1. Πολλοί σε γνωρίζουν από τη σκοτεινή λογοτεχνία και τη φαντασία. Πώς επηρεάζει το ύφος σου η ενασχόληση με κοινωνικά θέματα, όπως στον αυτισμό; Η αλήθεια είναι ότι οι αναγνώστες με γνώρισαν και αγάπησαν ως συγγραφέα της λογοτεχνίας του φανταστικού -κάτι που συνεχίστηκε και εμπλουτίστηκε με βραβεία και διακρίσεις για πάνω από δέκα χρόνια. Αλλά καθώς έγινα γονιός, άρχισα να αλλάζω ως άνθρωπος -θέλω να πιστεύω πως ξεκίνησα να βελτιώνομαι, να αποκτώ κοινωνικές ανησυχίες και νέες σκέψεις μαζί με τις νέες αυτές ευθύνες και χαρές -και όλα αυτά φάνηκαν στην λογοτεχνική στροφή που συνειδητά -και με ρίσκο που δικαιώθηκε με εκκωφαντικό στ' αλήθεια τρόπο, τόσο με σπουδαίες βραβεύσεις, όσο κυρίως με την αγάπη των αναγνωστών- έκανα, αρχικά με “Το κουτί”, και εν συνεχεία με το σε αρκετά σημεία βιωματικό “Το ξεχωριστό παιδί”, βήματα προς τα μπροστά. Σαφώς με απασχολούν και ως γονιό και ως ανεξάρτητο άνθρωπο τα κοινωνικά θέματα της σύγχρονης εποχής, ενώ ως συγγραφέας ανακαλύπτω, μια γραφή που εξ...
Από τον: My little stories
Ξυπνώ έχοντας μια αίσθηση ζεστασιάς σε όλο μου το κορμί. Πριν ακόμα ανοίξω τα μάτια αντιλαμβάνομαι μια αμυδρή φωτεινότητα στον χώρο. Ανοίγω τα μάτια και στρέφω το βλέμμα προς το παράθυρο. Όλη αυτή η θαλπωρή προέρχεται από το πρώτο φως του ανοιξιάτικου ήλιου. Οι παιχνιδιάρικες ακτίνες χορεύουν πάνω στις ζάρες τις κουρτίνας.
Σηκώνομαι και πάω προς το παράθυρο, ανοίγω την κουρτίνα και τον βλέπω. Τον βλέπω πως σκίζει τα ελάχιστα σύννεφα που έχουν απομείνει στον ουρανό με χειρουργική ακρίβεια, δημιουργώντας ένα άνοιγμα του κόσμου στην ανοιξιάτικη ζωή. Κάθομαι και τον χαζεύω πως δίνει ζωή στα άλλοτε κιτρινισμένα φύλλα των δέντρων, πως μετατρέπει αυτό το κίτρινό τους χρώμα σε ένα ζωντανό και υγιές πράσινο. Όπως με χτυπάει στο πρόσωπο, αναπτερώνεται το ηθικό μου, όπως αναπτερώνεται και αυτό των αιωνόβιων πλατανιών που συνεχίζουν να στέκουν αγέρωχα και να υπομένουν τις αλλεπάλληλες αλλαγές του χρόνου. Αφουγκράζομαι την μέρα, στα ρουθούνια μου έρχεται η ευωδία της χλωροφύλλης που αναδίδει το φρεσκοανθισμένο χορτάρι. Βλέπω το έδαφος που σαν μια γόνιμη μήτρα γεννάει λουλούδια και φυτά και αυτά με την σειρά τους βγαίνουν για να χαιρετήσουν αυτόν τον ανοιξιάτικο ήλιο.
Νιώθω αυτό το θερμό του άγγιγμα στο πρόσωπό μου. Τόσο θερμό και καλοσυνάτο όπως αυτό ενός οικοδεσπότη που καλωσορίζει κάποιον στο φτωχό του σπιτικό για να τον κεράσει χαρά και ζεστασιά ώστε να διώξει τον πόνο και το κρύο. Τον πόνο και το κρύο που φέρνει ο γέρο χειμώνας.
Και χαίρομαι που επιτέλους έφτασε με ορμή και αυτή η άνοιξη. Για να διώξει μακριά αυτόν τον δύσκολο χειμώνα με την ενδόμυχη ανάγκη του να πονέσει και να καταστρέψει. Με αυτό το αρχέγονό ένστικτο φθόνου προς την άνοιξη που ελλοχεύει για να του πάρει την θέση και την δόξα.
