Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Καλώς ήρθες

Αναγνώστης, συγγραφέας, αρθρογράφος ή και απλός περαστικός... Είναι τιμή μας να σε έχουμε στην παρέα μας!

Επιλεγμένα

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ ΚΥΡΙΔΗ!

 1. Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή; Μπορώ να απαντήσω με αρκετούς τρόπους σ’ αυτή την υπέροχη ερώτηση και να είναι όλοι αληθείς. Ωστόσο η πραγματική βάση όλων των απαντήσεων θα είναι μία. Ο λόγος που με ώθησε να ξεκινήσω τη συγγραφή είναι η ανάγκη μου να ξεφεύγω από την πραγματικότητα. Τότε όταν ξεκίνησε αυτό το μαγικό ταξίδι, δεν ήταν τόση συνειδητή αυτή η διαδικασία, τώρα γνωρίζοντας με περισσότερο μπορώ να πω ότι αυτός είναι ο αληθινός λόγος. 2. Ποια είναι η μεγαλύτερη έμπνευσή σας όταν γράφετε ένα νέο βιβλίο; Η έμπνευση μπορεί να έρθει από παντού. Τις προάλλες είχα βγει με μία νέα φίλη που γνώρισα μέσα σ’ αυτό το χώρο και αγαπώ πολύ, μου είπε κάτι και ξαφνικά μου ήρθε η ιδέα για το βιβλίο που γράφω τώρα. Αυτό που θέλω να πω, είναι πως όταν το συναίσθημα μέσα μου θέλει να εκφραστεί, η έμπνευση θα έρθει από το πιο μικρό πράγμα.   ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ! 3. Ποιες θεματικές ή είδη λογοτεχνίας προτιμάτε και γιατί; Λατρεύω τις ιστορίες αγάπης...

ΚΡΑΥΓΕΣ ΣΙΩΠΗΣ


 
ΚΡΑΥΓΕΣ ΣΙΩΠΗΣ, ΤΙΣ ΛΕΝΕ...

Γράφει η Βούλα Γκεμίση

Χείλη σφραγισμένα. 

Κραυγές σιωπής τις λένε. 

Μα, δεν σου δίδαξε κανείς να τις ακούς. 

Δεν σου δίδαξαν τα μάτια να διαβάζεις. 

Δεν αρκέστηκες στη μελωδία της καρδιάς και στον πόνο που προστάζει ο νους. Πολυφορεμένα όνειρα, πλεγμένα σε έναστρους ουρανούς. 

Εγώ σιωπώ και εσύ μιλάς. 

Πάντα μιλάς. 

Με μια φωνή σειρήνα που όσο πάει και θεριεύει μέσα μου και γίνεται η χειρότερη απειλή. Και αν στα δυο μου μάτια μοιάζεις με αγρίμι, παρά τον φόβο μου, μπροστά μου δείχνεις μικρός. Πάντα μικρός και αδύναμος. Ασήμαντος μα αρκετά ικανός να γρατζουνάς με την απειλή τη δική μου λογική που πάντα με προστάζει να τρέξω μακριά από εσένα.

Και εγώ τελικά μένω. 

Δεν το κάνω. Δεν φεύγω παρά την θέληση μου.

Στέκω και σε κοιτώ και νιώθω τόσα δα μικρή. Ανήμπορη μπροστά στο υπερυψωμένο αλλά οργισμένο ανάστημα σου και εκεί σφραγίζω τα χείλη. Αποσιωπώ τις εσωτερικές κραυγές και τις αφήνω να πλέκουν μέσα μου αραχνοΰφαντους ιστούς απόγνωσης. Είναι πολλοί. Τόσο πολλοί που κάνουν τον εσωτερικό μου κόσμο να μοιάζει στοιχειωμένος από όνειρα – φαντάσματα. Ανάμεσα τους αναζητώ συντροφιά και μένω μόνη.

Τώρα μιλάω εγώ. 

Και είχα τόσα πολλά να σου πω τελικά. 

Και αν ακόμα κάποιοι υπηρετούν σαν δούλοι το «η σιωπή είναι χρυσός» εγώ θα πω ότι η λάμψη του χρυσού πολλές φορές θαμπώνει. 

Μεγαλοπρέπεια να ακούς τις σιωπές. Να βλέπεις κάτω από τον χρυσό. Να αφουγκράζεσαι την μοναξιά που πολύ εύκολα αποτυπώνεται στο βλέμμα. Μεγαλοπρέπεια να ανοίξεις τα δυο σου χείλη και να αφήσεις την λύτρωση επιτέλους να σε πιάσει από το χέρι χαράζοντας σου την αίσθηση ότι δεν είσαι ποτέ μόνη γιατί είμαστε τελικά τόσες πολλές κραυγές μαζεμένες που το μόνο που αποζητούν είναι την αποδέσμευση από την απελπισία που σαρώνει τα πάντα. 

Σχόλια

  1. Συγκλονιστικό!
    Βούλα μου ένα μεγάλο μπράβο απ την καρδιά μου καλή μου φίλη. Για το θέμα, για τη γραφή, για το ύφος. Για την ωριμότητα που δείχνει η συγγραφή σου. Για τη δύναμη των συναισθημάτων σου.
    Υποκλίνομαι στο κείμενό σου από καρδιάς.
    Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ ευχαριστώ Γιάννη μου... Εμπνευσμένο από τα γεγονότα των ημερών...

      Διαγραφή
  2. Κραυγή αγωνίας, από έναν νέο άνθρωπο, που έχει συγκλονιστεί από την βρωμιά, που υπάρχει στον κόσμο τον μεγάλων. Κραυγή και όχι σιωπή, πολλές κραυγές έναντι όλων αυτών των αρρωστημένων που νομίζουν ότι η "λάμψη τους" τους δίνει δικαίωμα να καταστρέφουν το πιο όμορφο εφόδιο με το οποίο ξεκινάς τη ζωή. Τα όνειρα!
    Την Καλημέρα μου, Βούλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα και σε εσάς!
      Θα συμφωνήσω απόλυτα! Κραυγές που αργά ή γρήγορα αφυπνίζονται!
      Ευχαριστώ για το υπέροχο σχόλιο!!!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Back to Top