Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Καλώς ήρθες

Αναγνώστης, συγγραφέας, αρθρογράφος ή και απλός περαστικός... Είναι τιμή μας να σε έχουμε στην παρέα μας!

Επιλεγμένα

Η ΑΝΑΣΑ (ΤΟΥ ΧΑΡΗ ΚΩΦΙΑΔΗ)

Γράφει ο Χάρης Κωφιάδης *** Και άμα κοιμάσαι μη σε μέλλει,  δυο μάτια θα 'ναι πάντοτε πάνω σου ακουμπισμένα.  Να μη σε πλησιάσουνε δαιμόνια και τριβόλια,  τον ύπνο μη χαλάσουνε,  το γέλιο σου μην κλέψουν. Θα σε κοιτούν τα βράδια μας,  πώς σειέσαι, πώς λυγιέσαι μες στον ονείρων τα στενά, πώς σεριανάς αθώα. Νευρώδης τη μία στιγμή νωχελική την άλλη. Μα όμορφη κάθε φορά, το μόνο τέλειό μου. Άλλο δεν έχω πλην εσού  Εσύ μονάχα ανάσαινε όπως καλά γνωρίζεις,  κι αν θες να κλάψεις, θα 'μαι εκεί, αυτό δεν με πειράζει. Αργά-αργά και σταθερά. Μια πάνω και μια κάτω.  Μην ξεχαστείς,  μην αφεθείς. Αυτό μόνο ζητάω... *** Για όλους τους γονείς που ξαγρύπνησαν πλάι στην κούνια, το λίκνο ή το κρεβάτι του μωρού τους... Για όλους όσους δεν μπόρεσαν να αποβάλλουν το άγχος τους, ώσπου το μωρό τους να ξεπεράσει το ένα έτος ζωής... Για όλους εκείνους που μπαίνοντας στο δωμάτιο, η πρώτη τους έγνοια ήταν να δουν αυτό το μικροσκοπικό σωματάκι, αυτό το στήθος να ανεβοκατεβαίνει ακόμη... Ήμουν ένας από αυτο

Συνέντευξη με τον Βασίλη Διακοβασίλη

 Φίλες και φίλοι, στα πλαίσια του ανοίγματος του λογοτεχνικού μας blog σε νέους συγγραφείς στον λογοτεχνικό χώρο, σήμερα θα συνεχίσουμε με έναν ακόμα εξαίρετο συγγραφέα και blogger. 

Βασίλης Διακοβασίλης


Μπορείτε να τον βρείτε στο προσωπικό του blog:  ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΤΑ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ


Αφορμή για την σημερινή συνέντευξη αποτελεί η πρόσφατη κυκλοφορία του νέου βιβλίου του Βασίλη: "Στη σκιά του ποιητή" που μπορείτε να το βρείτε στις εκδόσεις "Πηγή" πατώντας τον προηγούμενο σύνδεσμο.



Όμως είναι ώρα να δώσουμε το λόγο στον ίδιο μέσα από μια σειρά ερωτήσεων, στις οποίες κλήθηκε να απαντήσει:


ΕΡΩΤΗΣΗ 1:  Βασίλη, καλώς όρισες στο “Ονείρων Πέννες”. Σαν ξεκίνημα αυτής μας της κουβέντας, θα θέλαμε να μας πεις λίγα λόγια για σένα, σε μια πρώτη επαφή με το αναγνωστικό κοινό.

  

Χαίρομαι που βρίσκομαι κοντά σας, η επαφή με το αναγνωστικό κοινό είναι σημαντική και σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δίνετε. Γεννήθηκα στην Αυστραλία, μεγάλωσα και έζησα ένα μέρος της ενήλικης ζωής μου στην ακριτική Κάρπαθο, σπούδασα στο Ηράκλειο της Κρήτης και τα τελευταία 21 χρόνια, ζω στις Σέρρες. Το ταξίδι αυτό με έκανε να σέβομαι κάθε τόπο αλλά και τους ανθρώπους του και πιστεύω ότι έχει διαμορφώσει σε μεγάλο βαθμό τα πιστεύω μου, τα οποία πολλές φορές διαφαίνονται στο έργο μου. 


