Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Σεπτέμβριος, 2021
banner

Our Latest

Το Καπετανόσπιτο - Γράφει η Ελένη Ζηνονίδη

Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...

Το ποίημα της Δευτέρας

Γράφει ο Χάρης Κωφιάδης Δεν είναι Δευτέρα Είναι άλλη μια Δευτέρα που ο κόσμος τρέχει μανιωδώς να προλάβει, Τη δουλειά, τις υποχρεώσεις, τη ζωή... Τους βλέπεις. Είναι άλλη μια Δευτέρα, φορτωμένη με αράβικο χαρμάνι σε χάρτινα κύπελα,  Κανα-δυο τσιγάρα και τη βαριά αίσθηση πως κάτι ξεκινά που εσύ δεν θέλησες. Βλέμματα χαμηλωμένα σε πόδια που βιάζονται.  Και καρδιές που βουλιάζουν... Τις ακούς. Είναι άλλη μια Δευτέρα που θα 'θελες να 'τανε Παρασκευή,  Ή έστω Πέμπτη Και αναμονή! Πολλή αναμονή για το τίποτα εκείνο που δεν ξέρεις και δεν ξέρω. Το νιώθεις; Είναι άλλη μια Δευτέρα πάνω σε μύριες άλλες, Κι όμως, δεν θα 'λεγα πως με γνωρίζω καλύτερα απ' όσες πέρασαν. Μα κάτι έχει αλλάξει. Στη μακριά λίστα των όσων προσμένω, δεν είσαι... Και κάπως αυτή η Δευτέρα μοιάζει διαφορετική και αλλιώτικη. Είναι όμως άλλη μια Δευτέρα που θα φύγει. Ίσως την επόμενη σε περιμένω ξανά. Ίσως και όχι...

Συνέντευξη με την Αθηνά Μαλαπάνη!

(από τη Βούλα Γκεμίση) Έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε στο blog μας την συγγραφέα Αθηνά Μαλαπάνη. 1.      Αν σου έλεγαν να μας περιγράψεις τον εαυτό σου με τα πιο βασικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας σου, ποια θα ήταν αυτά;              Θα έλεγα σίγουρα ότι είμαι αγχώδης και μάλιστα, κάποιες φορές σε μεγάλο βαθμό, αλλά πλέον έχω μάθει να διαχειρίζομαι το άγχος μου ώστε να μην με καταβάλει. Επιπλέον, είμαι σκληρή και αυστηρή σε πολλές περιπτώσεις, τόσο με τον εαυτό μου όσο και με άλλους ανθρώπους, όπως φίλους, συντρόφους, τους γονείς μου, την αδερφή μου, τους μαθητές μου, τους συνεργάτες μου. Μου έχουν πει όμως, ότι είμαι και φροντιστική και άτομο που του αρέσει να βοηθάει όπου και όποτε υπάρχει ανάγκη. Μάλιστα, το ότι έχω κάποιες κοινωνικές ευιασθησίες με έχει οδηγήσει κατά διαστήματα στο να κάνω εθελοντισμό, όπως το 2017 που έκανα εθελοντικά μαθήματα στο Ψυχιατρικό τμήμα του Σωφρονιστικού καταστήματος Κορυδαλλού. Τέλος, θα έλεγ...

'Ερμαιο των παθών

  Γράφει η  Χριστοδούλου Αικατερίνη Η καταιγίδα δεν έλεγε να σωπάσει. Βαριές σταγόνες έφερνε και μαζί με αυτές σκότος και πλάνη. Ο ουρανός ορθωνόταν σαν μαύρο πανί κυματίζοντας ανεξέλεγκτο στου ανέμου τα καμώματα. Έρμαιο σταλμένο από το φτερωτό θεό, ο οποίος καθήμενος στον χρυσοστόλιστο θρόνο του, ατένιζε και άκουγε αισθητά την ηχώ του. Με ένα ελαφρύ μειδίαμα στα χείλη, ικανοποιημένος από το δημιούργημα του, ηδονίζονταν από τη θνητή ύπαρξη που σαν ακυβέρνητο πλοιάριο παρασυρόταν στα βαθιά κύματα. Σαν έρμαιο.. έρμαιο των παθών.  Πάθη, ένστικτα, ακόμη και οι ορμές, είναι ικανά να λειτουργήσουν ως κατευθυντήριος μοχλίσκος εκκίνησης, για μια ολόκληρη ζωή ; Κι αν ναι, ποιο το τίμημα ; Ποιο τίμημα πληρώνει η κάθε ανθρώπινη υπόσταση ; «Όλα όσα κάνει ή ο, τι δεν κάνει κάποιος, οφείλονται στις συνέπειες των πράξεων του» , είχες κάποτε πει. Πόση δόση αλήθειας να έκρυβαν τα λόγια σου τότε και με πόση δύναμη ψυχής στόλισες μια απλή τέτοια φράση.. Πολλές φορές αναρωτιέμαι, είναι όντω...