1. Πολλοί σε γνωρίζουν από τη σκοτεινή λογοτεχνία και τη φαντασία. Πώς επηρεάζει το ύφος σου η ενασχόληση με κοινωνικά θέματα, όπως στον αυτισμό; Η αλήθεια είναι ότι οι αναγνώστες με γνώρισαν και αγάπησαν ως συγγραφέα της λογοτεχνίας του φανταστικού -κάτι που συνεχίστηκε και εμπλουτίστηκε με βραβεία και διακρίσεις για πάνω από δέκα χρόνια. Αλλά καθώς έγινα γονιός, άρχισα να αλλάζω ως άνθρωπος -θέλω να πιστεύω πως ξεκίνησα να βελτιώνομαι, να αποκτώ κοινωνικές ανησυχίες και νέες σκέψεις μαζί με τις νέες αυτές ευθύνες και χαρές -και όλα αυτά φάνηκαν στην λογοτεχνική στροφή που συνειδητά -και με ρίσκο που δικαιώθηκε με εκκωφαντικό στ' αλήθεια τρόπο, τόσο με σπουδαίες βραβεύσεις, όσο κυρίως με την αγάπη των αναγνωστών- έκανα, αρχικά με “Το κουτί”, και εν συνεχεία με το σε αρκετά σημεία βιωματικό “Το ξεχωριστό παιδί”, βήματα προς τα μπροστά. Σαφώς με απασχολούν και ως γονιό και ως ανεξάρτητο άνθρωπο τα κοινωνικά θέματα της σύγχρονης εποχής, ενώ ως συγγραφέας ανακαλύπτω, μια γραφή που εξ...
Γράφει η Χριστοδούλου Αικατερίνη
Η καταιγίδα δεν έλεγε να σωπάσει. Βαριές σταγόνες έφερνε και μαζί με αυτές σκότος και πλάνη. Ο ουρανός ορθωνόταν σαν μαύρο πανί κυματίζοντας ανεξέλεγκτο στου ανέμου τα καμώματα. Έρμαιο σταλμένο από το φτερωτό θεό, ο οποίος καθήμενος στον χρυσοστόλιστο θρόνο του, ατένιζε και άκουγε αισθητά την ηχώ του. Με ένα ελαφρύ μειδίαμα στα χείλη, ικανοποιημένος από το δημιούργημα του, ηδονίζονταν από τη θνητή ύπαρξη που σαν ακυβέρνητο πλοιάριο παρασυρόταν στα βαθιά κύματα. Σαν έρμαιο.. έρμαιο των παθών.
Πάθη, ένστικτα, ακόμη και οι ορμές, είναι ικανά να λειτουργήσουν ως κατευθυντήριος μοχλίσκος εκκίνησης, για μια ολόκληρη ζωή ; Κι αν ναι, ποιο το τίμημα ; Ποιο τίμημα πληρώνει η κάθε ανθρώπινη υπόσταση ; «Όλα όσα κάνει ή ο, τι δεν κάνει κάποιος, οφείλονται στις συνέπειες των πράξεων του», είχες κάποτε πει. Πόση δόση αλήθειας να έκρυβαν τα λόγια σου τότε και με πόση δύναμη ψυχής στόλισες μια απλή τέτοια φράση.. Πολλές φορές αναρωτιέμαι, είναι όντως το πλήρωμα του χρόνου ή το θεϊκό ετούτο «ξέπλυμα» που θέλησε να απεκδυθεί την πραγματικότητα. Ο καθαρμός, εξαγνισμός ή όπως αλλιώς θέλησαν να το ονομάζουν.
Αναλωνόμαστε στην επιλογή πρόσκαιρων λύσεων, όπως εκείνη της επιλογής «ομπρέλας» για κάλυψη. Που με ένα φύσημα στροβιλίζεται, καταπατείται και χάνεται. «Καταστράφηκε..» σου λένε «Πρέπει να πάρεις καινούργια, πιο γερή στην αντοχή..» Τρέχεις στα καταστήματα, στα μαγαζιά και ανάμεσα σε τόσες και τόσες σε μυριάδες, δεν ξέρεις ποια να επιλέξεις. Τόσο ξεχωριστές, φανταχτερές σε δεκάδες σχήματα και χρώματα, μα συνάμα τόσο ίδιες…
Και επιλέγεις για μια ακόμη φορά την εύκολη λύση.. να διαλέξεις την καινούργια «ομπρέλα» από ένα πραγματικό «καταφύγιο». Δε σου έφτασαν οι δυσκολίες, τα λασπωμένα νερά και ο χρόνος να σε εμπαίζει στη δική του διάθεση και θέληση. Όχι, δεν ήταν ικανός να λοξοδρομήσει την πορεία σου. Αντί να ψάχνεις για το καταφύγιο, σταθμό στη διαδρομή σου.. επέλεξες να είσαι.. έρμαιο, έρμαιο των παθών..
Για να διαβάσεις την ποιητική της συλλογή "Zωή και Ποίηση".
Για να διαβάσεις την ποιητική της συλλογή "Zωή και Ποίηση".
Υπέροχο Κατερίνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα πάθη και η εξάρτησή μας από αυτά! Δοσμένα με την λυρικότητα της γραφής σου καλή μου φίλη. Μπράβο μία ακόμα φορά.
Πόσο αγάπησα αυτό το ποίημα Κατερίνα! Κατάθεση ψυχής, λόγια που αγγίζουν στο βάθος. Παίζεις με τις λέξεις αγαπημένη μας και παίζεις τόσο όμορφα που με κάνει να θέλω να διαβάζω αυτό το ποίημα ξανά και ξανά!
ΑπάντησηΔιαγραφή