ΕΡΩΤΗΣΗ 2:  Ποια εσωτερική ανάγκη ή κάτι άλλο ήταν αυτό που σε ώθησε να γράφεις και αν υπάρχουν κάποια μηνύματα που θέλεις να περάσεις μέσα από τη γραφή σου;

   

    Αισθανόμουν, βαθιά μέσα μου, στην ψυχή και τη μνήμη, πράγματα τα οποία με βάραιναν και τα οποία αναζητούσαν τον δικό τους τρόπο έκφρασης. Η γραφή αποτέλεσε την λυτρωτική διαφυγή τους, με ένα τρόπο ανακουφιστικό και συνάμα ιαματικό για μένα, στην οποία έχω καταφύγει τα τελευταία χρόνια και την οποία χαίρομαι απόλυτα.

   Συνήθως οι ήρωες μου είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτα, οι οποίοι όμως κουβαλούν ο καθένας τους ή η καθεμιά τους τα δικά τους ζητήματα. Επιδιώκω να αναδείξω την πολυπλοκότητα των ανθρωπίνων σχέσεων αλλά τελικά πιστεύω, ότι το μήνυμα που θέλω να περάσω είναι ότι ο καθένας μπορεί να κουμαντάρει τη ζωή του, φτάνει να έχει τη δύναμη να το κάνει. Η ζωή είναι όμορφη, ναι έχει πολλά προβλήματα, κάθε είδους, αλλά σε τελική ανάλυση, εμείς οι ίδιοι είμαστε αυτοί που θα καθορίζουμε τους κανόνες με τους οποίους θα την ακολουθήσουμε. Πάντα βέβαια υπάρχουν οι απρόβλεπτοι παράγοντες, που μπορούν σε μια στιγμή να ανατρέψουν τα πάντα.


ΕΡΩΤΗΣΗ 3: Υπάρχει κάποιο λογοτεχνικό είδος που σε ελκύει περισσότερο ή είσαι ανοιχτός σε όποιο σε εκφράσει στη συγκεκριμένη στιγμή;

   

   Δύο είναι τα λογοτεχνικά είδη με τα οποία ασχολούμαι, διότι διαμέσου αυτών μπορώ να πω πιο εύκολα αυτά που θέλω. Το διήγημα και το μυθιστόρημα. 

   Το διήγημα είναι απαιτητικό ως προς την έκταση του, διότι θα πρέπει να επιλέξεις τα πιο σημαντικά απ΄ όλα όσα μπορούν να διαδραματίζονται στον ίδιο χρόνο και δίχως περιττούς πλατειασμούς να πεις μία ιστορία που να οδηγεί τον ήρωα σου κάπου, έστω κι αν αυτό δεν ικανοποιεί τις προσδοκίες του αναγνώστη.  

   Το μυθιστόρημα σου δίνει την ευχέρεια να προσθέσεις πλήθος στοιχείων για τους ήρωες σου, τα συναισθήματά και τα πιστεύω τους αλλά και τους τόπους που εξελίσσεται η ιστορία. Η δυσκολία εδώ έγκειται στην πλοκή του έργου, η οποία πρέπει να εξελίσσεται ομαλά, δίχως χάσματα και δίχως να χάνεται μέσα σε δυσνόητους ή άχρηστους λογοτεχνικούς λαβύρινθους. Πρέπει να κρατά σε εγρήγορση τον αναγνώστη, να αγωνιά για την εξέλιξη της υπόθεσης, να θέλει να συνεχίσει αβίαστα την ανάγνωσή του. 


ΕΡΩΤΗΣΗ 4:  Μίλησέ μας λίγο για την προσωπική σου εμπειρία στη συγγραφή ενός έργου. Για την πηγή έμπνευσης, το βαθμό δυσκολίας και τα συναισθήματά σου.

   

   Πάντα έγραφα! Η γραφή όμως έγινε εσωτερική ανάγκη για μένα την τελευταία δεκαετία. Δεν είναι μια εύκολη διαδικασία. πολλές φορές οι λέξεις που αποτυπώνεις μπροστά σου, συνοδεύονται από έντονα συναισθήματα τα οποία σε επηρεάζουν. Διότι όσο κι αν οι ήρωες μου είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, αυτό που τελικά κάνεις είναι να ξεγυμνώνεις τον εαυτό σου. Στο τέλος όμως, κυριαρχεί η ανακούφιση, διότι μπόρεσες να απελευθερωθείς από ένα ακόμα, έστω μικρό φορτίο από αυτά που κουβαλάς μέσα σου. 

