Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο
banner

Our Latest

Είμαστε τελικά αυτό που γράφουμε;

"Μερικές φορές η γραφή γίνεται καθρέφτης· άλλες, απλώς φως που πέφτει αλλού και μας δείχνει κάτι διαφορετικό."   Κι αν δεν είμαστε τελικά αυτό που γράφουμε, τότε ίσως γράφουμε για να ανακαλύψουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Η ταύτιση συγγραφέα και χαρακτήρων Ένα από τα πιο συχνά και πιο έντονα debates ανάμεσα σε βιβλιόφιλους, αναγνώστες και συγγραφείς είναι αυτό που αφορά τη θεματολογία και κυρίως τους χαρακτήρες που γράφονται σε ένα βιβλίο. Είμαστε τελικά αυτό που γράφουμε; Υπάρχει μια εσφαλμένη, αλλά διαδεδομένη τάση να ταυτίζεται ο συγγραφέας με τους χαρακτήρες του. Είτε αυτό γίνεται για καλό, είτε για κακό. Στη δεύτερη περίπτωση μάλιστα, τα αίματα ανάβουν γρηγορότερα και οι συζητήσεις παίρνουν συχνά φωτιά, με τους συνομιλητές να υιοθετούν ακραίες θέσεις. Όταν η ιστορία καθορίζει τη συμπεριφορά Αν, για παράδειγμα, κάποιος συγγραφέας έχει γράψει άντρες χαρακτήρες που λειτουργούν με ένα mindset πιο αυταρχικό, με αρχηγικές τάσεις ή με μισογυνιστική συμπεριφορά, αυτόματα θεωρείτ...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΩΡΕΣ (Ελένη Ζηνονίδη - Ελευθερία Καλογνωμά)


Μαύρα φτερά, από κύκνους λευκούς 

σε μια θάλασσα βασανισμένων 

Μαύρος ορίζοντας, γκρίζα τα σύννεφα

κι εγώ πώς ν' αγκαλιάσω το λευκό;


Βάρκα στα κύματα, μένος

σπάθες ατσάλινες ανθρώπων οπλισμένων 

Ουρλιάζω στο γκρίζο, μαύρα φτερά φορώ

Με το σπαθί μου κόβω το νερό


Σπάω την πλώρη, την άγκυρα διαλύω

νομίζω απ’ την τρέλα παραλύω 

Στο χάος βυθίζομαι, μα μένεις πίσω 

σαν γη ξένη παλεύω να σε κατακτήσω


Άγονη γη κάτω απ' το σπαθί σου 

με γυμνά πέλματα πατάω την ψυχή σου 

Και η ψυχή γυμνή στα πόδια σου πέφτει

με την αλήθεια την ψυχρή σαν επιφάνεια καθρέφτη


Ραγίζει αυτός, ματώνει η αλήθεια

δε χωράς πια στων βασανισμένων τα παραμύθια 

Δακρύζει αυτή και κόβεται απ' το ψέμα

Πόσο αντέχουνε τα ψέματα ως το τέρμα;


Μαύρα φτερά από κύκνους λευκούς 

πλώρες μισές πλέουν στους άλικους αφρούς 

Κι αναρωτιέμαι αν απ' τα σύννεφα τα γκρίζα...

θα ξεχωρίσουνε τα χρώματα ποτέ

 

Σε συγχωρώ αν πεις πως ναι

Σχόλια

  1. Είναι φοβερό πως δύο ταλαντούχοι άνθρωποι συναντιούνται και παράγουν ένα αποτέλεσμα σαν αυτό! Μπράβο σας και στις δύο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Υπέροχο κορίτσια!!!! Άνετα το οραματίζομαι μελοποιημένο σαν στίχους των Πυξ Λαξ!!! Δεν έχω καταλάβει ωστόσο ποια έχει γράψει τι. Σαν να γράφτηκε από ένα χέρι!!! Πόσο σας θαυμάζουμε για την έμπνευση σας!!! 💞 Δώστε μας και άλλα τέτοια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ μου άρεσε που σου έβγαλε vibes Πυξ Λαξ! Ευχαριστούμε, Βούλα μου!

      Διαγραφή
    2. Ευχαριστούμε Βούλα μου. Το ότι δεν έχεις καταλάβει ότι σωστά έγινε η δουλειά μας!!

      Διαγραφή
  3. Ελένη μου, Ελευθερία μου! Πόσο χαίρομαι, καλές μου φίλες, για την ποιητική σας δημιουργία! Ειλικρινά μπράβο. Να λοιπόν, που μια ακόμα πτυχή του ταλέντου σας, έρχεται να φωτίσει την καρδιά μας.
    Είναι πάρα πολύ όμορφο, λυρικό, γεμάτο εικόνες και συναισθήματα. Μπράβο κορίτσια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σας ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας!

      Διαγραφή
    2. Συνεχίστε τις ποιητικές σας διαδρομές, μπορείτε να δώσετε πολλά.