Όμως καθώς εγώ τώρα κοιτάω κατάματα τον ήλιο το ξέρω βαθιά μέσα μου πως ήρθε για να μείνει. Τον νιώθω να θέλει να τρυπώσει παντού, σε κάθε σκοτεινή χαραμάδα, σε κάθε σκοτεινή γωνία, σε κάθε σπίτι και σε κάθε καρδιά.
Μα βλέπω γύρω μου και αναρωτιέμαι πως θα μπει στα σπίτια;
Θα έπρεπε όλοι να ακολουθήσουν το παράδειγμα μου και να ανοίξουν τις πόρτες τους, να τον υποδεχτούν στα σπίτια και τις καρδιές τους, να τον αφήσουν να τις ανθήσει όπως κάνει στην γη.
Η θερμότητα που αναδίδει ξυπνάει όλο μου το κορμί, φέρνει σε εγρήγορση όλες μου τις αισθήσεις. Νιώθω σαν ένα ζώο που ξυπνάει από χειμερία νάρκη, μια κίνηση αποστροφής προς τον γέρο χειμώνα που σπέρνει πόνο. Νιώθω έτοιμος και εγώ να χαρώ την ζωή και τα δώρα της εποχής.
Ένα ανοιξιάτικο αεράκι μου φυσάει τα μαλλιά. Αυτό το ανοιξιάτικο αεράκι έρχεται πάντα ταίρι με τον ανοιξιάτικο ήλιο, πιστό πάντα στο ραντεβού του. Μαζί προσπαθούν να μεταφέρουν το μήνυμα της έναρξής της άνοιξης σε κάθε γωνιά του τόπου, από την θάλασσα ως το ψηλότερο βουνό. Μεταφέρουν μυρωδιές και εικόνες φρέσκες που αναδίδουν ζωή.
Έτσι και έμενα τώρα καθώς στέκομαι και ρεμβάζω, αντλώντας έμπνευση και ενέργεια από τον ήλιο και το αεράκι, νιώθω την παρότρυνση τους για ζωή, την παρότρυνση τους για χαρά, την παρότρυνση τους για βόλτα.
Πρώτη φορά δημοσιεύτηκε στο blog My little stories/Ένα ανοιξιάτικο ξύπνημα
Με ευχάριστη ομολογουμένως έκπληξη, υποδέχομαι αυτό σου το ύφος Γιώργο! Γλώσσα, μοτίβο, φόντο, εντελώς διαφορετικά. Βουτυγμένα στο ιαματικό φως του ήλιου και στα χρώματα της άνοιξης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο το έχουμε ανάγκη αγαπητέ φίλε, πόσο το προσμένουμε ειδικά αυτήν την εποχή.
Πολύ όμορφο αφήγημα αλήθεια. Μπράβο.
Ευχαριστώ Γιάννη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σκεφτόμουν μιας κ φεύγει η άνοιξη, λίγο παράδοξα είναι η αλήθεια. Αυτή η ανεμελιά που περιμένουμε με την έναρξη του καλοκαιριού.
Δεν έχω παρά να πω ότι αυτή η γραφή και το ύφος μου ταιριάζει αναγνωστικά. Μου αρέσει. Με γαλήνεψε η θεματολογία αλλά και η προσέγγιση στην μετάβαση της άνοιξης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ γερο - χειμώνας που δίνει δειλά το σκήπτρο του... Προς τον λαμπερό ήλιο. Την άνθιση. Την άνοιξη.
Τι όμορφο! Πόσο μαγευτικό. Θα συμφωνήσω ότι όλη το έχουμε ανάγκη και είναι και η αγαπημένη μου εποχή η άνοιξη, οπότε εδώ πατάμε σε αδυναμίες!
Μπράβο Γιώργο!!!
Σ' ευχαριστώ Βούλα.
ΔιαγραφήΝαι όντως το έχουμε ανάγκη και ειδικά τις παροτρύνσεις που μας χαρίζει.
Πολύ όμορφο, πραγματικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι όμορφες και γλυκές περιγραφές !
ΑπάντησηΔιαγραφήΜικρές προτάσεις Γιουπίιιι :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου τράβηξε την προσοχή γιατί έτσι ξυπνώ και εγώ όταν ο ήλιος μου χαϊδεύει τα βλέφαρα. Δεν μπορώ τα κλειστά παντζούρια ούτε καν τις κουρτίνες!
:)