Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...
Σήμερα έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε στο blog μας τη Χρύσα Αναστασίου, συγγραφέα των βιβλίων Η κοιλάδα του πράσινου κρυστάλλου και Witchpunk . Αρχικά θα θέλαμε να μας συστηθείς για να σε γνωρίσει λίγο καλύτερα το κοινό. Περίγραψε τον εαυτό σου σε τέσσερις προτάσεις. Γειά σας, είμαι η Χρύσα και αγαπώ τις ιστορίες σε οποιαδήποτε μορφή. Ασχολούμαι με τη συγγραφή βιβλίων φαντασίας και -όπως όλοι μας- αγοράζω περισσότερα βιβλία από όσα θα προλάβω ποτέ μου να διαβάσω. Λατρεύω το gaming και ποτέ μα ποτέ δεν έχω καεί σε παιχνίδι ενώ έχω πει ότι θα το ανοίξω για 1 ώρα και μετά θα γράψω *βήχει αμήχανα*. Έχω μια γάτα, τη Βιν, η οποία ποζάρει δίπλα από βιβλία στο feed μου στο Instagram γιατί μετά ξέρει ότι θα της δώσω λιχουδιές. Έχεις καταπιαστεί με το steampunk , ένα είδος που δεν είναι τόσο γνωστό στην Ελλάδα. Πώς το γνώρισες και τι σε έκανε να το αγαπήσεις; Η πρώτη μου επαφή (τουλάχιστον αυτή που θυμάμαι) ήταν μέσω της ταινίας The Golden Compass (Το Αστέρι του Βορρά...