Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο
banner

Our Latest

Το Καπετανόσπιτο - Γράφει η Ελένη Ζηνονίδη

Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...

Η κοιλάδα του πράσινου κρυστάλλου της Χρύσας Αναστασίου


Γράφει η Δανάη Ιμπραχήμ 


Το steampunk ήταν μέχρι πρόσφατα μία από τις ελάχιστες υποκατηγορίες του fantasy που αγνοούσα και δεν είχα διαβάσει. Η πρώτη μου επαφή με το είδος προέκυψε στο Φαντασμαγόρια 2019, όπου και άκουσα την Χρύσα Αναστασίου να παρουσιάζει το βιβλίο της. Κι αφού δεν έκανα κανένα κόπο να μειώσω την λίστα με τα αδιάβαστα το καλοκαίρι, φέρθηκα για μία ακόμα φορά άπληστα και πήρα την Κοιλάδα του Πράσινου Κρυστάλλου στο Φαντάστικον. Αλλά ήταν μία αγορά που τελικά έπρεπε να είχα κάνει πολύ νωρίτερα.

Το είδος του stempunk μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον και ιδιαίτερο. Μέσα στο βιβλίο της Χρύσας συνάντησα κατασκευές και μαραφέτια (για μένα έτσι λέγονται όλα τα εργαλεία) που θα με έβαζαν στον πειρασμό να δοκιμάσω να κατασκευάσω κάτι. Ευτυχώς για τον κόσμο, ξέρω ότι είμαι μαστροχαλαστής, οπότε και μάλλον θα μείνω στο διάβασμα. Επιπλέον, δεν έλειψε από την Κοιλάδα το φαινόμενο της μαγείας, που κατείχαν υπερφυσικά όντα, αλλά και η φίλη της πρωταγωνίστριας, η πολυαγαπημένη μου Νόρα.

Οι χαρακτήρες ήταν ένας προς ένας, συμπαθείς και αξιολάτρευτοι. Δεν ήταν too good to be true, αλλά ούτε και τέρμα αντισυμβατικοί. Η Χρύσα κατάφερε να ισορροπήσει ανάμεσα στο συνηθισμένο και την νέα τάση και να δημιουργήσει κάτι αρκετά καινοτόμο. Αγνοί αλλά ζαβολιάρικοι χαρακτήρες. Παιδάκια θα λέγαμε, αλλά τελικά ήταν έφηβοι. Φυσικά υπήρχαν και οι εξαιρέσεις, όμως ήταν τέτοια η ατμόσφαιρα που είχε δημιουργήσει η συγγραφέας, με αποτέλεσμα ακόμα κι αυτοί να μην φαντάζουν χθόνιοι.

Η ροή κύλησε ευχάριστα, το κείμενο ήταν άρτιο, οι σκηνές που ανέβαζαν την αδρεναλίνη τόσο όμορφα γραμμένες που από την μία αγωνιούσες κι από την άλλη θαύμαζες την γραφή μιας ανερχόμενης συγγραφέως. Ειλικρινά, δεν μπόρεσα να βρω κάτι που μου έλειψε ή με ενόχλησε έστω και στο ελάχιστο, καθώς βάδισα σε τελείως ξένα μονοπάτια, τα οποία με έκαναν να τα αγαπήσω. Ίσως αν είχα διαβάσει κι άλλα steampunk να είχα υψηλότερες προσδοκίες, όμως το υλικό που έχω στα χέρια μου είναι τεχνοτροπικά άψογο κι ανεξαρτήτως του πόσο βαθιά είμαι στο είδος, θα το διάβαζα ξανά με χαρά. Κι αυτό από μόνο του λέει πολλά.

Αλλά ίσως η Χρύσα να μας ετοιμάσει κάτι καινούριο και να συνεχίσω να εντρυφώ στο steampunk! 


Από το οπισθόφυλλο:

Η δεκαεξάχρονη Isabel Castleton ζει σε έναν κόσμο που βρίθει παράξενων κατασκευών και μαγείας. Ορφανή από μητέρα λόγω της ματαιοδοξίας του παππού της –και ξακουστού μηχανικού– Charles, μελετάει για να περάσει στην Ακαδημία των Μηχανικών.

Καθώς το όνειρό της γίνεται πραγματικότητα, αρχίζει να μαθαίνει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη ζωή του Charles. Καταλήγει να ονειρεύεται να ακολουθήσει τα χνάρια του στην εύρεση ενός μαγικού κρυστάλλου με απίστευτες δυνάμεις.

Η Isabel βρίσκεται μπροστά σε ένα καίριο δίλημμα. Θα συνεχίσει την ήρεμη ζωή που τόσο κόπιασε να αποκτήσει ή θα ακολουθήσει μια διαφορετική πορεία στην προσπάθειά της να αλλάξει το παρελθόν;

Με τη βοήθεια δυο καλών της φίλων, της Μάγισσας Nora και του Μηχανικού Daniel, θα βάλει τα δυνατά της ώστε να φέρει ξανά τον κόσμο της σε ισορροπία. «Η Κοιλάδα του πράσινου κρυστάλλου» είναι μια περιπέτεια φαντασίας γεμάτη αερόπλοια και μαγικά πλάσματα. Θα κάνει η Isabel το πρώτο βήμα για τη διάσωση του κόσμου της, παρά τα συναισθήματα απληστίας και εγωισμού που θα συναντήσει στο δρόμο της; Δεν έχετε παρά να την ακολουθήσετε στις αναζητήσεις της!

