Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο
banner

Our Latest

Το Καπετανόσπιτο - Γράφει η Ελένη Ζηνονίδη

Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...

Συνέντευξη με τη Μαρία Αλεξοπούλου

 

Σήμερα έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε στο blog μας τη Μαρία Αλεξοπούλου, συγγραφέα του βιβλίου Η θλίψη που φωλιάζει μέσα μου





Αρχικά θα θέλαμε να μας συστηθείς για να σε γνωρίσει λίγο καλύτερα το κοινό. Περίγραψε τον εαυτό σου σε τέσσερις προτάσεις.

Θα με χαρακτήριζα βιβλιοφάγο γιατί η πρώτη μου επιλογή είναι να ανοίξω το κοντινότερο σε απόσταση βιβλίο, όταν έχω ελεύθερο χρόνο. Λατρεύω τη διδασκαλία σε παιδιά γιατί είναι μεταδοτικός ο ενθουσιασμός τους και φυσικά τη συγγραφή διότι μου προσφέρει τη δυνατότητα να εκφράζομαι ελεύθερα. Κατά κοινή ομολογία είμαι κοινωνική πεταλούδα (aka εξωστρεφής) και ενθουσιάζομαι εύκολα αλλά όταν μελαγχολώ κλείνομαι στο καβούκι μου ακούγοντας εμμονικά Evanescence. Τέλος, όταν μου δίνεται η ευκαιρία (όπως τώρα) διατυμπανίζω την αγάπη μου για τον κινηματογράφο που μου την μετέδωσε ο πατέρας μου.



Το βιβλίο σου είναι μια προσωπική εξομολόγηση. Πώς αποφάσισες να ανοιχτείς τόσο πολύ στο κοινό;

Ξεκίνησα να γράφω για να αποδιώξω τις μαύρες σκέψεις και συνειδητοποίησα πως είχαν τη μορφή σπονδυλωτών διηγημάτων. Μετά από προτροπή του εκδότη μου οπλίστηκα με θάρρος για να παραδεχτώ πως βασίζονται σε αληθινά γεγονότα που με στιγμάτισαν. Τα εγκάρδια μηνύματα που λαμβάνω είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή που θα μπορούσα να έχω.



Σε προσεγγίζουν αναγνώστες για να σου ανοιχτούν, όπως έκανες εσύ μαζί μας; Αν ναι, πώς νιώθεις με αυτό;

Δεν φανταζόμουν ποτέ (μα ποτέ!) ότι θα με προσέγγιζαν αναγνώστες για να μοιραστούν τις δικές τους εμπειρίες. Με χαροποιεί τόσο που με νιώθουν οικεία για να παραδεχτούν πόσο ευάλωτοι είναι στις αγχογόνες καταστάσεις. Νιώθω πιο δυνατή γνωρίζοντας πως δεν είμαι μόνη μου και ευελπιστώ να τους προσφέρω την ίδια πυγμή. Παράλληλα, μου εμφυσούν κουράγιο για να συνεχίσω να εκφράζομαι μέσα από τον γραπτό λόγο.



Η Μελίνα, η πρωταγωνίστρια, είναι το απόλυτο alter ego σου ή έχει μια δική της ταυτότητα που θυμίζει εσένα;

Δύσκολη ερώτηση. Πολλές φορές νιώθω ότι αποστασιοποιούμαι από τη Μελίνα, όμως όταν γίνομαι δέσμια της θλίψης μπερδεύονται τα νήματα της ζωής μας. Γινόμαστε ένα μέχρι να φτάσουμε στην άνοδο, στον επίλογο του βιβλίου όπου η Μελίνα γίνεται ο φάρος της ελπίδας μου. Τότε είμαι έτοιμη να την αφήσω πίσω και να υποδεχτώ την άνοιξη που επαναπαυόταν μέσα μου.






Σκέφτεσαι να πειραματιστείς και σε άλλα λογοτεχνικά είδη;

Θα ήθελα να πειραματιστώ γιατί δεν περιορίζομαι και ως αναγνώστρια σε ένα λογοτεχνικό είδος. Γενικά θεωρώ πως είναι σημαντικό να βγαίνουμε από το safety zone μας. Στην παρούσα φάση ασχολούμαι με την ποιητική συλλογή που θα είναι το δεύτερο πνευματικό μου παιδάκι καλώς εχόντων των πραγμάτων. Στο συρτάρι μου φωλιάζει και μία ρομαντική νουβέλα που με κοιτάει παραπονιάρικα αλλά επειδή οι αναγνώστες ανταποκρίθηκαν ένθερμα στο λυρικό ύφος του τωρινού βιβλίου αποφάσισα να δώσω προτεραιότητα στην ποιητική συλλογή.



Από το bookstagram σου καταλαβαίνουμε ότι είσαι διαβαστερή. Ποιοι συγγραφείς και βιβλία σε έχουν επηρεάσει;

Αγαπημένοι συγγραφείς που με επηρέασαν είναι ο Stefan Zweig, o Jorge Bucay και ο αείμνηστος Carlos Ruiz Zafón που με έβγαλε από το reading slump χρόνων με το μυθιστόρημα ‘’Η σκιά του ανέμου’’. Όμως το ανάγνωσμα που μου έδωσε την ώθηση για να καταθέσω τις πιο μύχιες σκέψεις μου είναι το ‘’Πουέντ’’ της Αλίσια Παρσεκιάν. Σε έναν άλλο λογοτεχνικό κόσμο η Δανάη και η Μελίνα στηρίζουν η μία την άλλη.



