ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΣΓΟΥΡΟΥ (Από την Ε. Καλογνωμά)

 

«Ο κόσμος είναι μια δική μου ιδέα».

Με αυτό το απόφθεγμα του Άρθουρ Σοπενχάουερ μας συστήνεται η Μαίρη Σγουρού και η καλλιτεχνική της πορεία το επιβεβαιώνει, αφού πέρα και πάνω απ’ όλα, η ίδια δηλώνει καλλιτέχνης. Και είναι.

«Ό,τι γίνεται με αγάπη, αγγίζει την ψυχή. Ό,τι αγγίζει την ψυχή, είναι αγάπη», δηλώνει επίσης η ίδια με ένα δικό της μότο που αντανακλά την αγάπη της για τη δημιουργικότητα αλλά και την αγάπη που εισπράττει από όσους την ακολουθούν, που είναι πολλοί. 

Τη Μαίρη τη γνώρισα στη διάρκεια της πρώτης καραντίνας της πανδημίας, όταν ο χρόνος για όλους εμάς που κλειστήκαμε στα σπίτια μας έγινε κάτι απόλυτα σχετικό. Το έργο της «Στιγμές – Στιγμές που μου πήρες» στη μεγάλη διαδικτυακή πλατφόρμα του Wattpad, όπου η Μαίρη έγραφε με το ψευδώνυμο Liove-prive, με κράτησε νύχτες ολόκληρες ξάγρυπνη και ήταν η αφορμή να γνωρίσω τη συγγραφέα Μαίρη Σγουρού αλλά και τον άνθρωπο Μαίρη, μια γνήσια Κρητικιά που ό,τι κάνει το κάνει με πάθος και αγάπη. Εκείνη τότε δε δήλωνε συγγραφέας, δε θεωρούσε πως έκανε κάτι σπουδαίο, καθώς έγραφε, όπως έλεγε, για την πλάκα της, γιατί περνούσε καλά, μόνο που μαζί της περνούσαν τελικά καλά και χιλιάδες άλλοι, που εξακολουθούν να το κάνουν και να παθιάζονται μέσα από το πολύπλευρο έργο της. 

Τα δύο τελευταία χρόνια η Μαίρη Σγουρού μπορεί πλέον να πάψει να μη θεωρεί τον εαυτό της συγγραφέα, αφού όχι ένα αλλά τέσσερα βιβλία της βρίσκονται έντυπα εκεί έξω και θα ακολουθήσουν και άλλα. Πολλά άλλα. Η σειρά βιβλίων Μια Αναπνοή που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Maradel Books αποτελεί μια καινοτομία στα ελληνικά εκδοτικά πράγματα, καθώς πρόκειται για μία σειρά οκτώ συνολικά διπλών βιβλίων, χωρισμένων σε δύο περιόδους: την Περίοδο Α (Μπλε βιβλία – Νερό) που έχει ήδη κυκλοφορήσει και την Περίοδο Β (Μαύρα-χρυσά βιβλία – Φωτιά). Πρόκειται για την πολυπληθέστερη σε χαρακτήρες σειρά και δύσκολα κατατάσσεται σε μία και μόνη κατηγορία. Το δράμα, ο έρωτας, η περιπέτεια, το θρίλερ και φυσικά οι διαδοχικές ανατροπές που σε αφήνουν διαρκώς χωρίς Αναπνοή, φτιάχνουν ένα εκρηκτικό σύνολο για γερά νεύρα. Πολύ επιγραμματικά, πρόκειται για την ιστορία ισχυρών οικογενειών, κάποιες από τις οποίες δραστηριοποιούνται στη νύχτα και τις εσωτερικές αλλά και μεταξύ τους διαμάχες. Ο πόλεμος για την επικράτηση, που για ένα διάστημα είχε μπει σε παύση, μαίνεται ξανά και κανείς δε μπορεί να προβλέψει την έκβασή του. Και φυσικά κυρίαρχο ρόλο μέσα σε όλα αυτά παίζει ο έρωτας, που αλλάζει διαρκώς ισορροπίες και καθορίζει ζωές. Η πλοκή είναι απίστευτα σφιχτή, οι ήρωες είναι εξαρχής αμφιλεγόμενοι, τα μυστικά τόσα πολλά και οι δραματικές στιγμές στις ζωές τους τόσο συγκλονιστικές, που στο τέλος κάθε βιβλίου αναρωτιέσαι με ποιον τελικά είσαι, ποιον αξίζει να αγαπήσεις ή να μισήσεις. Καμία περιγραφή δεν είναι αρκετή για αυτά τα βιβλία. Και μιλώντας για στιγμές, η Μαίρη θα μας χαρίσει στο μέλλον ακόμη μία σειρά της, τις Στιγμές που το φανατικό κοινό της περιμένει με τεράστια αδημονία, μαζί κι εγώ.  

