"Κι αν το AI γράψει το επόμενο Best-Seller, τι μένει για τον συγγραφέα;" Πολύς ο ντόρος που έχει γίνει τον τελευταίο καιρό με τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης ανά τους διάφορους κλάδους που επηρεάζονται άμεσα από αυτή. Πολλώ δε στον καλλιτεχνικό χώρο, ανησυχία, αντάρα και αναμπουμπούλα. Δεν είναι λίγοι αυτοί που ισχυρίζονται πως οι καλλιτέχνες, διαφόρων τομέων, θα χάσουν τη δουλειά τους και θα αντικατασταθούν από το AI. Και φυσικά, οι συγγραφείς δεν θα μπορούσαν να λείπουν από αυτό. Τι θα γίνει αν αρχίσει να γράφει ο καθένας με το ΑΙ; Πώς θα μοιραστεί μια πίτα που στον Ελλαδικό χώρο μοιάζει περισσότερο με μπισκότο ούτως ή άλλως; Πώς θα ξεχωρίσουν αυτοί που γράφουν καλά από αυτούς που μπορούν να διαθέσουν ένα καλό ποσό σε συνδρομές για τεχνητή νοημοσύνη που υπόσχεται να κάνει τη δουλειά τους για αυτούς; Πόσο ηθικό είναι να γράφει κανείς με το ChatGPT, το Google Gemini και άλλες παρόμοιες πλατφόρμες; Η προσωπική μου στάση Κι επειδή είμαστε κοινωνικά όντα -ακόμη και οι συγγραφ...
"Θολά Μυαλά"
Οι πρωταγωνιστές του σήμερα,
επαναστάτες του χτες.
Μικρές ασήμαντες σκέψεις που φθονούν
στην αγγελική ύπαρξη της μοναξιάς.
Μοιάζουμε με αέρινες υπάρξεις που
ακροβατούν στη νοητή γραμμή του νου.
Δεν έχω πολλά να σας πω, παρά μονάχα
ετούτο.
Έπιασα από το χέρι την απόγνωση και
την κρατώ σφιχτά κοντά μου.
Είναι οι μέρες πια τόσο βροχερές που το τοπίο
μοιάζει με μουσκεμένη θλίψη.
Περνάνε οι μέρες μα το μυαλό
φυλακίζει τα καταπιεσμένα συναισθήματα του στο πατάρι της απομόνωσης.
Πρώτη φορά, στα τόσα χρόνια μου
συνάντησα τόσα πολλά θολά μυαλά.
Μοιάζουν με τη θαμπάδα που διατηρεί η σκέψη
μου.
Στερεύουν τα όνειρα κάτω από την ελπίδα.
Στερεύουν τα μάτια από τα ανύπαρκτα
δάκρυα της φυλακής.
Έσφιξα από το χέρι την απόγνωση
θέλοντας να την τρομάξω.
Εκείνη όμως μου χαμογέλασε εγκάρδια.
Το βλέμμα της απίθωσε επάνω μου και
το φυλλοκάρδι μου την αποχαιρέτησε λίγο πριν τρέξει στα μονοπάτια της σιωπής.
Περνάνε οι μέρες και όλα ερημώνουν.
Ούτε τα πουλιά κελαηδάνε πια.
Σώπασαν
στα δίχτυα του ανέμου.
Φεύγουν σαν κυνηγημένα για άλλους ουρανούς.
Χαίρομαι ιδιαίτερα που συναντώ Βούλα τις ποιητικές σου στιγμές. Και χαίρομαι που σε αυτές βλέπω σκέψεις, συναισθήματα, φορτισμένες στιγμές. Όμορφο ποίημα, μελαγχολικό, βαρύθυμο. Όμως δημιουργεί πανέμορφη αίσθηση μέσα στο μουντό του κλίμα. Πόσο ωραίες εικόνες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο αγαπητή μου φίλη.
Ευχαριστώ Γιάννη! Η μελαγχολική μου διάθεση συνήθως με καλεί στο να γράψω κάποιο ποίημα. Κάτι που ομολογώ δεν κάνω συχνά. Αλλά αν και δεν έχω μελετήσει αρκετά το είδος, να πω την αλήθεια οι λέξεις βγαίνουν αβίαστα μέσα από τον ερασιτεχνισμό μου...
ΔιαγραφήΠράγματι, για κάποιο λόγο νιώθω πως κάπου εκεί μέσα κρύβεται ένα αισιόδοξο "αλλά". Μπορεί να 'ναι ευσεβής πόθος, δεν ξέρω! Πολύ όμορφο όπως και να 'χει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΙσχύει φίλε μου Χάρη,
ΔιαγραφήΗ διάθεση μου αν και μελαγχολική διατηρεί σχεδόν πάντα το μήνυμα της αισιοδοξίας στο "αλλά" που αναφέρεις. Πολύ σωστή η παρατήρηση σου λοιπόν! Χαίρομαι που σου άρεσε!