1. Πολλοί σε γνωρίζουν από τη σκοτεινή λογοτεχνία και τη φαντασία. Πώς επηρεάζει το ύφος σου η ενασχόληση με κοινωνικά θέματα, όπως στον αυτισμό; Η αλήθεια είναι ότι οι αναγνώστες με γνώρισαν και αγάπησαν ως συγγραφέα της λογοτεχνίας του φανταστικού -κάτι που συνεχίστηκε και εμπλουτίστηκε με βραβεία και διακρίσεις για πάνω από δέκα χρόνια. Αλλά καθώς έγινα γονιός, άρχισα να αλλάζω ως άνθρωπος -θέλω να πιστεύω πως ξεκίνησα να βελτιώνομαι, να αποκτώ κοινωνικές ανησυχίες και νέες σκέψεις μαζί με τις νέες αυτές ευθύνες και χαρές -και όλα αυτά φάνηκαν στην λογοτεχνική στροφή που συνειδητά -και με ρίσκο που δικαιώθηκε με εκκωφαντικό στ' αλήθεια τρόπο, τόσο με σπουδαίες βραβεύσεις, όσο κυρίως με την αγάπη των αναγνωστών- έκανα, αρχικά με “Το κουτί”, και εν συνεχεία με το σε αρκετά σημεία βιωματικό “Το ξεχωριστό παιδί”, βήματα προς τα μπροστά. Σαφώς με απασχολούν και ως γονιό και ως ανεξάρτητο άνθρωπο τα κοινωνικά θέματα της σύγχρονης εποχής, ενώ ως συγγραφέας ανακαλύπτω, μια γραφή που εξ...
"Θολά Μυαλά"
Οι πρωταγωνιστές του σήμερα,
επαναστάτες του χτες.
Μικρές ασήμαντες σκέψεις που φθονούν
στην αγγελική ύπαρξη της μοναξιάς.
Μοιάζουμε με αέρινες υπάρξεις που
ακροβατούν στη νοητή γραμμή του νου.
Δεν έχω πολλά να σας πω, παρά μονάχα
ετούτο.
Έπιασα από το χέρι την απόγνωση και
την κρατώ σφιχτά κοντά μου.
Είναι οι μέρες πια τόσο βροχερές που το τοπίο
μοιάζει με μουσκεμένη θλίψη.
Περνάνε οι μέρες μα το μυαλό
φυλακίζει τα καταπιεσμένα συναισθήματα του στο πατάρι της απομόνωσης.
Πρώτη φορά, στα τόσα χρόνια μου
συνάντησα τόσα πολλά θολά μυαλά.
Μοιάζουν με τη θαμπάδα που διατηρεί η σκέψη
μου.
Στερεύουν τα όνειρα κάτω από την ελπίδα.
Στερεύουν τα μάτια από τα ανύπαρκτα
δάκρυα της φυλακής.
Έσφιξα από το χέρι την απόγνωση
θέλοντας να την τρομάξω.
Εκείνη όμως μου χαμογέλασε εγκάρδια.
Το βλέμμα της απίθωσε επάνω μου και
το φυλλοκάρδι μου την αποχαιρέτησε λίγο πριν τρέξει στα μονοπάτια της σιωπής.
Περνάνε οι μέρες και όλα ερημώνουν.
Ούτε τα πουλιά κελαηδάνε πια.
Σώπασαν
στα δίχτυα του ανέμου.
Φεύγουν σαν κυνηγημένα για άλλους ουρανούς.
Χαίρομαι ιδιαίτερα που συναντώ Βούλα τις ποιητικές σου στιγμές. Και χαίρομαι που σε αυτές βλέπω σκέψεις, συναισθήματα, φορτισμένες στιγμές. Όμορφο ποίημα, μελαγχολικό, βαρύθυμο. Όμως δημιουργεί πανέμορφη αίσθηση μέσα στο μουντό του κλίμα. Πόσο ωραίες εικόνες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο αγαπητή μου φίλη.
Ευχαριστώ Γιάννη! Η μελαγχολική μου διάθεση συνήθως με καλεί στο να γράψω κάποιο ποίημα. Κάτι που ομολογώ δεν κάνω συχνά. Αλλά αν και δεν έχω μελετήσει αρκετά το είδος, να πω την αλήθεια οι λέξεις βγαίνουν αβίαστα μέσα από τον ερασιτεχνισμό μου...
ΔιαγραφήΠράγματι, για κάποιο λόγο νιώθω πως κάπου εκεί μέσα κρύβεται ένα αισιόδοξο "αλλά". Μπορεί να 'ναι ευσεβής πόθος, δεν ξέρω! Πολύ όμορφο όπως και να 'χει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΙσχύει φίλε μου Χάρη,
ΔιαγραφήΗ διάθεση μου αν και μελαγχολική διατηρεί σχεδόν πάντα το μήνυμα της αισιοδοξίας στο "αλλά" που αναφέρεις. Πολύ σωστή η παρατήρηση σου λοιπόν! Χαίρομαι που σου άρεσε!