Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο
banner

Our Latest

Το Καπετανόσπιτο - Γράφει η Ελένη Ζηνονίδη

Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...

Γιώργος Δερβεντλής: "Η χαμένη διαθήκη" Ένα ταξίδι στο μυστήριο και στον ανείπωτο τρόμο

 Ο Γιώργος Δερβεντλής είναι ένας από εμάς. Αγαπητός φίλος και συνεργάτης στο "Ονείρων Πένες" από την ίδρυσή του. Δραστηριοποιείται στο προσωπικό του blog: My Little Stories Όπως ο ίδιος αυτοπροσδιορίζεται, συγγραφέας μικρών και μεγάλων ιστοριών. Συλλέκτης μουσικών και εικόνων που εξιτάρουν τους φαντασιογόνους. 

Ο Γιώργος διακρίνεται με τρόπο καθηλωτικό στο είδος του horror, fantasy, το οποίο και υπηρετεί εδώ και καιρό με περισσή ικανότητα, συνέπεια και ποιότητα. Αυτό όμως δεν τον εμποδίζει να έχει γράψει διηγήματα και έργα με σαφές κοινωνικό και καταγγελτικό περιεχόμενο: "Αθήνα 2020: Η ώρα της επανάστασης",  "Ο χορός μιας μοναχικής καρδιάς" και "Η ελευθερία στο κλουβί". Ακόμα πρόσφατα και ένα εξαίρετο παραμύθι φαντασίας  "Το Ξαναντού: τα χρονικά του Γκρόουνιν"

Αυτή τη φορά στο προσωπικό του blog, σειρά έχει ένα νέο του έργο:

"Η χαμένη διαθήκη"


Ένα έργο τρόμου και φαντασίας, το οποίο πραγματικά καθηλώνει τον αναγνώστη με το κλειστοφοβικό του περιβάλλον, την οργιώδη φαντασία, τον τρόμο που σέρνεται σε κάθε γωνιά και το μυστήριο που καλύπτει με ερεβώδη τρόπο την πλοκή.

Θα δούμε τον Πιτ και τον Τζόνι Χόφερμαν, δύο αδέλφια, με εξαιρετικά κακή σχέση μεταξύ τους έως και εχθρική, Όλα θα ξεκινήσουν όταν ο συμβολαιογράφος της οικογένειάς τους, ο κ. Άντερσον, τους καλέσει απροσδόκητα στο γραφείο να τους ανακοινώσει κάτι που θα τους αλλάξει άρδην τη ζωή.

Μια χαμένη ξεχασμένη διαθήκη στα ερείπια ενός παλιού τους κτίσματος, μέσω της οποία οι γονείς τους και συγκεκριμένα ο πατέρας του, μετά από παράκληση της μητέρας τους, τους κληροδοτεί ένα ξεχασμένο ερειπωμένο τεράστιο ακίνητο, στο λόφο του Γκρίνγουντ, με σαφή εντολή να το ανακαινίσουν και να του δώσουν ζωή.

Όρος απαράβατος της διαθήκης, τα δύο αδέλφια, οφείλουν να συνεργαστούν απόλυτα, κάτω από επίβλεψη, για την ανασυγκρότηση του σπιτιού και του κτήματος.

Τα δύο αδέλφια αποδέχονται την πρόσκληση και φτάνουν στο μυστηριώδες και επιβλητικό σπίτι. Εκεί, θα διαπιστώσουν με τρόμο, ότι θα κληθούν να αντιμετωπίσουν κάτι που ξεπερνά κάθε όριο ή υποψία της φαντασίας τους που μήτε στον πιο αποτρόπαιο εφιάλτη τους δεν υπολόγιζαν.

Το σπίτι θα αρχίζει να βγάζει ένα προς ένα τα αβυσσαλέα μυστικά του.

"Η χαμένη διαθήκη" θα σας κόψει την ανάσα με το μυστήριο, την ατμόσφαιρα, τον τρόμο. Έναν τρόμο που ξεπηδά από κάθε ανύποπτη γωνία και μέρος.

Μπορείτε να την διαβάσετε στο blog του Γιώργου, όπου δημοσιεύεται σε συνέχειες. Η πρώτη δημοσίευση είναι εδώ:

"Η χαμένη διαθήκη #1"


Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα






Σχόλια

  1. Το παρακολουθώ με ενδιαφέρον, μέχρι τώρα σε κάθε επεισόδιο γίνεται όλο και πιο έντονος ο προβληματισμός μου, για όλα όσα γίνονται και αγωνιώ για το τέλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε καθηλώνει Βασίλη ! Χώρια την αισθητική του τρόμου και της αγωνίας που είναι εκπληκτική. Στέλνω καλησπέρες αγαπητέ φίλε και δάσκαλε.
      Να έχεις όμορφο Σαββατοκύριακο.