Όμως η Μαίρη δεν είναι μόνο συγγραφέας, είναι και μια εξαιρετική ζωγράφος. Με ταλέντο αποτυπώνει στο χαρτί ή ψηφιακά, πρόσωπα των χαρακτήρων της και όχι μόνο, που σε αφήνουν να τα κοιτάς με θαυμασμό. Κάποια από αυτά αγαπήθηκαν πολύ στο Instagram και ταξίδεψαν σε όλον τον κόσμο, το ταλέντο της Μαίρης έγινε πλέον διεθνές σε αυτό το δημιουργικό κομμάτι της, ευχόμαστε το ίδιο να συμβεί και με τα βιβλία της.

Για πάμε, λοιπόν, να γνωρίσουμε λίγο καλύτερα τη Μαίρη Σγουρού:

• Πράγματα για σένα μπορεί να διαβάσει κανείς στο βιογραφικό σου, τόσο στην ιστοσελίδα σου, mairysgourouart.com, όσο και στα βιβλία σου ή στα social media. Πες μας κάτι για τη Μαίρη που δε γνωρίζουμε ως τώρα.

Καταρχάς, θα ήθελα να πω ευχαριστώ για την πρόσκληση, αλλά και για τα όμορφα λόγια σου, Ελευθερία. Για να είμαι ειλικρινής, προτιμώ να μιλάω για εμένα μέσω της δουλειάς μου. Είτε μέσω της μουσικής, της ζωγραφικής και πλέον της συγγραφής. Νομίζω πάντως ότι δεν έχω κρατήσει πολλά κρυφά κομμάτια μου, μόνο αυτά που θεωρώ πως δεν ενδιαφέρουν. Ειδικά με τη συγγραφή, πιστεύω ότι μπορεί να αντιληφθεί ο καθένας ποια είμαι. Το σίγουρο είναι πως είμαι διάφανη και ό,τι είναι να πω το λέω, όπως ακριβώς πρέπει να ειπωθεί.

• Ποια ήταν η κύρια πηγή έμπνευσης, τόσο στη δημιουργία της Αναπνοής όσο και των Στιγμών;

Σε ό,τι αφορά την Αναπνοή, έχω πει από την αρχή αρκετές φορές ότι η ανάγκη ήταν δική μου. Δεν εμπνεύστηκα από κάπου συγκεκριμένα, απλώς αναρωτήθηκα τι ήθελα εγώ να διαβάσω: κάτι διαφορετικό και πολύπλευρο που θα τα είχε όλα. Κάτι που θα αντιπροσώπευε εμένα, καθώς βαριέμαι εύκολα. Μου αρέσουν πολύ οι σειρές, επομένως, είπα να το κάνω. Σαφώς δε φαντάστηκα αυτό που επακολούθησε, αλλά τελικά, κατάλαβα σχετικά γρήγορα πως την ίδια ανάγκη με εμένα είχαν και πολλοί άλλοι.

Η Αναπνοή ήταν και είναι ένα πολύ δύσκολο και πολύπλευρο εγχείρημα, με τεράστια πλοκή και βάθος, και ομολογώ πως είμαι περήφανη που το κατάφερα, έστω κι αν δεν έχουμε φτάσει ακόμα στο τέλος του ταξιδιού.