   Οι πηγές έμπνευσης μου, είναι οι μικρές ή μεγάλες ιστορίες που κρύβουν μέσα τους οι άνθρωποι. Τα τολμήματα ή τα λάθη τους, τα όνειρα ή η απάρνηση τους, η θέληση ή η παραίτησή τους. Πάντα, όσο μικρή κι αν είναι η ιστορία που διηγούμαι, υπάρχουν πολλαπλές πηγές έμπνευσης, διότι το πέρασμα του καθένα από τη ζωή είναι μια εξαιρετικά πολύπλοκη διαδικασία, η οποία ίσως να μην είναι ορατή με μια πρώτη ματιά.  Όλα όσο λοιπόν, στροβιλίζονται στο μυαλό μου, κατά τη διαδικασία της γραφής, θα πρέπει αν συνδυαστούν λογικά για να δώσουν ένα αρμονικό αποτέλεσμα. 

  Συνήθως γράφω νωρίς το πρωί, όταν είμαι ξεκούραστος και το μυαλό δεν έχει καταπονηθεί από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Η μεγαλύτερη δυσκολία είναι να μπορέσεις να διαχειριστείς τα συναισθήματα που σε πλημμυρίζουν την ώρα που γράφεις. Δεν ακολουθώ ποτέ ένα σχεδιάγραμμα όταν γράφω, ούτε προκαθορίζω το τέλος, αφήνω τους ίδιους τους πρωταγωνιστές μου να με οδηγήσουν εκεί που ίδιοι θέλουν. Αυτό πολλές φορές δεν είναι εύκολο, διότι συγχρόνως μου προσφέρουν πολλές εναλλακτικές από τις οποίες εγώ θα πρέπει να επιλέξω εκείνη που μου φαίνεται πιο σωστή την κάθε φορά, δίχως να τους προδώσω.


ΕΡΩΤΗΣΗ 5:  Δώσε μας μια εικόνα από το συγγραφικό σου έργο μέχρι στιγμής.


   Η πρώτη μου συγγραφική απόπειρα ήταν μια συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Ανθρώπων Ιστορίες», που κυκλοφόρησε το 2017 ως αυτοέκδοση. 

   Στη συνέχεια, το 2017, ένα διήγημά μου συμπεριλήφθηκε στον συλλογικό τόμο για την Δράμα, από τις εκδόσεις i-Write. 

   Το 2021, εκδίδεται το πρώτο μου μυθιστόρημα, με τίτλο «Στη Σκιά του Ποιητή» από τις εκδόσεις ΠΗΓΗ. 

   Κατά καιρούς έχουν δημοσιευτεί κείμενα μου στο ηλεκτρονικό περιοδικό FRACTAL αλλά και στο ιστολόγιο μου.


ΕΡΩΤΗΣΗ 6: Θα θέλαμε να μας μιλήσεις και να μας παρουσιάσεις το τελευταίο σου μυθιστόρημα “Στη σκιά του ποιητή”. Ποια ήταν η πηγή έμπνευσής σου. Σκιαγράφησέ μας λίγο τους χαρακτήρες του, πως νιώθεις για αυτό συναισθηματικά.

 

   Το μυθιστόρημά μου «Στη σκιά του Ποιητή» είναι ένα σύγχρονο κοινωνικό μυθιστόρημα που προσπαθεί να διερευνήσει τις σχέση των πρωταγωνιστών του με τα νεανικά τους όνειρα και πως αυτά διαμόρφωσαν τη ζωή τους. Ξεκινά με τον θάνατο του μεγάλου μας ποιητή Κωνσταντίνου Καρδιανού σε μια ερημική παραλία της ακριτικής Καρπάθου. Ο δημοσιογράφος Νίκος Μιχαηλίδης θεωρεί ότι του δίνεται μια μοναδική ευκαιρία να γράψει ένα βιβλίο για την άγνωστη ζωή του ποιητή. Στην προσπάθεια του αυτή συμπλέκονται δύο Καρπαθιές. Η επίσης γνωστή ποιήτρια Νιόβη Μελασσιανού και η φιλόλογος Μαρίνα Αναγνωστάκη. Η Μελασσιανού, για χρόνια σύντροφος του Καρδιανού, τον εγκαταλείπει μετά από εικοσιπέντε χρόνια κοινής ζωής και τα τελευταία χρόνια ζει μόνη της στο νησί, βασανιζόμενη από αναπάντητα ερωτήματα για την πορεία της ζωή της. Η Αναγνωστάκη επιτέλους θα σπάσει τα δεσμά που τη δένουν με τα σκληρά ήθη του νησιού της καταγωγής της, προσπαθώντας έστω και με απρόσμενο τρόπο να ζήσει τον έρωτα και πάλι. Ο δε Καρδιανός, θα προσπαθήσει στις τελευταίες μέρες της ζωής του, να βρει τις απαντήσεις που εναγωνίως πια χρειάζεται ο ίδιος, μετά την άρνηση της Μελασσιανού να τον δει μετά από δεκαεννέα χρόνια από τον χωρισμό τους. 

