κι ας είμαι λιγότερο συνεπής και παραγωγική και αποτελεσματική και... Βασικά, ξέρετε κάτι; Τώρα που τα αναριθμώ ντρέπομαι λίγο. Πρέπει να επικεντρώνομαι πιο πολύ στο αναθεματισμένο το Word. 


Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την Svetlin Lothrak για το άνοιγμα της καρδιάς τhw και να τhw ευχηθούμε καλή συνέχεια σε κάθε δημιουργικό τhw βήμα
Επίσης να ενημερώσουμε ότι όλα τα links για τους δικτυακούς της  τόπους θα τα βρείτε στην προσωπική της σελίδα στο blog.

Η διαχείριση του Blog

Σχόλια

  1. Εξαίρετη! Γεμάτη εμπνεύσεις. Μας ταξιδεύει στους δικούς της σκοτεινούς κόσμους με μια όμορφη επιβλητική σκοτεινή ποίηση. Να της ευχηθούμε καλές εμπνεύσεις πάντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Back to Top