"Φωνές από το παρελθόν" Γράφει η Ευδοκία Αναγνώστου Κεντρική ιδέα: Ένα πρωινό, λαμβάνετε έναν φάκελο χωρίς αποστολέα. Μέσα υπάρχει μόνο ένα παλιό κασετόφωνο χειρός και μια κασέτα. Πατάτε το play. Η φωνή μιας γυναίκας ακούγεται καθαρά: «Ξέρω ότι με θυμάσαι. Ίσως προσπαθείς να με ξεχάσεις. Μην το κάνεις. Σου μένουν μόνο λίγες μέρες. Δεν λέει το όνομά της. Δεν εξηγεί τίποτε περισσότερο. Η φωνή της είναι ήρεμη, σχεδόν υπνωτιστική. Μα τα λόγια της κουβαλούν κάτι παράξενο: μια απειλή, ή μια κραυγή από το παρελθόν; Το μυαλό σας αρχίζει να αναζητά. Ποια μπορεί να είναι; Από πού σας ξέρει; Τι εννοεί με τις λίγες μέρες; Μήπως κάποτε την πληγώσατε; Μήπως εσείς την εγκαταλείψατε; Ή μήπως ζητά τη βοήθειά σας; Ξανακούτε την κασέτα. Στη δεύτερη ακρόαση, κάτι αλλάζει. Μια λέξη, μια αναπνοή, ένας ψίθυρος που δεν είχατε προσέξει πριν. Μια μελωδία ναι, με τον ήχο να αργοσβήνει. Ίσως ένα στοιχείο επί πλέον. Η φωνή της επιμένει μέσα σας. Και τώρα, η αναμέτρηση αρχίζει. Πρέπει να τη βρείτε. Ή να ...
Χάνεσαι στο πλήθος βηματισμοί ανώφελοι πολύχρωμα βαρύγδουπα παπούτσια αφήνουν το στίγμα τους στο γκρίζο πλακόστρωτο. Αδικία, έπαρση, κακία πόνος, μελαγχολία μεταμφιεσμένη λάσπη. Βήματα και πάλι βήματα βιαστικά προγραμματισμένα να σε φτάσουν να σε προσπεράσουν δίχως σκοπό δίχως προορισμό δίχως αιτία Μονάχα να σε πάνε ένα βήμα παραπέρα
Νίκη, θρίαμβος, χειροκρότημα !
Προσωρινό αίσθημα λύτρωσης Απελευθέρωσης, ανικανοποίησης Καφέ, γκρίζα, μαύρα βήματα σχολαστικά. Μικρά μεγάλα Αισθητά βήματα πολιορκίας. Άλμα ανημποριάς Μειδίαμα μελαγχολίας Μια οδύνη που εκφράζει χαρά Σαμποτάζ Αυτομαστίγωμα
Υποτάξου!
Κοινωνία μηχανική Βήματα που τσαλαπατούν σε λάθη, όνειρα, ανθρώπους Ψυχές του χθες και του σήμερα Σημάδια βαθειά στο πέρασμα των χρόνων, της νιότης, της πρόωρης ενηλικίωσης. Γραμμές ακανόνιστες η μια πάνω στην άλλη που τέμνουν για λίγο.. Διασταυρώνουν τις ζωές τους Ενώνονται Γίνονται ένα
Πλάνη ! Πλήθος !
Ακούς μονάχα βήματα βήματα.. Κι είσαι τόσο μικρός τόσο ανήμπορος να αντέξεις Κλείνεις αυτιά στόματα Σωπαίνεις στην ακατανίκητη προσπάθεια να ελέγξεις τον εαυτό σου.
Μα εκείνα έρχονται προς εσένα Επιζητούν την απόλυτη κυριαρχία Στο παιχνίδι της εξουσίας βήματα βήματα ηχούν..
Καλησπέρα Κατερίνα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήένα σου ακόμα όμορφο ποίημα στολίζει το μπλογκ. Πολύ ωραίο και με έντονα κοινωνικά τα μηνύματά του. Την καλησπέρα μου.