  Ο Καρδιανός είναι ένας άνθρωπος που από πολύ νωρίς έχει βάλει ως στόχο του να γίνει ένας διακεκριμένος ποιητής και προκειμένου να υπηρετήσει αυτόν τον στόχο, περιχαρακώνει τη ζωή του σε αυστηρά πλαίσια. Η Μελασσιανού επίσης ονειρεύεται να γίνει κι αυτή γνωστή ποιήτρια και νωρίς στη ζωή της, δένεται με τον Καρδιανό, περιμένοντας επί είκοσι πέντε ολόκληρα  χρόνια να εγκρίνει ο Καρδιανός τις ποιητικές της ικανότητες. Μετά την πρώτη της επιτυχία, αποφασίζει να αποδεσμευτεί από αυτόν, όχι όμως τόσο ανώδυνα όπως ίσως πίστεψε. Ο Νίκος Μιχαηλίδης και η Μαρίνα Αναγνωστάκη, αποφασίζουν να παραβλέψουν ότι τους χωρίζει μέχρι εκείνη τη στιγμή (όπως τη διαφορά ηλικίας τους- η Αναγνωστάκη είναι δέκα χρόνια μεγαλύτερη του) και να ενώσουν τις ζωές τους. Η απόφαση τους αυτή, δεν είναι τόσο εύκολη, καθώς θα πρέπει να προσπεράσουν όλους τους ενδοιασμούς που καθημερινά θα εμφανίζονται μπροστά τους. 

   Για την γραφή του υπήρξαν πολλαπλές εμπνεύσεις. Από τις νέες κοπέλες, που προσδένονται γοητευμένος στο άρμα ενός καταξιωμένου ανθρώπου των γραμμάτων δίχως η ηλικιακή διαφορά να τις προβληματίζει. Τα σκληρά ήθη που κάποτε επικρατούσαν στον τόπο καταγωγής μου και τις δεσμεύσεις που επέβαλαν στους νέους ανθρώπους. Τα νεανικά όνειρα και κατά πόσο τελικά επηρεάζουν τη συνέχεια της ζωής μας. Αν μπορούμε να μείνουμε πιστοί σε αυτά, με οποιοδήποτε τίμημα κι αν κάποια στιγμή τη ζωή μας τολμούμε να τα κρίνουμε. Για τις μεγάλες αλλαγές που κάποια στιγμή οφείλουμε στον εαυτό μας και πόσο εύκολο είναι να προχωρήσουμε σε αυτές. Τους ματαιωμένους έρωτες και την βεβαιότητα ότι τίποτα δεν τελειώνει στην ζωή, αν δεν το θελήσουμε εμείς. Τα πάθη των ανθρώπων, τα οποία τους οδηγούν σε μονοπάτια ανεξερεύνητα αλλά και σε μίση δίχως ξεκάθαρα αίτια. Κι όλα αυτά με φόντο την ακριτική Κάρπαθο, την μεγαλοαστική Κηφισιά, το κλεινόν άστυ, την Ρόδο αλλά και τον γοητευτικό χώρο της ποίησης.

   Σήμερα, κρατώντας το πια ως βιβλίο στα χέρια μου, αισθάνομαι κατά κάποιον τρόπο δικαιωμένος, διότι μετά από δυόμισι χρόνια και τρεις μεταγραφές του, ξέρω ότι κάτι καλό δημιούργησα. Και επιβεβαιώνομαι καθημερινά, από τα μηνύματα που λαμβάνω από εκείνους που το διάβασαν. Και πιστέψτε με, είναι εύκολο να ξεχωρίσεις τα μηνύματα που λέγονται για λόγους ευγένειας  από εκείνα ενός αναγνώστη που θέλει να μοιραστεί μαζί σου την ικανοποίηση και τη χαρά που του χάρισες.