Σε ό,τι αφορά τις Στιγμές, ο λόγος που γράφτηκαν ήταν άλλος. Είναι ο ίδιος λόγος για τον οποίο γράφτηκε και το καινούριο βιβλίο. Εκείνη την περίοδο ήθελα ένα διάλειμμα από τις ίντριγκες και τα πολύπλοκα σχέδια της Αναπνοής και δεν κρύβω πως ήθελα να αποφασίσω για τη «μοίρα» της, καθώς μου είχε ζητηθεί να εκδοθεί. Αρχικά, δεν υπολόγιζα ότι θα υπήρχε συνέχεια με τους υπόλοιπους χαρακτήρες των Στιγμών (για όσους γνωρίζουν τη σειρά) ούτε περίμενα ότι θα είχε τόση επιτυχία και αυτό. Ανά διαστήματα όμως, θέλω να κάνω διαλείμματα, η Αναπνοή γράφεται από το 2017 και θεωρώ σωστό να ξεκουράζομαι, όπως συμβαίνει τώρα που ολοκληρώθηκε η Πρώτη Περίοδος και τραβάμε για τη Δεύτερη.  Να ξεκουράζομαι ως προς την Αναπνοή που είναι αρκετά δύσκολη, γιατί σε γενικές γραμμές δε σταματώ.

• Ο αναγνώστης που θα αγοράσει την Αναπνοή (αλλά και τις Στιγμές αργότερα), πρέπει να γνωρίζει πως μέσα σε αυτά τα βιβλία θα βρει σκηνές τολμηρές αλλά και γλώσσα τολμηρή και μιλάμε για ανθρώπους της νύχτας στην Αναπνοή, οπότε και οι σκηνές βίας είναι αναμενόμενες. Πόσο σε δυσκόλεψε η σκέψη πως αυτά θα τα διάβαζαν πλέον εκεί έξω άνθρωποι δικοί σου, οικογένεια, φίλοι, παλιοί συνεργάτες κτλ, αν λάβουμε υπόψη μας πως στην εφαρμογή έγραφες με ψευδώνυμο και άρα πίσω από την ασφάλεια της ανωνυμίας;

Σε κάθε βιβλίο μου γράφω έτσι, αν πρέπει και το «σηκώνει» ο χαρακτήρας ή η ιστορία. Δεν είμαι σεμνότυφη και δεν κοκκινίζω με τολμηρές σκηνές ή με την ωμή γλώσσα που, ας μην κρυβόμαστε, όλοι μας τη χρησιμοποιούμε. Επομένως, δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο ένας χαρακτήρας βιβλίου πρέπει να μιλάει σαν ιεροκήρυκας.

Σε γενικές γραμμές, δε με απασχόλησε ποτέ τι θα σκεφτεί ο άλλος. Αν έπραττα με γνώμονα αυτό, νομίζω ότι δε θα έκανα τίποτα μέχρι σήμερα στο οτιδήποτε. Ήξερα πολύ καλά πώς έπρεπε να αποτυπωθούν ορισμένα πράγματα, εξαιτίας της φύσεως της Αναπνοής. Το ψευδώνυμο δεν είχε κάποια σχέση με αυτό το κομμάτι, οι λόγοι ήταν άλλοι που ήθελα να κρατήσω την ανωνυμία μου.

Μου αρέσει η αληθοφάνεια και ήξερα εκ των προτέρων πως αν επιχειρούσα να παραθέσω τα γεγονότα πιο ήπια, θα έλεγα ψέματα(!) και κυρίως, δε θα ήμουν εγώ. Αυτή είμαι, έτσι γράφω. Σε κάποιους θα αρέσει, σε κάποιους άλλους όχι. Σ’ εμένα όμως, δεν αρέσουν τα ψέματα… ούτε το δήθεν.

• Ποιος θεωρείς πως είναι ο αυστηρότερος κριτής σου; Αναφέρομαι στα βιβλία σου.

Σε οτιδήποτε κάνω, ο αυστηρότερος κριτής είναι ο εαυτός μου. Γι’ αυτό δε σταματώ ποτέ να δουλεύω.

