Αγαπημένο μου ημερολόγιο… Είμαι έξαλλη σήμερα! Πριν λίγη ώρα γνώρισα τους γονείς του Στάθη και κανονικά -μετά από τόσο καιρό που είμαστε μαζί- θα έπρεπε να είμαι κατενθουσιασμένη και να σκέφτομαι νυφικά και να κανονίζω ημερομηνίες γάμου, αλλά όχι! Βρίσκομαι στον καναπέ μου και γράφω σε εσένα. Ας το πιάσω από την αρχή όμως για να καταλάβεις κι εσύ. Πριν τρεις μέρες μου είπε πως έχει κανονίσει κάτι ιδιαίτερο για σήμερα. Στο είχα γράψει κιόλας. Θυμάσαι; Δεν είχε μπει σε λεπτομέρειες κι εγώ υπέθεσα πως θα ήθελε να κάνουμε κάτι ρομαντικό οι δυο μας. Με έπιασε λοιπόν μια κρίση και βγήκα για ψώνια με τη Μπέτι. Μεγάλο λάθος το ξέρω, αλλά ήθελα κάτι ξεχωριστό κι εκείνη μου πρότεινε να πάμε στην Αμερικανική Αγορά που βρίσκεται κάπου στην Αθήνα. Εγώ δεν ήξερα καν πως υπήρχε, αλλά εκείνη με διαβεβαίωσε πως εκεί μέσα θα έβρισκα τα καλύτερα χωρίς να χαλάσω πολλά λεφτά. Όταν είδα το συγκεκριμένο φόρεμα το ερωτεύτηκα. Ήταν τόσο λαμπερό και τόσο μόνο του πάνω στην κρεμάστρα, που δεν άντεξα
Χάνεσαι στο πλήθος βηματισμοί ανώφελοι πολύχρωμα βαρύγδουπα παπούτσια αφήνουν το στίγμα τους στο γκρίζο πλακόστρωτο. Αδικία, έπαρση, κακία πόνος, μελαγχολία μεταμφιεσμένη λάσπη. Βήματα και πάλι βήματα βιαστικά προγραμματισμένα να σε φτάσουν να σε προσπεράσουν δίχως σκοπό δίχως προορισμό δίχως αιτία Μονάχα να σε πάνε ένα βήμα παραπέρα
Νίκη, θρίαμβος, χειροκρότημα !
Προσωρινό αίσθημα λύτρωσης Απελευθέρωσης, ανικανοποίησης Καφέ, γκρίζα, μαύρα βήματα σχολαστικά. Μικρά μεγάλα Αισθητά βήματα πολιορκίας. Άλμα ανημποριάς Μειδίαμα μελαγχολίας Μια οδύνη που εκφράζει χαρά Σαμποτάζ Αυτομαστίγωμα
Υποτάξου!
Κοινωνία μηχανική Βήματα που τσαλαπατούν σε λάθη, όνειρα, ανθρώπους Ψυχές του χθες και του σήμερα Σημάδια βαθειά στο πέρασμα των χρόνων, της νιότης, της πρόωρης ενηλικίωσης. Γραμμές ακανόνιστες η μια πάνω στην άλλη που τέμνουν για λίγο.. Διασταυρώνουν τις ζωές τους Ενώνονται Γίνονται ένα
Πλάνη ! Πλήθος !
Ακούς μονάχα βήματα βήματα.. Κι είσαι τόσο μικρός τόσο ανήμπορος να αντέξεις Κλείνεις αυτιά στόματα Σωπαίνεις στην ακατανίκητη προσπάθεια να ελέγξεις τον εαυτό σου.
Μα εκείνα έρχονται προς εσένα Επιζητούν την απόλυτη κυριαρχία Στο παιχνίδι της εξουσίας βήματα βήματα ηχούν..
Καλησπέρα Κατερίνα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήένα σου ακόμα όμορφο ποίημα στολίζει το μπλογκ. Πολύ ωραίο και με έντονα κοινωνικά τα μηνύματά του. Την καλησπέρα μου.