Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Καλώς ήρθες

Αναγνώστης, συγγραφέας, αρθρογράφος ή και απλός περαστικός... Είναι τιμή μας να σε έχουμε στην παρέα μας!

Επιλεγμένα

"Για μένα" Διήγημα του Γιάννη Πιταροκοίλη

 "Για μένα" διήγημα από τον Γιάννη Πιταροκοίλη «Η μεγάλη αίθουσα ήταν κατάμεστη από κόσμο. Δεν υπήρχε ίχνος από κάθισμα άδειο. Ακόμα και στους διαδρόμους στα ακραία πλαϊνά όπως και στο πίσω μέρος υπήρχαν όρθιοι. Η ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη συγκίνηση. Το έβλεπες, το ένιωθες παντού. Τηλεοπτικές κάμερες είχαν στηθεί επίσης σε καίρια σημεία και πολλοί εκπρόσωποι μέσων ενημέρωσης ήταν σε ετοιμότητα να μεταφέρουν το ρεπορτάζ τους από τα μελλούμενα. Οι παρουσιαστές της εκδήλωσης είχαν ήδη πάρει τις θέσεις τους. Όμορφη μουσική γέμιζε το χώρο και όλα τον περίμεναν. Η δική του ώρα. Η στιγμή του Έκτορα Βεργέτη. Λογοτέχνης, συγγραφέας, βάδιζε ήδη την έκτη δεκαετία της γόνιμης και δημιουργικής ζωής του. Και η αποψινή εκδήλωση ήταν για εκείνον! Η παρουσίαση ενός σημαντικού βιβλίου, του τελευταίου του έργου. Ενός έργου, που τάραξε έντονα τα νερά της επικαιρότητας. Που είχε ήδη σηκώσει μεγάλες προσδοκίες. Και όλα αυτά για το θέμα στο οποίο αναφέρονταν. Εκείνο το θέμα, που τον είχε συγκλονίσει κ

'Ερμαιο των παθών

 

Γράφει η Χριστοδούλου Αικατερίνη







Η καταιγίδα δεν έλεγε να σωπάσει. Βαριές σταγόνες έφερνε και μαζί με αυτές σκότος και πλάνη. Ο ουρανός ορθωνόταν σαν μαύρο πανί κυματίζοντας ανεξέλεγκτο στου ανέμου τα καμώματα. Έρμαιο σταλμένο από το φτερωτό θεό, ο οποίος καθήμενος στον χρυσοστόλιστο θρόνο του, ατένιζε και άκουγε αισθητά την ηχώ του. Με ένα ελαφρύ μειδίαμα στα χείλη, ικανοποιημένος από το δημιούργημα του, ηδονίζονταν από τη θνητή ύπαρξη που σαν ακυβέρνητο πλοιάριο παρασυρόταν στα βαθιά κύματα. Σαν έρμαιο.. έρμαιο των παθών. 
Πάθη, ένστικτα, ακόμη και οι ορμές, είναι ικανά να λειτουργήσουν ως κατευθυντήριος μοχλίσκος εκκίνησης, για μια ολόκληρη ζωή ; Κι αν ναι, ποιο το τίμημα ; Ποιο τίμημα πληρώνει η κάθε ανθρώπινη υπόσταση ; «Όλα όσα κάνει ή ο, τι δεν κάνει κάποιος, οφείλονται στις συνέπειες των πράξεων του», είχες κάποτε πει. Πόση δόση αλήθειας να έκρυβαν τα λόγια σου τότε και με πόση δύναμη ψυχής στόλισες μια απλή τέτοια φράση.. Πολλές φορές αναρωτιέμαι, είναι όντως το πλήρωμα του χρόνου ή το θεϊκό ετούτο «ξέπλυμα» που θέλησε να απεκδυθεί την πραγματικότητα. Ο καθαρμός, εξαγνισμός ή όπως αλλιώς θέλησαν να το ονομάζουν. 
Αναλωνόμαστε στην επιλογή πρόσκαιρων λύσεων, όπως εκείνη της επιλογής «ομπρέλας» για κάλυψη. Που με ένα φύσημα στροβιλίζεται, καταπατείται και χάνεται. «Καταστράφηκε..» σου λένε «Πρέπει να πάρεις καινούργια, πιο γερή στην αντοχή..» Τρέχεις στα καταστήματα, στα μαγαζιά και ανάμεσα σε τόσες και τόσες σε μυριάδες, δεν ξέρεις ποια να επιλέξεις. Τόσο ξεχωριστές, φανταχτερές σε δεκάδες σχήματα και χρώματα, μα συνάμα τόσο ίδιες… 
Και επιλέγεις για μια ακόμη φορά την εύκολη λύση.. να διαλέξεις την καινούργια «ομπρέλα» από ένα πραγματικό «καταφύγιο». Δε σου έφτασαν οι δυσκολίες, τα λασπωμένα νερά και ο χρόνος να σε εμπαίζει στη δική του διάθεση και θέληση. Όχι, δεν ήταν ικανός να λοξοδρομήσει την πορεία σου. Αντί να ψάχνεις για το καταφύγιο, σταθμό στη διαδρομή σου.. επέλεξες να είσαι.. έρμαιο, έρμαιο των παθών..




Για να διαβάσεις την ποιητική της συλλογή "Zωή και Ποίηση".

Σχόλια

  1. Υπέροχο Κατερίνα!
    Τα πάθη και η εξάρτησή μας από αυτά! Δοσμένα με την λυρικότητα της γραφής σου καλή μου φίλη. Μπράβο μία ακόμα φορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πόσο αγάπησα αυτό το ποίημα Κατερίνα! Κατάθεση ψυχής, λόγια που αγγίζουν στο βάθος. Παίζεις με τις λέξεις αγαπημένη μας και παίζεις τόσο όμορφα που με κάνει να θέλω να διαβάζω αυτό το ποίημα ξανά και ξανά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Back to Top