Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο
banner

Our Latest

Το Καπετανόσπιτο - Γράφει η Ελένη Ζηνονίδη

Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...

Γνωρίστε την Χριστίνα Ξενάκη

Το "Ονείρων Πένες" συνεχίζει να ανοίγει τις πόρτες του στους αναγνώστες του. Σκοπός μας πρωταρχικός να γνωρίσετε τα μέλη της λογοτεχνικής μας ομάδας. 
Στα πλαίσια αυτά έχουμε ήδη ξεκινήσει, τη διαδικασία μιας μικρής συνέντευξης μέσα από την οποία, τα μέλη της ομάδας και συντάκτες του blog παρουσιάζουν βασικές πτυχές από τις σκέψεις και τα βιώματά τους από την μέχρι τώρα εμπειρία τους στον κόσμο της λογοτεχνίας και της ποίησης.

Εκτός λοιπόν από τις προσωπικές σελίδες που υπάρχουν στο blog για το κάθε μέλος, στις οποίες μπορείτε να διαβάσετε τα βιογραφικά τους αλλά και την βιβλιογραφία τους, μπορείτε και μέσα από αυτές τις συνεντεύξεις να μάθετε περισσότερα πράγματα πάνω σε αυτούς για την αγάπη τους και το μεράκι τους στην τέχνη του λόγου.




Συνεχίζουμε λοιπόν σήμερα με το 9ο μέλος της λογοτεχνικής μας ομάδας:

Γνωρίστε την Χριστίνα Ξενάκη
Λογοτεχνικό ψευδώνυμο:  Christy Oshima


Ερωτήσεις παρουσίασης

Ποια εσωτερική ανάγκη ή τι άλλο σε ώθησε να γράφεις και ποια μηνύματα τυχόν θα ήθελες να περάσεις μέσα απ τη γραφή σου;

Ξεκίνησα να γράφω από μικρή. Για την ακρίβεια έπιασα το Microsoft Office Word σε ηλικία 8. Ήταν πάντα μια ακατάπαυστη ανάγκη το να γράφω. Αργότερα, όταν μεγάλωσα και άρχισαν να συσσωρεύονται διάφορα έντονα συναισθήματα μέσα μου, η συγγραφή αποτέλεσε βοήθημα˙ έναν φίλο όταν είχα περισσότερο ανάγκη. Πλέον το να γράφω είτε στον υπολογιστή είτε σε αμέτρητα τετράδια είναι η καθημερινότητά μου. Μέσα από τις ιστορίες μου θέλω να ταξιδεύω τον αναγνώστη σε μέρη που δεν φαντάστηκε ποτέ. Στις πιο σκοτεινές περιόδους να δίνω λίγη λάμψη.

Ποιο λογοτεχνικό είδος σου αρέσει περισσότερο και γιατί όπως επίσης αν θα ήθελες να πειραματιστείς και με κάτι διαφορετικό.

Είμαι παιδί το οποίο μεγάλωσε με λογοτεχνία της φαντασίας. Ο μεγαλύτερος αδερφός μου μού διάβαζε βιβλία του Τόλκιν είτε το βράδυ για να κοιμηθώ, είτε οποιαδήποτε στιγμή μέσα στη μέρα που είχε χρόνο. Το φανταστικό για μένα αποτελεί την αρχή μου σαν συγγραφέας. Διαβάζω και γράφω σε αυτό το είδος δεκάδες έργα. Μετά φυσικά έρχεται ο τρόμος πάνω στο οποίο θα ήθελα κάποια στιγμή να πειραματιστώ.



Δώσε μας μια γενική εικόνα για το συγγραφικό σου έργο μέχρι στιγμής

Πέρα από τα αναρίθμητα διηγήματα που βρίσκονται χωμένα σε ένα ντουλάπι στο δωμάτιο και αποθηκευμένα στον υπολογιστή με τα περισσότερα να ανήκουν στο χώρο της Φαντασίας αποκλειστικά, έχω ολοκληρώσει ένα παιδικό παραμύθι και πλέον δουλεύω δυο ξεχωριστά έργα, το ένα ψυχολογικό δράμα και το άλλο μια νουβέλα που ανήκει στο Φανταστικό. Ακόμα, μου αρέσει να δουλεύω μικρά κειμενάκια flash fiction.


