1. Πολλοί σε γνωρίζουν από τη σκοτεινή λογοτεχνία και τη φαντασία. Πώς επηρεάζει το ύφος σου η ενασχόληση με κοινωνικά θέματα, όπως στον αυτισμό; Η αλήθεια είναι ότι οι αναγνώστες με γνώρισαν και αγάπησαν ως συγγραφέα της λογοτεχνίας του φανταστικού -κάτι που συνεχίστηκε και εμπλουτίστηκε με βραβεία και διακρίσεις για πάνω από δέκα χρόνια. Αλλά καθώς έγινα γονιός, άρχισα να αλλάζω ως άνθρωπος -θέλω να πιστεύω πως ξεκίνησα να βελτιώνομαι, να αποκτώ κοινωνικές ανησυχίες και νέες σκέψεις μαζί με τις νέες αυτές ευθύνες και χαρές -και όλα αυτά φάνηκαν στην λογοτεχνική στροφή που συνειδητά -και με ρίσκο που δικαιώθηκε με εκκωφαντικό στ' αλήθεια τρόπο, τόσο με σπουδαίες βραβεύσεις, όσο κυρίως με την αγάπη των αναγνωστών- έκανα, αρχικά με “Το κουτί”, και εν συνεχεία με το σε αρκετά σημεία βιωματικό “Το ξεχωριστό παιδί”, βήματα προς τα μπροστά. Σαφώς με απασχολούν και ως γονιό και ως ανεξάρτητο άνθρωπο τα κοινωνικά θέματα της σύγχρονης εποχής, ενώ ως συγγραφέας ανακαλύπτω, μια γραφή που εξ...
Γράφει η Χριστοδούλου Αικατερίνη
" Έχω κι εγώ ένα σωρό απωθημένους ουρανούς μα δε σκοτώνω άστρα.."έγραψε η αξιομνημόνευτη Κική Δημουλά.
Χιλιοειπωμένο, και πολυφορεμένο ρούχο από δεύτερο χέρι, καθώς ο ευτελισμός συναισθημάτων αποτελεί νέα τάση στη μόδα τούτης της εποχής. Αναρωτήθηκες ποτέ έστω από περιέργεια, ενώ διέσχιζαν τα λόγια τις διαβάσεις του μυαλού σου..σε ποιούς ουρανούς αναφέρεται;
Εύκολο θα μου πεις.
Μα στους απωθημένους φυσικά άνθρωπε!
Ο Ουρανός, όπως είναι γνωστό από την αρχαία ελληνική μυθολογία, είναι ο πρωτότοκος γιός της Γαίας που γεννήθηκε τη στιγμή που πλάγιαζε δίπλα στο θεό Έρωτα, χωρίς γονιμοποίηση
"για να την περιβάλλει, να είναι ο αιώνιος και ασφαλής οίκος των μακάριων θεών.."
Τούτος ο ουράνιος θόλος που περικλείει και αγκαλιάζει ολόκληρη την πλάση..
Άραγε τι χρώμα να έχουν;
Γαλάζιο;
ή μήπως βαθύ μπλε;
Εσύ τι πιστεύεις;
Μήπως μαύρο;
Εγώ θα πω κόκκινο.
Βαμμένους κόκκινους, εμποτισμένους με αίσθημα και απώλεια.
Ορίζεται το συναίσθημα;
Κι αν ναι, με τι παραμέτρους;
Υπάρχει λογική ή υποχωρεί κι αυτή φοβούμενη μήπως αποκαλυφθούν οι προθέσεις της;
Απωθημένο..ηχεί εκκωφαντικά..
Απωθημένα..μεγάλες δόσεις "ΑΝ" και "ΓΙΑΤΙ" σε μάχη πρώτης γραμμής.
Μια άνιση μονομαχία καταπιεσμένων, ανολοκλήρωτων ερώτων, ονείρων, ελπίδων και προσδοκιών...
Η ανύποπτη εκείνη στιγμή που μια θύμιση, μια μυρωδιά, μια μελωδία, μια άλλη παρουσία θα σου φέρει στο μυαλό την εικόνα του προσώπου που σε στιγμάτισε. Εκείνο το ένα που σφηνώθηκε και κλειδαμπαρώθηκε τόσο περίτεχνα στα στενά του νου σου.
Τότε είναι που παρασύρεσαι στον κυκεώνα της πλάνης κι αρχίζεις να αναλογίζεσαι τι έφταιξε και τι όχι..
Τα βάζεις με θεούς και δαίμονες, καιρούς και εποχές, συνθήκες και ανθρώπους για να συγκαλύψεις το χάσμα αυτό.
" Έτσι έπρεπε να συμβεί, ήταν καρμικό.."
δικαιολογίες και λόγια παρηγοριάς..
Ίσως πάλι ναι..ίσως έπρεπε να γνωρίσεις αυτό το πρόσωπο, να περπατήσεις μαζί του σε μέρη απάτητα, ξένα, άγνωστα για εσένα που ξεχειλίζουν από πάθος και ένταση και την επόμενη κιόλας στιγμή να βρίσκεσαι κακήν κακώς στη γη με μια ανώμαλη προσγείωση.
Ίσως να ήταν τελικά γραφτό να διασταυρωθούν οι δρόμοι σας..
Μα πρόσεχε..!
Έχεις παράβολο..για τα διόδια;
Τώρα θα πιω νερό απ΄το ποτήρι σου..
δικά σου θα'ναι πια όσα δεν έχω
Θα σπρώξω ουρανό στο παραθύρι σου
κι ό,τι δεν άντεχα θα το αντέχω..
Απωθημένο. Μία λέξη, χιλιάδες συναισθήματα. Πανέμορφο Κατερίνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ γλυκιά μου!!
ΔιαγραφήΌπως πάντα ο λόγος και η γραφή σου εξαιρετικά Κατερίνα μου. Στέλνω την καλησπέρα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα κύριε Γιάννη, ευχαριστώ παρα πολύ !
ΔιαγραφήΚαι να σου πάλι, η ίδια μελαγχολική νοτα που μου αρεσει να εντοπίζω στα κειμενα σου! Κι εδω τη λάτρεψα. Όμορφα λόγια με ακόμη πιο ομορφη ουσία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ τόσο πολύ Χάρη!
Διαγραφή