Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο
banner

Our Latest

Το Καπετανόσπιτο - Γράφει η Ελένη Ζηνονίδη

Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...

Συνέντευξη με τη Χρύσα Αναστασίου

 

Σήμερα έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε στο blog μας τη Χρύσα Αναστασίου, συγγραφέα των βιβλίων Η κοιλάδα του πράσινου κρυστάλλου και Witchpunk





Αρχικά θα θέλαμε να μας συστηθείς για να σε γνωρίσει λίγο καλύτερα το κοινό. Περίγραψε τον εαυτό σου σε τέσσερις προτάσεις.

Γειά σας, είμαι η Χρύσα και αγαπώ τις ιστορίες σε οποιαδήποτε μορφή. Ασχολούμαι με τη συγγραφή βιβλίων φαντασίας και -όπως όλοι μας- αγοράζω περισσότερα βιβλία από όσα θα προλάβω ποτέ μου να διαβάσω. Λατρεύω το gaming και ποτέ μα ποτέ δεν έχω καεί σε παιχνίδι ενώ έχω πει ότι θα το ανοίξω για 1 ώρα και μετά θα γράψω *βήχει αμήχανα*. Έχω μια γάτα, τη Βιν, η οποία ποζάρει δίπλα από βιβλία στο feed μου στο Instagram γιατί μετά ξέρει ότι θα της δώσω λιχουδιές.


Έχεις καταπιαστεί με το steampunk, ένα είδος που δεν είναι τόσο γνωστό στην Ελλάδα. Πώς το γνώρισες και τι σε έκανε να το αγαπήσεις;

Η πρώτη μου επαφή (τουλάχιστον αυτή που θυμάμαι) ήταν μέσω της ταινίας The Golden Compass (Το Αστέρι του Βορρά 2007) και έπειτα με το βιβλίο Leviathan του Scott Westerfeld. Δεν ξέρω τι ακριβώς με έκανε να το αγαπήσω σαν είδος αλλά ειλικρινά τρελαίνομαι να διαβάζω και να γράφω για μηχανικές κατασκευές κάθε είδους, για όπλα ή μηχανικά άκρα. Η όλη ατμόσφαιρα που αποπνέει το steampunk στοιχείο στις ιστορίες μου προκαλεί πολύ συγκεκριμένα συναισθήματα τα οποία θέλω να περάσω και στις δικές μου ιστορίες.





Η Κοιλάδα του Πράσινου Κρυστάλλου έχει τους πιο καλοκάγαθους και αγνούς χαρακτήρες που έχω συναντήσει σε βιβλίο. Κάτι μου λέει όμως ότι δεν ισχύει το ίδιο για το Witchpunk. Τι διαφορές να περιμένουμε;

Η Κοιλάδα του Πράσινου Κρυστάλλου είναι μια περιπέτεια φαντασία μιας παρέας εφήβων που λόγω ηλικίας δοκιμάζουν τα όρια του κόσμου τους. Το Witchpunk δεν έχει τη γλυκύτητα, την ελαφρότητα και την παιδικότητα της Κοιλάδας. Οι χαρακτήρες που θα γνωρίσουν οι αναγνώστες αποτυγχάνουν περισσότερες φορές από όσες θα δέχονταν να παραδεχτούν ενώ άλλοι έχουν πάψει καν να προσπαθούν. Ο κόσμος είναι σκοτεινότερος, μεγαλύτερος (σειρά γαρ, μπορώ να ανοίξω περισσότερο τα όρια των περιγραφών) και οι χαρακτήρες ποικίλουν σε συμπεριφορές, ανάγκες και “θέλω”, σκοπούς και στόχους, είναι πιο γκρίζοι από κάθε άποψη.



Πες μας δυο λόγια για τη νέα σου αυτή σειρά.

Στο Witchpunk συναντούμε μια σύγκρουση ανάμεσα στη μαγεία που συνδέεται με τη φύση και την τεχνολογία, εκείνη του steampunk που είναι κυρίως μέταλλο και κίνηση με ατμό. Μέσω τριών διαφορετικών PoV θα δούμε γεγονότα των τελευταίων 20 χρόνων να ξεδιπλώνονται, θα ακούσουμε ιστορίες και μύθους, και θα εξερευνήσουμε τη γη της Κρέστα πριν και μετά την εισβολή των μηχανουργών.



Έχεις σκεφτεί να πειραματιστείς σε άλλες υποκατηγορίες του fantasy ή ακόμα και άλλα λογοτεχνικά είδη;

Η αλήθεια είναι πως το fantasy είναι πάντοτε η πρώτη μου επιλογή συγγραφικά αλλά και αναγνωστικά οπότε δύσκολα θα αποφάσιζα να περπατήσω σε άλλο μονοπάτι. Ποτέ μη λες ποτέ, βέβαια. Υπάρχει στα αζήτητα ένα πρώτο draft μιας sci-fi ιστορίας (Cyberpunk κατάσταση, μιας και από ό,τι φαίνεται δεν μπορώ να ξεφύγω από το -punk) που θα ήθελα να κοιτάξω ξανά κάποια στιγμή στο μέλλον αλλά για τώρα σίγουρα θα συνεχίσω να ασχολούμαι με τον κόσμο του Witchpunk.