• Πόσο άλλαξε η ζωή σου, τόσο από τη στιγμή που ο κόσμος άρχισε να σε γνωρίζει στο Wattpad και να παθιάζεται με τις ιστορίες σου, όσο και μετά την έκδοση; 

Δε νομίζω ότι άλλαξε η ζωή μου. Γενικώς πάντοτε είχα να κάνω με κόσμο λόγω του τραγουδιού και τα πράγματα που έχω κάνει πάνω σε αυτό το κομμάτι είναι πάρα πολλά. Περισσότερα από τη συγγραφή. Να, ίσως αυτό έπρεπε να απαντήσω στην πρώτη ερώτηση. Όμως εδώ θα συνδέσω και την τρίτη, καθώς γι’ αυτό τον λόγο επέλεξα τότε να γράψω με ψευδώνυμο. Επειδή για πρώτη φορά ήθελα να κρατήσω κάτι για εμένα, κάτι που εκ των πραγμάτων δε συνέβη.

Όπως και να ’χει όμως, είμαι πολύ ευγνώμων που αγαπήθηκε κι αυτή η δουλειά μου και βρήκε τον δρόμο της. Πάντα είμαι ευγνώμων για όσα έχω κι έρχονται.

• Όσοι γράφουν στο Wattpad γνωρίζουν πως υπήρξε η "φωλιά" που έβγαλε στον χώρο των εκδόσεων αρκετούς συγγραφείς, μιας και το κοινό ήταν τελικά η κινητήριος δύναμη για να συμβεί αυτό. Έχει όμως και αρκετά αρνητικά, όπως π.χ. τις ανεξέλεγκτες αντιγραφές ή έστω απόπειρες αντιγραφής. Βέβαια το προσωπικό ύφος γραφής δεν αντιγράφεται, όμως αυτό το πρόβλημα αποθαρρύνει κάποιους. Θα επέστρεφες στην εφαρμογή; Σου λείπει η αλληλεπίδραση μέσω των σχολιασμών και των ζωντανών αντιδράσεων των αναγνωστών;

Το wattpad είναι ένα καλό ξεκίνημα για όποιον θέλει να ασχοληθεί με το κομμάτι της συγγραφής, αρκεί να ξέρει να το «εκμεταλλευτεί» σωστά. Και εννοώ με αυτό πως δεν πρέπει να βλέπει την επιτυχία που ενδεχομένως έχει εκεί ως κάτι τετελεσμένο και χειροπιαστό, γιατί δεν είναι. Πρέπει να προσπαθεί να καλυτερεύει – από τη στιγμή που τον απασχολεί και το βλέπει σοβαρά.

Είμαι άνθρωπος που μου αρέσει να μαθαίνω και να εξελίσσομαι. Στην παρουσίασή σου ανέφερες ότι «το έκανα για πλάκα». Για να μην παρερμηνευθεί, με αυτό εννοούσα πάντα ότι το έκανα γιατί με γέμιζε και με ευχαριστούσε, περνούσα καλά. Έτσι πράττω γενικώς. Δεν το έκανα επειδή ήθελα κάποια στιγμή να εκδώσω ή να αποκτήσω κοινό ή για να ικανοποιήσω το όποιο εγώ μου. Δεν είχα τέτοια ανάγκη και το μαρτυρά και το γεγονός πως παρά την επιτυχία που είχαν οι ιστορίες μου στην πλατφόρμα, αποκάλυψα το όνομά μου λίγο πριν την έκδοση.

Παρόλα αυτά, ακόμη και για πλάκα, το έπαιρνα σοβαρά ως προς το τι πρόσφερα στο κοινό, καθώς ό,τι κάνω, θέλω να το κάνω όσο πιο σωστά μπορώ.

 Το wattpad ήταν μεγάλο σχολείο στο θέμα της συγγραφής. Ευγνωμονούσα για την επιτυχία, αλλά δεν τη θεώρησα ποτέ δεδομένη. Συνέχισα και συνεχίζω να δουλεύω πάνω σε αυτό και δε θα σταματήσω ποτέ, για όσο με γεμίζει αυτό που κάνω.