      Διαγραφή
  2. Γιάννη φίλε μου σ'ευχαριστώ πάρα πολύ, για την συμμετοχή, για την ανάγνωση και για το ότι είσαι πάντα δίπλα μας ενεργά να στηρίζεις τους φίλους, ένα μεγάλο μπράβο από εμένα. Χαίρομαι που σου αρέσει η χαμένη διαθήκη και ελπίζω να ικανοποιήσει και η συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Την λατρεύω την "Χαμένη διαθήκη" Γιώργο και την θεωρώ ένα από τα πιο εμπνευσμένα σου έργα στο είδος αυτό.
      Την περιμένουμε με χαρά και αγωνία. Την καλησπέρα μου.

      Διαγραφή
  3. Υπέροχη η "Χαμένη διαθήκη", ένα ακόμη θαυμάσιο έργο του Γιώργου για να μην πω το καλύτερο όλων. Μας εξιτάρει, μας ταξιδεύει σε κόσμους που μόνο στο μυαλουδάκι του γεννιούνται και γεννά ερωτήματα και αγωνία.
    Το παρακολουθώ με ενδιαφέρον και ανυπομονώ για την κάθε συνέχεια
    Ο Γιώργος είναι ταλαντούχος και χαίρομαι να τον διαβάζω
    Καλή σας μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα συμφωνήσω μαζί σου Άννα μου ανεπιφύλακτα. Ένα εξαίρετο έργο από τα πιο δυνατά και πιο ατμοσφαιρικά που μας έχει δώσει ο φίλος μας.
      Καλή Κυριακή να έχεις.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Most Popular

Το Καπετανόσπιτο - Γράφει η Ελένη Ζηνονίδη

Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΖΟΑΝ ΖΑΧΑΡΙΑΔΟΥ

  (από τη Βούλα Γκεμίση)     Ποια ήταν η πρώτη "σκοτεινή σκέψη" που σου ενέπνευσε να ασχοληθείς με το είδος του ψυχολογικού θρίλερ;       Δεν ήταν απλώς μια σκέψη, ήταν όλο το backround από πίσω. Φαντάσου πως από πολύ μικρή ηλικία είχα ξεκινήσει να βλέπω ταινίες με τον Freddy Krueger (τις έβλεπα αγκαλιά με τον μπαμπά μου και δε φοβόμουν) και διάβαζα βιβλία μυστηρίου, οπότε ήταν αναμενόμενο μεγαλώνοντας να αναζητώ να διαβάζω και να γράφω κάτι πιο σκοτεινό. ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ!    Πώς διαχειρίζεσαι τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στην αγωνία και την υπερβολή όταν χτίζεις την ψυχολογία των χαρακτήρων σου;      Προσπαθώ να μπαίνω στη θέση των χαρακτήρων για να τους κατανοήσω, οπότε μου δίνουν εκείνοι τις απαντήσεις. Τώρα αν καταφέρνω να μην περνάω αυτήν τη λεπτή γραμμή, θα το κρίνουν οι αναγνώστες. ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ!     Υπάρχει κάποιος ήρωας ή αντιήρωας από τα βιβλία σου που σε ταλαιπώρησε συναισθηματικά περ...

Συνέντευξη στον Χάρη Κωφιάδη

"Βρες την ευτυχία σου και γραπώσου επάνω της με νύχια και με δόντια. Κρατήσου με ό,τι έχεις. Δεν θα έχεις πολλές ευκαιρίες, κανείς μας δεν έχει." Στον «καναπέ» των Ονείρων Πένες φιλοξενείται σήμερα ο Χάρης Κωφιάδης. Αναμφίβολα ταλαντούχος και πολυπράγμων με έδρα στη Θεσσαλονίκη, μας μιλάει για εκείνον, για όσα αγαπάει, για όσα δημιουργεί. Όσα αγαπάει να δημιουργεί. Το βιβλίο του « Το όνομά μου είναι Σάντρα » είναι διαθέσιμο στην ηλεκτρονική πλατφόρμα Carmella ’ s books  στα ελληνικά, ενώ σύντομα θα είναι διαθέσιμη και η  αγγλική μετάφραση: https://carmelasbooks.com/el/books/2 Πάμε λοιπόν να τον γνωρίσουμε!                                         Λίγα στοιχεία για να γνωρίσουμε τον συγγραφέα Χάρη καλύτερα. Ποια είναι η ιδανική συνθήκη για να γράψεις; Μερικοί συγγραφείς από την άλλη παραδέχονται ότι μπορούν να γράψουν όπου κι αν βρεθούν. Άλλοι πάλι δημιουργούν οι ίδιοι τη...