Τέλος, θα θέλαμε να κλείσεις με μια συμβουλή προς τους επερχόμενους συγγραφείς.


Με γνώμονα τη δική μου εμπειρία, θα πρότεινα τη συστηματική ανάγνωση βιβλίων ,εάν είναι εφικτό και από διαφορετικά είδη, για να καλπάζει η φαντασία σας. Απαράβατος κανόνας μου είναι να μην αναβάλω την έμπνευση. Όταν μας σιγοψιθυρίζει η Μούσα οφείλουμε να την ακούμε! Σίγουρα το writing block μπορεί να παραμονεύει εκεί στη γωνία του μυαλού μας, αλλά στα χέρια μας είναι να το εξορίσουμε. Σημαντική συμβουλή είναι να έχετε beta readers ώστε να σας επισημάνουν τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά στοιχεία του βιβλίου σας, προτού ξεκινήσετε την αναζήτηση της εκδοτικής στέγης. Επιπλέον, να είστε επιεικείς με τον εαυτό σας και να είστε σίγουροι πως όσο περισσότερο γράφετε θα αποκτήσετε τη συγγραφική άνεση που ονειρεύεστε.



Σε αυτό το σημείο να ευχαριστήσουμε τη Μαρία Αλεξοπούλου και να της ευχηθούμε ό,τι καλύτερο στη συγγραφική της πορεία. Μπορείτε να τη βρείτε επίσης στο Instagram. 


Σχόλια

  1. Σ' ευχαριστώ πολύ Δανάη μου. Υπέροχες όλες οι ερωτήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευχαριστούμε πολύ Μαρία μου για την συνέντευξή σου. Να σου ευχηθώ τα καλύτερα στη διαδρομή σου και στις εμπνεύσεις σου.
    Δανάη μου, μια ακόμα εξαίρετη οργάνωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι ιδιαίτερα για την ευγένειά σου καλή μας φίλη. Ακολουθώ το μπλογκ σου στην wordpress, νομίζω το ξέρεις. Καλησπέρα.

      Διαγραφή
    2. Ναι φυσικά το γνωρίζω κι ευχαριστώ για κάθε σχόλιο.
      Καλό μήνα.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Most Popular

Το Καπετανόσπιτο - Γράφει η Ελένη Ζηνονίδη

Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΖΟΑΝ ΖΑΧΑΡΙΑΔΟΥ

  (από τη Βούλα Γκεμίση)     Ποια ήταν η πρώτη "σκοτεινή σκέψη" που σου ενέπνευσε να ασχοληθείς με το είδος του ψυχολογικού θρίλερ;       Δεν ήταν απλώς μια σκέψη, ήταν όλο το backround από πίσω. Φαντάσου πως από πολύ μικρή ηλικία είχα ξεκινήσει να βλέπω ταινίες με τον Freddy Krueger (τις έβλεπα αγκαλιά με τον μπαμπά μου και δε φοβόμουν) και διάβαζα βιβλία μυστηρίου, οπότε ήταν αναμενόμενο μεγαλώνοντας να αναζητώ να διαβάζω και να γράφω κάτι πιο σκοτεινό. ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ!    Πώς διαχειρίζεσαι τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στην αγωνία και την υπερβολή όταν χτίζεις την ψυχολογία των χαρακτήρων σου;      Προσπαθώ να μπαίνω στη θέση των χαρακτήρων για να τους κατανοήσω, οπότε μου δίνουν εκείνοι τις απαντήσεις. Τώρα αν καταφέρνω να μην περνάω αυτήν τη λεπτή γραμμή, θα το κρίνουν οι αναγνώστες. ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ!     Υπάρχει κάποιος ήρωας ή αντιήρωας από τα βιβλία σου που σε ταλαιπώρησε συναισθηματικά περ...

Συνέντευξη στον Χάρη Κωφιάδη

"Βρες την ευτυχία σου και γραπώσου επάνω της με νύχια και με δόντια. Κρατήσου με ό,τι έχεις. Δεν θα έχεις πολλές ευκαιρίες, κανείς μας δεν έχει." Στον «καναπέ» των Ονείρων Πένες φιλοξενείται σήμερα ο Χάρης Κωφιάδης. Αναμφίβολα ταλαντούχος και πολυπράγμων με έδρα στη Θεσσαλονίκη, μας μιλάει για εκείνον, για όσα αγαπάει, για όσα δημιουργεί. Όσα αγαπάει να δημιουργεί. Το βιβλίο του « Το όνομά μου είναι Σάντρα » είναι διαθέσιμο στην ηλεκτρονική πλατφόρμα Carmella ’ s books  στα ελληνικά, ενώ σύντομα θα είναι διαθέσιμη και η  αγγλική μετάφραση: https://carmelasbooks.com/el/books/2 Πάμε λοιπόν να τον γνωρίσουμε!                                         Λίγα στοιχεία για να γνωρίσουμε τον συγγραφέα Χάρη καλύτερα. Ποια είναι η ιδανική συνθήκη για να γράψεις; Μερικοί συγγραφείς από την άλλη παραδέχονται ότι μπορούν να γράψουν όπου κι αν βρεθούν. Άλλοι πάλι δημιουργούν οι ίδιοι τη...