Το μόνο που μου λείπει κάποιες φορές από την εφαρμογή είναι το διαδραστικό που υπήρχε. Το σχόλιο που θα γινόταν σε μια παράγραφο κι εσύ μπορούσες, εάν ήθελες, να απαντήσεις εκείνη τη στιγμή. Οι «live» αντιδράσεις του κοινού. Ωστόσο, όχι, δε νομίζω ότι θα επέστρεφα, μολονότι ποτέ δε λέω ποτέ. Αλλά είμαι άνθρωπος που μου αρέσει να πηγαίνω μπροστά, όχι πίσω. Ήταν ένα ξεκίνημα, τώρα βρίσκομαι κάπου αλλού. Αν γύριζα, θα ήταν για λίγο και για εντελώς διαφορετικούς λόγους από τους αρχικούς. Πιθανόν να το έκανα για να γελάσουμε και να περάσουμε καλά, γιατί είμαι δοτική σαν άνθρωπος και μου αρέσει να κάνω τους άλλους να χαμογελούν. Μόνο για αυτό ενδεχομένως να γύριζα.

• Ο χώρος του βιβλίου είναι ανταγωνιστικός και για κάποιους απογοητευτικός. Ποια είναι η δική σου σχέση και εμπειρία ως τώρα;

Με τον ανταγωνισμό δεν έχω θέμα, καθώς το τραγούδι – με το οποίο ασχολούμαι από μικρή – είναι από τα πιο ανταγωνιστικά επαγγέλματα. Ομολογώ όμως, πως δεν περίμενα ότι θα υπήρχε τόση ανταγωνιστικότητα στον τομέα της συγγραφής και δεν καταλαβαίνω κιόλας γιατί συμβαίνει. Για όλους υπάρχει χώρος.

Δεν απογοητεύτηκα ποτέ έως τώρα στον χώρο του βιβλίου, θα ήμουν αχάριστη. Άνθρωποι όμως, ναι, με απογοήτευσαν, ή για να το θέσω σωστότερα, με ξένισαν ή με θύμωσαν οι συμπεριφορές τους. Παρόλα αυτά, δεν έδωσα σημασία και δε θα δώσω ποτέ. Είμαι πολύ συγκεντρωμένη σε ό,τι κάνω για να δώσω αξία σε τέτοια ή να σπαταλώ την ενέργειά μου  - την οποία χρειάζομαι - σε ανούσια ζητήματα.

• Πόσο εφικτό είναι για έναν νέο συγγραφέα στον χώρο των εκδόσεων να επιβάλλει τους δικούς του όρους εκεί έξω και να διασφαλίσει στον εαυτό του πως δε θα κάνει εκπτώσεις στην αξία του έργου του, όποια κι αν είναι αυτή;

Δεν είναι εύκολο, αλλά ούτε ακατόρθωτο. Ωστόσο, καθώς δε μου αρέσει να μου επιβάλλουν πράγματα, δε θα επέβαλλα τους κανόνες μου ή οτιδήποτε αφορά το έργο μου. Θα το παρουσίαζα όπως το παρουσίασα εξαρχής και συζήτησα περί τίνος πρόκειται και πώς το φαντάζομαι ότι πρέπει να γίνει.

Αυτό που παίζει τον σημαντικότερο ρόλο είναι να ξέρεις τι θες και τι ζητάς και να το στηρίζεις, πιστεύοντάς το. Οι περισσότεροι δεν ξέρουν τι θέλουν ή το κάνουν για εντελώς λανθασμένους λόγους.  Αν στηρίξεις τη δουλειά σου εσύ πρωτίστως, θα τη στηρίξουν κι άλλοι. Να διεκδικείς αυτά που σου αξίζουν ως άνθρωπος και ως δημιουργός. Πρέπει όμως να έχεις αντίληψη και σωστή κρίση, κι όχι να στηρίζεις τη δουλειά σου από εγωισμό, σε φάση: «Α, το έγραψα εγώ, επομένως είναι αριστούργημα!».

