Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούνιος, 2020
banner

Our Latest

Το Καπετανόσπιτο - Γράφει η Ελένη Ζηνονίδη

Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...

Aσπρόμαυρος έρωτας..

Γράφει η Χριστοδούλου Αικατερίνη Αντιθέσεις  Πόσοι έρωτες  γεννήθηκαν και χάθηκαν στις αντιθέσεις ; Αγάπες ιδανικές  Εξιδανικευμένες  Ακόμη και οι λέξεις στέκουν εμπόδιο  Τ' ακούς ; Ορίζεται το ιδανικό ή είναι κάτι απτό για τον καθένα ; Ένα μαύρο σύννεφο  Κι ένα λευκό  καταμεσής του γαλάζιου θόλου Λευκό και μαύρο Μηδενική απόχρωση  Απουσία χρώματος Ίσως να είναι και τα μόνα αληθινά χρώματα που γνωρίζεις Χαρά και λύπη  Κι αν τα ενώσεις ; Χαρμολύπη  Κι αν προσθέσεις λίγο χρώμα ; Ω ! Βαθύ κόκκινο Ω ναι ! Τι βλέπεις ; Αγάπη.. Αγάπη αγάπη αγάπη Αγάπη σε υπερθετικό βαθμό Μια απόχρωση αλλιώτικη στο χαρτί Μα με συναίσθημα απαράλλαχτο Ένας ασπρόμαυρος κόσμος μάτια μου με ένταση.. κόκκινου έρωτα.. Κ.Χ Aπό την ποιητική της συλλογή με τίτλο  "Ζωή και Ποίηση" Now I need somebody to know  somebody to heal  somebody to have  just to kno...

Η ΜΑΥΡΗ ΤΟΥΛΙΠΑ

Γράφει η Δανάη Ιμπραχήμ Ο Αχμέτ καθόταν μπροστά από το καφασωτό παραθύρι του δωματίου του και χάζευε τον μικρό κήπο. Δυο σκλάβες είχαν βγει για να περπατήσουν και να απολαύσουν τον ήλιο. Είχαν φορέσει τα ακριβά καφτάνια που τους δώρισε η κυρά τους και τα επιδείκνυαν στις παλλακίδες που τις ακολουθούσαν. Τις ζήλευε. Τις ζήλευε πολύ. Εκείνες ήταν σκλάβες και παρόλα αυτά είχαν περισσότερες ελευθερίες από αυτόν. Η ελευθερία που έχασαν κάποτε αντικαταστάθηκε με άλλου είδους. Εκείνος όταν έχασε την δικιά του παρέμεινε ένα άγριο ζώο κλειδωμένο στο χρυσό κλουβί του, το επονομαζόμενο kafes. Κάποτε ο χρυσός αφορούσε τα σκεύη και τα πλούτη του και τώρα δεν ήταν παρά μια ειρωνεία που τον τύλιγε σαν σάβανο και τον έπνιγε. Η μόνη του περιουσία πια ήταν οι αναμνήσεις του. Αυτές του κρατούσαν συντροφιά τα μοναχικά βράδια της φυλάκισης του στο παλάτι. Αναπολούσε τα χρόνια της βασιλείας του, τα τρυφερά φιλιά των γυναικών του, την αφοσίωση του στρατού και την αγάπη των παιδιών του. ...

Η κοιλάδα του πράσινου κρυστάλλου της Χρύσας Αναστασίου

Γράφει η Δανάη Ιμπραχήμ   Το steampunk ήταν μέχρι πρόσφατα μία από τις ελάχιστες υποκατηγορίες του fantasy που αγνοούσα και δεν είχα διαβάσει. Η πρώτη μου επαφή με το είδος προέκυψε στο Φαντασμαγόρια 2019, όπου και άκουσα την Χρύσα Αναστασίου να παρουσιάζει το βιβλίο της. Κι αφού δεν έκανα κανένα κόπο να μειώσω την λίστα με τα αδιάβαστα το καλοκαίρι, φέρθηκα για μία ακόμα φορά άπληστα και πήρα την Κοιλάδα του Πράσινου Κρυστάλλου στο Φαντάστικον. Αλλά ήταν μία αγορά που τελικά έπρεπε να είχα κάνει πολύ νωρίτερα. Το είδος του stempunk μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον και ιδιαίτερο. Μέσα στο βιβλίο της Χρύσας συνάντησα κατασκευές και μαραφέτια (για μένα έτσι λέγονται όλα τα εργαλεία) που θα με έβαζαν στον πειρασμό να δοκιμάσω να κατασκευάσω κάτι. Ευτυχώς για τον κόσμο, ξέρω ότι είμαι μαστροχαλαστής, οπότε και μάλλον θα μείνω στο διάβασμα. Επιπλέον, δεν έλειψε από την Κοιλάδα το φαινόμενο της μαγείας, που κατείχαν υπερφυσικά όντα, αλλά και η φίλη της πρωταγωνίστριας, η πολυαγαπ...

Σκοτεινά Βήματα - Πλειάδα του Αλέξη Ζησιμόπουλου

Γράφει η Δανάη Ιμπραχήμ   Η Πλειάδα αποτελεί το prequel των Σκοτεινών Βημάτων και μας δίνει σημαντικές πληροφορίες για την τελευταία περίοδο της Μάχης των Πυλών. Στον συγκεκριμένο πόλεμο οι θεοί διχάστηκαν για τον κόσμο των ανθρώπων (και των ξωτικών) και οι πιστοί τους ρίχτηκαν στα πεδία μάχης με σκοπό την επικράτηση της δικής τους παράταξης. Το ποια τελικά τα κατάφερε μένει ακόμα να το ανακλύψουμε. Το βιβλίο μου θύμισε παραμύθι, αλλά όχι με την έννοια των παιδικών που μας αφηγούνταν οι γονείς μας. Μου θύμισε περισσότερο εκείνες τις μεσαιωνικές παραδόσεις που δεν έκρυβαν την βαρβαρότητα του κόσμου και υπήρχε έντονα το μεταφυσικό στοιχείο. Χάρις την αφηγηματικότητα, την ροπή προς την λυρικότητα και την γρήγορη ροή της ιστορίας αισθάνθηκα σαν να έκανα ένα ταξίδι στον χρόνο, τότε που ο κόσμος μαζευόταν για να ακούσει μια μαγική περιπέτεια από τους παραμυθάδες. Συνεχώς φανταζόμουν ένα ξωτικό να αφηγείται ό,τι διάβασα στην παρέα που γνώρισα στα Σκοτεινά Βήματα, ώστε να καταλ...