ΕΡΩΤΗΣΗ 7:  Να περάσουμε λίγο σε σένα και τις δικτυακές σου ενασχολήσεις. Μια σύντομη παρουσίαση του Βασίλη Διακοβασίλη. Που ζει, που κινείται, τη διαδρομή σου και κάποια σημαντικά πράγματα για σένα.


   Τα τελευταία είκοσι ένα χρόνια ζω στην Αλιστράτη Σερρών. Πέρσι συνταξιοδοτήθηκα μετά από τριάντα πέντε χρόνια ευδόκιμης υπηρεσίας ως δάσκαλος. Έτσι μπορώ πλέον να αφιερωθώ σε αυτό που αγαπώ και συνάμα με ξεκουράζει, τη γραφή. Πάντα έγραφα, αυτό όμως έγινε πιο συστηματικά από το 2014 και μετά. Συγχρόνως δηλώνω και blogger, διατηρώ το ιστολόγιο: ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΤΑ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ  από το 2007, πρώτα μέσα από την πλατφόρμα του Pathfinder και από το 2018, από το blogger, όταν η πρώτη έκλεισε αναγκάζοντας μας σε μια «βίαιη» μετακόμιση. Τελικά αυτό λειτούργησε θετικά, διότι έδωσε την ευκαιρία σε όλους εμάς τους Pathfinders, να κάνουμε νέους φίλους και να διευρύνουμε τους διαδικτυακούς μας φίλους. Συγχρόνως μου αρέσουν τα ταξίδια (μικρά ή μεγάλα), όπως και η ανάγνωση βιβλίων (κάτι που το κάνω από μικρό παιδί). Φυσικά, θα με βρείτε και στο facebook, Βασίλειος Διακοβασίλης , το οποίο θεωρώ χρήσιμο, φτάνει να σέβεσαι τα όρια που οφείλουμε να έχουμε ως άνθρωποι. 



ΕΡΩΤΗΣΗ 8: Υπάρχει κάποιο άλλο σχέδιο στο μυαλό σου σχετικά με τη συγγραφική σου δημιουργία;


   Όχι μόνο σχέδια αλλά και έτοιμες δουλειές. Έχω έτοιμη μια σειρά διηγημάτων και έχω ολοκληρώσει και την πρώτη γραφή ενός νέου μυθιστορήματος μου. Αυτή τη στιγμή προέχει όμως, η προώθηση του μυθιστορήματός, «Στη σκιά του Ποιητή». Όπως όλοι σας καταλαβαίνετε, είναι ένα δύσκολο εγχείρημα για έναν πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα, ειδικά μέσα στις ιδιαίτερες συνθήκες που ζούμε τον τελευταίο χρόνο. 

Όσο για τα διηγήματά μου και το νέο μου μυθιστόρημα, η δημοσιοποίηση τους θα γίνει εν καιρώ και με τον πλέον κατάλληλο τρόπο, όπως θα κρίνω εκείνη την στιγμή.

     Σημασία έχει η γραφή, η ψυχική ευφορία που σου χαρίζει, η ίδια η δημιουργία… και στη συνέχεια η παρουσίαση τους στο κοινό. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι συγγραφείς, όπως κι εγώ, δεν επιδιώκουμε να διευρύνουμε το αναγνωστικό μας κοινό, να νιώσουμε τη χαρά ότι αυτό που γράψαμε ευχαριστεί και άλλους ανθρώπους. Αυτή είναι μια ικανοποίηση, που δεν μετριέται και φυσικά δεν αφήνει κανένα μας αδιάφορο. Θα χαιρόμουν αν μέσα από την συνέντευξη μου αυτή, παρακινούσα κι άλλους αναγνώστες να με διαβάσουν και πολύ περισσότερο αν μου έστελναν το μήνυμα ότι η δουλειά μου τους ικανοποίησε. 

Σας ευχαριστώ!

Και εμείς με τη σειρά μας να ευχαριστήσουμε τον Βασίλη Διακοβασίλη για την συνέντευξή του στο blog μας και να του ευχηθούμε ολόψυχα κάθε επιτυχία στην κυκλοφορία του βιβλίου του όσο και σε κάθε μελλοντική του δημιουργία.




Σχόλια

  1. Μια απολαυστική συνέντευξη.
    Βασίλη καλοτάξιδο το νέο σου βιβλίο και εύχομαι κάθε επιτυχία.
    Γιάννη ένα μεγάλο μπράβο που στηρίζεις τους φίλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Back to Top