Είσαι ένα άτομο που διαβάζει πολύ, όπως μαρτυρά το καλαίσθητο Instagram σου. Ποιοι συγγραφείς σε έχουν επηρεάσει;

Θεωρώ πως με έχουν επηρεάσει όλοι οι συγγραφείς που έχω διαβάσει, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο. Λατρεύω την Samantha Shannon και τον Brandon Sanderson και τους διαβάζω φανατικά οπότε σίγουρα θα έχω επηρεαστεί σε κάποιον βαθμό από τους δυο τους. (Σε ευχαριστώ εκ μέρους της Vin για το κομπλιμέντο χαχα)



Ποια είναι η γνώμη σου για την εγχώρια κοινότητα του fantasy;

Τα τελευταία χρόνια η ελληνική κοινότητα του fantasy έχει κάνει τρομερά βήματα και αυτό με χαροποιεί πάρα πολύ. Έχουν γραφτεί καταπληκτικά βιβλία και είμαι σίγουρη ότι θα συνεχίσουμε να εξελισσόμαστε προς το καλύτερο γιατί από ό,τι φαίνεται ήρθαμε για να μείνουμε.



Τέλος, θα θέλαμε να κλείσεις με μια συμβουλή προς τους επερχόμενους συγγραφείς.

Γράψε μια ιστορία που αρέσει σε σένα. Είσαι ο πρώτος αναγνώστης και πολλές φορές ο μοναδικός. Ψυχαγώγησε και ευχαρίστησε τον εαυτό σου και στοιχηματίζω ότι οι αναγνώστες σου θα νιώσουν το ίδιο αν τελικά καταφέρεις να μοιραστείς μαζί τους την ιστορία σου.



Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τη Χρύσα και να της ευχηθούμε ό,τι καλύτερο στη συγγραφική της πορεία. Μπορείτε να τη βρείτε επίσης και στο Instagram

Σχόλια

  1. Μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η αντίθεση ανάμεσα στους χαρακτήρες της Χρύσας στο πρώτο βιβλίο και τους λοιπούς στο δεύτερο. Μπορεί έτσι να ανοίξει το πλάτος της γραφής της και να αγκαλιάσει μεγαλύτερες προσδοκίες.
    Να την ευχαριστήσουμε για την τιμή που μας έκανε να παρουσιάσει έργα της και να της ευχηθώ κάθε καλή επιτυχία και γόνιμη έμπνευση.
    Δανάη μου, μια ακόμα επιτυχημένη σου οργάνωση συνέντευξης καλή μας φίλη.
    Καλησπέρα και καλή βδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συγχαρητήρια, είναι πολύ παρήγορο νέοι άνθρωποι να ασχολούνται με τη συγραφή, καλή συνέχεια !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Most Popular

Το Καπετανόσπιτο - Γράφει η Ελένη Ζηνονίδη

Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΖΟΑΝ ΖΑΧΑΡΙΑΔΟΥ

  (από τη Βούλα Γκεμίση)     Ποια ήταν η πρώτη "σκοτεινή σκέψη" που σου ενέπνευσε να ασχοληθείς με το είδος του ψυχολογικού θρίλερ;       Δεν ήταν απλώς μια σκέψη, ήταν όλο το backround από πίσω. Φαντάσου πως από πολύ μικρή ηλικία είχα ξεκινήσει να βλέπω ταινίες με τον Freddy Krueger (τις έβλεπα αγκαλιά με τον μπαμπά μου και δε φοβόμουν) και διάβαζα βιβλία μυστηρίου, οπότε ήταν αναμενόμενο μεγαλώνοντας να αναζητώ να διαβάζω και να γράφω κάτι πιο σκοτεινό. ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ!    Πώς διαχειρίζεσαι τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στην αγωνία και την υπερβολή όταν χτίζεις την ψυχολογία των χαρακτήρων σου;      Προσπαθώ να μπαίνω στη θέση των χαρακτήρων για να τους κατανοήσω, οπότε μου δίνουν εκείνοι τις απαντήσεις. Τώρα αν καταφέρνω να μην περνάω αυτήν τη λεπτή γραμμή, θα το κρίνουν οι αναγνώστες. ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ!     Υπάρχει κάποιος ήρωας ή αντιήρωας από τα βιβλία σου που σε ταλαιπώρησε συναισθηματικά περ...

Συνέντευξη στον Χάρη Κωφιάδη

"Βρες την ευτυχία σου και γραπώσου επάνω της με νύχια και με δόντια. Κρατήσου με ό,τι έχεις. Δεν θα έχεις πολλές ευκαιρίες, κανείς μας δεν έχει." Στον «καναπέ» των Ονείρων Πένες φιλοξενείται σήμερα ο Χάρης Κωφιάδης. Αναμφίβολα ταλαντούχος και πολυπράγμων με έδρα στη Θεσσαλονίκη, μας μιλάει για εκείνον, για όσα αγαπάει, για όσα δημιουργεί. Όσα αγαπάει να δημιουργεί. Το βιβλίο του « Το όνομά μου είναι Σάντρα » είναι διαθέσιμο στην ηλεκτρονική πλατφόρμα Carmella ’ s books  στα ελληνικά, ενώ σύντομα θα είναι διαθέσιμη και η  αγγλική μετάφραση: https://carmelasbooks.com/el/books/2 Πάμε λοιπόν να τον γνωρίσουμε!                                         Λίγα στοιχεία για να γνωρίσουμε τον συγγραφέα Χάρη καλύτερα. Ποια είναι η ιδανική συνθήκη για να γράψεις; Μερικοί συγγραφείς από την άλλη παραδέχονται ότι μπορούν να γράψουν όπου κι αν βρεθούν. Άλλοι πάλι δημιουργούν οι ίδιοι τη...