Κατά το παρελθόν, έχω κάνει εκπτώσεις στη ζωή μου, κι ήταν κι ο λόγος που αποφάσισα πως δε θα ξανακάνω. Ούτε σε ανθρώπους ούτε στις δουλειές μου. Επομένως, χαίρομαι που κάποια στιγμή έπραξα με αυτόν τον τρόπο, γιατί όταν χρειάστηκε πραγματικά, δεν τις έκανα. Πρέπει να ξέρεις τι κάνεις, γιατί το κάνεις και πού μπορείς να κάνεις αυτό που θες. Είναι σαν τα στρατηγικά σχέδια.

Έχω τη σκέψη πάντα πως ήρθαμε σε αυτόν τον κόσμο για να κάνουμε αυτό που μας αρέσει, όπως μας αρέσει – χωρίς να ενοχλούμε κανέναν φυσικά-  κι όχι να είμαστε φυλακισμένοι σε κανόνες. Δε θα ζούμε για πάντα. Ακούγεται τόσο μακάβριο, αλλά είναι η αλήθεια. Πρέπει λοιπόν σήμερα να κάνουμε ό,τι μας ευχαριστεί, μας γεμίζει. Τι σε κάνει να νιώθεις ζωντανός; Κάντο!

Ο καθένας είναι ξεχωριστός, πρέπει να αφήνει τη ΔΙΚΗ ΤΟΥ σφραγίδα σε αυτό το ατελείωτο ταξίδι της ζωής.  Αλλά το να είσαι αυθεντικός, θέλει δουλειά κι αν δεν είσαι αυθεντικός, δεν πρόκειται ποτέ να καταφέρεις αυτό που θες. Κι αν το καταφέρεις, θα είναι για λίγο, γιατί ό,τι δίνεις παίρνεις.  Εμένα προσωπικά αν με βάλεις σε «κλουβί», το μόνο που θα βρω στο τέλος, είναι τον τρόπο να το σκάσω.

• Αν αναγκαζόσουν να επιλέξεις ανάμεσα στη συγγραφή, τη ζωγραφική ή τη μουσική, τι θα επέλεγες; Ποιο από τα τρία είναι πραγματικά αναπόσπαστο κομμάτι της καλλιτεχνικής σου φύσης; 

Κάνω πάρα πολλά πράγματα συγχρόνως. Αν κάποιος μου έβαζε το οποιοδήποτε δίλημμα, το σίγουρο είναι πως μόνο αυτόν δε θα επέλεγα, γιατί δεν μπορώ να φανταστώ αυτή τη στιγμή άλλο λόγο που θα με ανάγκαζε να σταματήσω κάτι που κάνω. Μονάχα με ένα πράγμα δε θα μπορούσα να ασχοληθώ, διότι θα βαριόμουν. Και, τέλος πάντων, αν ήμουν αναγκασμένη να αποχωριστώ κάτι, θα έβρισκα κάτι άλλο για να το αναπληρώσω.

• Για χρόνια ασχολήθηκες με το τραγούδι, ακόμη μία καλλιτεχνική σου πλευρά. Πόσο σε βοήθησαν στη συγγραφή της Αναπνοής τα βιώματά σου από τον χώρο, δηλαδή η επαφή σου με τη νύχτα; Θα επέστρεφες κάποια στιγμή επαγγελματικά στο τραγούδι ή αυτό αποτελεί πλέον παρελθόν για σένα; 

