Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Καλώς ήρθες

Αναγνώστης, συγγραφέας, αρθρογράφος ή και απλός περαστικός... Είναι τιμή μας να σε έχουμε στην παρέα μας!

Επιλεγμένα

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ ΚΥΡΙΔΗ!

 1. Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή; Μπορώ να απαντήσω με αρκετούς τρόπους σ’ αυτή την υπέροχη ερώτηση και να είναι όλοι αληθείς. Ωστόσο η πραγματική βάση όλων των απαντήσεων θα είναι μία. Ο λόγος που με ώθησε να ξεκινήσω τη συγγραφή είναι η ανάγκη μου να ξεφεύγω από την πραγματικότητα. Τότε όταν ξεκίνησε αυτό το μαγικό ταξίδι, δεν ήταν τόση συνειδητή αυτή η διαδικασία, τώρα γνωρίζοντας με περισσότερο μπορώ να πω ότι αυτός είναι ο αληθινός λόγος. 2. Ποια είναι η μεγαλύτερη έμπνευσή σας όταν γράφετε ένα νέο βιβλίο; Η έμπνευση μπορεί να έρθει από παντού. Τις προάλλες είχα βγει με μία νέα φίλη που γνώρισα μέσα σ’ αυτό το χώρο και αγαπώ πολύ, μου είπε κάτι και ξαφνικά μου ήρθε η ιδέα για το βιβλίο που γράφω τώρα. Αυτό που θέλω να πω, είναι πως όταν το συναίσθημα μέσα μου θέλει να εκφραστεί, η έμπνευση θα έρθει από το πιο μικρό πράγμα.   ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ! 3. Ποιες θεματικές ή είδη λογοτεχνίας προτιμάτε και γιατί; Λατρεύω τις ιστορίες αγάπης...

Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά

Γράφει ο Κωφιάδης Χάρης



Βαμμένα κόκκινα μαλλιά 

κι ένα γαλάζιο κλάμερ. 

Ώμοι κυρτοί και γυρισμένοι προς τα μέσα...

Κρυψώνα θλιβερή για στήθια άλλοτε περήφανα που γίνανε μαστάρια. 

Στενάχωρες προσθήκες όλες τους, σ' ένα σαρκίο φορτωμένο από τα χρόνια. 


Βαμμένα κόκκινα μαλλιά

και απεγνωσμένες ρουφηξιές. 

Γεμάτες νικοτίνη οι ανάσες πια, και πίσσα. 

Και χνώτα γκρι ξεβάφουν τα ροζ χείλια. 

Μπογιά που πλέον πέρασε και από κάτω γήρας.


Βαμμένα κόκκινα μαλλιά 

και θυμωμένα βλέμματα. 

Για νιότες που 'ταξαν πολλά,

όλα τα πήραν πίσω...μαζί και τόκους άδικους. 


Σε βλέπω...


Ισχνή, ζαρωμένη, πικραμένη.

Καθισμένη στο πεζούλι, μαρτυράς πως κάποιοι ακόμη την κατέχουν. 

Αυτή τη νιότη, τη δροσιά που πίσω δεν γυρνάει. 

Όσο κι αν βάφεις τα μαλλιά, όσο και αν χρωματίζεις, 

εκείνη έφυγε. 


Βαμμένα κόκκινα μαλλιά 

και ρίζες λευκές...

Ποια ήσουν και ποια είσαι πια αναρωτιέμαι.



Σχόλια

  1. Χάρη φίλε μου, μας εκπλήσσεις ακόμα μια φορά θετικά! Και ποίημα φίλε μου! Και μάλιστα εξαίσιο, όμορφο, λυρικό και αισθαντικό.
    Μήπως είναι στιγμή να το δοκιμάσεις πιο συστηματικά;
    Στέλνω την ενθάρρυνσή μου αγαπητέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εμπνεύσεις της στιγμής Γιάννη, για τις οποίες οταν έρχονται σε αυτη τη μορφή του ποιήματος, δεν έχω και κανένα μέτρο, κανενα σύστημα αξιολόγησης. Μα σας το παραθέτω και χαίρομαι πολύ γι αυτά που ακούω ή που διαβαζω εν προκειμένω!!! Θερμα σ ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. H ποίηση Χάρη μου δεν έχει προετοιμασία. Μέσα στην καρδιά σου γεννιέται με τη φλόγα της ψυχής σου. Δεν έχει μέτρα, δεν έχει σταθμά. Γράφεις και εκφράζεις. Κάνε το, μην διστάζεις!
      Την καλησπέρα μου.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Back to Top