Σχόλια

  1. Δεν το ξέρω και εγώ το είδος Δανάη καθόλου. Παρ όλα αυτά το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον από την παρουσίαση που κάνεις στο βιβλίο.
    Εύχομαι καλή επιτυχία στην συγγραφέα και κρατώ τις σημειώσεις μου.
    Καλησπέρα καλή μας φίλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Most Popular

Συνέντευξη στον Χάρη Κωφιάδη

"Βρες την ευτυχία σου και γραπώσου επάνω της με νύχια και με δόντια. Κρατήσου με ό,τι έχεις. Δεν θα έχεις πολλές ευκαιρίες, κανείς μας δεν έχει." Στον «καναπέ» των Ονείρων Πένες φιλοξενείται σήμερα ο Χάρης Κωφιάδης. Αναμφίβολα ταλαντούχος και πολυπράγμων με έδρα στη Θεσσαλονίκη, μας μιλάει για εκείνον, για όσα αγαπάει, για όσα δημιουργεί. Όσα αγαπάει να δημιουργεί. Το βιβλίο του « Το όνομά μου είναι Σάντρα » είναι διαθέσιμο στην ηλεκτρονική πλατφόρμα Carmella ’ s books  στα ελληνικά, ενώ σύντομα θα είναι διαθέσιμη και η  αγγλική μετάφραση: https://carmelasbooks.com/el/books/2 Πάμε λοιπόν να τον γνωρίσουμε!                                         Λίγα στοιχεία για να γνωρίσουμε τον συγγραφέα Χάρη καλύτερα. Ποια είναι η ιδανική συνθήκη για να γράψεις; Μερικοί συγγραφείς από την άλλη παραδέχονται ότι μπορούν να γράψουν όπου κι αν βρεθούν. Άλλοι πάλι δημιουργούν οι ίδιοι τη...

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΖΟΑΝ ΖΑΧΑΡΙΑΔΟΥ

  (από τη Βούλα Γκεμίση)     Ποια ήταν η πρώτη "σκοτεινή σκέψη" που σου ενέπνευσε να ασχοληθείς με το είδος του ψυχολογικού θρίλερ;       Δεν ήταν απλώς μια σκέψη, ήταν όλο το backround από πίσω. Φαντάσου πως από πολύ μικρή ηλικία είχα ξεκινήσει να βλέπω ταινίες με τον Freddy Krueger (τις έβλεπα αγκαλιά με τον μπαμπά μου και δε φοβόμουν) και διάβαζα βιβλία μυστηρίου, οπότε ήταν αναμενόμενο μεγαλώνοντας να αναζητώ να διαβάζω και να γράφω κάτι πιο σκοτεινό. ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ!    Πώς διαχειρίζεσαι τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στην αγωνία και την υπερβολή όταν χτίζεις την ψυχολογία των χαρακτήρων σου;      Προσπαθώ να μπαίνω στη θέση των χαρακτήρων για να τους κατανοήσω, οπότε μου δίνουν εκείνοι τις απαντήσεις. Τώρα αν καταφέρνω να μην περνάω αυτήν τη λεπτή γραμμή, θα το κρίνουν οι αναγνώστες. ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ!     Υπάρχει κάποιος ήρωας ή αντιήρωας από τα βιβλία σου που σε ταλαιπώρησε συναισθηματικά περ...

"Συγγραφέας… Ως και όπως οφείλει" του Χάρη Κωφιάδη

"Δεν γράφεται ο συγγραφέας με καλούπια... Πίσω από την ιδιότητα κρύβεται ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος, με τη δική του προσωπικότητα και φωνή" Είναι και συγγραφέας... Συχνά ακούω φράσεις του τύπου: «Είναι και συγγραφέας…», οι οποίες μάλιστα συνοδεύονται από υποτιμητικές ή ειρωνικές ματιές και εκφράσεις και λέγονται για να επικρίνουν μια συμπεριφορά του ατόμου η οποία, κατά τη γνώμη του εκφέροντα την άποψη, δεν συνάδει με τη συγγραφική ιδιότητα. Το κατακριτέο στοιχείο ενίοτε σχετίζεται με την εμφάνιση του εκάστοτε προσώπου και άλλοτε με τη συμπεριφορά του ή τη γενική εικόνα που επιλέγει να παρουσιάσει προς τα έξω. Αυτό συμβαίνει τόσο εκ του σύνεγγυς - έχει συμβεί πολλάκις και σε άτομα μέσα από τη δική μας ομάδα - αλλά πολύ περισσότερο μέσα από τα social media. Κάποιες φορές μάλιστα, πίσω από ανώνυμα προφίλ, με μοναδικό σκοπό αυτά τα άτομα να εμπλέκονται συνεχώς σε μια μάχη διαμέσου του πληκτρολογίου όχι υπέρ κάποιου σκοπού, αλλά κατά πάντων. Τι οφείλει (και τι όχι) ένας συγγραφέ...