Η μουσική γενικώς είναι αναπόσπαστο κομμάτι μου. Σπούδασα πάνω και σε αυτό, έκανα πάρα πολλά πάνω σε αυτό και λόγω αυτού ταξίδεψα πολύ. Ακόμη ασχολούμαι με διάφορους τρόπους. Γνώρισα κόσμο, τόπους, πήρα άπλετη αγάπη… και κακία. Με βοήθησε στο να καταλαβαίνω τους άλλους, στο να αναγνωρίζω τις προθέσεις τους και όξυνε κατά πολύ την αντίληψή μου… και πάρα, μα πάρα πολλά άλλα. Όπως ανέφερα και πιο πάνω για το ζήτημα του Wattpad, το τραγούδι είναι το μεγαλύτερο σχολείο μου από όλες τις πλευρές. Δουλεύω από μικρή και δε θα ήμουν ο ίδιος άνθρωπος αν είχα επιλέξει έναν διαφορετικό δρόμο. Δεν αλλάζω κανένα από τα βιώματά μου, καλά-κακά, λάθη-σωστά, γιατί αυτά με έκαναν τον άνθρωπο που είμαι και που προσπαθώ κάθε μέρα να εξελίσσω. Ειδικά στο θέμα του τραγουδιού είμαι πολύ περήφανη για την πορεία μου, που την ξέρουν αρκετά καλά αυτοί που με γνώρισαν αποκεί. Η συγγραφή ήρθε την πιο κατάλληλη στιγμή. Τότε έπρεπε να αρχίσω να γράφω.

Ποτέ δε θα αποτελέσει παρελθόν η μουσική. Ακόμα κι όταν ζωγραφίζω ακούω μουσική και τραγουδώ. Από παιδί ήξερα ότι θα ασχοληθώ μαζί της και κάθομαι – όχι τόσο συχνά πια -  στο πιάνο μου και γράφω μουσική ή στίχους. Απλώς έκανα πίσω συνειδητά γιατί πήρα κάποιες αποφάσεις κι έχω συγκεκριμένους στόχους. Με απασχολούν άλλα για την ώρα. Αυτό δε σημαίνει ότι αύριο δε θα τα «σπάσουμε» ξανά σε κάποια σκηνή… Αλλά μπορεί και να μη συμβεί ποτέ ξανά. Ποιος ξέρει; Θα δούμε.

• Με δεδομένο να είσαι πάντα υγιής και καλά στην προσωπική σου ζωή, ποια είναι τα όνειρά σου; Πώς φαντάζεσαι τη Μαίρη ως δημιουργό σε δέκα χρόνια από τώρα, αφότου θα έχει ολοκληρωθεί η έκδοση όλων των βιβλίων που ήδη έχεις έτοιμα;

Δεν κάνω μακροπρόθεσμα όνειρα, θέτω στόχους και προσπαθώ να πετώ το βελάκι στο κέντρο τους. Και μόλις συμβεί αυτό, πάω στον επόμενο. Μέχρι σήμερα, δεν υπήρξε στόχος που δεν έφερα εις πέρας και χαίρομαι που δεν παρέκκλινα. Αυτά που δε συνέβησαν, ήταν εκείνα που δεν ήθελα πραγματικά, έστω κι αν αρχικά μπορεί να μην το γνώριζα. Το γνώριζε όμως η καρδιά μου, αφού δε γίνονταν με το ίδιο πάθος.

Με φαντάζομαι υγιή όπως είπες, και ολοκληρωμένη, κάνοντας και έχοντας όλα αυτά που με γεμίζουν ως άνθρωπο. Δε με φαντάστηκα ποτέ ως τώρα να κάνω κάτι που δε θα μου άρεσε ή θα με δυσαρεστούσε.

• Πρόσφατα ανακοινώθηκε από τον εκδοτικό με τον οποίο συνεργάζεσαι πως μέσα στο 2022 θα έχουμε νέο βιβλίο σου, που δεν έχει σχέση με τις σειρές της Αναπνοής ή των Στιγμών. Ήταν μια εξαιρετικά ευχάριστη έκπληξη. Θέλεις να μας πεις περί τίνος πρόκειται και τι περίπου να περιμένουμε; Ξέρουμε ότι το πάθος και τα ανθρώπινα πάθη χαρακτηρίζουν τα έργα σου, θα το δούμε εδώ αυτό; Πότε να περιμένουμε την ανακοίνωση του τίτλου;

Ήταν ευχάριστη έκπληξη και για εμένα την ίδια, καθώς δεν ήταν μέσα στο πρόγραμμα. Ήταν ξαφνικό και αναπάντεχο, μα όπως είπα, ανά διαστήματα κάνω διαλείμματα γιατί το έχει ανάγκη ο οργανισμός μου. Ένα όμορφο διάλειμμα ήταν κι αυτό… κάπως καρμικό θα το αποκαλούσα. Οπότε, είπα: «Γιατί όχι; Το βγάζουμε».

