Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Μάρτιος, 2024
banner

Our Latest

Το Καπετανόσπιτο - Γράφει η Ελένη Ζηνονίδη

Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...

"Για μένα" Διήγημα του Γιάννη Πιταροκοίλη

 "Για μένα" διήγημα από τον Γιάννη Πιταροκοίλη «Η μεγάλη αίθουσα ήταν κατάμεστη από κόσμο. Δεν υπήρχε ίχνος από κάθισμα άδειο. Ακόμα και στους διαδρόμους στα ακραία πλαϊνά όπως και στο πίσω μέρος υπήρχαν όρθιοι. Η ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη συγκίνηση. Το έβλεπες, το ένιωθες παντού. Τηλεοπτικές κάμερες είχαν στηθεί επίσης σε καίρια σημεία και πολλοί εκπρόσωποι μέσων ενημέρωσης ήταν σε ετοιμότητα να μεταφέρουν το ρεπορτάζ τους από τα μελλούμενα. Οι παρουσιαστές της εκδήλωσης είχαν ήδη πάρει τις θέσεις τους. Όμορφη μουσική γέμιζε το χώρο και όλα τον περίμεναν. Η δική του ώρα. Η στιγμή του Έκτορα Βεργέτη. Λογοτέχνης, συγγραφέας, βάδιζε ήδη την έκτη δεκαετία της γόνιμης και δημιουργικής ζωής του. Και η αποψινή εκδήλωση ήταν για εκείνον! Η παρουσίαση ενός σημαντικού βιβλίου, του τελευταίου του έργου. Ενός έργου, που τάραξε έντονα τα νερά της επικαιρότητας. Που είχε ήδη σηκώσει μεγάλες προσδοκίες. Και όλα αυτά για το θέμα στο οποίο αναφέρονταν. Εκείνο το θέμα, που τον είχε συγκλονίσει κ...

Η ΑΝΑΣΑ (ΤΟΥ ΧΑΡΗ ΚΩΦΙΑΔΗ)

Γράφει ο Χάρης Κωφιάδης *** Και άμα κοιμάσαι μη σε μέλλει,  δυο μάτια θα 'ναι πάντοτε πάνω σου ακουμπισμένα.  Να μη σε πλησιάσουνε δαιμόνια και τριβόλια,  τον ύπνο μη χαλάσουνε,  το γέλιο σου μην κλέψουν. Θα σε κοιτούν τα βράδια μας,  πώς σειέσαι, πώς λυγιέσαι μες στον ονείρων τα στενά, πώς σεριανάς αθώα. Νευρώδης τη μία στιγμή νωχελική την άλλη. Μα όμορφη κάθε φορά, το μόνο τέλειό μου. Άλλο δεν έχω πλην εσού  Εσύ μονάχα ανάσαινε όπως καλά γνωρίζεις,  κι αν θες να κλάψεις, θα 'μαι εκεί, αυτό δεν με πειράζει. Αργά-αργά και σταθερά. Μια πάνω και μια κάτω.  Μην ξεχαστείς,  μην αφεθείς. Αυτό μόνο ζητάω... *** Για όλους τους γονείς που ξαγρύπνησαν πλάι στην κούνια, το λίκνο ή το κρεβάτι του μωρού τους... Για όλους όσους δεν μπόρεσαν να αποβάλλουν το άγχος τους, ώσπου το μωρό τους να ξεπεράσει το ένα έτος ζωής... Για όλους εκείνους που μπαίνοντας στο δωμάτιο, η πρώτη τους έγνοια ήταν να δουν αυτό το μικροσκοπικό σωματάκι, αυτό το στήθος να ανεβοκατ...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΩΡΕΣ (Ελένη Ζηνονίδη - Ελευθερία Καλογνωμά)

Μαύρα φτερά, από κύκνους λευκούς  σε μια θάλασσα βασανισμένων  Μαύρος ορίζοντας, γκρίζα τα σύννεφα κι εγώ πώς ν' αγκαλιάσω το λευκό; Βάρκα στα κύματα, μένος σπάθες ατσάλινες ανθρώπων οπλισμένων  Ουρλιάζω στο γκρίζο, μαύρα φτερά φορώ Με το σπαθί μου κόβω το νερό Σπάω την πλώρη, την άγκυρα διαλύω νομίζω απ’ την τρέλα παραλύω  Στο χάος βυθίζομαι, μα μένεις πίσω  σαν γη ξένη παλεύω να σε κατακτήσω Άγονη γη κάτω απ' το σπαθί σου  με γυμνά πέλματα πατάω την ψυχή σου  Και η ψυχή γυμνή στα πόδια σου πέφτει με την αλήθεια την ψυχρή σαν επιφάνεια καθρέφτη Ραγίζει αυτός, ματώνει η αλήθεια δε χωράς πια στων βασανισμένων τα παραμύθια  Δακρύζει αυτή και κόβεται απ' το ψέμα Πόσο αντέχουνε τα ψέματα ως το τέρμα; Μαύρα φτερά από κύκνους λευκούς  πλώρες μισές πλέουν στους άλικους αφρούς  Κι αναρωτιέμαι αν απ' τα σύννεφα τα γκρίζα... θα ξεχωρίσουνε τα χρώματα ποτέ   Σε συγχωρώ αν πεις πως ναι

Ελάτε να γνωρίσουμε την αγαπημένη συγγραφέα Μαντώ Μάκκα!

(από τη Βούλα Γκεμίση)   Η Μαντώ Μάκκα γεννήθηκε το Μάιο του 1980 στην Αθήνα. Αποφοίτησε από το Κλασικό Λύκειο Αναβρύτων. Παρακολούθησε μαθήματα Αγγλικών και Οικονομικών & Marketing. Ακολούθησαν μαθήματα Δημιουργικής γραφής με τη Στεύη Τσούτση και Εικαστικών & Ιστορίας Τέχνης με την Άννα Παππά. Τελευταία ήρθε η Εξειδίκευση στη Μετάφραση στο Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και η Εισαγωγή στην Εφαρμοσμένη Γλωσσολογία και διδασκαλία αγγλικής γλώσσας σε μαθητές άλλων γλωσσών από το Πανεπιστήμιο του Leicester. Παράλληλα ζωγραφίζει και κατασκευάζει κοσμήματα από πέτρα. Τα τελευταία χρόνια αρθρογραφεί στο διαδίκτυο. Είναι μέλος της Επιτροπής Γυναικών συγγραφέων και της Επιτροπής Μετάφρασης και Γλωσσικών Δικαιωμάτων του Pen Greece. Έχει εργαστεί ως Καθηγήτρια Αγγλικών και ως διαχειρίστρια διαδικτυακών εφημερίδων. Το 2020 το παραμύθι της «Τα ροζ Χριστούγεννα» περιλήφθηκε στο βιβλίο «Santa Παραμύθια, 22 Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες» των Εκδόσεων Νίκας. Το 2021 κυκλοφόρησε η πρ...