Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο
banner

Our Latest

Το Καπετανόσπιτο - Γράφει η Ελένη Ζηνονίδη

Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...

Συνέντευξη με την Άννα Σπανογιώργου

 

Σήμερα έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε στο blog μας την Άννα Σπανογιώργου, συγγραφέα της τριλογίας Αέναη Μάχη





Αρχικά θα θέλαμε να μας συστηθείς για να σε γνωρίσει λίγο καλύτερα το κοινό. Περίγραψε τον εαυτό σου σε τέσσερις προτάσεις.

Για έναν άνθρωπο που έχει περιγράψει χαρακτήρες που δεν υπήρξαν παρά μόνο στη φαντασία του, πόσο εύκολο είναι να περιγράψει τον εαυτό του; Για έμενα, όχι και πολύ. Αν είναι κάποιος να ξέρει κάτι για έμενα, αυτό είναι ότι αγαπάω το διάβασμα, τη μουσική και προσπαθώ να παρατηρώ γύρω μου λεπτομέρειες, απ’ αυτές που κάνουν τη ζωή πιο όμορφη! Ζω στον Σόχο, ένα πανέμορφο χωριό, που αγαπώ πολύ, με την οικογένειά μου και μου αρέσει να φτιάχνω ιστορίες.



Η Αέναη Μάχη θυμίζει αρκετά παραμύθι. Ήταν αυτός ο αρχικός σκοπός σου; Τι σου έδωσε το έναυσμα για αυτή την τριλογία;

Η Αέναη Μάχη είναι παραμύθι. Μου αρέσει πολύ το παραμυθένιο στοιχείο στις ιστορίες. Όταν μου επιτρέπεται, το χρησιμοποιώ πάντα. Άλλωστε, σε ποιον δεν αρέσουν τα παραμύθια ή δεν του άρεσαν όταν ήταν παιδί; Αυτό το παιδί εξακολουθεί να ζει μέσα μας, όσο χρονών και αν είμαστε, και να αποζήτα το ονειρικό στοιχείο.

Ο αρχικός μου σκοπός δεν ήταν αυτός (το να γράψω ένα παραμύθι), αλλά ήταν μια φυσική εξέλιξη. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα πριν ξεκινήσω την ιστορία ήταν τι θα γινόταν αν αυτό που πιστεύουμε ως καλό τελικά δεν είναι; Τι θα συμβεί, αν αυτό που έχουμε μάθει να ακολουθούμε ως ενάρετο έχει χάσει τον προσανατολισμό του; Τότε εμείς ποιον δρόμο θα πρέπει να διαλέξουμε; Και τελικά, το κακό είναι πάντα κακό ή υπηρετεί και αυτό έναν σκοπό; Ήθελα να προβληματίσω τον αναγνώστη, να τον κλονίσω λίγο, να τον βάλω να σκεφτεί.



Η Κάτια φαίνεται μια αρκετά γλυκιά και αθώα κοπέλα. Αυτό αλλάζει στη συνέχεια; Έχετε κοινά χαρακτηριστικά;

Η Κάτια κρύβει μέσα της μια απίστευτη δύναμη. Και όπως βλέπουμε στην άνοδο, η δύναμη αυτή δεν έχει σχέση ούτε με τα βιβλία, ούτε με την καταγωγή της. Έχει δύναμη ψυχής. Αναγκάζεται να μαζέψει τα κομμάτια της και να βαδίσει μπροστά και αυτό το κάνει με πλήρη συνείδηση. Ναι, βλέπω κάποια πράγματα από εμένα στην Κάτια, αλλά δεν θεωρώ ότι εγώ στη θέση της θα ήμουν τόσο μαχητική.






Ποια είναι τα μελλοντικά συγγραφικά σου σχέδια;

Το τρίτο μέρος της Αέναης Μάχης «Σημείο Μηδέν» κυκλοφορεί πλέον από τις Εκδόσεις Πηγή. Είναι το τελευταίο μέρος της σειράς και ελπίζω να ανταποκριθεί επάξια στις προσδοκίες των αναγνωστών.

