Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο
banner

Our Latest

Το Καπετανόσπιτο - Γράφει η Ελένη Ζηνονίδη

Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΖΟΑΝ ΖΑΧΑΡΙΑΔΟΥ

 

(από τη Βούλα Γκεμίση) 


  Ποια ήταν η πρώτη "σκοτεινή σκέψη" που σου ενέπνευσε να ασχοληθείς με το είδος του ψυχολογικού θρίλερ;

      Δεν ήταν απλώς μια σκέψη, ήταν όλο το backround από πίσω. Φαντάσου πως από πολύ μικρή ηλικία είχα ξεκινήσει να βλέπω ταινίες με τον Freddy Krueger (τις έβλεπα αγκαλιά με τον μπαμπά μου και δε φοβόμουν) και διάβαζα βιβλία μυστηρίου, οπότε ήταν αναμενόμενο μεγαλώνοντας να αναζητώ να διαβάζω και να γράφω κάτι πιο σκοτεινό.


  Πώς διαχειρίζεσαι τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στην αγωνία και την υπερβολή όταν χτίζεις την ψυχολογία των χαρακτήρων σου;

     Προσπαθώ να μπαίνω στη θέση των χαρακτήρων για να τους κατανοήσω, οπότε μου δίνουν εκείνοι τις απαντήσεις. Τώρα αν καταφέρνω να μην περνάω αυτήν τη λεπτή γραμμή, θα το κρίνουν οι αναγνώστες.

ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ! 

  Υπάρχει κάποιος ήρωας ή αντιήρωας από τα βιβλία σου που σε ταλαιπώρησε συναισθηματικά περισσότερο απ’ ό,τι περίμενες;

     Ω, ναι! Ξεκάθαρα και με διαφορά η Αμαλία Κοντομανώλη από τη “Δεμένη κόκκινη κορδέλα” , γι’ αυτό γράφτηκε μετά και το “Μέχρι Τέλους”. Ήταν δύσκολο να την βγάλω από το μυαλό μου.

  Χρησιμοποιείς δικά σου όνειρα ή εσωτερικούς φόβους στις ιστορίες σου ή προτιμάς να "δανείζεσαι" άλλες εμπειρίες;

Χρησιμοποιώ τα πάντα, αναλόγως τι με εξυπηρετεί σε κάθε περίπτωση. Σε κάθε βιβλίο υπάρχει και μια αλήθεια μου.

                                                

                                                      ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ! 

  Έχεις ποτέ ανησυχήσει ότι οι αναγνώστες θα αναρωτηθούν τι κρύβεται στο δικό σου μυαλό, διαβάζοντας τις ιστορίες σου;

      Φυσικά, ειδικά όταν πρόκειται για ανθρώπους που δε με γνωρίζουν. Δεν έχω και την πιο light θεματολογία ξέρεις. Για τα κοντινά μου άτομα δεν ανησυχώ καθόλου πάντως. Ξέρω πως με αγαπούν ακριβώς γι’ αυτό που είμαι.

  Πόσο δύσκολο είναι να βρεις το "τέλειο έγκλημα" και πόσο ρεαλισμό επιδιώκεις στην πλοκή;

      Είναι πολύ δύσκολο να βρεις το “τέλειο έγκλημα|”μιας και έχουν γραφτεί τα πάντα, γι’ αυτό και έχω δολοφονήσει αμέτρητες ιδέες.

  Πώς επηρεάζει η εποχή μας —με την τεχνολογία, τις θεωρίες συνωμοσίας και την κοινωνική απομόνωση— τη θεματολογία σου;

      Όλοι ξέρουμε πως η ζωή ξεπερνάει και τα πιο τρελά σενάρια. Αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να με επηρεάσει και να μου δώσει τροφή.

  Έχεις νιώσει ποτέ ότι ένα βιβλίο σε "παρασύρει" ψυχολογικά περισσότερο απ’ όσο είναι υγιές;

      Ναι, ναι και πάλι ναι. Είναι αυτή η Αμαλία που ανέφερα πιο πάνω. Την “ένιωσα” παραπάνω απ’ όσο θα έπρεπε για να κατανοήσω τη λογική της και πραγματικά φοβήθηκα όταν μπήκα για τα καλά στο μυαλό της και κόντεψα να περάσω τη λεπτή γραμμή μεταξύ λογικής και παράνοιας.

  Ποια συναισθήματα θέλεις να αφήνεις στον αναγνώστη όταν τελειώνει το τελευταίο κεφάλαιο;

      Μου αρκεί να είναι έντονα, για να μπορούν να τον προβληματίσουν.

  Υπάρχει κάποιο ηθικό ή υπαρξιακό ερώτημα που επανέρχεται υποσυνείδητα στα έργα σου;

      Θελημένα ή μη, θεωρώ πως περνάω διάφορα τέτοια ερωτήματα. Αναλόγως τι εξυπηρετεί τον κάθε χαρακτήρα και την πλοκή του.

ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ!

> Διαβάστε & τη συνέντευξη που παραχώρησε η αγαπημένη συγγραφέας Τζόαν Ζαχαριάδου στο voulagkemisibooks.com!


 

Σχόλια

  1. Πόσο ενδιαφέρον να “ακούς” μια συγγραφέα του ψυχολογικού θρίλερ να μιλάει με τόση ειλικρίνεια για τις σκοτεινές πλευρές του νου και της γραφής! Η Αμαλία φαίνεται πράγματι να άφησε βαθύ αποτύπωμα — το ίδιο και η ματιά σου στον ρεαλισμό, την αγωνία και τη λεπτή γραμμή μεταξύ φαντασίας και αλήθειας. Πολύ δυνατή συνέντευξη, με γοήτευσε και με προβλημάτισε όσο πρέπει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. This is a great interview. I love hearing about an author's process, especially in a genre like psychological thrillers. It's fascinating how she uses her own experiences and even her dreams to create such intense stories. And the point about being "seized" by a character—that's a wild thought. It really shows how much of herself she puts into her work. Thanks for sharing.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Most Popular

Το Καπετανόσπιτο - Γράφει η Ελένη Ζηνονίδη

Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...

Συνέντευξη στον Χάρη Κωφιάδη

"Βρες την ευτυχία σου και γραπώσου επάνω της με νύχια και με δόντια. Κρατήσου με ό,τι έχεις. Δεν θα έχεις πολλές ευκαιρίες, κανείς μας δεν έχει." Στον «καναπέ» των Ονείρων Πένες φιλοξενείται σήμερα ο Χάρης Κωφιάδης. Αναμφίβολα ταλαντούχος και πολυπράγμων με έδρα στη Θεσσαλονίκη, μας μιλάει για εκείνον, για όσα αγαπάει, για όσα δημιουργεί. Όσα αγαπάει να δημιουργεί. Το βιβλίο του « Το όνομά μου είναι Σάντρα » είναι διαθέσιμο στην ηλεκτρονική πλατφόρμα Carmella ’ s books  στα ελληνικά, ενώ σύντομα θα είναι διαθέσιμη και η  αγγλική μετάφραση: https://carmelasbooks.com/el/books/2 Πάμε λοιπόν να τον γνωρίσουμε!                                         Λίγα στοιχεία για να γνωρίσουμε τον συγγραφέα Χάρη καλύτερα. Ποια είναι η ιδανική συνθήκη για να γράψεις; Μερικοί συγγραφείς από την άλλη παραδέχονται ότι μπορούν να γράψουν όπου κι αν βρεθούν. Άλλοι πάλι δημιουργούν οι ίδιοι τη...