      Διαγραφή
  4. Χαιρόμαστε που σας άρεσε κύριε Γιάννη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Most Popular

Είμαστε τελικά αυτό που γράφουμε;

"Μερικές φορές η γραφή γίνεται καθρέφτης· άλλες, απλώς φως που πέφτει αλλού και μας δείχνει κάτι διαφορετικό."   Κι αν δεν είμαστε τελικά αυτό που γράφουμε, τότε ίσως γράφουμε για να ανακαλύψουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Η ταύτιση συγγραφέα και χαρακτήρων Ένα από τα πιο συχνά και πιο έντονα debates ανάμεσα σε βιβλιόφιλους, αναγνώστες και συγγραφείς είναι αυτό που αφορά τη θεματολογία και κυρίως τους χαρακτήρες που γράφονται σε ένα βιβλίο. Είμαστε τελικά αυτό που γράφουμε; Υπάρχει μια εσφαλμένη, αλλά διαδεδομένη τάση να ταυτίζεται ο συγγραφέας με τους χαρακτήρες του. Είτε αυτό γίνεται για καλό, είτε για κακό. Στη δεύτερη περίπτωση μάλιστα, τα αίματα ανάβουν γρηγορότερα και οι συζητήσεις παίρνουν συχνά φωτιά, με τους συνομιλητές να υιοθετούν ακραίες θέσεις. Όταν η ιστορία καθορίζει τη συμπεριφορά Αν, για παράδειγμα, κάποιος συγγραφέας έχει γράψει άντρες χαρακτήρες που λειτουργούν με ένα mindset πιο αυταρχικό, με αρχηγικές τάσεις ή με μισογυνιστική συμπεριφορά, αυτόματα θεωρείτ...

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΓΙΩΡΓΟ ΓΙΩΤΣΑ

1. Πολλοί σε γνωρίζουν από τη σκοτεινή λογοτεχνία και τη φαντασία. Πώς επηρεάζει το ύφος σου η ενασχόληση με κοινωνικά θέματα, όπως στον αυτισμό; Η αλήθεια είναι ότι οι αναγνώστες με γνώρισαν και αγάπησαν ως συγγραφέα της λογοτεχνίας του φανταστικού -κάτι που συνεχίστηκε και εμπλουτίστηκε με βραβεία και διακρίσεις για πάνω από δέκα χρόνια. Αλλά καθώς έγινα γονιός, άρχισα να αλλάζω ως άνθρωπος -θέλω να πιστεύω πως ξεκίνησα να βελτιώνομαι, να αποκτώ κοινωνικές ανησυχίες και νέες σκέψεις μαζί με τις νέες αυτές ευθύνες και χαρές -και όλα αυτά φάνηκαν στην λογοτεχνική στροφή που συνειδητά -και με ρίσκο που δικαιώθηκε με εκκωφαντικό στ' αλήθεια τρόπο, τόσο με σπουδαίες βραβεύσεις, όσο κυρίως με την αγάπη των αναγνωστών-  έκανα, αρχικά με “Το κουτί”, και εν συνεχεία με το σε αρκετά σημεία βιωματικό “Το ξεχωριστό παιδί”, βήματα προς τα μπροστά. Σαφώς με απασχολούν και ως γονιό και ως ανεξάρτητο άνθρωπο τα κοινωνικά θέματα της σύγχρονης εποχής, ενώ ως συγγραφέας ανακαλύπτω, μια γραφή που εξ...

Το ποίημα της Δευτέρας

Γράφει ο Χάρης Κωφιάδης Δεν είναι Δευτέρα Είναι άλλη μια Δευτέρα που ο κόσμος τρέχει μανιωδώς να προλάβει, Τη δουλειά, τις υποχρεώσεις, τη ζωή... Τους βλέπεις. Είναι άλλη μια Δευτέρα, φορτωμένη με αράβικο χαρμάνι σε χάρτινα κύπελα,  Κανα-δυο τσιγάρα και τη βαριά αίσθηση πως κάτι ξεκινά που εσύ δεν θέλησες. Βλέμματα χαμηλωμένα σε πόδια που βιάζονται.  Και καρδιές που βουλιάζουν... Τις ακούς. Είναι άλλη μια Δευτέρα που θα 'θελες να 'τανε Παρασκευή,  Ή έστω Πέμπτη Και αναμονή! Πολλή αναμονή για το τίποτα εκείνο που δεν ξέρεις και δεν ξέρω. Το νιώθεις; Είναι άλλη μια Δευτέρα πάνω σε μύριες άλλες, Κι όμως, δεν θα 'λεγα πως με γνωρίζω καλύτερα απ' όσες πέρασαν. Μα κάτι έχει αλλάξει. Στη μακριά λίστα των όσων προσμένω, δεν είσαι... Και κάπως αυτή η Δευτέρα μοιάζει διαφορετική και αλλιώτικη. Είναι όμως άλλη μια Δευτέρα που θα φύγει. Ίσως την επόμενη σε περιμένω ξανά. Ίσως και όχι...