Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο
banner

Our Latest

Το Καπετανόσπιτο - Γράφει η Ελένη Ζηνονίδη

Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...

Σκοτεινά Βήματα - Πλειάδα του Αλέξη Ζησιμόπουλου


Γράφει η Δανάη Ιμπραχήμ 


Η Πλειάδα αποτελεί το prequel των Σκοτεινών Βημάτων και μας δίνει σημαντικές πληροφορίες για την τελευταία περίοδο της Μάχης των Πυλών. Στον συγκεκριμένο πόλεμο οι θεοί διχάστηκαν για τον κόσμο των ανθρώπων (και των ξωτικών) και οι πιστοί τους ρίχτηκαν στα πεδία μάχης με σκοπό την επικράτηση της δικής τους παράταξης. Το ποια τελικά τα κατάφερε μένει ακόμα να το ανακλύψουμε.

Το βιβλίο μου θύμισε παραμύθι, αλλά όχι με την έννοια των παιδικών που μας αφηγούνταν οι γονείς μας. Μου θύμισε περισσότερο εκείνες τις μεσαιωνικές παραδόσεις που δεν έκρυβαν την βαρβαρότητα του κόσμου και υπήρχε έντονα το μεταφυσικό στοιχείο. Χάρις την αφηγηματικότητα, την ροπή προς την λυρικότητα και την γρήγορη ροή της ιστορίας αισθάνθηκα σαν να έκανα ένα ταξίδι στον χρόνο, τότε που ο κόσμος μαζευόταν για να ακούσει μια μαγική περιπέτεια από τους παραμυθάδες. Συνεχώς φανταζόμουν ένα ξωτικό να αφηγείται ό,τι διάβασα στην παρέα που γνώρισα στα Σκοτεινά Βήματα, ώστε να καταλάβουν καλύτερα τι βοήθησαν την Λίλιαν να φέρει σε πέρας, αλλά και τι είναι στα αλήθεια η σύντροφος τους.

Οι χαρακτήρες ήταν όλοι ένας προς ένας, με την δική τους προσωπικότητα και χαρακτηριστικά με αποτέλεσμα να τους ξεχωρίζεις εύκολα κι ας μην θυμάσαι το όνομα τους. Ήταν μεν αρκετοί, αλλά ο Αλέξης κατάφερε να τους δώσει ξεχωριστή ταυτότητα, χωρίς να πέφτει στην παγίδα να τους ταυτίσει, δεδομένης μάλιστα της μικρής έκτασης του βιβλίου. Χάρηκα ιδιαίτερα που είδαμε μια πιο "ανθρώπινη" μορφή του Νταλξ και την δική του πονεμένη ιστορία, η οποία έλυσε έναν σημαντικό γρίφο. Τουλάχιστον εγώ είχα απορήσει γιατί μια θεά προτίμησε ένα φαινομενικά αφελές ξωτικό όπως η Λίλιαν (βέβαια η παιδικότητα της με έκανε να την αγαπήσω), αλλά όλα απαντήθηκαν στην Πλειάδα. Επιπλέον, η ιστορία των δράκων και η παρουσία της Κελαίνης μου έδωσαν έναν ακόμα λόγο να ανυπομονώ για την συνέχεια των Σκοτεινών Βημάτων. (2021 αργείς;)