Μίλησέ μας για την προσωπική σου εμπειρία στο γράψιμο ενός έργου. Την πηγή έμπνευσης, το βαθμό δυσκολίας, τα συναισθήματά σου.

Θα ξεκινήσω από μια παραξενιά μου. Όταν γράφω συγκεντρώνομαι καλύτερα όταν είμαι μόνη μέσα στο δωμάτιο. Αν υπάρχει έστω ένα άτομο το  οποίο ασχολείται με τα δικά του πράματα και δεν με ενοχλεί, θα μου είναι αδύνατο να αποδώσω όπως όταν είμαι πλήρως αποκλεισμένη. Συγκεντρώνομαι καλύτερα και δίνω το καλύτερο του εαυτού μου στο κείμενο που γράφω.
    Πηγή έμπνευσης μπορεί να αποτελέσει η κάθε μικρή λεπτομέρεια στην καθημερινότητά μου. Από μία απλή φράση, μια εικόνα έξω από το παράθυρο, ως και ένα γρήγορο ανάγνωσμα κάποιας ιστορίας ή μια φευγαλέα σκέψη κάποιου ονείρου. Άμεσα σε αυτή τη πηγή φυσικά εμπεριέχονται και τα συναισθήματα μου. Είναι γεγονός, πως για μένα η συγγραφή με βοήθησε να προχωρήσω και να αντιμετωπίσω ποικίλες μορφές δυσκολιών που μου παρουσιάστηκαν με αποτέλεσμα ο ψυχισμός μου να παίζει μεγάλο ρόλο σε ό,τι γράφω.
Μπορείς να μας σκιαγραφήσεις λίγο τους βασικούς χαρακτήρες από τα έργα σου;

Οι χαρακτήρες μου συνήθως είναι άνθρωποι, με όλη την σημασία της λέξεις. Άτομα δηλαδή τα οποία ζουν όπως κάθε ένας μας στην πραγματικότητα. Δεν είναι πάντα οι μεγάλοι και τέλειοι ήρωες που κάποια προφητεία τους προορίζει για την σωτηρία του κόσμου, είτε αυτή είναι κυριολεκτική ή μεταφορική. Μπορείς να τους μισήσεις για τις επιλογές τους και να τους αγαπήσεις ή να τους προσπεράσεις σαν κάποιον περαστικό στον δρόμο. Μα σίγουρα θα γυρίσεις να τους κοιτάξεις φευγαλέα και να σου κινήσουν την περιέργεια.


Τι είναι για σένα το blogging και ποια η εμπειρία σου από αυτό.

Το blogging ήταν και είναι ένας εύκολος τρόπος επικοινωνίας και έκφρασης μέσω του διαδικτύου χωρίς να αναγκάζεσαι να δικαιολογείσαι σε κανέναν. Με είχε ιντριγκάρει αρκετά σαν μέσο και ξεκίνησα να διαχειρίζομαι διάφορα blogs όταν πήγαινα Λύκειο, μα αλίμονο. Ήμουν άπειρη και δεν γνώριζα πως τα προωθήσω οπότε σταδιακά ξεψύχησαν και τα παράτησα.

Δώσε μας μια εικόνα από τις δικτυακές σου ενασχολήσεις

Έχω έναν λογαριασμό στο Wattpad όπου αναρτούσα αρχικά δύο βασικά έργα μου, μα πλέον φροντίζω να το εμπλουτίζω με περισσότερα κείμενα τα οποία ελπίζω ο κόσμος (ακόμα και δύο άτομα) να τα αγαπήσει και να τα νιώσει με παρόμοιο τρόπο όπως τα αγάπησα εγώ. Φυσικά την ιστοσελίδα αυτή την ανακάλυψα μέσω της γυναίκας μου πριν από περίπου οχτώ χρόνια. Υπάρχει ακόμα και η σελίδα του Urnοvl η οποία είναι αρκετά υποσχόμενη και αναρτώ συχνά κείμενα μου.  Τέλος, η ευκαιρία που μου έχει δοθεί να συνεργαστώ με τις Ονειρικές Πένες, η οποία είναι πέρα για πέρα ονειρική και είμαι σίγουρη πως ο κόσμος θα την λατρέψει όπως και τα άτομα τα οποία βρίσκονται πίσω από αυτήν



Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την Χριστίνα Ξενάκη για το άνοιγμα της καρδιάς της και να της ευχηθούμε καλή συνέχεια σε κάθε δημιουργικό της βήμα
Επίσης να ενημερώσουμε ότι όλα τα links για τους δικτυακούς της τόπους θα τα βρείτε στην προσωπική της σελίδα στο blog.

