Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...
Γράφει η Χριστοδούλου Αικατερίνη
Η γιορτή του Ευαγγελισμού, προμηνύει το χαρμόσυνο μήνυμα του Αρχαγγέλου Γαβριήλ προς την Παρθένο Μαρία, ότι θα γεννήσει τον Υιό του Θεού. Σημαντική εορτή της ορθοδοξίας, καθώς συμπίπτει και με την ελληνική επανάσταση του 1821, μια συμπόρευση Ελληνισμού και Ορθοδοξίας. Στις δύσκολες ώρες που περνάνε χιλιάδες άνθρωποι, με την πανδημία φερόμενη ως "κορωνοϊός" να χτυπάει όλο και περισσότερες πόρτες, η εξύμνηση, η υπομονή, η ελπίδα και η αισιοδοξία είναι τα μόνα "φάρμακα" που μπορούν να γιατρέψουν τις πληγές στη ψυχή μας.
Με αφορμή αυτή τη μεγάλη εορτή, θα ήθελα να αναφερθώ σε έναν Άγγλο, ποιητή και ζωγράφο τον Dante Gabriel Rossetti (1828-1882), μια εξέχουσα προσωπικότητα στο χώρο των Τεχνών και ιδρυτή του Προ-Ραφαηλητικού κινήματος. Οι πίνακες του χαρακτηρίζονται απο ρεαλισμό αλλά στη συνέχεια ακολούθησαν το κίνημα του συμβολισμού και τις μυθολογικές παρεκβολές.
Ένας απο τους διασημότερους πίνακες του είναι ο "Ευαγγελισμός της Θεοτόκου". Ένα έργο που μόλις το πρωτοείδα, συγκινήθηκα βαθύτατα.
 |
D. G. Rossetti, Ecce Ancilla Domini (Eίμαι ο υπηρέτης του Κυρίου) ή O Eυαγγελισμός της Θεοτόκου. 1849-50. Tate Britain. Λονδίνο. Ο τρόπος που ο Rossetti παρουσιάζει την σκηνή του Ευαγγελισμού, διαφέρει από την παράδοση. Παρατηρούνται απλοϊκές και ζωντανές αναπαραστάσεις με λαμπερά χρώματα. Ο τόνος του λευκού, σύμβολο της αγνότητας, κυριαρχεί σχεδόν σε ολόκληρο τον πίνακα. Ο άγγελος, η Μαρία, οι τοίχοι, τα λευκά σεντόνια, το άνθος του κρίνου, όλα ντυμένα στα λευκά. Ελάχιστο γαλάζιο, κόκκινο και χρυσαφί χρώμα πλαισιώνουν τον πίνακα. Η Παναγία παρουσιάζεται ως μία μικρή καθημερινή κοπέλα που κάθεται στο κρεβάτι της, τρομαγμένη, ανήσυχη για αυτό που πρόκειται να συμβεί. Λέγεται πως το μοντέλο του πίνακα, ήταν η αδελφή του ζωγράφου. Ο χώρος είναι περιορισμένος, κλειστός, μικρός. Ο άγγελος παρουσιάζεται δίχως φτερά, να ίπτεται ελαφρώς, ενώ στο δάπεδο εμφανίζεται μία φλόγα που τον περιβάλει.
Οι πίνακες του είχαν προκαλέσει αντιδράσεις, καθώς δε συμβάδιζε με τα πολιτικά τεκταινόμενα της εποχής, τότε που στην Ευρώπη δημιουργούνταν εξεγέρσεις (1850).
Χρόνια πολλά και ευλογημένα, Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω το έθνος! |
Πολύ όμορφο το άρθρο σου Κατερίνα. Συγχαρητήρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ Ανδρέα για τα όμορφα σου λόγια !
ΔιαγραφήΧρόνια Πολλά Κατερίνα. Μεγάλη συμβολικά μέρα η σημερινή για την εξέγερση του λαού μας κατά της Τουρκικής τυραννίας. Έστω και αν δεν άρχισε ανήμερα την 25η ο μεγάλος ξεσηκωμός είχε το δικό του συμβολισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ κύριε Γιάννη, χρόνια πολλά με υπομονή!!!
Διαγραφή