"Κι αν το AI γράψει το επόμενο Best-Seller, τι μένει για τον συγγραφέα;" Πολύς ο ντόρος που έχει γίνει τον τελευταίο καιρό με τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης ανά τους διάφορους κλάδους που επηρεάζονται άμεσα από αυτή. Πολλώ δε στον καλλιτεχνικό χώρο, ανησυχία, αντάρα και αναμπουμπούλα. Δεν είναι λίγοι αυτοί που ισχυρίζονται πως οι καλλιτέχνες, διαφόρων τομέων, θα χάσουν τη δουλειά τους και θα αντικατασταθούν από το AI. Και φυσικά, οι συγγραφείς δεν θα μπορούσαν να λείπουν από αυτό. Τι θα γίνει αν αρχίσει να γράφει ο καθένας με το ΑΙ; Πώς θα μοιραστεί μια πίτα που στον Ελλαδικό χώρο μοιάζει περισσότερο με μπισκότο ούτως ή άλλως; Πώς θα ξεχωρίσουν αυτοί που γράφουν καλά από αυτούς που μπορούν να διαθέσουν ένα καλό ποσό σε συνδρομές για τεχνητή νοημοσύνη που υπόσχεται να κάνει τη δουλειά τους για αυτούς; Πόσο ηθικό είναι να γράφει κανείς με το ChatGPT, το Google Gemini και άλλες παρόμοιες πλατφόρμες; Η προσωπική μου στάση Κι επειδή είμαστε κοινωνικά όντα -ακόμη και οι συγγραφ...
Γράφει η Χριστοδούλου Αικατερίνη
Η καταιγίδα δεν έλεγε να σωπάσει. Βαριές σταγόνες έφερνε και μαζί με αυτές σκότος και πλάνη. Ο ουρανός ορθωνόταν σαν μαύρο πανί κυματίζοντας ανεξέλεγκτο στου ανέμου τα καμώματα. Έρμαιο σταλμένο από το φτερωτό θεό, ο οποίος καθήμενος στον χρυσοστόλιστο θρόνο του, ατένιζε και άκουγε αισθητά την ηχώ του. Με ένα ελαφρύ μειδίαμα στα χείλη, ικανοποιημένος από το δημιούργημα του, ηδονίζονταν από τη θνητή ύπαρξη που σαν ακυβέρνητο πλοιάριο παρασυρόταν στα βαθιά κύματα. Σαν έρμαιο.. έρμαιο των παθών.
Πάθη, ένστικτα, ακόμη και οι ορμές, είναι ικανά να λειτουργήσουν ως κατευθυντήριος μοχλίσκος εκκίνησης, για μια ολόκληρη ζωή ; Κι αν ναι, ποιο το τίμημα ; Ποιο τίμημα πληρώνει η κάθε ανθρώπινη υπόσταση ; «Όλα όσα κάνει ή ο, τι δεν κάνει κάποιος, οφείλονται στις συνέπειες των πράξεων του», είχες κάποτε πει. Πόση δόση αλήθειας να έκρυβαν τα λόγια σου τότε και με πόση δύναμη ψυχής στόλισες μια απλή τέτοια φράση.. Πολλές φορές αναρωτιέμαι, είναι όντως το πλήρωμα του χρόνου ή το θεϊκό ετούτο «ξέπλυμα» που θέλησε να απεκδυθεί την πραγματικότητα. Ο καθαρμός, εξαγνισμός ή όπως αλλιώς θέλησαν να το ονομάζουν.
Αναλωνόμαστε στην επιλογή πρόσκαιρων λύσεων, όπως εκείνη της επιλογής «ομπρέλας» για κάλυψη. Που με ένα φύσημα στροβιλίζεται, καταπατείται και χάνεται. «Καταστράφηκε..» σου λένε «Πρέπει να πάρεις καινούργια, πιο γερή στην αντοχή..» Τρέχεις στα καταστήματα, στα μαγαζιά και ανάμεσα σε τόσες και τόσες σε μυριάδες, δεν ξέρεις ποια να επιλέξεις. Τόσο ξεχωριστές, φανταχτερές σε δεκάδες σχήματα και χρώματα, μα συνάμα τόσο ίδιες…
Και επιλέγεις για μια ακόμη φορά την εύκολη λύση.. να διαλέξεις την καινούργια «ομπρέλα» από ένα πραγματικό «καταφύγιο». Δε σου έφτασαν οι δυσκολίες, τα λασπωμένα νερά και ο χρόνος να σε εμπαίζει στη δική του διάθεση και θέληση. Όχι, δεν ήταν ικανός να λοξοδρομήσει την πορεία σου. Αντί να ψάχνεις για το καταφύγιο, σταθμό στη διαδρομή σου.. επέλεξες να είσαι.. έρμαιο, έρμαιο των παθών..
Για να διαβάσεις την ποιητική της συλλογή "Zωή και Ποίηση".
Για να διαβάσεις την ποιητική της συλλογή "Zωή και Ποίηση".
Υπέροχο Κατερίνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα πάθη και η εξάρτησή μας από αυτά! Δοσμένα με την λυρικότητα της γραφής σου καλή μου φίλη. Μπράβο μία ακόμα φορά.
Πόσο αγάπησα αυτό το ποίημα Κατερίνα! Κατάθεση ψυχής, λόγια που αγγίζουν στο βάθος. Παίζεις με τις λέξεις αγαπημένη μας και παίζεις τόσο όμορφα που με κάνει να θέλω να διαβάζω αυτό το ποίημα ξανά και ξανά!
ΑπάντησηΔιαγραφή