Η φαντασία είναι το αγαπημένο μου είδος και προσπαθώ να διαβάζω όσο μπορώ κάτι από κάθε υποκατηγορία. Το sci fi ωστόσο, δε μου είχε φανεί ποτέ ελκυστικό, τόσο στη λογοτεχνία, όσο και σε ταινίες ή σειρές. Οτιδήποτε έτυχε να βρεθεί στη βιβλιοθήκη μου αγγίζοντας το είδος της επιστημονικής φαντασίας ήταν ένα έργο που συνδύαζε κι άλλες υποκατηγορίες. Αυτή τη φορά όμως, αποφάσισα συνειδητά να ανοιχτώ και σε αυτό το κομμάτι της φαντασίας και ξεκίνησα με το έργο ενός πρωτοεμφανιζόμενου Έλληνα συγγραφέα, διότι αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει.
Η Μετοίκηση λοιπόν μας ταξιδεύει στον πλανήτη Άλβιον την ώρα που μια ομάδα περίπου πεντακοσίων ατόμων επιβιβάζεται σε ένα διαστημόπλοιο για να ταξιδέψει στον πλανήτη Ίοντορ. Η ζωή στον Άλβιον είναι εδώ και χρόνια ανυπόφορη, καθώς εξαιτίας βλαβερών ουσιών η επιφάνεια του είναι μη βιώσιμη. Ο κόσμος είναι στρυμωγμένος στα υπόγεια, ενώ η έλλειψη πόρων οδηγεί στην υποχρεωτική εκτέλεση όλων όσων ξεπερνούν τα σαράντα πέντε έτη. Ο πλανήτης ουσιαστικά αργοπεθαίνει και οι κάτοικοι του πασχίζουν να βρουν ένα νέο μέρος να τους φιλοξενήσει. Αντίπαλοι αυτού του εγχειρήματος είναι μια ομάδα θρησκόληπτων, οι οποίοι αντιμάχονται κάθε λογική και τυφλωμένοι από το ζήλο τους θέτουν επικίνδυνα εμπόδια στην αποστολή. Τόσο οι κάτοικοι του Άλβιον, όσο και οι γενναίοι που ταξίδεψαν στον Ίοντορ καλούνται να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο του αγνώστου και το μίσος του φανατισμού.
Παρά το γεγονός ότι το ξεκίνησα με επιφυλακτικότητα για το λόγο που ανέφερα παραπάνω, η καταιγιστική πλοκή και η ώριμη γραφή του συγγραφέα με άφησαν να χαθώ στις σελίδες. Η δράση δεν έλειπε από κανένα κεφάλαιο, οι εικόνες που μας έδινε ο Στέλιος ήταν τόσο ζωντανές χάρις την γλαφυρότητα του λόγου του, οι χαρακτήρες του διέθεταν τη δική τους έντονη προσωπικότητα και ανοίγονταν στον αναγνώστη με σκοπό να τους κατανοήσει και - γιατί όχι - να ταυτιστεί μαζί τους, ενώ δεν έλειπαν και τα κοινωνικά μηνύματα, ιδίως προς το τέλος. Όσον αφορά τον επίλογο, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη που σίγουρα κανείς δεν περίμενε ή άρχιζε να υποψιάζεται λίγο πριν φτάσει σε αυτόν. Σε κάθε περίπτωση ήταν ένα twist που έδωσε ακόμα μεγαλύτερη αξία στο βιβλίο.
Κατά γενική ομολογία ήταν μια ευχάριστη μύηση στο sci fi, καθώς ήταν μικρό και έτσι μου έδωσε ό,τι χρειαζόμουν για να εισέλθω στον κόσμο, αλλά στη συνέχεια να αποζητώ κάτι παραπάνω. Παρά το μέγεθος του όμως δεν του έλειπε απολύτως τίποτα κι αν συνεχίσω να διαβάζω το είδος, θα ήθελα οπωσδήποτε ένα ακόμα έργο του Στέλιου Μαρμελούδη.
Η αλήθεια είναι ότι ούτε και εγώ έχω διαβάσει λογοτεχνία του είδους. Έχω αρκεστεί μόνο στον κινηματογράφο. Εκείνο που θαυμάζω πάντα σε σένα είναι το συνεχές άνοιγμά σου σε είδη, κατηγορίες, θέματα γραφής και λογοτεχνίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή τη φορά λοιπόν μαθαίνουμε για έναν συγγραφέα, Έλληνα, και τη δουλειά του πάνω σε ένα είδος που είναι ανέγγιχτο στην πατρίδα μας.
Μια ακόμα εξαίρετη παρουσίαση Δανάη και ειλικρινά πρόσθεσε ακόμα κάτι στο θαυμασμό μου.
Την καλησπέρα μου.
Μου αρέσει να ανοιγομαι Γιάννη στη λογοτεχνία και να μην έχω παρωπίδες. Και ευτυχώς ανταμοιβομαι από τις ιστορίες.
Διαγραφή