H ζωή σου...

Γράφει η Χριστοδούλου Αικατερίνη

Άλλοι τα λένε μαθήματα ζωής..εγώ τα βαπτίζω μαθήματα ψυχής..
Ναι, ναι πολύ σωστά άκουσες, ψυχής !

Τόσοι πολλοί άνθρωποι μέρα με τη μέρα περνούν και αφήνουν το λιθαράκι τους στην πορεία της ζωής μας.

Κάποιες φορές ομορφαίνουν τη διαδρομή μας με το δικό τους μοναδικό τρόπο είτε ανοίγοντας και σχεδιάζοντας δρόμους είτε απολαμβάνοντας αυτό το ταξίδι ως συνοδοιπόροι στο πλευρό μας. Τις περισσότερες φορές όμως, λειτουργούν ως τροχοπέδη, με αποτέλεσμα να σκοντάφτουμε και να σωριαζόμαστε στο τραχύ έδαφος, ματώνοντας τα γόνατα μας.

Περνάνε οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια, μεγαλώνεις και οι συνταξιδευτές σου μειώνονται ολοένα και περισσότερο, ίσα που προσμετρώνται στα δάκτυλά σου. Τα χέρια που βασιζόσουν μαζεύονται βιαστικά στην απέλπιδη προσπάθεια σου να τα φτάσεις. Το στητό και περήφανο σώμα κυρτώνει, η ψυχική κόπωση σε καλωσορίζει με ανοιχτές αγκάλες..αδελφική σου φίλη από καιρό! 

Κάποιες πληγές επουλώθηκαν πλήρως, κάποιες άλλες σε στιγμάτισαν για πάντα μένοντας εκεί να σου υπενθυμίζουν την ύπαρξη τους, άλλες στάζουν ακόμη «φαρμάκι».. Τις παρατηρείς σαστισμένος, οι θύμισες επιστρέφουν και ξαναρχίζουν να σε πονούν απ’ την αρχή. 

Μα είναι αλλιώτικος ο πόνος, διαφορετικός από τους άλλους. Σε ανύποπτο χρόνο και στιγμή σε παρασύρει στο δικό του βούρκο και εσύ παλεύεις με τους δαίμονες σου να τον ξορκίσεις. 

Και περνάνε, οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια και ανακαλύπτεις μια μέρα την ουσία και τα διδάγματα αυτής της ξέφρενης πορείας..

Είναι τα λάθη, τα πάθη, τα σωστά σου.. 

...είναι η ζωή σου !

Life's like a road that you travel on

When there's one day here and the next day gone