Πρόκειται για κάτι εντελώς διαφορετικό από τις Στιγμές και τη Μια Αναπνοή, την οποία δε συγκρίνω ποτέ με τίποτα. Θα έλεγα βέβαια, πως το καινούριο έργο έχει ένα μικρούλι, κοινό σημείο με την Αναπνοή, αλλά με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο αυτή τη φορά.

Είναι στο είδος του ερωτικού-αισθηματικού δράματος με προεκτάσεις κοινωνικού. Πάλι όμως παντρεύω διάφορα είδη, όπως κάνω πάντα. Τα ανθρώπινα πάθη και γενικώς τα βαθιά ψυχογραφήματα είναι κάτι που χρησιμοποιώ έντονα στα βιβλία μου, επομένως αυτό δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικό ως προς αυτά. Ο χαρακτήρας όμως, είναι διαφορετικός απ’ όσους έχω γράψει έως τώρα, κάτι που από την αρχή ήθελα.

Είναι ένα άκρως συναισθηματικό ταξίδι, δεν του λείπουν οι ανατροπές φυσικά, που κι αυτές μου αρέσουν πολύ, αλλά η βάση του ετούτη τη φορά είναι το συναίσθημα, οι συμβολισμοί… και η αγάπη σε όλες τις μορφές της. Το μαρτυράει και ο τίτλος, ο οποίος θα ανακοινωθεί στις αρχές του Οκτώβρη με το πρώτο τρέιλερ. Είναι και το έργο που μου ξύπνησε μία ιδιότητά μου που είχα παραμελήσει, για λόγους που δε γνωρίζω να σου πω την αλήθεια, αλλά δε θα μαρτυρήσω κάτι πάνω σε αυτό.

• Τι κάνει τη Μαίρη Σγουρού ως άνθρωπο να μένει κυριολεκτικά χωρίς Αναπνοή; Τι σου τη στερεί, θετικά ή αρνητικά και τι σου τη χαρίζει;

Απεχθάνομαι τη μιζέρια, την κακία, την αγένεια, την αχαριστία, την αδικία, τη διπροσωπία και την κουτοπονηριά. Δε μου αρέσει καθόλου να με παρενοχλούν. Αυτά νομίζω κάνουν κακό στην ενέργειά μου.

Μου χαρίζει Αναπνοή καθετί που κάνω και με γεμίζει. Η αγάπη και το να συνειδητοποιώ κατά καιρούς πως ανάμεσά μας υπάρχουν και φωτεινοί άνθρωποι.

• Πόσα κομμάτια τελικά της Μαίρης βρίσκουμε μέσα στα βιβλία της;

Σε όλα υπάρχει η Μαίρη… Υπάρχει η αγάπη της σε ό,τι κάνει και η  ψυχή της. Αυτό είναι το πιο βασικό απ’ όλα. 

Ευχαριστώ από καρδιάς για την όμορφη κουβέντα μας. Να είσαι πάντα καλά.

                                                          ***

Ευχαριστούμε κι εμείς τη Μαίρη Σγουρού για την πολύ ενδιαφέρουσα αυτή συνέντευξη και της ευχόμαστε επιτυχίες σε κάθε νέο της βήμα. 

Μια ολοκληρωμένη εικόνα του συνολικού έργου της δημιουργού μπορείτε να βρείτε στο άκρως καλλιτεχνικό και προσεγμένο site της καθώς και στα social media:  

mairysgourouart.com 

https://instagram.com/mairysgourou.artist?igshid=YmMyMTA2M2Y=

https://youtube.com/channel/UC1nPJn_5U3lgIDL76SBeGMg

https://www.tiktok.com/@mairysgourou.art?_t=8W0arf6KNaI&_r=1

https://www.facebook.com/MairySgourou