Η διαχείριση του Blog

Σχόλια

  1. Έχω ταξιδέψει πολλές φορές στους παράξενους και πολλές φορές σκληρούς κόσμους της Χριστίνας. Κόσμους που μέσα στα σκοτάδια τους είχαν τα δικά τους χρώματα, τη δική τους μαγική δύναμη και τις απίστευτες εικόνες που δημιουργείς. Εύχομαι ολόψυχα κάθε επιτυχία στο έργο σου από καρδιάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν θα μποπρούσα να δω την γυναίκα αυτή ως τίποτε άλλο παρά μία εξαιρετικά επιτυχημένη συγγραφέα και μία πολύχρωμη προσωπικότητα. Είμαι διπλά της σε κάθε βήμα και της εύχομαι τα καλύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χαρά μας που σε γνωρίσαμε Χριστίνα και που αποτελείς και μέρος της συγγραφικής μας παρέας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Most Popular

Το Καπετανόσπιτο - Γράφει η Ελένη Ζηνονίδη

Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΖΟΑΝ ΖΑΧΑΡΙΑΔΟΥ

  (από τη Βούλα Γκεμίση)     Ποια ήταν η πρώτη "σκοτεινή σκέψη" που σου ενέπνευσε να ασχοληθείς με το είδος του ψυχολογικού θρίλερ;       Δεν ήταν απλώς μια σκέψη, ήταν όλο το backround από πίσω. Φαντάσου πως από πολύ μικρή ηλικία είχα ξεκινήσει να βλέπω ταινίες με τον Freddy Krueger (τις έβλεπα αγκαλιά με τον μπαμπά μου και δε φοβόμουν) και διάβαζα βιβλία μυστηρίου, οπότε ήταν αναμενόμενο μεγαλώνοντας να αναζητώ να διαβάζω και να γράφω κάτι πιο σκοτεινό. ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ!    Πώς διαχειρίζεσαι τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στην αγωνία και την υπερβολή όταν χτίζεις την ψυχολογία των χαρακτήρων σου;      Προσπαθώ να μπαίνω στη θέση των χαρακτήρων για να τους κατανοήσω, οπότε μου δίνουν εκείνοι τις απαντήσεις. Τώρα αν καταφέρνω να μην περνάω αυτήν τη λεπτή γραμμή, θα το κρίνουν οι αναγνώστες. ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ!     Υπάρχει κάποιος ήρωας ή αντιήρωας από τα βιβλία σου που σε ταλαιπώρησε συναισθηματικά περ...

Συνέντευξη στον Χάρη Κωφιάδη

"Βρες την ευτυχία σου και γραπώσου επάνω της με νύχια και με δόντια. Κρατήσου με ό,τι έχεις. Δεν θα έχεις πολλές ευκαιρίες, κανείς μας δεν έχει." Στον «καναπέ» των Ονείρων Πένες φιλοξενείται σήμερα ο Χάρης Κωφιάδης. Αναμφίβολα ταλαντούχος και πολυπράγμων με έδρα στη Θεσσαλονίκη, μας μιλάει για εκείνον, για όσα αγαπάει, για όσα δημιουργεί. Όσα αγαπάει να δημιουργεί. Το βιβλίο του « Το όνομά μου είναι Σάντρα » είναι διαθέσιμο στην ηλεκτρονική πλατφόρμα Carmella ’ s books  στα ελληνικά, ενώ σύντομα θα είναι διαθέσιμη και η  αγγλική μετάφραση: https://carmelasbooks.com/el/books/2 Πάμε λοιπόν να τον γνωρίσουμε!                                         Λίγα στοιχεία για να γνωρίσουμε τον συγγραφέα Χάρη καλύτερα. Ποια είναι η ιδανική συνθήκη για να γράψεις; Μερικοί συγγραφείς από την άλλη παραδέχονται ότι μπορούν να γράψουν όπου κι αν βρεθούν. Άλλοι πάλι δημιουργούν οι ίδιοι τη...