Κατά γενική ομολογία απόλαυσα την Πλειάδα, ίσως σε μεγαλύτερο βαθμό από τα Σκοτεινά Βήματα. Ο λόγος είναι καθαρά υποκειμενικός, διότι σαν ιστορικός έχω μια αγάπη στο παρελθόν. Ο κόσμος πάντως μου είχε τραβήξει το ενδιαφέρον εξ αρχής, γιατί ήταν αρκετά κοντά στον δικό μας και ο συγγραφέας δεν δίστασε να υπογραμμίσει τα αρνητικά στοιχεία ως απόρροια των προσωπικών του φιλοσοφικών ανησυχιών. Στην Πλειάδα μάλιστα επέμεινε στο ζήτημα της ψυχής και μπορώ να πω ότι με έπεισε! Ολοκληρώνοντας να πω πως χάρηκα ιδιαίτερα βλέποντας την εξέλιξη της γραφής του Αλέξη και την ωρίμανση της. Μαγεύτηκα από τις εκτενείς περιγραφές και τα σχήματα λόγου που μου έλειψαν στα Σκοτεινά Βήματα και είμαι σίγουρη πως στο σίκουελ θα μας δώσει έναν ακόμα καλύτερο εαυτό. Αυτό άλλωστε είναι και το προσόν ενός καλού συγγραφέα: να μην μένει ποτέ στάσιμος.

Είθε η ψυχή να καθοδηγεί την πίστη σας!


Από το οπισθόφυλλο :

Είθε η ψυχή να καθοδηγεί την πίστη σου.
H Μάχη των Πυλών. Αν όχι ο σηµαντικότερος πόλεµος της κοινής ιστορίας θεών και ανθρώπων, σίγουρα αυτός που έµεινε πιο εµβληµατικά χαραγµένος στην ιστορία του σύγχρονου κόσµου. Κράτησε πολλά χρόνια, ίσως αµέτρητα, αν υπολογιστεί και ο χρόνος πριν τις ένοπλες συρράξεις. Οι αιτίες και οι αφορµές θα ήταν εύκολο να χαθούν στον χρόνο, όµως σίγουρα όλοι θα είχαν σηµειωµένο το τέλος του πολέµου, τις επιπτώσεις και την αλυσίδα των αποτελεσµάτων. Τα γεγονότα του τελευταίου έτους αυτού του πολέµου θα καθόριζαν την πορεία των γεγονότων όλης της ιστορίας του κόσµου, µέχρι εκεί που κυλάει ο χρόνος και ίσως, ακόµη και µετά απ’ αυτό…
Ο Ζεθ είναι ένας φιλόδοξος νέος που συµµετέχει στον πόλεµο µε σκοπό να γίνει ήρωας. Η Κελαίνη είναι µια συνεσταλµένη κοπέλα µε µυστηριώδη καταγωγή. Και οι δύο τους µπλέκουν µε τον πρώτο των ξωτικών και στρατηγό, Νταλξ, που τους εντάσσει στη στρατιωτική µονάδα της 32ης Πλειάδας που διοικεί. Μέσα απ’ τις γνωριµίες που θα κάνουν και τις µάχες που θα βιώσουν, θα κληθούν να ανακαλύψουν τα όρια του εαυτού τους και θα αναγκαστούν να προβούν στις απαραίτητες θυσίες που προστάζει η δίνη του πολέµου.

Σχόλια

  1. Ω βλέπω και διάβασα μια εξαιρετική παρουσίαση ενός βιβλίου φορτωμένου με την ανάλογη μεσαιωνική ατμόσφαιρα φαντασίας και θρύλων.
    Επίσης Δανάη χάρηκα και απόλαυσα την έξοχη και συγκροτημένη παρουσίασή σου. Μπράβο κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Most Popular

