Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...
Φίλες και φίλοι,
συνοδοιπόροι σε τούτη τη δικτυακή γωνία.
Συνταξιδιώτες στις "Ονείρων πένες"
Ευχόμαστε σε όλες και σε όλους
Καλές Γιορτές
και
Καλά Χριστούγεννα
Σε έναν κόσμο άδικο, υποκριτικό, παρακμιακό, έχουμε καθήκον και χρέος, πνευματικό και κοινωνικό, να αγωνιστούμε για τις αξίες εκείνες που προάγουν τον ανθρωπισμό και το σεβασμό στη ζωή.
Απέναντι στη φτώχεια και την αδικία.
Για δικαίωμα στη ζωή και στα Χριστούγεννα σε κάθε κατατρεγμένο, πεινασμένο, πρόσφυγα, μετανάστη, φτωχό και πληγωμένο.
Να είστε καλά, να περάσετε όμορφες γιορτινές μέρες.
Με υγεία, χαμόγελα, πολλά όνειρα και εμπνεύσεις.
Χρόνια Πολλά
Καλησπέρα Γιάννη μου. Συμφωνώ με τις ευχές σου και αντεύχομαι επίσης σε όλους τους φίλους μας και μη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλές γιορτές.
Ας είμαστε καλά Γιώργο μου. Ευχαριστούμε για τις ευχές αγαπητέ φίλε. Καλές γιορτές σε όλους μας και σε σένα προσωπικά με την οικογένειά σου.
Διαγραφή