1. Πολλοί σε γνωρίζουν από τη σκοτεινή λογοτεχνία και τη φαντασία. Πώς επηρεάζει το ύφος σου η ενασχόληση με κοινωνικά θέματα, όπως στον αυτισμό; Η αλήθεια είναι ότι οι αναγνώστες με γνώρισαν και αγάπησαν ως συγγραφέα της λογοτεχνίας του φανταστικού -κάτι που συνεχίστηκε και εμπλουτίστηκε με βραβεία και διακρίσεις για πάνω από δέκα χρόνια. Αλλά καθώς έγινα γονιός, άρχισα να αλλάζω ως άνθρωπος -θέλω να πιστεύω πως ξεκίνησα να βελτιώνομαι, να αποκτώ κοινωνικές ανησυχίες και νέες σκέψεις μαζί με τις νέες αυτές ευθύνες και χαρές -και όλα αυτά φάνηκαν στην λογοτεχνική στροφή που συνειδητά -και με ρίσκο που δικαιώθηκε με εκκωφαντικό στ' αλήθεια τρόπο, τόσο με σπουδαίες βραβεύσεις, όσο κυρίως με την αγάπη των αναγνωστών- έκανα, αρχικά με “Το κουτί”, και εν συνεχεία με το σε αρκετά σημεία βιωματικό “Το ξεχωριστό παιδί”, βήματα προς τα μπροστά. Σαφώς με απασχολούν και ως γονιό και ως ανεξάρτητο άνθρωπο τα κοινωνικά θέματα της σύγχρονης εποχής, ενώ ως συγγραφέας ανακαλύπτω, μια γραφή που εξ...
Τα δυνατά παυσίπονα κάνουν το σώμα να αντέχει τον πόνο. Για τον πόνο της ψυχής φυσικά δεν κάνουν τίποτα. Δεν υπάρχει κάτι τόσο δυνατό, οι επιστήμονες δεν το έχουν ανακαλύψει ακόμα και μάλλον δε θα το καταφέρουν ποτέ.
Γιατί η ψυχή δεν αποτελείται από κύτταρα και ιστούς, δεν είναι ένα όργανο που μπορείς να το βάλεις κάτω από το μικροσκόπιο και να το αναλύσεις, να κάνεις πειράματα για να δεις τι το αρρωσταίνει και τι το θεραπεύει.
Ο Θεός μας έδωσε την υψηλή νόηση για να φτάσουμε μετά από εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης να το παίζουμε μικροί θεοί, να του κλείνουμε το μάτι αλαζονικά αφού βρήκαμε πώς να θεραπεύουμε χιλιάδες αρρώστιες, να τις εξαφανίζουμε κιόλας. 'Ομως ο Θεός γελάει πάντα τελευταίος! Γιατί μας έδωσε ψυχή! Αυτό ήταν το τελευταίο δώρο του προς το δημιούργημα που λέγεται άνθρωπος. Πάρτε το, λοιπόν, μας είπε, και δείτε τι θα κάνετε μ' αυτό! Γιατί δεν το βλέπετε, δεν το ακούτε, αλλά είναι εκεί! Και αιμορραγεί! Και καμία μετάγγιση δεν σε σώζει μόλις η ψυχή σου αρχίσει να χάνει αίμα. Πάρτε και τον χρόνο, μας είπε, βάλτε τα δίπλα δίπλα και περιμένετε. 'Ισως ο χρόνος κάνει κάτι για την ψυχή σας, ίσως και όχι. Εξάλλου ο χρόνος μας είναι τόσο λίγος πάνω στη γη! Και τον σπαταλάμε ανελέητα με το να εμπιστευόμαστε ξανά και ξανά τους λάθος ανθρώπους, με το να αγαπάμε και να νομίζουμε πως μας αγαπούν.
Με το να πέφτουμε και να ξανασηκωνόμαστε όπως όταν κάνουμε τα πρώτα μας βήματα ως νήπια. Μόνο που τότε έχουμε κάποιον δίπλα μας να μας βοηθάει και τα πεσίματά μας φέρνουν γέλια και τρυφερές αγκαλιές. Τα πεσίματα της ενήλικης ζωής όμως είναι πικρά και ίσως να μην έχεις κανέναν δίπλα σου να σου δώσει το χέρι. Κι ακόμη κι αν έχεις, οι ουλές δεν σβήνουν πια. Τα κύτταρά σου είναι ήδη αρκετά γερασμένα για να μην σου μείνουν σημάδια. Και είπαμε, η ψυχή δεν αποτελείται από κύτταρα. 'Αρα... οι ουλές της δεν σβήνουν ποτέ!
{Απόσπασμα από το μυθιστόρημα "Μία Λέξη"}
Ποσό αληθινό και όμορφο! Οτιδήποτε αφορά την ψυχή με αγγίζει βαθιά. Ελπίζω να εκδοθεί γιατί δεν πρόλαβα να το διαβάσω στην εφαρμογή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ, Βούλα μου.
ΔιαγραφήΤο αγάπησα πολύ αυτό το μυθιστόρημα Ρίτσα. Και δεν το αγάπησα μόνο εγώ. Η βράβευσή του σημαίνει ότι αγαπήθηκε και καταξιώθηκε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο απόσπασμα εδώ είναι ενδεικτικό των θεμάτων που θίχτηκαν, των συναισθημάτων που γεννήθηκαν και των σκέψεων που προκλήθηκαν.
Την καλησπέρα μου και πάντα επιτυχίες.
Ευχαριστώ και από εδώ, γιατί στηριξατε και αγαπήσατε αυτό το μυθιστόρημα.
ΔιαγραφήΑγαπώ, αγαπώ απλά το αγαπώ !
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα υπέροχο έργο !
Εύχομαι πάντα επιτυχίες !
Ευχαριστώ και από εδώ.
ΔιαγραφήΦαίνεται ενδιαφέρον! Γιατί αγγίζει αλήθειες που ''ξεχνάμε''.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλοτάξιδο να είναι
Ευχαριστώ θερμά.
Διαγραφή