Έχω ήδη ξεκινήσει το επόμενο έργο. Είναι πολύ νωρίς να μιλήσω για αυτό. Και πάλι θα κινείται στον χώρο του φανταστικού. Θα είναι, όμως, πολύ διαφορετικό από την Αέναη Μάχη.


Πόσο δύσκολο είναι να γράφεις φαντασία στην Ελλάδα;

Ας μην γελιόμαστε, γενικά η συγγραφή είναι μια επίπονη διαδικασία, ανεξάρτητα από το είδος στο οποίο κινείσαι. Όμως, όταν το κάνεις με αγάπη και μεράκι, πιστεύω πως σε ανταμείβει η δημιουργία.

Γενικά, βέβαια, η φαντασία στην Ελλάδα δεν είναι δημοφιλές λογοτεχνικό είδος. Όμως, βλέπω τα τελευταία χρόνια μια αξιόλογη προσπάθεια από Έλληνες λογοτέχνες. Πιστεύω πως και το κοινό αρχίζει και δίνει ευκαιρίες σε νέα είδη και σε νέους δημιουργούς.



Ποια ήταν η αγαπημένη σου στιγμή στη συγγραφική σου πορεία;

Αν και με έχουν σημαδέψει ανεξίτηλα οι στιγμές που έγραψα τη λέξη «τέλος» και στα τρία βιβλία, δεν μπορώ να αμφισβητήσω πως οι πιο όμορφες και αγαπημένες μου στιγμές ήταν στις παρουσιάσεις ή ακόμη και όταν κάποιος με συναντά ή μου στέλνει ένα μήνυμα για να μοιραστεί μαζί μου τις σκέψεις του για τα βιβλία. Κάθε μια από αυτές τις στιγμές είναι μοναδικές, αγαπημένες και είναι αυτές που μου δίνουν δύναμη για να συνεχίσω να γράφω. Και θα εκμεταλλευτώ λίγο την ερώτηση, για να ευχαριστήσω όλους τους ανθρώπους που με στήριξαν, με στηρίζουν και είναι διπλά μου, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Είστε ανεκτίμητοι!



Εκτός από συγγραφέας, είσαι και συντονίστρια της ομάδας Βιβλία Φαντασίας. Τι έχεις να μας πεις για όσα βλέπεις εκεί μέσα; Αγαπά ο κόσμος τη φαντασία;

Την ομάδα αυτή την είχα φτιάξει γιατί δεν υπήρχε κάποια παρόμοια, που να συγκεντρώνει ανθρώπους που διαβάζουν βιβλία φαντασίας. Σήμερα απαριθμεί πάνω από 3000 μέλη. Αυτό το θεωρώ εξαιρετικό. Χαίρομαι πάρα πολύ για κάθε νέο μέλος που έρχεται στην ομάδα. Ο κόσμος αγαπά την φαντασία, αλλά δυστυχώς, υπάρχει αρκετός κόσμος που δεν την έχει γνωρίσει ακόμη. Στην Ελλάδα είναι ένα ανερχόμενο είδος, που αισιοδοξώ ότι θα κερδίσει περισσότερους αναγνώστες.


Τέλος, θα θέλαμε να κλείσεις με μια συμβουλή προς τους επερχόμενους συγγραφείς.

Η παροχή συμβουλής προϋποθέτει εμπειρία. Η εμπειρία μου δεν είναι πολύ μεγάλη, συνεπώς δεν μπορώ να πω σπουδαία λόγια. Θα πω μόνο κάτι, το οποίο το κουβαλώ σαν φυλαχτό μέσα μου, από τα λυκειακά μου χρόνια. Δεν είναι καν δικό μου, το είχα δει σε μια έντυπη διαφήμιση, αλλά με σημάδεψε. Οπότε σας το χαρίζω:

«Πριν γίνεις ζωγράφος, πρέπει να μελετήσεις την τεχνική. Να μάθεις τα χρώματα. Να δεις πως το έκαναν οι μεγάλοι δάσκαλοι. Να το δεις από διάφορες οπτικές γωνίες. Όταν, όμως, γίνεις ζωγράφος το μυστικό είναι ένα: Ξέχασε τα όλα και απλά ζωγράφισε».


