Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...
Μαύρα φτερά, από κύκνους λευκούς
σε μια θάλασσα βασανισμένων
Μαύρος ορίζοντας, γκρίζα τα σύννεφα
κι εγώ πώς ν' αγκαλιάσω το λευκό;
Βάρκα στα κύματα, μένος
σπάθες ατσάλινες ανθρώπων οπλισμένων
Ουρλιάζω στο γκρίζο, μαύρα φτερά φορώ
Με το σπαθί μου κόβω το νερό
Σπάω την πλώρη, την άγκυρα διαλύω
νομίζω απ’ την τρέλα παραλύω
Στο χάος βυθίζομαι, μα μένεις πίσω
σαν γη ξένη παλεύω να σε κατακτήσω
Άγονη γη κάτω απ' το σπαθί σου
με γυμνά πέλματα πατάω την ψυχή σου
Και η ψυχή γυμνή στα πόδια σου πέφτει
με την αλήθεια την ψυχρή σαν επιφάνεια καθρέφτη
Ραγίζει αυτός, ματώνει η αλήθεια
δε χωράς πια στων βασανισμένων τα παραμύθια
Δακρύζει αυτή και κόβεται απ' το ψέμα
Πόσο αντέχουνε τα ψέματα ως το τέρμα;
Μαύρα φτερά από κύκνους λευκούς
πλώρες μισές πλέουν στους άλικους αφρούς
Κι αναρωτιέμαι αν απ' τα σύννεφα τα γκρίζα...
θα ξεχωρίσουνε τα χρώματα ποτέ
Σε συγχωρώ αν πεις πως ναι
Είναι φοβερό πως δύο ταλαντούχοι άνθρωποι συναντιούνται και παράγουν ένα αποτέλεσμα σαν αυτό! Μπράβο σας και στις δύο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε πολύ! Η αλήθεια είναι ότι το απολαύσαμε.
ΔιαγραφήΤο απολαύσαμε σίγουρα!!! Ευχαριστούμε Χάρη!!
ΔιαγραφήΥπέροχο κορίτσια!!!! Άνετα το οραματίζομαι μελοποιημένο σαν στίχους των Πυξ Λαξ!!! Δεν έχω καταλάβει ωστόσο ποια έχει γράψει τι. Σαν να γράφτηκε από ένα χέρι!!! Πόσο σας θαυμάζουμε για την έμπνευση σας!!! 💞 Δώστε μας και άλλα τέτοια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ μου άρεσε που σου έβγαλε vibes Πυξ Λαξ! Ευχαριστούμε, Βούλα μου!
ΔιαγραφήΕυχαριστούμε Βούλα μου. Το ότι δεν έχεις καταλάβει ότι σωστά έγινε η δουλειά μας!!
ΔιαγραφήΕλένη μου, Ελευθερία μου! Πόσο χαίρομαι, καλές μου φίλες, για την ποιητική σας δημιουργία! Ειλικρινά μπράβο. Να λοιπόν, που μια ακόμα πτυχή του ταλέντου σας, έρχεται να φωτίσει την καρδιά μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πάρα πολύ όμορφο, λυρικό, γεμάτο εικόνες και συναισθήματα. Μπράβο κορίτσια.
Σας ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας!
ΔιαγραφήΣυνεχίστε τις ποιητικές σας διαδρομές, μπορείτε να δώσετε πολλά.
ΔιαγραφήΧαιρόμαστε που σας άρεσε κύριε Γιάννη!!
ΑπάντησηΔιαγραφή