Συνέντευξη στον Χάρη Κωφιάδη

"Βρες την ευτυχία σου και γραπώσου επάνω της με νύχια και με δόντια. Κρατήσου με ό,τι έχεις. Δεν θα έχεις πολλές ευκαιρίες, κανείς μας δεν έχει." Στον «καναπέ» των Ονείρων Πένες φιλοξενείται σήμερα ο Χάρης Κωφιάδης. Αναμφίβολα ταλαντούχος και πολυπράγμων με έδρα στη Θεσσαλονίκη, μας μιλάει για εκείνον, για όσα αγαπάει, για όσα δημιουργεί. Όσα αγαπάει να δημιουργεί. Το βιβλίο του « Το όνομά μου είναι Σάντρα » είναι διαθέσιμο στην ηλεκτρονική πλατφόρμα Carmella ’ s books  στα ελληνικά, ενώ σύντομα θα είναι διαθέσιμη και η  αγγλική μετάφραση: https://carmelasbooks.com/el/books/2 Πάμε λοιπόν να τον γνωρίσουμε!                                         Λίγα στοιχεία για να γνωρίσουμε τον συγγραφέα Χάρη καλύτερα. Ποια είναι η ιδανική συνθήκη για να γράψεις; Μερικοί συγγραφείς από την άλλη παραδέχονται ότι μπορούν να γράψουν όπου κι αν βρεθούν. Άλλοι πάλι δημιουργούν οι ίδιοι τη...

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΖΟΑΝ ΖΑΧΑΡΙΑΔΟΥ

  (από τη Βούλα Γκεμίση)     Ποια ήταν η πρώτη "σκοτεινή σκέψη" που σου ενέπνευσε να ασχοληθείς με το είδος του ψυχολογικού θρίλερ;       Δεν ήταν απλώς μια σκέψη, ήταν όλο το backround από πίσω. Φαντάσου πως από πολύ μικρή ηλικία είχα ξεκινήσει να βλέπω ταινίες με τον Freddy Krueger (τις έβλεπα αγκαλιά με τον μπαμπά μου και δε φοβόμουν) και διάβαζα βιβλία μυστηρίου, οπότε ήταν αναμενόμενο μεγαλώνοντας να αναζητώ να διαβάζω και να γράφω κάτι πιο σκοτεινό. ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ!    Πώς διαχειρίζεσαι τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στην αγωνία και την υπερβολή όταν χτίζεις την ψυχολογία των χαρακτήρων σου;      Προσπαθώ να μπαίνω στη θέση των χαρακτήρων για να τους κατανοήσω, οπότε μου δίνουν εκείνοι τις απαντήσεις. Τώρα αν καταφέρνω να μην περνάω αυτήν τη λεπτή γραμμή, θα το κρίνουν οι αναγνώστες. ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ!     Υπάρχει κάποιος ήρωας ή αντιήρωας από τα βιβλία σου που σε ταλαιπώρησε συναισθηματικά περ...

"Συγγραφέας… Ως και όπως οφείλει" του Χάρη Κωφιάδη

"Δεν γράφεται ο συγγραφέας με καλούπια... Πίσω από την ιδιότητα κρύβεται ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος, με τη δική του προσωπικότητα και φωνή" Είναι και συγγραφέας... Συχνά ακούω φράσεις του τύπου: «Είναι και συγγραφέας…», οι οποίες μάλιστα συνοδεύονται από υποτιμητικές ή ειρωνικές ματιές και εκφράσεις και λέγονται για να επικρίνουν μια συμπεριφορά του ατόμου η οποία, κατά τη γνώμη του εκφέροντα την άποψη, δεν συνάδει με τη συγγραφική ιδιότητα. Το κατακριτέο στοιχείο ενίοτε σχετίζεται με την εμφάνιση του εκάστοτε προσώπου και άλλοτε με τη συμπεριφορά του ή τη γενική εικόνα που επιλέγει να παρουσιάσει προς τα έξω. Αυτό συμβαίνει τόσο εκ του σύνεγγυς - έχει συμβεί πολλάκις και σε άτομα μέσα από τη δική μας ομάδα - αλλά πολύ περισσότερο μέσα από τα social media. Κάποιες φορές μάλιστα, πίσω από ανώνυμα προφίλ, με μοναδικό σκοπό αυτά τα άτομα να εμπλέκονται συνεχώς σε μια μάχη διαμέσου του πληκτρολογίου όχι υπέρ κάποιου σκοπού, αλλά κατά πάντων. Τι οφείλει (και τι όχι) ένας συγγραφέ...