Σας ευχαριστώ πολύ για την υπέροχη συνέντευξη!



Σε αυτό το σημείο να ευχαριστήσουμε την Άννα και να της ευχηθούμε ό,τι καλύτερο στη συγγραφική της πορεία. Μπορείτε να τη βρείτε επίσης στο Instagram

Σχόλια

  1. Ευχαριστούμε την Άννα για την εξαίρετη συνέντευξή της και την παρουσίαση που έκανες Δανάη μου. Γνωρίσαμε μια ακόμα συγγραφέα και δημιουργό στο δύσκολο χώρο της φαντασίας.
    Της εύχομαι καλή επιτυχία σε κάθε της προσδοκία.
    Ευχαριστούμε Δανάη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Most Popular

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΖΟΑΝ ΖΑΧΑΡΙΑΔΟΥ

  (από τη Βούλα Γκεμίση)     Ποια ήταν η πρώτη "σκοτεινή σκέψη" που σου ενέπνευσε να ασχοληθείς με το είδος του ψυχολογικού θρίλερ;       Δεν ήταν απλώς μια σκέψη, ήταν όλο το backround από πίσω. Φαντάσου πως από πολύ μικρή ηλικία είχα ξεκινήσει να βλέπω ταινίες με τον Freddy Krueger (τις έβλεπα αγκαλιά με τον μπαμπά μου και δε φοβόμουν) και διάβαζα βιβλία μυστηρίου, οπότε ήταν αναμενόμενο μεγαλώνοντας να αναζητώ να διαβάζω και να γράφω κάτι πιο σκοτεινό. ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ!    Πώς διαχειρίζεσαι τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στην αγωνία και την υπερβολή όταν χτίζεις την ψυχολογία των χαρακτήρων σου;      Προσπαθώ να μπαίνω στη θέση των χαρακτήρων για να τους κατανοήσω, οπότε μου δίνουν εκείνοι τις απαντήσεις. Τώρα αν καταφέρνω να μην περνάω αυτήν τη λεπτή γραμμή, θα το κρίνουν οι αναγνώστες. ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ!     Υπάρχει κάποιος ήρωας ή αντιήρωας από τα βιβλία σου που σε ταλαιπώρησε συναισθηματικά περ...

Το Καπετανόσπιτο - Γράφει η Ελένη Ζηνονίδη

Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...

Συνέντευξη στον Χάρη Κωφιάδη

"Βρες την ευτυχία σου και γραπώσου επάνω της με νύχια και με δόντια. Κρατήσου με ό,τι έχεις. Δεν θα έχεις πολλές ευκαιρίες, κανείς μας δεν έχει." Στον «καναπέ» των Ονείρων Πένες φιλοξενείται σήμερα ο Χάρης Κωφιάδης. Αναμφίβολα ταλαντούχος και πολυπράγμων με έδρα στη Θεσσαλονίκη, μας μιλάει για εκείνον, για όσα αγαπάει, για όσα δημιουργεί. Όσα αγαπάει να δημιουργεί. Το βιβλίο του « Το όνομά μου είναι Σάντρα » είναι διαθέσιμο στην ηλεκτρονική πλατφόρμα Carmella ’ s books  στα ελληνικά, ενώ σύντομα θα είναι διαθέσιμη και η  αγγλική μετάφραση: https://carmelasbooks.com/el/books/2 Πάμε λοιπόν να τον γνωρίσουμε!                                         Λίγα στοιχεία για να γνωρίσουμε τον συγγραφέα Χάρη καλύτερα. Ποια είναι η ιδανική συνθήκη για να γράψεις; Μερικοί συγγραφείς από την άλλη παραδέχονται ότι μπορούν να γράψουν όπου κι αν βρεθούν. Άλλοι πάλι δημιουργούν οι ίδιοι τη...